1- با استفاده از المعجم .
2- اين عبارتها مضمون رواياتى است كه انشاء الله در جلدهاى بعد خواهد آمد.
3- با اشاره به فرمايش رهبر انقلاب .
4- مناجات شعبانيه على (عليه السلام ).
5- المفردات فى غريب القرآن ، ص 179.
6- قوم ثمود گفتند: اى عجب آيا بين افراد بشر تنها به او وحى رسيد.
7- قسم به آنكه ذكر را القاء مى كند.
8- پس سوال از اهل ذكر كنيد، اگر بينات وزبر را نمى دانيد.
9- شما خود اگر نمى دانيد از اهل ذكر بپرسيد.
10- تفسير الميزان ، جلد 12، ذيل آيه 43، سوره نحل ، ص 383. با اندكى دخل و تصرف :
11- اين سخنان كه برتو مى خوانيم از آيتهاى الهى ، و ذكر حكمتهاى خداى حكيم است .
12- نمى آيد ذكرى از طرف پروردگارشان مگر آنكه گوش مى دهد و حال آنكه استهزاء مى كنند.
13- هر آينه نوشتم بر زبور بعد از ذكر (تحقيقا زمين را بندگان صالح من وارث مى شوند).
14- پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم .
15- اى كسانى كه ايمان آورديد هر گاه شما را براى نماز جمعه فرا خوانند به سوى ذكر خدا بشتابيد.
16- در انجام همه نمازها خصوصا نماز وسطى كوشا باشيد، و از روى خضوع و اطاعت براى خدا بپا خيزيد.
17- -اى اهل ايمان مبادا هرگز مال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل سازند.
18- همانا ما به سوى شما امت كتابى كه مايه شرافت و عزت شماست فرستاديم .
19- بلكه ما قرآنى به آنان داديم كه مايه ياد آورى و شرافت آنها است ولى آنان از چنين چيزى روى گردانند.
20- و (بدانكه ) قرآن براى تو و مومنان قومت شرف و نام بلندى است .
21- بگو كه من بزودى حكايت او را به شما تذكر خواهم داد.
22- اين سخن من و سخن (پيامبرانى است كه ) پيش از من بودند.
23- وهمانا كافران مى گويند كه اگر نزد ما خبرى از رسولان پيش بود.
24- هنگامى كه مناسك خود را انجام داديد ذكر خا كنيد، چنانكه پدرانتان را ياد مى كنيد، بلكه از آن هم شديدتر.
25- وهنگامى كه نماز را به پايان رسانيديد خدا را ياد كنيد،؛ رحال ايستادن و نشستن و به هنگامى كه به پهلو خوابيده ايد. 26- اى كسانى كه ايمان آورده ايد خدا را بسيار ياد كنيد.
27- و آنها كه هنگامى كه مرتكب عمل زشتى شوند يا به خود ستم كنند به ياد خدا مى افتند.
28- آنچه را به شما داده ايم با قدرت بگيريد و آنچه در آن هست به خاطر داشت باشيد.
29- به ياد آوريد برخود نعمت خدارا.
30- هنگامى كه اندرزها و پندها سودى نبخشيد و آنچه به آنها يادآورى شده بود فراموش ‍ كردند درهاى همه چيز (از نعمتها) را به روى آنها گشوديم .
31- اما هنگامى كه تذكراتى را كه به آنها داده شده بود فراموش كردند نهى كنندگان از بدى را رهائى بخشيديم .
32- گفتند آن فال بد كه مى گوئيد با خود شماست اگر بفهميد و متذكر شويد.
33- بگو من از شما مزد رسالت نمى خواهم و از آنها نيستم كه چيزيرا كه ندارند بخود مى بندند، اين قرآن بجز تذكر براى عالميان نيست .
34- پس شما كجا مى رويد؟ اين قرآن عظيم جز پند و نصيحت اهل عالم نيست .
35- آيا تعجب كرده ايد كه دستور آگاه كننده پروردگارتان به وسيله مردى از ميان شما به شما رسيد؟
36- ص ، قسم به قرآن صاحب مقام ذكر.
37- و هر كس از ياد من اعراض كند.
38- اين مردم غافل هيچ پند و موعظه اى از جانب پروردگارشان نيايد جز آنكه آن پند را شنيدند (و نشنيده گرفتند) و باز به بازى دنيا و لهو ولعب عمر مى گذرانند.
39- خدا بر شما ذكر را نازل كرد.
40- سوره كهف ، آيه 28.
41- ترجمه الميزان ، جلد 1، آيه 125. سوره بقره ، ص 477 و 475.
42- سوره اعراف ، آيه 205.
43- سوره طه ، آيه 14.
44- سوره ماعون ، آيه 4 و 5.
45- سوره انبياء، آيه 2 و 3.
46- نهج القصاحد، ص 350 - حديث شماره 1674.
47- همان منبع ، ص 91، حديث شماره 474.
48- نهج الفصاحد، ص 582، حديث شماره 2822.
49- همان منبع ، ص 80، حديث شماره 424.
50- سوره بقره ، آيه 200.
51- سوره بقره ، آيه 200 و 201.
52- سوره كهف ، آيه 105.
53- سوره اءعراف ، آيه 8 و 9.
54- سوره مومنون ، آيه 103.
55- سوره رعد، آيه 28.
56- دعاى عرفه .
57- سوره طه ، آيه 42.
58- ارشاد القلوب ديلمى ، ص 85.
59- سفينة البحار، جلد 2. باب غ ص 312.
60- اصول كافى ، جلد 4، كتاب الدعاء، ص 284.
61- اصول كافى ، جلد 4، كتاب الدعاء، ص 284.
62- اصل كافى ، جلد 4، كتاب الدعاء، ص 287.
63- جامع الاخبار، ص 54، چاپ نجف .
64- به نقل از جامع الاخبار، ص 51، چاپ نجف .
65- نهج البلاغه ، خطبه 100.
66- نهج البلاغه ، خطبه 2.
67- سوره غافر، آيه 65.
68- سوره زمر، آيه 3.
69- سوره اءعراف ، آيه 28.
70- تحف العقول ، ص 497، چاپ انتشارات اسلامى ، قم .
71- اصول كافى ، جلد 4، ص 256.
72- اصول كافى جلد 4، ص 257.
73- اصول كافى ، جلد 4، ص 261.
74- كافى ، جلد 4 ص 262.
75- سوره نساء، آيه 142.
76- تحف العقول ، ص 503.
77- سوره توبه ، آيه 38.
78- كافى ، جلد 4 كتاب الايمان والكفر - ص 151.
79- تحف العقول ، صفحه 499، چاپ جديد.
80- مثنوى مولوى .
81- تحف العقول ، اصول كافى ، ج 4، باب الدعاء، ص 262.
82- اصول كافى ، جلد 4، باب الدعاء، ص 262.
83- اصول كافى ، جلد 4، باب الدعاء، ص 262.
84- اشاره به سوره حشر، آيه 21.
85- سوره طه ، آيه 71.
86- البته منظور اين نيست كه گوشه اى گزينش كند و در آنجا تسبيح بدست بگيرد و سجده كند. خير، اصلا چنين ذكرى مورد پسند دين و صاحب دين نيست ، بلكه ، منظور اين است كه او در هر حال و هر جا كه باشد بايد به ذكر خدا مشغول باشد، دلش به ياد خدا باشد، كارش براى خدا باشد، چنانكه در مباحث گذشته دريافتيد كه عمده ذكر، ذكر قلبى است ، و صاحبان اين ذكر با اينكه رهبران و حكمرانان مردم بودند و در صحنه هاى جنگ و جهاد نيز حضور داشتند؛ ولى در هيچ وضعيتى از ياد خدا غافل نبودند.
87- مضمون روايتى است از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ).
88- نهج الفصاحه ، ص 8، حديث 39.
89- سوره اعراف ، آيات 206 و 201.
90- سوره اعراف ، آيات ، 200 و 201.
91- سوره نحل ، آيه 98.
92- سوره مائده ، آيه 15.
93- سوره انعام ، آيه 104 و سوره اعراف ، آيه 203.
94- سوره مائده ، آيه 16.
95- سوره بنى اسرائيل ، آيه 82.
96- سوره يونس ، آيه 57.
97- سوره واقعه ، آيه 78.
98- سوره اعراف ، آيه 200.
99- سوره مومنون ، آيات 97 و 98.
100- سوره زخرف ، آيه 36 تا 38.
101- سوره كهف ، آيه 103 و 104.
102- سوره بقره ، آيه 225.
103- نهج الفصاحة ، ص 146.
104- سوره اعراف ، آيه 201.
105- نهج البلاغه ، خطبه 16.
106- نهج البلاغه فيض ، خطبه 237.
107- نهج البلاغه ، خطبه 16.
108- نهج البلاغه فيض ، خطبه 113
109- نهج البلاغه فيض ، خطبه 156.
110- نهج البلاغه فيض ، خطبه 221.
111- نهج البلاغه فيض ، خطبه 186.
112- نهج البلاغه فيض ، خطبه 232.
113- نهج البلاغه فيض ، ص 909.
114- نهج البلاغه صبحى صالح - قصارالحكم - حكمت 130.
115- سوره اعراف ، آيه 201.
116- طاقديس ، ملااحمد نراقى .
117- فيض كاشانى .
118- مصباح الشريعه ، ص 121، چاپ بيروت .
119- سوره زمر، آيه 45.
120- سوره توبه ، آيه 125.
121- سوره بقره ، آيه 10.
122- سوره آل عمران ، آيه 135.
123- سوره حج ، آيه 46.
124- تفسير الميزان - ذيل سوره الناس - همچنين مى توانيد به تفسير مجمع البيان ، جلد 5 ذيل سوره الناس ، و تفسير روح الجنان ، جلد 5 ذيل همين سوره مراجعه فرمائيد.
125- نهج البلاغه صبحى صالح ، ص 392.
126- نهج البلاغه صبحى صالح ، خطبه 230.
127- مثنوى معنوى ، دفتر دوم ، ص 348، چاپ امير كبير.
128- سوره اعراف ، آيه 146.
129- سوره يونس ، آيه 7.
130- سوره نحل ، آيه 108.
131- سوره اعراف ، آيه 179.
132- سوره مجادله ، آيه 19.
133- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ، ص 62.
134- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ، ص 63.
135- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ، ص 64.
136- سوره احزاب ، آيه 52.
137- سوره احزاب ، آيه 52.
138- شرح منازل السائرين ، باب المراقبه ص 65.
139- نهج البلاغه فيض ، نامه 62.
140- توضيح : نويسنده شهيد اين كتاب وعده داه بود كه مبحث محاسبه نفس را در جزوات بعدى بياورد، ولى دست تقدير طور ديگرى از آستين بدر آمد و تيركينه حق ستيزان مجال تكميل اين مبحث را به او نداد، و ما نيز هنگامى كه در كار تنظيم و تكميل اين دفتر بوديم ، متاءسفانه موفق به دست يابى نوشته هاى ايشان در اين مورد نشديم .
141- سوره اعراف ، آيه 136.
142- سوره يونس ، آيه 92.
143- سورده دخان ، آيه 25 تا 29.
144- سوره يوسف آيه 110.
145- سوره اعراف ، آيه 176.
146- مثنوى ، دفتر اول ، ص 149؛ چاپ اميركبير.
147- طالبين مى توانند بقيه ابيات اين قصيده را در ديوان خاقانى بخوانند.
148- غررالحكم ، ج 2، ص 573.
149- غررالحكم ، ج 1، ص 408.
150- غررالحكم ، ج 1، ص 291، چاپ دانشگاه تهران .
151- غررالحكم ، ج 5، ص 461.
152- غررالحكم ، ج 1، ص 215، چاپ دانشگاه تهران
153- غررالحكم ، ج 1. ص 215، چاپ دانشگاه تهران
154- سوره اعراف ، آيه 16.
155- سوره يس ، آيه 60.
156- سوره اعراف ، آيه 172.
157- به نقل از: نقد و تفسير و تحليل مثنوى ، استاد محمد تقى جعفرى
158- جامع الاخبار، ص 57، چاپ نجف .
159- مثنوى دفتر دوم ص 130 چاپ خاور.
160- گفتارهاى معنوى ، استاد شهيد مطهرى ، (ص ) 121 - 120