6- امام صادق (ع) فرمود:
نيكى كنيد با پدرانتان تا بشما نيكى كنند پسرانتان و پارسا باشيد از زنان مردم تا پارسا باشند از زنانتان .
7- امام صادق (ع) فرمود:
ما خاندانى هستيم كه مردانگى ما در بخشش به كسى است كه بما ستم كرده است .
8- احمد بن عمر حلبى گويد:
بامام صادق گفتم چه خصلتى براى مرد زيباتر است ؟ فرمود وقار بى مهابت و بخشش بى درخواست و اشتغال بامر آخرت .
9- رسول خدا (ص) فرمود:
هر كه شب را خسته از طلب حلال بگذراند شب را گذرانده و آمرزيده شده . 10- احمد بن عبد اللّه گويد از امام هشتم پرسيدم ذو الفقار شمشير رسول خدا (ص) از كجا بود؟ فرمود جبرئيل آن را از آسمان آورد و نقره نشانست و پيش منست .
11- از امير المؤمنين على بن ابى طالب پرسش شد ثبات ايمان چيست ؟ فرمود:
به ورع است گفتند زوالش بچيست فرمود بطمع ،
12- امام صادق (ع) فرمود:
چون مؤمنى بميرد هفتاد هزار فرشته تا گورش او را تشييع كنند و چون بگورش درآيد منكر و نكير آيند و او را بنشانند و باو گويند پروردگارت كيست : دينت كدامست پيغمبرت كيست ؟ گويد پروردگارم خداست و محمد پيغمبر منست و اسلام دينم گورش را تا چشم رس گشاد كنند و طعام بهشت برايش آورند و روح و ريحان بر او در آورند و اينست تفسير گفته خداى عز و جل (سوره واقعه ) و اما هر كه از مقربانست روح و ريحان دارد يعنى در قبرش و جنت نعيم دارد يعنى در آخرت سپس فرمود چون كافر ميرد هفتاد هزار دوزخبان او را تا گورش همراه باشند و او فرياد كشد كه همه چيز جز جن و انس بشنود و گويد كاش برميگشتم و مؤمن ميشدم و بحاملان خود قسم دهد و گويد مرا بر گردانيد تا شايد آنچه ترك كردم عمل كنم دوزخبانان باو پاسخ دهند كه نه هرگز، اين كلمه ايست بزبان گوئى و فرشته اى ندا كند ب آنها كه اگر برگردد بدان چه نهى شده باز گردد و چون در گورش در آيد و مردم از او جدا شوند، و منكر نكير در هراسناكتر شكلى باو وارد شوند و او را بپا دارند و گويند كيست پروردگارت چيست دينت ؟ كيست پيغمبرت ؟ زبانش بطپيدن افتد و قادر بجواب نيست او را ضربتى زنند از عذاب خدا كه هر چيز از آن ترسد و لرزد باز باو گويند خدايت كيست دينت چيست پيغمبرت كيست ؟ گويد نميدانم باو گويند ندانستى و ره نيافتى و رستگار نباشى سپس درى از دوزخ بروى او باز كنند و حميم دوزخ براى آورند و اينست تفسير گفته خداى عز و جل و اما اگر از مكذبان گمراه باشد پذيرائى از حميم شود يعنى در قبر و آتش دوزخ در او گيرد يعنى در آخرت .
13- امام صادق (ع) فرمود:
براى خداى عز و جل سه حرمت است كه مانندى ندارد قرآن كه حكمت او است و نور او
و خانه او كه قبله مردمش ساخته و از كسى توجه بجز سوى آن را نپذيرد و خاندان پيغمبر شما.
14- امير المؤمنين (ع) فرمود:
در بهشت درختى است كه از بالايش جامه برآيد و از پائينش اسبان بازين و مهار و پردار كه نه سرگين كنند و نه بشاشند اولياء خدا بر آن سوار شوند و در بهشت هر جا خواهند پرواز كنند و آنان كه پست درجه تر از آنهايند گويند پروردگارا اين بندگانت از كجا باين كرامت رسيدند؟ خداى جل جلاله فرمايد اينها بودند كه شب عبادت ميكردند و روزها روزه بودند و نميخوردند و با دشمن جهاد ميكردند و نميترسيدند و صدقه ميدادند و بخيل نبودند.
15- امام صادق (ع) فرمود:
هر كه پنج چيز ندارد بهره بسيار ندهد عرض شد يا ابن رسول اللّه آنها چيست ؟ فرمود، دين ، عقل ، حياء و حسن خلق و حسن ادب و پنج چيز است كه هر كه ندارد زندگى او
گوارائيست : تندرسى ، آسودگى ، بينيازى ، قناعت و انيس موافق .
16- مردى از على بن ابى طالب (ع) پرسيد:
از شب زنده دارى با قرائت قرآن فرمود مژده باد هر كه ده يك شب خود را براى رضاى خدا نماز بخواند خداى عز و جل بفرشتگانش فرمايد براى اين بنده من بشماره آنچه در نيل از برگ و درخت رويد و بشماره هر نى و خوط و چراگاه ثواب نويسند و هر كه يك شب را نماز بخواند خدا باو ده دعوت مستجاب دهد و روز قيامت نامه عملش را بدست راستش دهد و هر كه هشت يك شب نماز بخواند خدا اجر شهيد خوش نيت باو دهد و شفاعتش را در باره خاندانش بپذيرد و هر كه هفت يك شب نماز بخواند از قبرش برآيد روز بعث با چهره تابانى چون ماه شب چهارده تا بر صراط گذرد با آسودگان و هر كه يك ششم شب را نماز بخواند از براى او امان نوشته شود و هر چه گناه كرده آمرزيده گردد و هر كه پنج يك شب را نماز بخواند با ابراهيم خليل الرحمن در گنبد او هم دوش باشد و هر كه ربع شب را نماز بخواند در اول فائزان باشد تا چون باد تند بر صراط گذرد بى حساب ببهشت رود و هر كه سه يك شب را نماز بخواند فرشته اى نباشد جز آنكه بر مقام او نزد خداى عز و جل غبطه برد و باو گويند از هر كدام هشت در بهشت خواهى وارد شو و هر كه نيمى از شب را نماز بخواند اگر پر زمين طلا داده شود هفتاد هزار بار برابر، پاداش او نباشد و هر كه دو ثلث شب را نماز بخواند و تلاوت قرآن كند بشماره ريگ تپه عالج حسنه داشته باشد كه كمترين آنها ده بار سنگين تر از كوه احد است و هر كه شب را نماز بخواند و تلاوت قرآن كند و در ركوع و سجود ذكر بگذراند باو ثوابى دهند كه كمترش ‍ اينست كه از گناهان بيرون آيد چون روزى كه مادر او را زائيده و بشماره هر چه خدا آفريده حسنه برايش نويسند و مانند آن درجه و نور در قبرش ثابت باشد و گناه و حسد از دلش برود و از عذاب قبر در پناه باشد و از دوزخ برائت باو دهند از آمنين مبعوث شود و خداى تبارك و تعالى بفرشتگانش ‍ گويد اى فرشتگانم ببنده من نگاه كنيد كه شب را همه احياء كرده براى رضاى من او را ببهشت فردوس بريد كه در آن صد هزار شهر دارد و در هر شهريست هر آنچه دل خواهد و ديده لذت برد و بر خاطر كس نگذشته باشد علاوه بر آنچه از كرامت و مزيد براى او آماده شده و تقرب بحق الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ و صلواته على خير خليقه محمد و آله اجمعين .
مجلس چهل و نهم روز جمعه دوازدهم ربيع الاول 368
1- رسول خدا (ص) فرمود:
روح الامين جبرئيل از پروردگارم بمن خبر داد كه هيچ كس نميرد تا همه روزى مقدر خود را بخورد از خدا پرهيز كنيد و در طلب رزق آرام باشيد و بدانيد كه دو روزى هست يك روزى كه شما جوئيد و يك روزى كه شما را جويد، روزى خود را از حلال جوئيد كه اگر از راه حلال جوئيد آن را حلال بخوريد و اگر از راه حرام جوئيد آن را بحرامى خوريد و همان روزى شما گردد و ناچاريد آن را بخوريد.
2- امام هشتم (ع) فرمود:
نگاه بذريه ما عبادتست عرض شد يا ابن رسول اللّه نگاه ما بامامان از شما عبادتست يا نگاه بهمه اولاد پيغمبر؟ فرمود نگاه بهمه اولاد پيغمبر عبادتست .
3- رسول خدا (ص) فرمود:
چون در مقام محمود برآيم براى معصيت كاران گناه كبيره از امتم شفاعت كنم و خدا بپذيرد و بخدا كه در باره كسانى كه ذريه مرا آزار كرده اند شفاعت نكنم .
4- امام صادق (ع) فرمود:
چون گناهان بنده بسيار شود و جبران آن نكند خدا او را باندوه در دنيا گرفتار سازد تا كفاره آن گردد و گر نه بيمارش كند تا كفاره گردد و گر نه در هنگام مرگ بر او سخت گيرد تا كفاره گناه او گردد و گر نه در قبر عذابش كند تا گاه ملاقات پروردگار گناهى نداشته باشد.
5- امام صادق (ع) فرمود:
هر كه منكر سه چيز باشد شيعه ما نباشد: معراج و سؤ ال قبر و شفاعت .
6- امام صادق (ع) فرمود:
نزديك است كه فقر كفر باشد و حسد بر تقدير چهره گردد.
7- امير المؤمنين (ع) فرمود:
چيزى با چيزى جمع نشود كه بهتر باشد از جمع حلم با علم ،
8- امام صادق (ع) ميفرمود:
محبوبترين بنده نزد خداى عز و جل مرديست راستگو و حافظ بر نماز و آنچه خدا بر او واجب كرده و مواظب اداء امانت سپس فرمود هر كه بر امانتى امين شود و آن را ادا كند هزار گره آتش از گردن خود گشوده ، باداى امانت پيشى گيريد زيرا هر كه امين بر چيزى شود ابليس صد شيطان مرده از يارانش بر او گمارد تا او را گمراه كنند و وسوسه نمايند تا هلاكش كنند مگر كسى كه خداى عز و جل او را حفظ كند.
9- امام صادق (ع) فرمود:
از جور است كه سواره بپياده گويد راه بده .
10- رسول خدا (ص) فرمود:
قسم بدان كه مرا براستى مبعوث كرده تا مژده ده باشم خدا هرگز يگانه پرستى را بدوزخ عذاب نكند و اهل توحيد شفاعت كنند و شفاعتشان پذيرفته گردد سپس فرمود چون روز قيامت شود خداى تبارك و تعالى دستور دوزخ صادر كند براى كسانى كه در دنيا بد كردار بودند عرض كنند خدايا چگونه ما را بدوزخ برى و ما در دار دنيا تو را يگانه شناختيم و چطور زبان ما را بسوزانى و گوياى بتوحيد تو بوده در دار دنيا و چطور دل ما را بسوزانى با اينكه علاقمند باين بوده كه نيست معبود بر حقى جز تو و چطور چهره ما را بسوزانى با اينكه براى تو بخاك نهاديم و چطور دستهاى ما را بسوزانى و بدرگاه تو بلندشان نموديم براى دعا خداى جل جلاله ميفرمايد بندگانم در دار دنيا بد كردار بودند و كيفر شما دوزخ است عرضكنند پروردگارا عفوت بزرگتر است يا خطاى ما؟ خداى عز و جل فرمايد عفو من ، گويند رحمتت پهناورتر است يا گناهان ما؟
خداى عز و جل فرمايد رحمت من گويند اقرار ما بتوحيد تو بزرگتر است يا گناهان ما خداى عز و جل فرمايد اقرار شما بتوحيد من بزرگتر است عرض ‍ كنند پروردگارا بايد عفو و رحمت واسعه تو ما را فراگيرد، خداى جل جلاله فرمايد ملائكه من بعزت و جلالم سوگند خلقى را نيافريدم كه محبوبتر باشد نزد من از مقرين بتوحيد من و اينكه معبود حقى جز من نيست و بر من حقست كه ب آتش نسوزانم اهل توحيدم را بندگانم را ببهشت بريد.
11- امام صادق (ع) فرمود:
در اين ميان كه خليل الرحمن در كوه بيت المقدس دنبال چرا گاهى
براى گوسفندان خود بود آوازى شنيد و ناگاه مردى را ديد بطول دوازده وجب كه ايستاده نماز ميخواند باو گفت اى بنده خدا براى كه نماز ميخوانى ؟ گفت براى خداى آسمان ، ابراهيم گفت از قوم تو ديگرى مانده ؟ گفت نه ، گفت از كجا غذا ميخورى ؟ گفت در تابستان ميوه اين درخت مى چينم و در زمستان ميخورم ، گفت منزلت كجا است بكوهى اشاره كرد، ابراهيم گفت مرا با خودت ميبرى تا امشب را با تو بگذرانم گفت جلو من آبى است كه نميشود در آن فروشد، گفت خودت چه ميكنى ؟ گفت من روى آن راه ميروم ، فرمود مرا با خود ببر شايد خدا آنچه را بتو روزى كرده بمن روزى كند.
گويد عابد دستش را گرفت و باهم رفتند تا ب آبى رسيدند و بر آن راه رفت ، ابراهيم با او رفت تا بمنزل رسيدند ابراهيم باو گفت كدام روزها بزرگتر است ؟ عابد گفت روز جزا كه مردم از هم بازخواست كنند فرمود مى آئى دست برداريم بدرگاه خدا دعا كنيم كه ما را از شر آن روز آسوده دارد، گفت بدعوت مرا چه كنى بخدا من سى سال است بدرگاه خدا دعائى كنم و اجابت نشده ، گفت بتو آگاهى بدهم كه چرا دعايت حبس شده ؟ گفت چرا، فرمود براستى خدا چون بنده اى را دوست دارد دعايش را نگهدارد تا با او راز گويد و از او خواهش كند و از او بجويد و چون بنده اى را دشمن دارد زود دعايش را مستجاب كند يا بدلش نوميدى نهد سپس باو گفت چه دعائى ميكردى ؟
گفت گله گوسفندى بمن گذشت و پسرى با آن بود و گيسوانى داشت گفتم اى پسر اين گوسفندها از كيست ؟ گفت از ابراهيم خليل الرحمن ، گفتم خدايا اگر در زمين خليلى دارى او را بمن بنما، ابراهيم فرمود خدا دعايت را مستجاب كرد من ابراهيم خليل الرحمن هستم و همديگر را در آغوش ‍ كشيدند و چون خدا محمد را مبعوث كرد مصافحه مقرر شد.
12- رسول خدا (ص) فرمود:
منم سيد انبياء و مرسلين و بهتر از ملائكه مقربين و اوصيايم سادات اوصياء پيغمبران و مرسلانند و ذراريم بهتر ذريه انبياء و مرسلانند و دخترم فاطمه سيده زنان عالميان است و طاهرات از زنانم امهات مؤمنانند و امتم بهترين امتى است كه براى مردم قيام كردند و من روز قيامت بيشتر از همه انبياء پيرو دارم و حوضى دارم كه پهنايش باندازه ميانه بصرى در دنيا تا صنعاء است و بعدد ستاره هاى آسمان ابريق در آنست و خليفه من بر اين حوض در آن روز خليفه منست در دنيا عرض شد آن كيست ؟ فرمود امام مسلمانان و امير مؤمنان و سرور آنها پس از من على بن ابى طالب كه دوستانش را از آن سيراب كند و دشمنانش را براند چنانچه يكى از شماها شتران بيگانه را از سر آب خود ميراند سپس فرمود هر كه على را دوست دارد و در دنيا او را اطاعت كند فردا بر حوض من وارد شود و در بهشت با من هم درجه باشد و هر كه در دنيا على را دشمن دارد و او را نافرمانى كند او را نبينم و مرا نبيند در روز قيامت و جدا از من بلرزه افتد و از سمت چپ به دوزخش برند.
13- على بن ابى طالب (ع) فرمود:
هر كه نام خدا را بر خوراك ببرد خدا از حق نعمت آن او هرگز پرسش ‍ نكند.
14- رسول خدا (ص) فرمود:
هر كه تكه نانى يا خرمائى بيابد و آن را بردارد بخورد از درونش نرود تا خدا او را بيامرزد.
15- طاوس يمانى گويد:
على بن الحسين سيد عابدان بود و اين دعا را ميخواند: معبودا بعزت و جلال بزرگيت اگر من از آغاز فطرتم كه عيان كردى از اول روزگار تا دوام خلود پروردگاريت تو را عبادت كنم در هر موئى بهر چشم همزدن تا سرمد ابد بحمد و شكر همه خلائق هر آينه در رسيدن بحق اداى شكر نهانترين نعمت تو مقصرم ، اگر من معادن آهن دنيا را با دندان خود بركنم و زمين هاى آن را با مژگان چشم شخم كنم و بكارم و از ترست مانند درياهاى آسمان و زمين خون و چرك بگريم همانا كه آن كم است نسبت بكثرت حق واجب تو بر من و اگر چنانچه معبودا تو پس از اينها مرا عذاب كنى بعذاب همه خلق و بزرگ كنى براى خلقت دوزخ و تن مرا و پر كنى همه دوزخ و طبقه هايش را از من تا در آن معذبى جز من نباشد و دوزخ را هيزمى جز من نبود اين نظر بعدل تو كمى است از بيش
آنچه من مستوجب كيفر توام .
16- رسول خدا (ص) بعلى (ع) فرمود:
اى على تو امام مسلمانان و امير مؤمنان و قائد الغر المحجلين و پس از من حجت خدائى بر همه خلق تو سيد اوصياء و وصى سيد انبيائى اى على چون مرا ب آسمان هفتم بالا بردند و از آنجا بسدرة المنتهى رسيدم و از آنجا بحجب نور و پروردگارم جل جلاله مرا گرامى داشت بمناجات خود فرمود اى محمد گفتم لبيك ربى و سعديك تباركت و تعاليت گفت بدرستى كه على امام اولياء من و نور است براى هر كه مرا اطاعت كرده است و كلمه اى كه بايست متقيانست هر كه او را اطاعت كند مرا اطاعت كرده و هر كه او را نافرمانى كند مرا نافرمانى كرده ، او را بدين مژده ده (ع) عرضكرد يا رسول اللّه مقام من ب آنجا رسيده كه در آن مقام ذكر شوم فرمود آرى على پروردگارت را شكر كن على رو بر خاك نهاد و سجده كرد بشكرانه اين نعمتى كه خدا باو داده ، رسول خدا (ص) فرمود اى على سر بردار كه خدا بتو بر ملائكه خود مباهات دارد.
مجلس پنجاهم روز سه شنبه چهارده روز از ربيع الاول 368 مانده
1- رسول خدا (ص) فرمود:
چون مرد مسلمانى عطسه كند سپس ساكت شود براى علتى كه در او است ملائكه از جانب او گويند الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ و اگر خودش گويد الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ ملائكه گويند خدا تو را بيامرزد.
2- رسول خدا (ص) فرمود:
خداى جل جلاله فرمايد اى بندگان صديقم در دنيا بعبادتم متنعم باشيد كه بسبب آن در بهشت متنعم شويد.
3- رسول خدا (ص) فرمود:
ايا امت خداى تبارك و تعالى مكروه داشته براى شما بيست و چهار خصلت را و شما را از آن نهى كرده است :
1- بازى در نماز 2- منت نهادن در صدقه .
3- خنده در گورستان
4- سركشى در خانه ها.
5- نظر بفرج زنها كه باعث كوريست
6- سخن وقت جماع كه باعث لالى فرزند است .
7- خواب پيش از نماز عشاء آخرين
8- حديث كردن بعد از آن .
9- غسل زير آسمان بدون لنگ
10- مجامعت زير آسمان .
11- رفتن در نهر آب بى لنگ زيرا در آنها عمار و ساكنانى است از ملائكه .
12- داخل شدن حمام بى لنگ
13- كلام ميان اذان و اقامه در نماز صبح تا تمام شدن نماز.
14- سفر در دريا در هنگام كولاك
15- خوابيدن روى پشت بام بى محجر فرمود هر كه در آن بخوابد خونش ‍ بگردن خودش است .
16- در خانه اى تنها خوابيدن
17- آميزش با زن حائض كه بسا فرزند آورد و مبتلاى خوره يا پيسى باشد.
18- آميزش با زن پس از احتلام و پيش از غسل كه اگر فرزند ديوانه برآيد بايد خود را سرزنش كند.
19- سخنكردن با خوره دار مگر با يكذراع فاصله ، فرمود از او بگريز چون گريختن از شير.
20- بول بر كنار نهر روان 21- تغوط زير درخت يا نخلى كه بار آن رسيده و ميوه دارد.
22- پوشيدن نعلين ايستاده 23- بى چراغ وارد خانه تاريك شدن 24- پف كردن در حال نماز.
4- امام صادق (ع) فرمود:
خداى عز و جل بر قومى نعمت بخشيد و موهبت كرد و شكر نكردند و بر آنها وبال شد و بر قوم ديگر بلا داد و صبر كردند و بر آنها نعمت شد.
5- ابن بكير گويد:
حجاج دو تن از دوستان على را دستگير كرد بيكى از آنها گفت از على بيزارى جوى گفت اگر نكنم چه كنى ؟ گفت خدايم بكشد اگر تو را نكشم بريدن هر دو دست يا هر
دو پاى خود را اختيار كن در پاسخش گفت روز قصاص ميرسد تو براى خود هر كدام خواهى اختيار كن حجاج گفت بخدا زبان تيزى دارى و گمانم ندانى كه تو را آفريده ، پروردگارت كجا است ؟ گفت در كمين هر ستمكار است دستور داد هر دو دست و هر دو پايش را بريدند و بدارش زد و ديگرى را پيش داشت و گفت تو چه گوئى ؟ گفت من هم عقيده رفيق خود هستم ، دستور داد گردنش را زدند و بدارش آويختند.
6- پيغمبر (ص) فرمود:
ملاحظه نماز و روزه بسيار و حج بسيار و احسان بسيار و جنجال شب آنها را نكنيد ملاحظه راستگوئى و امانت دارى آنها كنيد.
7- رسول خدا (ص) فرمود:
هر كه خدا را شناخت و او را بزرگ دانست جلو گرفت دهان خود را از كلام و شكم خود را از طعام و خود را برنج افكند براى روزه و نماز گفتند پدر و مادر ما قربانت يا رسول اللّه اينان اولياء خدايند، فرمود اولياء خدا چون خاموش باشند انديشه كنند و چون سخن گويند ذكر خدا باشد و نظر آنها عبرت است و گفتارشان حكمت و مشى آنها ميان مردم بركت اگر اجل بر ايشان معين نشده بود از ترس عذاب و شوق ثواب در پوست خود نميگنجيدند.
8- امير المؤمنين (ع) فرمود:
هر كه خود را در معرض تهمت در آورد سرزنش نكند كسيرا كه باو بدگمانست و هر كه راز خود را بپوشد اختيار آن را دارد و هر حديثى از دو تجاوز كرد شيوع يابد، ببرادر خود خوشبين باش تا بر تو روشن شود حال او، سخن برادر خود را بد تفسير مكن تا حمل بخوبى ممكن است بر تو باد ببرادران درست و راست از آنها بسيار بدست آورد كه آنها پشت تواند در زمان آسايش و سپر تواند در گرفتارى و مشورت كن در حديث خود با كسانى كه از خدا ميترسند و دوست دار برادران را باندازه اى كه تقوى دارند از زنان بد بگريز و از زنان خوب هم در حذر باش اگر دستور خوبى هم بشما دادند با آن ها مخالفت كنيد تا طمع نكنند شما را به بزشتكارى كشند.
9- على بن مؤ مل گويد:
موسى بن جعفر را ديدم كه خضاب سرخى داشت گفتم قربانت اين خضاب خاندان تو نيست فرمود چرا من باوسمه خضاب ميكردم و دندانهايم لق شد هر مردى در زمان رسول خدا مسلمان ميشد خضاب ميكرد امير المؤمنين خضاب زرد رنگى كرد و به پيغمبر خبر رسيد فرمود اين اسلام است خضاب سرخ رنگى كرد و چون به پيغمبر (ص) خبر رسيد فرمود اسلام و ايمان است و با سواد خضاب كرد و چون خبر به پيغمبر (ص) رسيد فرمود اسلام و ايمان و نور است .
10- امام صادق (ع) فرمود:
ناخن گرفتن و شارب زدن از جمعه تا جمعه امان از خوره است .
11- رسول خدا (ص) فرمود:
هر كه دوست دارد گراميترين مردم باشد بايد از خدا بپرهيزد و هر كه دوست دارد پرهيزكارترين مردم باشد بايد بر خدا توكل كند و هر كه دوست دارد غنى ترين مردم باشد بايد بدان چه نزد خداست بيشتر اطمينان كند از آنچه در دست او است سپس فرمود شما را آگاه نكنم بدترين مردم ؟ گفتند چرا يا رسول اللّه ، فرمود كسى كه مردم را دشمن دارد و مردم او را دشمن دارند.
سپس فرمود شما را آگاه نكنم ببدتر از اين ، گفتند چرا يا رسول اللّه ، فرمود كسى كه از لغزش نگذرد و عذر نپذيرد و گناهى نيامرزد سپس فرمود شما را آگاه نكنم ببدتر از آن ؟ گفتند چرا يا رسول اللّه ، فرمود كسى كه از شرش ‍ آسوده نباشند و اميد بخيرش نباشند براستى عيسى بن مريم در بنى اسرائيل بپاخاست و فرمود اى بنى اسرائيل حكمت را بنادانان نياموزيد تا بدان ستم كنيد و از اهلش دريغ مداريد تا بدانها ستم كنيد و بستمكار كمك نكنيد در ستم تا فضل خود را باطل كنيد امور سه گونه است امرى كه رهيابى آن بر تو آشكار است پيرو آن باش و امرى كه گمراهيش بر تو آشكار است از آن كناره كن و امرى كه مورد اختلافست آن را بخداى عز و جل برگردان .
12- پيغمبر (ص) فرمود:
خداى عز و جل بداود وحى كرد اى داود چنانچه بر آفتاب تنگ نيست كه كسى در
آن نشيند برحمت من تنگ نيست هر كه در آن درآيد و چنانچه بدفالى را زيان نرساند هر كه بد فال باشد بدفالان از فتنه بركنار نباشند و چنانچه روز قيامت نزديكترين مردم بمن اهل تواضعند و دورتر از من متكبرانند.
13- امام صادق (ع) فرمود:
هر كه از شيعيان ما چهل حديث حفظ كند خدايش روز قيامت دانشمند و فقيه محشور نمايد و عذابش نكند،
14- رسول خدا (ص) بعلى بن ابى طالب (ع) فرمود:
اى على تو صاحب حوض منى پرچمدار منى و بر آورنده وعده هاى منى دوست دل منى وارث علم منى و امانت دار مواريث پيغمبرانى توئى امين اللّه در زمينش و حجت بر خلقش توئى ركن ايمان و چراغ هدايت و منار شب تار توئى علمى كه براى اهل دنيا برافراشتند هر كه تو را پيروى كند نجات يافته و هر كه از تو تخلف كند هلاك است توئى راه روشن توئى راه راست ، توئى قائد الغر المحجلين ، توئى سرور هر كه منش سرورم و من سرور هر مؤمن و مؤمنه ام دوستت ندارد جز پاكزاد و دشمنت ندارد جز بدزاد و پروردگارم هيچ گاه مرا ب آسمان بالا نبرد و با من سخن نگفت جز اينكه فرمود اى محمد سلام مرا بعلى برسان و باو اعلام كن كه امام اولياء و نور اهل طاعت منست گوارا باد تو را اى على اين كرامت .
15- امام صادق (ع) فرمود:
اى ابو بصير مائيم درخت دانش مائيم خاندان پيغمبر، در خانه ما جبرئيل فرود مى آمد، ما خزانه دار علم خدا، معادن وحى خدائيم هر كه پيرو ما باشد نجات يافته و هر كه از ما تخلف كند هلاك است اين حق بر خداست .
16- رسول خدا (ص) فرمود:
فقراء شيعه على و عترتش را بعد از او سبك نگيريد كه يكى از آنها مانند دو قبيله ربيعه و مضر را شفاعت كند.