320.نجات از بيمارى
پيامبر گرامى (ص ) فرمود: هر بيمار مسلمانى كه اين دعا را بخواند، اگر در آن بيمارى (بهبود نيافت ) و مرد، پاداش شهيد به او داده مى شود و اگر بهبودى يافت ، خوب شده در حالى كه تمام گناهانش آمرزيده شده است .
رسول خدا (ص ) فرمود: آيا به شما خبر دهم از دعايى كه هر گاه گرفتارى و غم پيش آيد آن دعا را بخوانيد گشايش حاصل شود؟ اصحاب گفتند: آرى ، اى رسول خدا. آن حضرت فرمود: دعاى يونس كه طعمه ماهى شد. لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الظالمين .^{(319 )}
321.درس سرنوشت
جمله پرمعنى كذلك ننجى المومنين نشان مى دهد آنچه بر سر يونس آمد از گرفتارى و نجات يك حكم خصوصى نبود، بلكه با حفظ سلسله مراتب ، جنبه عمومى و همگانى دارد، بسيارى از حوادث غم انگيز و گرفتاريهاى سخت و مصيبت بار، مولود گناهان ما است ، تازيانه هايى است براى بيدار شدن ارواح خفته ، و يا كوره اى است براى تصفيه فلز جان آدمى ، هر گاه انسان در اين موقع به همان سه نكته اى كه يونس توجه كرد توجه پيدا كند، نجات و رهايى حتمى است :
1- توجه به حقيقت توحيد و اين كه هيچ معبود و هيچ تكيه گاهى به جز الله نيست .
2- پاك شمردن و تنزيه خدا از هر عيب و نقص و ظلم و ستم و هر گونه گمان سوء درباره ذات پاك او.
3- اعتراف به گناه و تقصير خويش .
حديثى است در درالمنثور، از پيامبر اسلام (ص ) نقل شده است كه فرمود: يكى از نامهاى خدا كه هر كس او را با آن بخواند به اجابت مى رسد و هر گاه با آن چيزى را طلب نمايد، به او مى دهد، دعاى يونس است . شخصى عرض كرد: اى رسول خدا، آيا او مخصوص يونس بود يا شامل جماعت مسلمانان نيز مى شود. فرمود: هم مربوط به يونس و هم همه مومنان ، هنگامى كه خدا را به آن مى خوانند. آيا گفتار خداوند را در قرآن نشنيده اى و كذلك ننجى المومنين . اين دليل بر آن است كه هر كس چنين دعايى كند، خداوند اجابت آن را تضمين فرموده است .⁽³²⁰⁾
322.حقيقت ذكر در جان انسان
نيازى به تذكر ندارد كه منظور، تنها خواندن الفاظ نيست ، بلكه پياده شدن حقيقت آن در درون جان انسان است ، يعنى همراه با خواندن اين الفاظ، تمامى وجود او با مفهوم آن هماهنگ گردد.
يادآورى اين نكته نيز لازم است كه مجازاتهاى الهى بر دو گونه است :
1- يكى از آن مجازات ها عذاب استيصال است ، يعنى مجازات نهايى كه براى نابودى افراد غير قابل اصلاح فرا مى رسد و هيچ دعايى در آن موقع سودمند نيست ؛ چرا كه بعد از فرو نشستن توفان بلا، همان برنامه ها تكرار مى شود.
2- ديگر، مجازات هاى تنبيهى است كه جنبه تربيتى دارد. در اين موارد، به محض اين كه مجازات اثر خود را بخشيد و طرف بيدار و متوجه شد، بلافاصله از ميان مى رود و از اينجا است كه روشن مى شود يكى از فلسفه هاى آفات و بلاها و حوادث ناگوار، همان بيدارسازى تربيت است .⁽³²¹⁾
323.فراغت حال براى ذكر و عبادت
از ابوبصير نقل شده است كه گفت : به امام صادق (ع ) عرضه داشتم : به چه علت خدا عذاب را از قوم يونس برداشت ، با اين كه تا بالاى سرشان آمد و بر سرشان سايه افكند و اين معامله را با هيچ قومى ديگر نكرد؟
امام فرمود: براى اين كه در علم خداى تعالى اين معنا بود كه به زودى عذاب را از آنان برمى گرداند به خاطر اين كه توبه مى كنند و اگر اين جريان را به اطلاع يونس نرساند، براى اين بود كه يونس فارغ براى عبادت او باشد و در شكم ماهى به مناجات بااو بپردازد و در عوض ، مستوجب ثواب و كرامت او گردد.⁽³²²⁾
324.اذكار امام حسين (ع ) در دعاى عرفه
امام حسين (ع ) در دعاى عرفه اين گونه زمزمه مى كند:
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الظالمين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از ستمكارانم .
لا اله الا انت سبحانك انى من المستغفرين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از آمرزش خواهانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الموحدين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از يكتا پرستانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الخائفين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از هراسناكانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الوجلين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از وحشت زدگانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الراجين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از اميدوارانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الراغبين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از مشتاقانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من المهلّلين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من از خدا گويانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من المسبحين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من تو را تسبيح گويانم .
لا اله الا انت سبحانك انى كنت من المكبرين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است و من تو را تكبير گويانم .
لا اله الا انت سبحانك ربى و رب آبايى الاولين جز تو خدايى نيست ، ذات تو منزه است ، اى خداى من و پشينيان من .
325.مداومت در ذكر يونسيه
عالم بزرگوار حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى گويد: مداومت ذكر يونسيه در شبانه روز ترك نشود، هر چه زيادتر، اثرش هم زيادتر. اقل اقل آن چهار صد مرتبه است ، خيلى اثرها ديدم ، بنده هم تجربه كرده ام ، چند نفر هم مدعى تجربه اند.⁽³²³⁾
326.ذكر يونسيه در كلام عارفان
مرحوم حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى (ره ) مى نويسد: من استادى داشتم بزرگوار، عارف ،عامل و كامل (مراد او آخوند ملاحسينقلى همدانى است ) كه نظير او را نديده ام ، از او درباره عملى كه مجرب ، و در اصلاح قلب و تحصيل معارف مؤ ثر باشد، سؤ ال كردم .
ايشان در پاسخ فرمودند: براى اين امر، هيچ كارى مانند مداومت بر يك سجده طولانى در هر شبانه روز يك مرتبه كه در آن لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الظالمين گفته شود، نيست .
انسان اين ذكر را بگويد، در حالى كه خود را در زندان طبيعت زندانى و مقيد به قيد و بندهاى اين اخلاق رذيله ببيند، و اقرار داشته باشد كه ((خداوندا، تو مرا گرفتار اين پستى ها نكردى ، و در حق من ظلم روا نداشتى ، و تنها من به خويشتن ستم كردم .))⁽³²⁴⁾
327.توصيه بزرگان به ذكر يونسيه
بزرگان و اهل سلوك ، فوايد و تاءثيرات زيادى براى ذكر يونسيه بيان كرده و بهره ها و بركات بسيارى از آن ديده اند.
مقصود از ذكر يونسه دعايى است كه از قول يونس پيامبر - صلوات الله عليه - در آيه 88 از سوره مباركه انبياء آمده است و درباره مداومت بر آن براى رفع گرفتارى ها.
328.ذكر بعد از نماز مغرب و عشاء در شب جمعه
امام صادق (ع ) دعايى را از حضرت امام محمد باقر (ع ) و آن حضرت از امام زين العابدين (ع ) و آن حضرت از امام حسين بن على (ع ) و آن حضرت از اميرالمومنين (ع ) و آن حضرت از رسول خدا (ص ) و آن حضرت از جبرئيل - صلوات الله عليه - و جبرئيل هم از خداوند بزرگ ، گرفته است ، براى شفاى هر دردمند و گرفتارى نقل فرموده است .
آن دعا اين است كه در شب جمعه بعد از نماز مغرب و عشاء بگويد: لا اله الا سبحانك انى كنت من الظالمين (خدايا، جز تو خدايى نيست ، تو از همه بديها و عيبها منزه و پاكيزه اى . من بودم كه در حق خود ستم كردم ).⁽³²⁵⁾
329.تكرار ذكر در سجده اى طولانى
يكى از بزرگان - آيت الله امينى (ره ) - مى گويد: در شبانه روز يك سجده طولانى انجام بده و به مقدارى كه حال دارى و با حضور قلب اين ذكر را تكرار كن : لا اله الا انت سبحانك انى كنت من الظالمين . ادامه اين سجده طولانى مجرب است و آثار خوبى را در بردارد.
از بعضى از سالكين نقل شده كه در سجده چهار هزار مرتبه اين ذكر را تكرار مى نموده است .⁽³²⁶⁾
16.ساير اذكار
در رفع مشكلات ، شفاى بيمارى ، اداى قرض و دين ، غلبه بر دشمن ، سختى و گرفتارى ، و ساير اذكار در تعقيب نمازها و اوقات مختلف
330.اسم خدا
امام صادق (ع ) به برخى از اصحاب خود فرمودند: آيا اسم خدا را به تو نياموزم ؟ عرض كرد: آرى ، اى فرزند رسول خدا (ص ). فرمود: سوره الحمد و سوره قل هو الله احد و آية الكرسى و سوره انا انزلناه ... را قرائت كن ، سپس روى به قبله نما و آنچه دوست دارى ، دعا كن .⁽³²⁷⁾
331.خارج شدن از منزل
امام صادق (ع ) فرمود: چون پدرم از منزل خود بيرون مى شد، مى گفت : بسم الله الرحمن الرحيم ، خرجت بحول الله و قوته لا بحول منّى و لا قوتى بل بحولك و قوتك يا رب متعرضا لرزقك فاءتنى به فى عافية .⁽³²⁸⁾
332.ذكر بعد از نماز مغرب
امام صادق (ع ) فرمود: هر كس پس از نماز مغرب سه بار بگويد:الحمد لله الذى يفعل ما يشاء و لا يفعل ما يشاء غيره خير بسيارى به او عطا شود.⁽³²⁹⁾
333.سه بار بعد از نماز مغرب
امام صادق (ع ) فرمود: هر گاه كه نماز مغرب را خواندى ، دست بر پيشانى خود بكش و سه مرتبه بگو:بسم الله الذى لا اله الا هو عالم الغيب و الشهادة الرحمن الرحيم ، اللهم اذهب عنى الهمّ (والغمّ) والحزن .⁽³³⁰⁾
334.محفوظ ماندن راكب و مركب
رسول خدا (ص ) فرمود: كسى كه وقتى سوار چهارپا شد، نمى گويدبسم الله و لا حول ولا قوة الا بالله ، الحمد لله الذى هدانا لهذا و سبحان الله الذى سخرلنا هذا و ما كنا له مقرنين (به نام خدا، هيچ توان و نيرويى جز با يارى خدانيست . همه سپاس ها مخصوص خداوندى است كه اين عمل را به ما آموخت و منزه است كسى كه آن (چهارپا) را در اختيار ما قرار داد و ما نمى توانستيم خود اين كار را انجام دهيم ) مگر اين كه خودش و چهارپايش ، تا زمانى كه پياده شوند، محفوظ مى مانند.⁽³³¹⁾
335.دفع مرض و درد
حضرت صادق (ع ) فرمودند: هر كس در او مرضى و علتى و دردى باشد، پس در هر روز به او بخوان چهل مرتبه مدت چهل روزبسم الله الرحمن الرحيم الحمد لله رب العالمين ، حسبنا الله و نعم الوكيل تبارك الله احسن الخالقين ، و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم .⁽³³²⁾
336.ذكر هنگام گرفتارى
پيامبر (ص ) فرمود: هر كه را غمى يا گرفتارى يا بلايى يا تنگى معيشتى برسد بايد بگويد:الله ربى و لا اشرك به شيئا، توكلت على الحى الذى لايموت .⁽³³³⁾
337.دورى از غفلت زدگان
ابى عبيده حذاء مى گويد: امام باقر (ع ) فرمودند: هر كس در هنگام برآمدن سپيده ، ده بار بگويد لا اله الا الله وحده لا شريك له و له الملك و له الحمد يحيى و يميت (و يميت و يحيى ) و هو حى لا يموت بيده الخير و هو على كل شى قدير.و ده بار بگويد:و صلى الله على محمد و آل محمد. و سى و پنج بار بگويد: سبحان الله . و سى و پنج بار بگويد: لا اله الا الله . و سى و پنج بار بگويد: الحمد لله ، در آن صبح از غافلان نوشته نشود و اگر آن را در شب بگويد، در آن شب از غافلان ثبت نشود.⁽³³⁴⁾
338.دعاى قبل از غروب آفتاب
امام صادق (ع ) فرمود: دعا پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب آن روشى است ثابت و واجب ، هنگام سپيده دم و مغرب ده بار مى گويى : لا اله الا الله وحده لا شريك له و له الملك و له الحمد يحيى و يميت و يميت و يحيى و هو حى لا يموت بيده الخير و هو على كل شى قدير. ده بار مى گويى : اعوذ بالله السميع العليم من همزات الشياطين و اعوذبك رب ان يحضرون (يعنى پناه برم به خدا از وسوسه شيطان ها از اين كه گرد من آيند) ان الله هو السميع العليم پيش از برآمدن خورشيد و پيش از غروب آن . و اگر فراموش كنى ، آن را قضا مى كنى ، چنانچه نماز راقضا مى كنى .⁽³³⁵⁾
339.ثواب سه بار گفتن فسبحان الله ...
اميرالمومنين (ع ) فرمودند: كسى كه در اول شب سه بار بگويد: فسبحان الله حين تمسون و حين تصبحون ، و له الحمد فى السموات و الارض و عشيا و حين تظهرون (خدا را در شام و صبح تسبيح گوييد و ستايش ‍ كنيد و تمامى ستايشها در آسمانها و زمين و شب و روز براى اوست )، هيچ كدام از خيرهايى را كه در آن شب وجود دارد از دست نداده و تمامى شرهاى آن شب از او دور مى شوند، و هر كه همين آيات را در صبح بخواند، هيچ كدام از خيرهايى را كه در آن روز وجود دارد از دست نداده و همه شرهاى آن روز از او دور مى شوند.⁽³³⁶⁾
340.توجه خداوند به بنده
از امام صادق (ع ) فرمود: هركه هر روز بگويد لا اله الا الله حقا حقا، لا اله الا الله عبوديه و رقا، لا اله الا الله ايمانا و صدقا (نيست شايسته پرستشى جز خدا، حق است ، حق است ، نيست شايسته پرستشى جز خدا، به او بندگى و رقيت تقديم كنم ، نيست شايسته پرستشى جز خدا، با ايمان و راستى گويم )، خدا روى خود به سوى او كند و از او روى برنگرداند تا به بهشت در آيد.⁽³³⁷⁾
341.سبب خوشبختى
در روايت آمده كه جبرئيل نزد رسول خدا (ص ) آمد و گفت : اگر شخصى از امت تو بگويد:
لا اله الا الله ، وحده وحده وحده (هيچ خدايى جز خداوند يكتاى يگانه يگانه يگانه نيست )، خوشبخت خواهد شد.⁽³³⁸⁾
342.ذكر هنگام برخاستن از خواب
جراح مدائنى از امام صادق (ع ) فرمود: هرگاه يكى از شما شب از خواب برخاست ، بايد بگويد: سبحان رب النبيين و آل المرسلين و رب المستضعفين (مقصود از آنها امامانند) والحمد لله الذى يحيى الموتى . و هو على كل شى ء قدير. خداوند عزوجل مى فرمايد: بنده من راست گفت و شكر گزارد.⁽³³⁹⁾
343.چهل و پنج هزار حسنه و محو گناهان
امام صادق (ع ) فرمود: هر كه هر روز ده بار بگويد: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له الها واحدا احدا صمدا، لم يتخذ صاحبة و لا ولدا (من گواهم كه نيست شايسته پرستش به جز خدا، يگانه است ، شريك ندارد، معبوديست يكتا، يگانه ، بى نياز، نه همسرى گرفته و نه فرزندى )، خداوند برايش چهل و پنج هزار حسنه مى نويسد و چهل و پنج هزار سيئه از او محو مى كند و چهل و پنج هزار درجه براى او بالا برد.⁽³⁴⁰⁾
در روايت ديگرى است كه اين ذكرها در آن روز مرز او باشند، در برابر سلطان و شيطان ، و گناه كبيره اى پيرامون او را فرا نگيرد.⁽³⁴¹⁾
344.ذكر در مقابلسلطان
و امام صادق (ع ) فرمود: هر كه بر سلطانى وارد مى شود كه از او مى ترسد بايد بگويد بالله استفتح و بالله استنجح و بمحمد اتوجه (بارخدايا، سركشى آن را برايم رام كن و سختى آن را هموار كن ، زيرا تو محو مى كنى آنچه را خواهى و نزد تو است دفتر كل ).
و نيز مى گويى : حسبى الله لا اله الا هو عليه توكلت و هو رب العرش ‍ العظيم و امتنع بحول الله و قوته من حولهم و قوتهم و امتنع برب الفلق من شر ما خلق و لا حول و لا قوة الا بالله .⁽³⁴²⁾
345.پاداش ذكر تشهد
امام باقر (ع ) فرمود هر كس بگويد: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله (نيست شايسته پرستشى جز خدا، يگانه است ، شريك ندارد، و گواهم كه محمد بنده و رسول اوست )، خداوند برايش هزار هزار حسنه بنويسد.⁽³⁴³⁾
346.كفاره گناهان روز
از عبدالكريم بن عتبة كه از امام صادق (ع ) شنيدم مى فرمود: هر كه پيش از برآمدن خورشيد و هم پيش از غروب خورشيد ده بار بگويد: لا اله الا الله وحده لا شريك له و له الملك و له الحمد يحيى و يميت و يميت و يحيى و هو حى لا يموت بيده الخير و هو على كل شى ء قدير (نيست شايسته پرستشى جز خدا، يگانه است ، شريك ندارد، از آن اوست ملك و از آن اوست سپاس ، زنده كند و بميراند، و بميراند و زنده كند و اوست زنده اى كه نمى ميرد، به دست اوست هر خير و اوست بر هر چيز توانا)، كفاره گناهان آن روزش گردد.
همچنين امام صادق (ع ) به نقل از رسول خدا (ص ) فرمود: هركس نماز بامداد گزارد و پيش از آنكه دو زانو را از زمين بردارد، ده بار ذكر فوق را بگويد، و در مغرب هم چنان عمل كند، هيچ بنده اى خداى عز و جل را به كردارى بهتر از كردار او برخورد نكند، مگر كسى كه به مانند او عمل كند.⁽³⁴⁴⁾
347.ذكر در هر نماز
عايشه گويد: پس از نزول سوره مباركه اذا جاء نصر الله و الفتح رسول اكرم (ص ) در هر نمازى كه مى خواند مى فرمود: سبحانك ربنا و بحمدك ، اللهم اغفر لى (پروردگارا، به تسبيح و ستايش تو مشغولم ، خدايا، مرا بيامرز).⁽³⁴⁵⁾
348.ذكر خواب و بيدارى
از امام صادق (ع ) نقل است كه فرمود: شيوه رسول خدا (ص ) بود كه چون در بستر مى آرميد مى فرمود: اللهم باسمك احيا و باسمك اموت (بارخدايا! به نام تو زنده ام و به نام تو مى ميرم ) و چون از خواب برمى خاست مى گفت الحمد لله الذى احيانى بعد ما اماتنى و اليه النشور (سپاس از آن خداست كه زنده كرد مرا پس از آنكه ميرانيد مرا، و به سوى اوست رستاخيز).⁽³⁴⁶⁾
349.راضى كردن بنده در روز قيامت
رسول خدا (ص ) فرمودند: هركس كه بگويد رضيت بالله ربا و بالاسلام دينا و بمحمد رسولا و باهل بيته اولياء (از نظر پروردگارى به خدا و از نظر دين به اسلام و از نظر فرستاده شدگان به حضرت محمد (ص ) و از نظر سرپرستى به اهل بيت او (ع ) راضى شدم ) به عهده خداوند است كه در روز قيامت او را راضى كند.⁽³⁴⁷⁾
350.رفع وسوسه و آثار ديگر
از امام صادق (ع ) نقل است كه مردى نزد پيغمبر (ص ) آمد و عرض كرد: يا رسول الله ! من از وسوسه در سينه خود سختى مى كشم و من مردى عيال وار و نيازمندم . پيامبر (ص ) به او فرمود كه اين كلمات را تكرار كن :
توكلت على الحى الذى لا يموت و الحمد لله الذى لم يتخذ صاحبة و لا ولدا و لم يكن له شريك فى الملك و لم يكن له ولى من الذل و كبره تكبيرا. ديرى نپاييد كه نزد او آمد و به آن حضرت عرض كرد: خدا وسوسه سينه ام را برد و بدهكارى مرا پرداخت و روزى ام را فراوان ساخت .⁽³⁴⁸⁾
351.ذكر در مقابل فرد غير مسلمان
امام صادق (ع ) از پدر بزرگوارش و او از پدرانش (عليهم السلام ) روايت مى نمايد كه پيامبر (ص ) فرمود: كسى كه يهودى ، مسيحى ، مجوسى يا شخص غير مسلمانى را ببيند و بگويد: الحمد لله الذى فضلنى عليك بالاسلام دينا و بالقرآن كتابا و بمحمد نبيا و بعلى اماما و بالمؤ منين ! اخوانا و بالكعبة قبلة (ستايش فقط خدايى را سزاست كه از نظر دين با اسلام و از نظر كتاب با قرآن و از نظر پيامبر با حضرت محمد (ص ) و از نظر امام با حضرت على (ع ) و از نظر برادران با مؤ منين و از نظر قبله با كعبه مرا بر تو برترى داد)، خداوند هيچ گاه او را با آن شخص يك جا در آتش قرار نمى دهد.⁽³⁴⁹⁾
352.ثواب تكرار اذان
امام صادق (ع ) فرمودند: كسى كه بشنود مؤ ذن مى گويد: اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله سپس به خاطر تصديق اين كلام و به خاطر پاداش خداوند بگويد: و انا اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله ، اكتفى بهما عن كل من ابى و جحد و اعين بهما من اقر و شهد (و من گواهى مى دهم كه خدايى جز خداى يگانه نيست و بى شك محمد (ص ) رسول خداست . با اين دو گواهى بى نيازى مى جويم از هر كسى كه - از گفتن اين شهادتها - امتناع كرد و - وجود خدا و رسالت پيامبر (ص ) را - انكار كرد و يارى مى كنم به اين دو گواهى كسانى را كه اقرار كردند و گواهى دادند) خدا به عدد كسانى كه انكار كرده و گواهى نداده اند و به عدد كسانى كه اقرار كرده و گواهى داده اند او را مى آمرزد.⁽³⁵⁰⁾
353.ذكر غلبه بر دشمنان
از اميرالمؤ منين (ع ) نقل شده كه فرمود: خضر نبى را در خواب ديدم و به او گفتم به من بياموز كه به دشمنان ظفر يابم . فرمود: اى على ! بگو: يا هو يا من لا هو الا هو.
و گفته اند كه از جمله اذكار بسيار معتبر، اين است : يا هو يا من هو يا من لا هو الا هو، يا اول يا ابد يا دهر يا ديهار يا ديهور (صيغه مبالغه دهر به معنى خدا) يا لا اله الا هو.⁽³⁵¹⁾
354.ذكر در سجده
امام باقر (ع ) فرمود: براى طلب رزق در سجده نماز واجب بگو: يا خير المسئولين و يا خير المعطين ارزقنى و ارزق عيالى من فضلك الواسع فانك ذوالفضل العظيم .⁽³⁵²⁾
355.يازده جمله هنگام خواب
مفضل بن عمر مى گويد: امام صادق (ع ) به من فرمود: اگر بتوانى هيچ شبى نخوابى تا به يازده جمله خود را در پناه خدا گذارى ؟ گفتم : آنها را به من بفرماييد. فرمود: بگو اعوذ بعزة الله و اعوذ بقدرة الله و اعوذ بجلال الله و اعوذ بسلطان الله و اعوذ بجمال الله و اعوذ بدفع الله و اعوذ بمنع الله و اعوذ بجمع الله و اعوذ بملك الله و اعوذ بوجه الله و اعوذ برسول الله من شر ما خلق و براء و ذراء و پناه گير بدان ، هر وقت بخواهى .⁽³⁵³⁾
356.ذكر براى تحصيل يقين
يكى از بزرگان - آيت الله امينى - مى گويد: بعد از نماز شب آيه سخره را با حضور قلب ، هفتاد مرتبه بخوان كه براى تحصيل يقين و نفى خاطر، مفيد و مجرب است . آيه سخره اين است (اعراف ، آيه 56) ان ربكم الله الذى خلق السموات و الارض فى ستة ايام ... ان رحمة الله قريب من المحسنين .⁽³⁵⁴⁾
357.ذكر هر روزه
امام صادق (ع ) فرمودند: كسى كه هر روز بگويد اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له الها واحدا احدا صمدا لم يتخذ صاحبة و لا ولدا (شهادت مى دهم كه خدايى جز خداى يگانه يكتاى بدون شريك نيست . خداى يگانه اى كه بى نياز بوده و همسر و فرزندى ندارد)، خداوند براى او چهل و پنج هزار هزار حسنه نوشته ، چهل و پنج هزار هزار گناه او را پاك كرده ، چهل و پنج هزار هزار درجه او را بالا مى برد، خانه اى در بهشت براى او مى سازد و مانند كسى است كه در آن روز دوازده بار قرآن خوانده باشد.⁽³⁵⁵⁾
358.شيوه اولياى خدا
علامه محمد تقى مجلسى مى گويد: اولياء خدا تداوم بر ذكر يا حى يا قيوم يا من لا اله الا انت را تجربه كرده و نتيجه گرفته اند، من نيز همين ذكر را تجربه نموده ام ، ليكن ذكر من غالبا يا الله است با خارج ساختن غير خدا از قلب و با توجه كامل به جانب خداى متعال .
ذكر خدا با مراقبت كامل انجام شود و ساير امور به پايه ذكر نمى رسد، اگر اين عمل تا مدت چهل شبانه روز ادامه يابد، درهايى از انوار حكمت و معرفت و محبت بر سالك گشوده مى شود، آن گاه به مقام فناء الله و بقاء بالله ترقى مى كند. عمده چيزى كه مهم است ، يكى ، خوردن غذاى حلال ، و ديگر تداوم ذكر خدا.⁽³⁵⁶⁾
359.سفارش يكى از علما
يكى از نزديكان آيت الله امينى (ره ) از قول ايشان مى گويد: در شبانه روز ساعتى را تعيين كن و با حضور قلب ذكر يا غنى يا مغنى را تكرار كن .⁽³⁵⁷⁾
360.ورد زبان
يكى از بزرگان مى گويد: ذكر يا حى يا قيوم ، يا من لا اله الا انت را ورد زبان خود قرار بده و همواره با حضور قلب آن را تكرار كن .⁽³⁵⁸⁾
361.نشان پيروان على (ع )
گروهى به دنبال امير المؤ منين على (ع ) حركت مى كردند، حضرت از آنها پرسيد: شما كيستيد؟ گفتند: يا اميرالمؤ منين ! ما پيروان تو هستيم . حضرت فرمود: پس چرا نشان پيروى را در شما نمى بينم . گفتند: نشان پيروان شما چيست ؟ آن حضرت فرمود: پيروان من كسانى هستند كه اين نشانه ها را دارند:
1- چهره شان از بسيارى عبادت و شب زنده دارى زرد است ؛
2- اندامشان از روزه دارى لاغر است ؛
3- هميشه ذكر حق بر لب دارند و لبانشان از بسيارى ذكر، خشكيده است ؛
4- بر آنها گرد ترس خدا نشسته است .⁽³⁵⁹⁾
362.ذكر خارج شدن از خانه
امام صادق (ع ) فرمود: چون امام باقر (ع ) از خانه بيرون مى رفت ، مى گفت : بسم الله خرجت و بسم الله ولجت و على الله توكلت و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم (به نام خداوند خارج شدم و به نام او داخل مى شوم و بر او توكل مى كنم و هيچ اراده و قدرتى نيست مگر از جانب خداوند والا و بزرگ ).⁽³⁶⁰⁾