 |
|
نهج الحياة محمد دشتى - ۷ -
2- زن و زندگى
اجتماعى - ز- زن و زندگى اجتماعى ، حديث 87 2- تو به بزرگى و برترى رسيدى و از همه آفريده ها والاتر شدى و جن و انس از عظمت تو عقب ماندند 3- منظورم ((على )) است ، بهترين كسى كه گام بر خاك نهاده است ، بزرگوار و داراى احسان و نيكى 4- والاييهاى اخلاقى و بزرگى ها از آن اوست ، تا آنگاه كه مرغان بر شاخه ها به ترنم مشغولند) 2- استفاده از جاذبه شعر در تربيت كودك حضرت زهرا عليها السلام آنگاه كه كودكان خود را به بازى مى گرفت ، و به تربيت روحى و پرورش جسمى عزيزان خود مى پرداخت ، در قالب زيباى اشعار اديبانه مى فرمود: حديث 102 : 2- خداى احسان كننده را پرستش كن و با افراد دشمن و كينه توز دوستى مكن ) و آنگاه كه امام حسين (عليه السلام ) را بر روى دست نوازش مى كرد، مى فرمود: امام على (عليه السلام ) سخنان فاطمه عليها السلام را مى شنيد و لبخند مى زد(200) 3- بيان مشكلات اقتصادى الف - سخاوت و ايثارگرى ب - خبر از شهادت حسين (عليه السلام ) روزى گرسنه اى درب منزل امام على (عليه السلام ) را كوبيد و تقاضاى كمك كرد. امام على (عليه السلام ) در قالب شعرى زيبا، نيازمندى آن گرسنه بينوا را به حضرت زهرا عليها السلام بازگو فرمود و تذكر داد، اگر امكان دارد، كمك مناسبى شود، حضرت زهرا عليها السلام با شعر، چنين پاسخ داد: حديث 103 : 2- هم اكنون اين گرسنه را طعام مى دهم و به ياد آينده خويش نخواهم افتاد و آرزو دارم با شكم گرسنه در راه خدا ايثار كنم پس از آنكه امام بار ديگر تاكيد در اطعام گرسنه فرمود، پاسخ داد: حديث 104 : 2- فرزندانم ديشب را گرسنه به روز آوردند، فرزندانى كه كوچكترين آنان ((حسين )) در ميدان جنگ كشته خواهد شد. 3- در كربلا فرزندم را با حيله و تزوير شهيد مى كنند واى بر قاتلان او كه عذاب دردناك و پستى و خوارى بر آنان باد. 4- آنها كه با اين جنايت به درجات پست آتش جهنم راه مى يابند، هر لحظه بر سقوط و خوارى آنها افزوده مى شود. امام در برابر ايثارگرى حضرت زهرا عليها السلام او را ستود و تشكر كرد، پاسخ شنيد: حديث 105 : 2- به خدا سوگند، فرزندانم هم اكنون گرسنه اند. خدايا! آنها را به حال خود نگذار، كه از دست بروند. 3- پدرشان على (عليه السلام ) در سخاوت و خوبيها بى نظير است ، و آن چه دارد و به دست مى آورد با دستان بخشنده اش به ديگران مى بخشد. 4- همه غذاى موجود خانه را در حالى به گرسنه مى دهم كه مقنعه و چادر مناسبى بر سر ندارم مگر عباى (چادر) كهنه اى كه خودم بافته ام و (از فراوانى وصله ) اكنون در حال از بين رفتن است (203) 4.در فراق خويش آنگاه كه بياد پرواز ملكوتى خويش افتاد، خطاب به على (عليه السلام ) فرمود: حديث 106 : 2- اى همدم بتول ! وصيت مى كنم تو را به فرزندانم ، كه همدم شوق و محبت شده اند. 3- بر من و بر يتيمان (من ) گريه كن فراموش نكن كشته دشمنى ها را در سرزمين عراق . در حاليكه به خدا سوگند مى خورند آن روز روز جدائى است . 4- آن جداماندگان در حالى صبح مى كنند كه يتيمان سرگردان (آن بيابانند(205))، خداى را بر مى گزينند. آن روز، روز فراق و جدايى است . 5- اشعار در غم از دست دادن پيامبر صلى الله عليه و آله اول : جهان پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله پس از دفن جنازه پاك پيامبر صلى الله عليه و آله ، حضرت زهرا عليها السلام جهان را پس از غروب آفتاب نبوت اين گونه معرفى مى فرمايد: حديث 107 : 2- و زمين پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله اسفناك و اندوهناك او است و سخت بر خود مى لرزد. 3- در غم رحلت پيامبر اسلام بايد شرق و غرب عالم بگريند و قبيله مضر و يمان سزاوار است كه اشك ريزند. 4.و سزاوار است كه آسمان كوه عظيم طور خانه خدا كه داراى پرده كعبه و ركن ها است ، (بر رسول خدا)بگريند 5- اى خاتم پيامبران ! كه روشنائى تو مبارك است ! درود خداى فرستنده قرآن بر تو باد!(206) دوم : دردهاى سوزناك حديث 108 : قالت : 2- ما تو را از دست داديم ، مانند سرزمينى كه از باران محروم شود، و قوم تو مختل ماند بيا ببين آنها را كه (چگونه ) از راه منحرف شدند. 3- هر خاندانى كه براى او نزد خدا قرب و منزلتى بود، نزد بيگانگان هم محترم بود (غير از ما كه حرمت ما را درهم شكستند.) 4- مردانى چند از امت تو همين كه رفتى و پرده خاك ميان ما و تو فاصله انداخت اسرار سينه ها را آشكار كردند. 5- همين كه تو رفتى ، مردانى ديگر به ما رو ترش كردند و ما را كوچك شمردند و زمينهاى ما غصب شد. 6- پدر! تو ماه شب چهارده ما و چراغ روشن زندگانى (ما) بودى و از جانب پروردگار بر تو فرامينى نازل مى شد. 7- جبرئيل با آيات قرآنى ، مونس ما بود، ولى وقتى تو رفتى ، همه خيرها پوشيده گرديد. 8- اى كاش كه پيش از تو مرده بوديم . آنگاه كه از ميان ما رفتى و خاك ترا در زير خود پنهان كرد (و پرده و حجابها بين ما فاصله انداخت ) 9- به راستى ما بلاديدگان به مصيبتى گرفتار شديم كه هيچ بلا ديده اى نه در عجم و نه در عرب آن چنان مبتلا نگشته است . 10- آن كس كه به ستم كردن بر قبيله ما دست زده باشد روز قيامت خواهد دانست كه به كجا خواهد رفت ! 11- تا زنده ايم و چشم داريم ، بر تو اشك مى ريزيم و مثل ابر بهار بر تو مى گرييم . 12- ما به رفتن كسى مصيبت زده ايم كه خلقت او بى آلايش ، اخلاق او بى غل و غش ، ريشه تبار او، والا و نسب او سرآمد انساب است . 13- پس تو (اى پدر) بهترين همه بندگان و در هنگام سخن گفتن راستگوترين مردم بودى 14- جبرئيل امين ، تا زنده بودى زيارت ما را ترك نمى كرد و چون رفتى سايه از ما برگرفت و هر خيرى از ما رو پوشانده است 15- بعد از تو دنيا بر من تنگ شد، پس از آن كه گشاده بود و به دو نوه ات ستمى روا داشته شد كه براى من درد و رنج فراوان دارد.(207)
|
