ترجمه كامل الزيارات
جلد دوم
ابى القاسم جعفر بن محمد بن
جعفر بن موسى بن قولويه القمى
مترجم : سيد محمد جواد ذهنى تهرانى
- ۱ -
ترجمه كامل الزيارات
نام مولف : ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه
القمى
نام مترجم : سيد محمد جواد ذهنى تهرانى
|
الباب الثالث و الثلاثون من قال فى الحسين عليه السلام شعرا فبكى و
ابكى
متن :
حدثنا ابو العباس القرشى ، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ،
عن محمد بن اسمعيل ، عن صالح بن عقبة ، عن ابى هارون المكفوف
قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : يا ابا هارون انشدنى فى
الحسين عليه السلام ؟ قال : فانشدته فبكى ، فقال : انشدنى كما
تنشدون يعنى بالرقة قال : فانشدته :
امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكية .
قال : فبكى ، ثم قال : زدنى ، قال : فانشدته القصيدة الاخرى ،
قال : فبكى ، و سمعت البكاء من خلف الستر، قال : فلما فرغت قال
لى : يا ابا هارون من انشد فى الحسين عليه السلام شعرا فبكى و
ابكى عشرا كتبت لهم الجنة و من انشد فى الحسين شعرا فبكى و
ابكى خمسة كتبت لهم الجنة ، و من انشد فى الحسين شعرا فبكى و
ابكى و احدا كتبت لهما الجنة ، و من ذكر الحسين عليه السلام
عنده فخرج من عينه من الدموع مقدار جناح ذباب كان ثوابه على
الله ، و لم يرض له بدون الجنةُ.
|
باب سى و سوم ثواب كسى كه كه بواسطه گفتن شعر در مصيبت حضرت امام حسين
عليه السلام گريه كند و ديگران را بگرياند
ترجمه :
(حديث اول
)
ابو العباس قرشى ، از محمد بن الحسين : ابى الخطاب ، از محمد بن
اسماعيل ، از صالح بن عقبه ، از ابى هارون مكفوف نقل كرده كه وى گفت :
حضرت ابو عبد الله فرمودند:
همان طورى كه پيش خود شعر و مرثيه مى خوانيد برايم بخوان يعنى با رقت و
لطافت ، ابا هارون مى گويد:
پس اين بيت را براى آن جناب با رقت و لطافت خواندم :
امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكية
يعنى : گذر كن بر قبر حضرت حسين بن على عليه السلام ، پس به استخوانهاى
پاك و مطهرش بگو.
اباهارون مى گويد: امام عليه السلام گريست ، سپس فرمود: بيشتر برايم
بخوان .
پس قصيده ديگر براى حضرتش خواندم .
اباهارون مى گويد: امام عليه السلام گريستند و صداى گريه اهل منزل را
از پشت پرده شنيدم .
سپس اباهارون مى گويد: وقتى از خواندن فارغ شدم حضرت به من فرمودند:اى
اباهارون كسى كه درمرثيه حسين بن على عليه السلام شعرى خوانده و خود
گريه كرده و ده نفر ديگر را بگرياند بهشت بر ايشان واجب مى گردد.
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و خود گريه كرده و يك
نفر ديگر را بگرياند بهشت براى هر دو واجب مى شود.
و كسى امام حسين را نزدش ياد كنند و از چشمش به مقدار بال مگس اشك
بيايد ثواب و اجر او بر خداست و خداوند براى وى به كمتر از بهشت اجر و
ثواب نمى دهد.
متن :
حدثنى ابو العباس ، عن محمد بن الحسين ، عن الحسن بن على بن
ابى عثمان ، عن الحسن بن على بن ابى المغيرة ، عن ابى عمارة
المنشد، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : قال لى : يا ابا
عمارة انشدنى فى الحسين عليه السلام ، قال : فانشدته فبكى ، ثم
انشدته فبكى ، قال : فو الله مازلت انشده و يبكى حتى سمعت
البكاء من الدار، فقال لى : يا ابا عمارة من انشد فى الحسين
شعرا فابكى خمسين فله الجنة ، و من انشد فى الحسين شعرا فابكى
اربعين فله الجنة ، و من انشد فى الحسين شعرا فابكى ثلاثين فله
الجنة ، و من انشد فى الحسين شعرا فابكى عشر بن فله الجنة ، و
من انشد فى الحسين شعرا فابكى عشرة فله الجنة ، و من انشد فى
الحسين عليه السلام شعرا فابكى واحدا فله الجنة ، و من انشد فى
الحسين عليه السلام شعرا فابكى واحدا فله الجنة .
|
ترجمه :
(حديث دوم
)
ابوالعباس از محمد بن الحسين ، از حسن بن على بن ابى عثمان ، از حسن بن
على بن بن ابى المغيره ، از ابى عماره المنشد، از حضرت ابى عبد الله
عليه السلام نقل كرده ، وى گفت :
حضرت ابى عبد الله عليه السلام به من فرمودند: اى ابو عماره شعرى در
مرثيه حسين عليه السلام برايم بخوان .
ابو عماره مى گويد:
براى آن حضرت شعر خواندم پس آن حضرت گريست سپس خواندم باز آن جناب گريه
كرده و بعد از آن باز خواندم و آن حضرت گريستند.
ابو عماره مى گويد: به خدا قسم پيوسته شعر مى خواندم و آن جناب گريه مى
كردند تا جائى كه صداى گريه از منزل و خانه بگوشم رسيد، پس حضرت به من
فرمودند: اى ابو عماره كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى بخواند
سپس پنجاه نفر را بگرياند بهشت براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين شعرى خوانده و چهل نفر را بگرياند بهشت براى
اوست .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و سى نفر را بگرياند
بهشت براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و بيست نفر را بگرياند
بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و بيست نفر را بگرياند
بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و ده نفر را بگرياند
بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و ده نفر را بگرياند
بهشت براى او است .
و كسى كه در مصيبت حسين عليه السلام شعرى خوانده و خودش بگريد بهشت
براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و يك نفر را بگرياند
بهشت براى او است .
و كسى كه در مرثيه حسين عليه السلام شعرى خوانده و به هيئت گريه كن در
آورد بهشت براى او است .
متن :
حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين ، عن ابن ابى عمير، عن
عبد الله بن حسان ، عن ابن ابى شعبة ، عن عبد الله بن غالب قال
: دخلت على ابى عبد الله عليه السلام فانشدته مرثية الحسين
عليه السلام ، فلما انتهيت الى هذا الوضع
لبليُة تسقو حسينا بمسقاة الثرى غير التراب
فصاحت باكية من وراء الستر: و ابتاه !!!.
|
ترجمه :
(حديث سوم
)
محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين ، از ابن ابى عمير، از عبد الله بن
حسان ، از ابن ابى شعبة ، از عبد الله بن غالب نقل كرده كه وى گفت :
بر حضرت ابى عبد الله عليه السلام داخل شده پس شعرى در مرثيه حضرت امام
حسين عليه السلام خواندم و وقتى به اين بيت منتهى شدم :
لبليُة تسقو حسينا بمسقاة الثرى غير التراب
به خدا قسم مصيبتى بود كه آن مصيبت حسين عليه السلام را در آب خورگاه
زمينى مرطوب نه خشك سيراب نمود پس مخدره اى كه در پشت پرده مى گريست با
صداى بلند فرياد زد: و آابتاه !!!
متن :
و عنه ، عن محمد بن الحسين ، عن محمد بن اسمعيل ، عن صالح ابن
عقبة ، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : من انشد فى الحسين
عليه السلام بيت شعر فبكى و ابكى عشرة فله و لهم الجنة ، و من
انشد فى الحسين بيتا فبكى و ابكى تسعة فله و لهم الجنة ، فلم
يزل حتى قال : من انشد فى الحسين بيتا فبكى و اظنه قال : او
تباكى فله الجنة .
|
ترجمه :
(حديث چهارم
)
محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين ، از محمد بن اسماعيل ، از صالح بن
عقبه ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرد كه آن جناب فرمودند:
كسى كه در مرثيه حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر خوانده پس گريه
كند و ده نفر را بگرياند بهشت براى او و آن ده نفر مى باشد.
و كسى كه يك بيت شعر در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام خوانده پس
گريه كند و نه نفر را بگرياند بهشت براى او و آن نه نفر مى باشد.
و پيوسته امام عليه السلام اين فقره را با كاهش دادن نفرات تكرار نموده
تا بالاخره فرمودند:
وكسى كه يك بيت شعر در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام خوانده و خود
بگريد (راوى مى گويد گمان
مى كنم امام عليه السلام فرمودند: يا تباكى كرده و خود را به صورت گريه
كن در آورد).
بهشت براى او مى باشد.
متن :
حدثنى محمد بن الحسن ، عن محمد بن الحسن الصفار، عن محمد بن
الحسين ، عن محمد بن اسماعيل ، عن صالح بن عقبة ، عن ابى هارون
المكفوف قال : دخلت على ابى عبد الله عليه السلام فقال لى :
انشدنى فانشدته ، فقال لا؛ كما تنشدون و كما ترثيه عند قبره ،
قال : فانشدته :
امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكية
قال : فلما بكى امسكت انا، فقال : مرد فمررت ، قال ثم قال زدنى
زدنى قال : فانشدته :
يا مريم قومى فاندبى مولاك و على الحسين فاسعدى ببكاك
قال : فبكى و تهايج النساء!! قال : فما سكتن قال لى : يا ابا
هارون من انشد فى الحسين عليه السلام فابكى عشرة فله الجنة ،
ثم جعل ينقص واحدا واحدا حتى بلغ الواحد، فقال : من انشد فى
الحسين فابكى واحدا فله الجنة ، ثم قال : من ذكره فبكى فله
الجنة .
|
ترجمه :
(حديث پنجم
)
محمد بن الحسن ، از محمد بن الحسن الصفار، از محمد بن الحسن ، از محمد
ابن اسماعيل ، از صالح بن عقبه ، از ابى هارون مكفوف ، وى مى گويد:
بر حضرت ابى عبد الله عليه السلام وارد شدم ، حضرت به من فرمودند:
برايم شعر بخوان ، پس براى آن حضرت شعر خواندم .
حضرت فرمودند: نه ، آنطور كه در جمع خودتان مى خوانى و به همان نحو كه
در كنار قبر آن حضرت (حضرت
امام حسين عليه السلام )
مرثيه مى خوانى ، بخوان :
ابو هارون مى گويد: پس شعر ذيل را براى آن حضرت خواندم :
امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكية
يعنى : گذر كن بر قبر حسين بن على عليه السلام ، پس به استخوان هاى پاك
و مطهرش بگو.
ابو هارون مى گويد: وقتى حضرت گريستند، من خوددارى كرده و خواندن را
متوقف نمودم ، پس حضرت فرمودند:
بگذر، پس من گذشتم ، سپس فرمودند:
بيشتر برايم بخوان ، بيشتر برايم بخوان .
ابو هارون مى گويد: پس اين بيت را خواندم :
يا مريم قومى فاندبى مولاك و على الحسين فاسعدى ببكاك
اى مريم (مادر حضرت عيسى
عليه السلام ) بايست و بر
سرور خود ندبه و زارى نما، زارى كن بر حضرت حسين عليه السلام و با اين
زارى و گريه خود او را نصرت و يارى نما.
ابو هارون مى گويد: پس از خواندن اين بيت ، حضرت گريست و مخدرات شيون و
زارى كردند.
وى مى گويد: وقتى بانوان آرام گرفتند حضرت به من فرمودند: اى ابا هارون
: كسى كه در مرثيه حضرت امام حسين عليه السلام شعر بخواند و ده نفر را
بگرياند بهشت براى او است سپس حضرت نفرات گريه كنندگان را يكى يكى كاهش
داده تا به (واحد)
رسيده و فرمودند:
كسى كه در رثاء حضرت حسين عليه السلام شعر خوانده و يك نفر را بگرياند
بهشت براى او است .
سپس فرمودند:
كسى كه ياد امام حسين عليه السلام نموده و براى آن حضرت بگريد بهشت
براى او است .
متن :
و روى عن ابى عبد الله عليه السلام قال : لكل شى ء ثواب الا
الدمعة فينا.
|
ترجمه :
(حديث ششم
)
از حضرت ابى عبد الله عليه السلام مروى است كه آن جناب فرمودند:
هر چيزى ثواب و اجرى معين دارد مگر ريختن اشگ براى ما كه ثوابش را احدى
نمى داند.
متن :
حدثنى محمد بن احمد بن الحسين العسكرى ، عن الحسن بن على ابن
مهزيار، عن ابيه ، عن محمد بن سنان عن محمد بن اسماعيل عن صالح
بن عقبة ، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : من انشد فى
الحسين بيت شعر فبكى و ابكى عشرة فله و لهم الجنة ، و من انشد
فى الحشين بيتا فبكى و ابكى تسعة فله و لهم الجنة ، فلم يزى
لحتى قال : من انشد فى الحسين بيتا فبكى و اظنه قال : او تباكى
فله الجنة .
|
ترجمه :
(حديث هفتم
)
محمد بن احمد بن حسين العسكرى ، از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش ، از
محمد بن سنان ، از محمد بن اسماعيل ، از صالح بن عقبه ، از حضرت ابى
عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند پس خود
گريسته و ده نفر را بگرياند بهشت براى او و آن ده نفر مى باشد.
و كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند پس
خود گريسته و نه نفر را بگرياند بهشت براى او و آن ده نفر مى باشد.
و كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر بخواند پس
خود گريسته و نه نفر را بگرياند بهشت براى او و آن نه نفر مى باشد. پس
پيوسته حضرت نفرات را يكى يكى كاهش داده تا فرمودند:
كسى كه در مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام يك بيت شعر خوانده پس خود
بگريد (راوى مى گويد: گمان
مى كنم امام عليه السلام فرمودند: يا تباكى كرده و خود را به صورت گريه
كن در آورد) بهشت براى او
مى باشد.
الباب الرابع و الثلاثون ثواب من شرب الماء وذكر الحسين عليه السلام و
لعن قاتله
متن :
حدثنى محمد بن جعفر الرزاز الكوفى عن محمد بن الحسين ، عن
الخشاب ، عن على بن حسان ، عن عبد الرحمن بن كثير، عن داود
الرقى قال : كنت عند ابى عبد الله عليه السلام اذ استسقى
الماء، فلما شربه رايته قد استعبر و اغر و رقت عيناه بدموعه ،
ثم قال لى : يا داود لعن الله قاتل الحسين عليه السلام ، فما
من عبد شرب الماء فذكر الحسين عليه السلام و لعن قاتله الا كتب
الله له مائة الف حسنة ، و حط عنه مائة الف سيئة ، و رفع له
مائة الف درجة ، و كانما اعتق مائة الف نسمة و حشره الله تعالى
يوم القيمة ثلج الفواد.
حدثنى محمد بن يعقوب ، عن على بن محمد، عن سهل بن زياد، عن
جعفر بن ابراهيم الحضرمى عن سعد بن سعد مثله .
|
باب سى و چهارم ثواب كسى كه آب نوشيده و ياد امام حسين عليه السلام
نموده و كشنده آن حضرت را لعنت كند
ترجمه :
(حديث اول
)
محمد بن جعفر رزاز از كوفى از محمد بن الحسين ، از خشاب ، از على :
حسان از عبد الرحمن بن كثير، از داود رقى ، وى مى گويد:
در محضر مبارك امام صادق عليه السلام بودم ، حضرت آب طلبيدند و زمانى
كه آب را نوشيدند ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق
اشك شد سپس به من فرمودند:
اى داود خدا قتال حسين عليه السلام را لعنت كند، بنده اى نيست كه آب
نوشيده و حسين عليه السلام را ياد نموده و كشنده اش را لعنت كند مگر
آنكه خداوند منان صد هزار حسنه براى او منظور مى كند و صد هزار بنده
آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مى
كند.
محمد بن يعقوب ، از على بن محمد، از سهل بن زياد، از جعفر بن ابراهيم
حضرمى ، از سعد بن سعد مثل همين حديث را نقل كرده است .
الباب الخامس و الثلاثون بكاء على بن الحسين على الحسين بن على عليه
السلام
متن :
حدثنى ابى رحمه الله عن جماعة مشايخى ، عن سعد بن عبد الله ،
عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، عن ابى داود المسترق عن بعض
اصحابنا عن ابى عبد الله عليه السلام قال : بكى على بن الحسين
على ابيه حسين بن على صلوات الله عليهما عشرين سنة او اربعين
سنة و ما وضع بين يديه طعاما الا بكى على الحسين حتى قال له
مولى له : جلعت فداك يابن رسول الله انى اخاف عليك ان تكون من
الهالكين ، قال : (انما
اشكوى بثى و حزنى الى الله و اعلم من الله ما لا تعلمون
)، انى لم اذكر
مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى العبرة لذلك .
|
باب سى و پنجم گريستن حضرت على بن حسين بر حسين بن على سلام الله عليهم
ترجمه :
(حديث اول
)
ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده اند كه آن حضرت فرمودند:
حضرت على بن الحسين صلوات الله عليهما مدت بيست يا چهل سال بر پدرشان
گريستند و طعام و غذائى نبود كه در مقابل حضرت بگذارند مگر آنكه حضرتش
بياد امام حسين عليه السلام گريه مى كردند تا جائى كه غلام حضرت محضر
مباركش عرض نمود:
فدايت شوم اى پس رسول خدا مى ترسم كه شما هلاك شويد.
حضرت فرمودند:
انما اشكو بثى وحزنى الى الله و اعلم من الله ما لا تعلمون .
تنها درد دل و غم خود را با خدا گويم و از لطف و كرم بى اندازه او چيزى
دانم كه شما نمى دانيد.
سپس فرمودند:
هيچ گاه محل كشته شدند فرزندان فاطمه عليه السلام را بياد نمى آورم مگر
آنكه حزن و غصه حلقوم من را مى فشارد.
متن :
حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن خاله محمد بن الحسين بن ابى
الخطاب الزيات ، عن على بن اسباط عن اسماعيل بن منصور عن بعض
اصحابنا قال : اشرف مولى لعلى بن الحسين عليه السلام و هو فى
سقيفة له ساجد يبكى ، فقال له : يا مولى يا على بن الحسين اما
آن لحزنك ان ينقضى ؟ فرنع راسه اليه و قال : و يلك او ثكلتك
امك (والله
) لقد شكى يعقوب
الى ربه فى اقل مما رايت حتى قال :
(يا اسفى على يوسف
) انه فقد ابنا
واحدا، و انا رايت ابى و جماعة اهل بيتى يذبحون حولى ، قال : و
كان على بن الحسين عليه السلام يميل الى ولد عقيل ، فقيل له :
ما بالك تميل الى بنى عمك هولاء دون آل جعفر؟ فقال : انى اذكر
يومهم مع ابى عبد الله الحسين بن على عليه السلام فارق لهم .
|
ترجمه :
(حديث دوم
)
محمد بن جعفر رزاز، از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب زيات ،
از على بن اسباط، از اسماعيل بن منصور، از برخى اصحاب نقل كرده كه او
گفت : غلام على بن الحسين عليه السلام به صفه سر پوشيده اى كه تعلق به
امام سجاد عليه السلام داشت و آن جناب در آنجا پيوسته در حال سجود گريه
بودند نزديك شد و به حضرت عرض نمود:
اى آقاى من ،اى على بن الحسين آيا وقت تمام شدن حزن وغصه شما هنوز
نرسيده ؟
حضرت سر مبارك از زمين برداشته و متوجه او شده و فرمودند:
واى بر تو يا فرمودند: مادرت به عزايت بنشيند به خدا قسم حضرت يعقوب در
حادثه اى بس كمتر و واقعه اى ناچيزتر از آنچه من ديدم شكايت به
پروردگار نمود اظهار كرد: يا اسفى على يوسف
(و اسفا بر فراق يوسفم
).
با اينكه ايشان تنها يك فرزندش را از دست داده بود ولى من ديدم كه پدرم
و جماعتى از اهل بيت من را در دور من سر بريدند.
راوى گفت :
حضرت على بن الحسين عليه السلام به فرزندان عقيل ميل و توجه خاصى
داشتند به حضرت عرض شد : چه طور به اين بنى اعمامتان
(اولاد عقيل
) توجه و تمايل داريد نه به
آل و فرزندان جعفر؟
حضرت فرمودند:
يادم مى آيد از روزى كه ايشان همراه ابى عبد الله الحسين عليه السلام
به چه مصيبت هائى گرفتار شدند پس به حالشان رقت مى كنم .
الباب السادس و الثلاثون فى ان الحسين عليه السلام قتيل العبرة لا
يذكره مومن الا بكى
متن :
حدثنى ابى ؛ و على بن الحسين ؛ و محمد بن الحسن رحمهم الله
جميعا،
عن سعد بن عبد الله ، عن احمد بن محمد بن عيسى ، عن سعيد بن
جناح ، عن ابى يحيى الحذاء عن بعض اصحابنا عن ابى عبد الله
عليه السلام قال : نظر امير المومنين عليه السلام الى الحسين
فقال : يا عبرة كل مومن ، فقال : انا يا ابتاه ؟ قال : نعم يا
بنى .
|
باب سى و ششم حضرت امام حسين عليه السلام كشته اشگ بوده و هيچ مومنى او
را ياد نمى كند مگر آنكه برايش مى گريد
ترجمه :
(حديث اول
)
پدرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن رحمة الله عليهم جملگى از سعد بن
عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى از سعيد بن جناح از سعيد بن جناح
از ابى يحيى حذاء، از برخى اصحاب از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل
كرده اند كه آن حضرت فرمودند:
امير المومنين عليه السلام به حضرت حسين عليه السلام نظر نموده پس
فرمودند:
اى اشك هر مومنى .
حضرت حسين عليه السلام عرض نمود:
اى پدر من اشگ هر مومنى هستم ؟
اميرالمومنين عليه السلام فرمود:
بلى پسرم .
متن :
حدثنى جماعة مشايخى ، عن محمد بن يحيى العطار، عن الحسين ابن
عبد الله ، عن الحسن بن على بن ابى عثمان ، عن الحسن بن على بن
عبد الله بن المغيرة ، عن ابى عمارة المنشد قال : ما ذكر
الحسين عليه السلام عند ابى عبد الله عليه السلام فى يوم قط
فرئى ابو عبد الله عليه السلام متبسما فى ذلك اليوم الى الليل
و كان عليه السلام يقول : الحسين عليه السلام عبرة كل مومن .
|
ترجمه :
(حديث دوم
)
جماعتى از اساتيدم از محمد بن يحيى عطار، از حسين بن عبد الله ، از حسن
ابن على بن ابى عثمان ، از حسن بن على بن عبد الله بن مغيرة ، از ابى
عماره منشد نقل كرده اند كه وى گفت :
نام حضرت امام حسين عليه السلام هرگز در روزى نزد امام صادق عليه
السلام برده نشد كه در آن روز ايشان متبسم و خندان باشند و مى فرمودند:
حسين عليه السلام اشگ هر مومنى مى باشد.
يعنى ياد امام حسين عليه السلام سبب اشگ هر مومنى مى باشد.
متن :
حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله ، عن الحسن بن موسى
الخشاب ، عن اسماعيل بن مهران ، عن على بن ابى حمزة عن ابى
بصير قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : قال الحسين بن على
عليه السلام : انا قتيل العبرة ، لا يذكرنى مومن الا استعبر.
|
ترجمه :
(حديث سوم
)
پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از حسن بن موسى خشاب ، از
اسماعيل بن مهران ، از على بن ابى حمزه ، از ابى بصير نقل كرده كه وى
گفت :
امام صادق عليه السلام فرمودند:
حضرت حسين بن على فرمودند:
حضرت حسين بن على فرمودند: من كشته اشگ هستم ، هيچ مومنى من را ياد نمى
كند مگر آنكه با ياد من طلب اشگ مى كند.
متن :
حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله ، عن الحسن بن موسى ،
عن محمد بن سنان ، عن اسماعيل بن جابر، عن ابى عبد الله عليه
السلام قال : قال الحسين عليه السلام : انا قتيل العبرة .
|
ترجمه :
(حديث چهارم
)
پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از حسن بن موسى ، از محمد بن
سنان ، از اسماعيل بن جابر، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده
كه آن حضرت فرمودند:
حضرت امام حسين عليه السلام فرمودند:
من كشته اشگ هستم .
متن :
حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن محمد بن الحسين ، عن الحكم ابن
مسكين ، عن ابى بصير، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : قال
الحسين بن على عليه السلام : انا قتيل العبرة .
|
ترجمه :
(حديث پنجم
)
محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين ، از حكم بن مسكين ، از ابى
بصير، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام فرمودند:
من كشته اشگ هستم .
متن :
حدثنى محمد بن الحسن ، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن
محمد بن عيسى ، عن محمد بن خالد البرقى ، عن ابان الاحمر، عن
محمد بن الحسين الخزار، عن هارون بن خارجة ، عن ابى عبد الله
عليه السلام قال : كنا عنده فذكرنا الحسين عليه السلام
(و على قاتله لعنة
الله ) فبكى ابو
عبد الله عليه السلام و بكينا، قال : ثم رفع راسه فقال : قال
الحسين عليه السلام : انا قتيل العبرة ، لا يذكرنى مومن الا
بكى و ذكر الحديث .
|
ترجمه :
(حديث ششم
)
محمد بن الحسن ، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى از
محمد بن خالد برقى ، از ابان احمر، از محمد بن الحسين الخزاز، از هارون
بن خارجه ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده وى گفت :
محضر مبارك امام صادق عليه السلام بوديم ، پس نما امام حسين عليه
السلام و على قاتله لعنة الله را برديم ، حضرت گريستند و ما نيز
گريستيم .
راوى مى گويد: امام عليه السلام سر مباركشان را بلند كرده و فرمودند:
حضرت امام حسين عليه السلام فرمودند:
من كشته اشك هستم ، ياد نمى كند من را هيچ مومنى مگر آنكه مى گريد ...
متن :
حدثنى على بن الحسين عن (على
بن الحسين ) السعد
آبادى قال : حدثنى احمد بن ابى عبد الله البرقى ، عن ابيه ، عن
ابن مسكان ، عن هارون ابن خارجة ، عن ابى عبد الله عليه السلام
(قال : قال الحسين
عليه السلام : انا قتيل العبرة ، قتلت مكروبا، و حقيق على
(الله
) ان لاياتينى
مكروب قط الا رده الله و قبله الى اهله مسرورا).
حدثنى حكيم بن داود، عن سلمة بن الخطاب ، عن محمد بن عمرو، عن
هارون بن خارجة ، عن ابى عبد الله عليه السلام مثله .
|
ترجمه :
(حديث هفتم
)
على بن الحسين سعد آبادى مى گويد:
احمد بن ابى عبد الله برقى از پدرش ، از ابن مسكان ، از هارون بن خارجه
،
از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمودند:
حضرت امام حسين عليه السلام فرمودند:
من كشته اشگ هستم ، من در حالى كه غمگين و اندوهگين بودم كشته شدم و
سزاوار است بر خدا كه هر مكروب و اندوهگينى كه به زيارت من مى آيد را
با قلبى مسرور و شاد به اهلش برگرداند.
حكيم بن داود، از سلمة بن الخطاب ، از محمد بن عمرو، از هارون بن خارجه
، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام مثل همين حديث را نقل كرده است .
الباب السابع و الثلاثون ماروى ان الحسين عليه السلام سيد الشهداء
متن :
حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن محمد بن الحسين ، محمد بن
اسماعيل ، عن حنان قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : زورو
الحسين عليه السلام و لا تجفوه ، فانه سيد شباب اهل الجنة من
الخلق و سيد الشهداء.
|
باب سى و هفتم در بيان رواياتيكه دلالت دارند بر اينكه حضرت امام حسين
عليه السلام سيد الشهداء مى باشند
ترجمه :
(حديث اول
)
محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين ، از محمد بن اسماعيل ، از حنان
نقل كرده كه وى گفت : حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
حضرت امام حسين عليه السلام را زيارت كرده و به آن جناب جفاء نكنيد
زيرا آن وجود مبارك سرور جوانان بهشت و آقا و سيد الشهداء مى باشند.
متن :
حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله ، عن احمد بن محمد ابن
عيسى ، عن العباس بن معروف ، عن حماد بن عيسى ، عن ربعى بن عبد
الله قال : قلت لابى عبد الله عليه السلام بالمدينة : اين قبور
الشهداء؟ فقال : اليس افضل الشهداء عندكم ، والذى نفسى بيده ان
حوله اربعة آلاف ملك شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيمة .
|
ترجمه :
(حديث دوم
)
پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى ،
از عباس بن معروف ، از حماد بن عيسى از ربعى بن عبد الله نقل كرده كه
وى گفت : محضر ابو عبد الله عليه السلام در مدينه عرض كردم : قبور
شهداء كجاست ؟
حضرت فرمودند:
آيا افضل و برترين شهداء نزد شما نيست ؟ قسم به كسى كه جانم در دست او
است اطراف آن حضرت چهار هزار فرشته كه جملگى ژوليده و اندوهگين و گرفته
مى باشند حضور داشته و پيوسته تا روز قيامت براى آن حضرت گريه مى كنند.
متن :
حدثنى ابو العباس الرزاز، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ،
عن ابى داود المسترق ، عن ام سيد الاحمسية قال : كنت عند ابى
عبد الله عليه السلام و قد بعثت من يكترى لى حمارا الى قبور
الشهداء فقل : ما يمنعك من زيارة سيد الشهداء قالت ، قلت : و
من هو؟ قال الحسين عليه السلام ، قالت : قلت : و ما لمن زاره ؟
قال : حجة و عمرة مبرورة و من الخير كذا وكذا و كذا ثلاث مرات
بيده .
|
ترجمه :
(حديث سوم
)
ترجمه :
ابوالعباس رزاز، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از ابى داود
المسترق ، ازام سعيد احمسيه وى مى گويد:
محضر مبارك حضرت ابو عبد الله عليه السلام بودم و كسى را فرستاده بودم
كه دراز گوشى را كرايه كند و من را به قبور شهداء ببرد.
امام عليه السلام فرمودند:
چه چيز تو را باز داشت از زيارت حضرت سيد الشهداء.
ام سعيد عرض كرد: ثواب كسى كه آن حضرت را زيارت كند چيست ؟
حضرت فرمودند:
حج و عمره قبول شده و از اعمال خير فلان و فلان و فلان
(حضرت بادست مبارك سه مرتبه
اين عبارت را تفهيم فرمودند).
متن :
و عنه ، عن محمد بن الحسين ، عن الحكم بن مسكين ، عن ام سعيد
الاحمسية قالت : جئت الى ابى عبد الله عليه السلام فدخلت عليه
، فجاءت الجارية فقالت : قد جئتك بالدابة ؛ فقال لى : ياام
سعيداى شى ء هذه الدابة ؛ اين تبغين تذهبين ؟ قالت : قلت :
ازور قبور الشهداء، قال : اخرى ذلك اليوم ، ما اعجبكم يا اهل
العراق ؛ تاتون الشهداء من سفر بعيد و تتركون سيد الشهداء لا
تاتونه ؟!قالت : قلت له : من سيد الشهداء؟ فقال الحسين بن على
عليه السلام قالت : قلت : انى امراة ، فقال لا باس لمن كان
مثلك ان تذهب اليه و تزوره ، قالت :اى شى ء لنا فى زيارته ؟
قال : تعدل حجة عمرة و اعتكاف شهرين فى المسجد الحرام و
صيامها، و خيرها كذا و كذا، قالت : بسط يده و ضمها ضما ثلاث
مرات .
|
ترجمه :
(حديث چهارم
)
ابو العباس رزاز، از محمد بن الحسين ، از حكم بن مسكين ، از ام سعيد
احمسيه ، وى مى گويد:
رفتم محضر مبارك حضرت ابى عبد الله عليه السلام و بر آن جناب داخل شدم
پس كنيزم آمد و اظهار كرد كه اسب را برايت آورده و آماده كرده ام .
امام عليه السلام به من فرمودند:
اين اسب چيست كجا را اختيار كرده اى كه بروى ؟
عرض كردم : به زيارت قبور شهداء مى روم .
حضرت فرمودند: امروز را به تاخير بيانداز، از شما اهل عراق متعجبم كه
راه دورى را طى كرده و به زيارت قبور شهداء مى رويد ولى سيد الشهداء را
ترك كرده و به زيارتش نمى رويد؟!
عرض كردم : سيد الشهداء كيست ؟
حضرت فرمودند: سيد الشهداء حضرت حسين بن على عليه السلام مى باشد.
عرض كردم : من زن هستم .
امام عليه السلام فرمودند: كسى كه مثل شما باشد اشكالى ندارد به آنجا
رفته و آن حضرت را زيارت كند.
عرض كردم : در زيارت ما چه ثواب و اجرى هست ؟
حضرت فرمودند: زيارت شما معادل با يك حج و يك عمره و اعتكاف دو ماه در
مسجد الحرام و روزه آن بوده و بهتر از آن كذا و كذا. ام سعيد مى گويد:
حضرت سه مرتبه دست هاى مبارك را باز كرده و بستند.
متن :
حدثنى ابى ؛ حدثنى ابى ؛ و على بن الحسين ، و محمد بن الحسن
رحمهم الله عن سعد بن عبد الله ، عن الحسن بن على بن عبد الله
بن المغيرة ، عن العباس بن عامر، عن احمد بن رزق ، الغمشانى ،
عن ام سعيد الاحمسيُة قالت : دخلت المدينة فاكتريت حمارا على
ان اطوف على قبور الشهداء فقلت لابد ابدء بابن رسول الله صلى
الله عليه و آله فادخل عليه ، فابطات على المكارى قليلا، فهتف
بى ت فقال لى ابو عبد الله عليه السلام : ما هذا ياام سعيد؟
قلت له : جعلت فداك تكاريت حمارا لازور على قبور الشهداء قال :
افلا اخبرك بسيد الشهداء؟! قلت : بلى ، قال : الحسين بن على
عليه السلام ، قلت : و انه لسيد الشهداء؟! قال : نعم ، قلت :
فما لمن زاره ؟ قال : حجة و عمرة و من الخير هكذا و هكذا.
|
ترجمه :
(حديث پنجم
)
پدرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن رحمة الله عليهم ، از سعد بن عبد
الله ، از حسن بن على بن عبد الله بن مغيره از عباس بن عامر، از احمد
بن رزق الغمشانى از ام سعيد احمسية نقل كرده اند كه وى گفت :
داخل مدينه شدم و دراز گوشى را كرايه كرده تا قبور شهداء را زيارت كنم
،
با خود گفتم :
چاره اى نيست از اينكه ابتداء پسر رسول خدا صلى الله عليه و آله را
زيارت كرده بعدا به زيارت اهل قبور بروم پس بر آن جناب داخل شدم و چون
توقف و ماندم نزد آن جناب اندكى طول كشيد كمى مكارى معطل شد لذا فرياد
زد و من را صدا نمود .
حضرت ابو عبد الله عليه السلام به من فرمودند:
اى ام سعيد اين شخص كيست ؟
عرض كردم : فدايت شوم درازگوشى را كرايه كرده ام تا به زيارت قبور
شهداء بروم .
حضرت فرمودند: آيا به تو از سيد الشهداء خبر ندهم ؟!
عرض كردم : چرا.
فرمودند: سيد الشهداء حضرت حسين بن على عليه السلام است .
عرض كردم : آن حضرت سيد الشهداء مى باشند؟!
حضرت فرمودند: بلى .
عرض كردم : ثواب و اجر كسى كه حضرت را زيارت كند چيست ؟
فرمود:
يك حج و يك عمره و از اعمال خير هكذا و هكذا
(فلان مقدار و فلان مقدار).
متن :
حدثنى ابى ؛ و محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى جميعا، عن عبد
الله بن جعفر الحميرى ، عن احمد بن ابى عبد الله البرقى ، عن
ابيه ، عن عبد الله بن قاسم الحارثى ، عن عبد الله بن سنان ،
عن ام سعيد الاحمسية ، قالت : دخلت المدينة فاكتريت البغل
لازور عليه قبور الشهداء، قالت : قلت : ما احد احق ان ابدء به
من جعفر بن محمد عليه السلام قالت : فدخلت عليه فابطات فصاح بى
المكارى حبستينا عافاك الله ، فقال لى ابو عبد الله : كان
انسانا يستعجلك يا ام سعيد، قلت : نعم جعلت فداك ، انى اكتريت
بغلا لازور عليه قبور الشهداء فقلت : ما آتى احد احق من جعفر
ابن محمد عليه السلام قالت : فقال : ياام سعيد فما يمنعك من ان
تاتى قبر سيد الشهداء؟! قالت : فطمعت ان يدلنى على قبر على بن
ابى طالب عليه السلام فقلت : بابى انت و امى و من سيد الشهداء؟
قال : الحسين ، ابن فاطمة عليه السلام ، يا ام سعيد من اتاه
ببصيرة و رغبة فيه كان له حجة و عمرة مبرورة و كان له من الفضل
هكذا و هكذا.
|
ترجمه :
(حديث ششم
)
پدرم و محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى جملگى از عبد الله بن جعفر
حميرى ، از احمد بن ابى عبد الله برقى ، از پدرش ، از عبد الله بن قاسم
حارثى ، از عبد الله بن سنان از ام سعيد احمسيه نقل كرده اند كه وى گفت
:
داخل مدينه شده پس قاطرى كرايه كردم تا بر آن سوار شده و به زيارت قبور
شهداء روم .
وى مى گويد: پيش خود گفتم : احدى شايسته تر از جعفر بن محمد عليه
السلام به اين نست كه ابتداء زيارتش كرده و سپس به زيارت اهل قبور بروم
لذا بر آن جناب داخل شدم پس چون توقف و ماندم نزد آن حضرت طول كشيد
مكارى فرياد زد و گفت : خدا سلامتت بدارد، ما را اينجا حبس كردى و نگاه
داشتى !
حضرت ابو عبد الله عليه السلام به من فرمودند:
گويا اى ام سعيد كسى انتظار تو را مى كشد؟
عرض كردم : بلى فدايت شوم ، من قاطرى را كرايه كرده تا بر آن سوار شده
و به زيارت قبور شهداء روم منتهى به خودم گفتم : ابتداء نزد كسى شايسته
تر از جعفر محمد عليه السلام نمى روم . ام سعيد مى گويد: امام عليه
السلام فرمودند:
اى ام سعيد: چه چيز تو را بازداشت از زيارت قبر حضرت سيد الشهداء؟ ام
سعيد مى گويد: انتظار داشتم آن حضرت من را بر قبر على بن ابى طالب عليه
السلام راهنمائى كنند، پس محضرشان عرض كردم : پدر و مادرم فدايت باد
سيد الشهداء كيست ؟
حضرت فرمودند:
حسين بن فاطمه عليه السلام ،اى ام سعيد كسى كه با بصيرت و رغبت و ميل
به زيارتش رود براى او يك حج و يك عمره قبول شده منظور مى كنند و فلان
و فلان فضيلت برايش مى باشد.
متن :
حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن خاله محمد بن الحسين بن ابى
الخطاب ، عن محمد بن اسمعيل عمن حدثه عن على بن ابى حمزة ، عن
الحسين بن ابى العلاء و ابى المغرا؛ و عاصم بن حميد الحناط
جماعتهم ، عن ابى بصير، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : ما
من شهيد الا و يحب ان يكون مع الحسين عليه السلام حتى يدخلون
الجنه معه .
|
ترجمه :
(حديث هفتم
)
محمد بن جعفر رزاز از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از محمد
بن اسماعيل ، از كسيكه براى او حديث نقل كرده ، از على بن ابى حمزه از
حسين بن ابى العلاء و ابى المغرا و عاصم بن حميد حناط جملگى از ابى
بصير و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت
فرمودند:
نيست شهيدى مگر آنكه دوست دارد كه با حضرت امام حسين عليه السلام بوده
تا در معيت آن جناب داخل بهشت شوند.
الباب الثامن و الثلاثون زيارة الانبياء الحسين بن على عليه السلام
متن :
|