باب بيست و نهم نوحه سرائى طائفه جن بر حسين بن على عليه السلام

ترجمه : (حديث اول)

محمد بن جعفر قريشى رزاز، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از نصر بن مزاحم ، از عمر بن سعد، از عمرو بن ثابت ، از حبيب بن ابى ثابت ، ازام سلمه همسر نبى اكرم صلى الله عليه و آله وى گفت :
از زمانى كه خداوند منان روح نبى اكرم صلى الله عليه و آله را قبض فرمود نوحه سرائى طافه جن را نشنيدم مگر همان شب (شب رحلت نبى اكرم صلى الله عليه و آله ) و نديدم ايشان را مگر وقتى كه به مصيبت فرزندم حسين عليه السلام مبتلا شدم . ام سلمه مى فرمايد:
در همان زمان جنيه از طائفه جن آمد در حالى كه مى گفت : اى دو چشم من با شدت و زارى گريه كنيد، زيرا بعد از من چه كسى بر شهداء بگريد.
زارى كنيد بر گروهى كه مرگ آنها را به سوى ستمگرى از نسل بنده و غلام مى برد.

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از يعقوب بن يزيد، از ابراهيم بن عقبه ، از احمد بن عمرو بن مسلم ، از ميثمى نقل كرده كه وى گفت :
پنج تن از اهل كوفه به قصد يارى حسين بن على عليه السلام حركت كردند و به قريه اى رسيدند كه به آن شاهى مى گفتند پس دو نفر يكى پير و ديگرى جوان جلوى آنها آمده و به ايشان سلام كردند پيرمرد گفت :
من مردى از طائفه جن هستم و اين جوان برادر زاده من بوده و ما قصدمان يارى نمودن به اين مظلوم (يعنى حسين بن على عليه السلام ) مى باشد.
پيرمرد جنى سپس به ايشان گفت : من پيشنهادى دارم .
جوانى از اين پنج نفر در جوابش گفت : پيشنهادت چيست ؟
پيرمرد جنى گفت : پيشنهادم اين است كه من پرواز كرده بروم و سپس خبر اين گروه را بياورم تا شما با بصيرت به طرف مقصدتان برويد.
ايشان در جوابش گفتند: خوب پيشنهادى است .
راوى مى گويد:
پيرمرد جنى يك روز و يك شب از نظر ايشان غئب بود پس فرداى آن روز ايشان صدائى شنيدند بدون اينكه صاحب آن را ببينند، صدا اين بود:
به خدا قسم نيامدم نزد شما مگر آنكه خود ديدم ، در زمين طف كه سرى بريده و دو گونه هايش به خاك آلوده بود.
و اطرافش جوانانى افتاده كه حلقومشان خون جارى بود نظير چراغ هائى كه تاريكى و ظلمت را بر طرف كرده اند.
پيوسته ناقه خود را دواندم تا قبل از آنكه ايشان با حوريه هاى باكره ملاقات كنند مصادف گردم .
حسين عليه السلام چراغى فروزان بود و خدا مى داند كه من در اين گفتار دروغ نمى گويم .
حسين عليه السلام در غرفه هاى بهشت مجاور رسول خدا صلى الله عليه و آله و بتول عليه السلام و جعفر طيار بوده در حالى كه شادمان و مسرور مى باشد.
بعضى از جوانان در جواب آن صدا گفتند:
برو پس پاينده و جاويد باد قبرى كه تو ساكن آن هستى تا قيامت باران بر آن ببارد.
پيمودم راهى را كه تو نيز راهرو آن بودى و نوشدم با كاسه اى كه بسيار فراخ و نيز پيمودم راهى را كه جوانانى در اين راه جان خودشان را تسليم خدا نموده و از مال و دوستان و خانه هايشان جدا گرديدند.

متن :

ترجمه : (حديث سوم)

حكيم بن داود بن حكيم ازام سلمة بن خطاب نقل كرده كه وى گفت :
عمر بن سعد و عمرو بن ثابت از ابى زياد قندى برايم نقل نمود، وى گفت :
زمانى كه حضرت امام حسين عليه السلام شهيد شدند گچ كارها در وقت سحر نوحه سرائى هاى طائفه جن را در قبرستان ميش نيدند، ايشان مى گفتند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله پيشانى او را دست كشيد پس در رخش نورى ساطع است .
پدر و مادرش از برترين افراد قريش بوده ، جد بزرگوارش بهترين جدها است .

متن :

ترجمه : (حديث چهارم)

حكيم بن داود بن حكيم از سلمة بن خطاب نقل كرده كه وى گفت :
عمر بن سعد گفت : وليد بن غسان از كسى كه برايش نقل نمود برايم حديثى چنين نقل كرد وى گفت :
طائفه جن بر حسين بن على ع نوحه سرائى كرده و مى گفتند:
اين اشعار و ابيات كه در سرزمين طف در ترسيم بلاهاى وارده بر فرزندانش سروده شده از كيست ؟
اين ابيات حسين عليه السلام را صداهاى حزين و همراه با گريه پاسخ خواهند داد.

متن :

ترجمه : (حديث پنجم)

حكيم بن داود بن حكيم از سلمة نقل كرده كه وى گفت :
ايوب بن سليمان بن ايوب الفزارى ، از على بن حزور برايم نقل كرد از ليلى شنيد كه وى گفت :
نوحه سرائى طائفه جن بر حسين بن على عليه السلام را شنيدم كه مى گفتند:اى چشم اشك بريز، زيرا مى گريد شخص حزين با سوز و دلتنگى .اى چشم مردم به واسطه خوشى و خوش گذرانى تو را از ياد آل محمد صلى الله عليه و آله و هم دردى با ايشان بازداشته و غافل كرده اند.
سه شب را آل محمد صلى الله عليه و آله به روز آورده در حالى كه ابدان طاهره آنها روى خاك بين حيوانات وحشى بوده و جملگى در قتلگاه افتاده اند.

متن :

ترجمه : (حديث ششم)

پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از محمد بن الحسين ، از نصر بن مزاحم ، از عبد الرحمن بن ابى حماد، از ابى ليلى واسطى ، از عبد الله بن حسان كنانى نقل كرده كه وى گفت :
طائفه جن بر حضرت حسين بن على عليه السلام گريسته و گفتند:
چه خواهيد گفت زمانى كه نبى اكرم صلى الله عليه و آله به شما بفرمايد:
شما كه آخرين امت ها مى باشيد چه كرديد با اهل بيت و برادران و خويشان من ، برخى را اسير و بعضى را كشته و آلوده به خون خود كرديد.

متن :

ترجمه : (حديث هفتم)

حكيم بن داود بن حكيم مى گويد:
سلمه برايم نقل نمود و گفت :
على بن حسن ، از معمر بن خلاد، از ابى الحسن الرضا عليه السلام نقل نمود كه آن حضرت فرمودند:
هنگامى كه حضرت امام حسين عليه السلام در دل شب حركت كرده و بطرف عراق متوجه شدند در راه به شخصى برخوردند كه رجز مى خواند و مى گفت :
و پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از معمر بن خلاد نقل كرد كه وى از حضرت رضا عليه السلام عين الفاظ سلمه را حكايت نمود، وى گفت آن مردى كه رجز مى خواند مى گفت : اى شتر خوف و هراس مكن از زجر و نهى من و سرعت كن و بشتاب پيش از آنكه صبح طلوع كند.
تا برسانى من را به بهترين سوار و بهترين سفر و به كسى كه اصل و نسبش كريم و جدش بزرگ و سنه اش فراخ و با ظرفيت است ، خداوند بواسطه بهترين اعمال او را اجر و ثواب دهد و سپس تا مادامى كه روزگار باقى است خداوند او را باقى بدارد.
سپس حضرت حسين بن على عليه السلام فرمودند:
عنقريب از اين روزگار و دنيا مى گذرم و مرگ بر جوانمرد ننگ و عار نيست زمانيكه عزم و نيتش حق بوده و در حالى كه مسلمان است جهاد كند.
مرگ بر جوانمرد عار نيست زمانى كه با مردان صالح و نيكوكار به مواسات رفتار كرده و از شخص معذب و هلاك شده فاصله گرفته و با مجرم و ستمكار به مخالفت برخيزد.
بنابر اين اگر زنده ماندم پشيمان نيستم و اگر مرگ مرا دريافت ملامت زده نخواهم بود ولى همين خوارى و ذلت براى تو كافى است كه زندگانى مى كنى و مرتكب اعمال ناپسند مى گردى .

متن :

ترجمه : (حديث هشتم)

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم ، از سعد بن عبد الله بن ابى خلف ، از محمد بن يحيى معاذى نقل كرده اند كه وى گفت :
حسين بن موسى اصم از عمرو، از جابر، از حضرت محمد بن على عليه السلام نقل كرد كه آن حضرت فرمودند:
هنگامى كه حضرت حسين عليه السلام با افراد و نفرات از مدينه آهنگ خروج نمودند زنان بنى عبد المطلب پيش آمده پس براى نوحه سرائى و گريستن اجتماع نمودند، امام حسين عليه السلام در ميان ايشان راه مى رفتند و مى فرمودند:
شما را به خدا سوگند مى دهم كه معصيت خدا و رسولش را نكرده و نوحه سر نداده و آشكارا نگرييد.
زنان بنى عبد المطلب محضر مباركش عرضه داشتند: پس براى چه كسى نوحه گريه را ذخيره نمائيم امروز مانند روزى است كه در آن رسول خدا صلى الله عليه و آله از دنيا رفتند و همانند روزى است كه حضرت على و فاطمه عليه السلام از دنيا رحلت نمودند و همچون روزى است كه رقيه و زينب وام كلثوم (دختران رسول خدا صلى الله عليه و آله ) ارتحال نمودند؟ !
فدايت شويم تو را به خدا سوگند كه از مرگ كناره بگيراى دوست خوبان از اهل قبور و سپس برخى از عمه هاى آن حضرت جلو آمده در حالى كه مى گريست عرض كرد: اى حسين شاهد باش شنيدم صداى جنيان را كه براى شما نوحه سرائى كرده و مى گويند:
همانا مقتول و كشته شده در سرزمين طف از آل هاشم است كه پست ترين و ذليل ترين مردم از قريش او را مقتول ساخته است .
حبيب رسول خدا بد نبود، مصيبت تو بينى ها را بريده حقير نموده است .
و زنان بنى عبد المطلب نيز گفتند:
براى حسين كه سرور و آقاى همه است گريه كنيد و بخاطر شهادتش موى ها سفيد شد.
بخاطر شهادتش به زلزله مبتلا شديد، بخاطر شهادتش ماه گرفته شد.
بخاطر شهادتش افق آسمان در غروب و سحر گرديدم
بخاطر شهادتش خورشيد شهرها و نور آن كدر شد و مساكن و منازل تاز و ظلمانى گرديد او فرزند فاطمه ايست كه از خلائق و بشر به مصيبت گرفتار گرديد.
بواسطه شهادت و قتل آن جناب خوارى به ما رسيده و به سبب آن بينى ها قطع و به هلاكت افتاده ايم .

متن :

ترجمه : (حديث نهم)

پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم ، از سعد بن عبد الله از محمد بن يحيى معاذى ، از عباد بن يعقوب ، از عمرو بن ثابت ، از عمرو بن عكرمه نقل كرده اند كه وى گفت :
بامداد روزى كه حضرت حسين بن على عليه السلام شهيد شدند ما در مدينه صبح نموديم در اين هنگام غلامى كه داشتيم گفت : شب گذشته شنيديم منادى نداء مى كرد و مى گفت : اى كسانى كه حسين را از روى ستم و جور كشتيد بشارت باد شما را به عذاب و عقوبتى سخت .
تمام اهل آسمان شما را نفرين مى كنند، چه انبياء و چه فرشتگان و چه كارگذاران .
بر زبان ابن داود و عيسى بن مريم كه صاحب روح و حامل انجيل بوده لعن شده ايد.

متن :

ترجمه : (حديث دهم)

حكيم بن داود بن حكيم از سلمة بن خطاب نقل كرده كه وى گفت :
عبد الله بن محمد بن سنان ، از عبد الله بن قاسم بن حارث ، از داود رقى برايم نقل كرد و گفت :
جده ام حكايت نمود كه وقتى حضرت حسين عليه السلام شهيد شدند طائفه جن بر آن حضرت گريسته و اين ابيات را مى خواند:
اى چشم اشك بريز و گريه كن پس محققا خبر شهادت حضرت حسين عليه السلام حق و راست مى باشد.
گريه كن براى فرزند فاطمه كه به فرات داخل شد و از آن برنگشت .
جن براى حزن و غم فاطمه مى گريد زمانى كه از حسين عليه السلام خبر شهادتش برسد.
حسين عليه السلام و يارانش كشته شدند، افسوس از چنين خبرى .
صبح و شام البته برايت اشك سوزان مى ريزم .
البته البته آن قدر برايت اشك بريزم كه ريشه ها را روان و درختان را ببرد.

الباب الثلاثون دعاء الحمام و لعنها على قاتل الحسين عليه السلام

متن :

باب سى ام نفرين و لعنت نمودن كبوتران در حق قاتلين حضرت امام حسين عليه السلام

ترجمه : (حديث اول)

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين ، از على بن ابراهيم بن هاشم ، از پدرش ، از حسين بن يزيد نوفلى ، از اسماعيل بن ابى زياد سكونى از حضرت فرمودند:
كبوتر خوانا را در خانه هايتان نگهدارى كنيد زيرا اين حيوان قاتلين امام حسين را لعنت مى كند.

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

پدرم و برادرم و على بن الحسين و محمد بن الحسن جملگى از احمد بن ادريس بن احمد، از ابى عبد الله جامورانى از حسن بن على بن ابى حمزه از صندل (صفوان نسخه ب ) از داود بن فرقد نقل كرده اند وى گفت :
در خانه امام صادق عليه السلام نشسته بودم ، چشمم به كبوتر خوانا افتاد كه مشغول خواندن بود و زياد مى خواند، امام عليه السلام به من نگاه نموده و فرمودند: اى داود مى دانى اين حيوان چه مى گويد؟
عرض كردم : خير فدايت شوم .
حضرت فرمودند: قاتلين حسين بن على عليه السلام را نفرين مى كند از اين حيوان تهيه كنيد و در منازلتان نگهدارى كنيد.
و پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از اساتيدم از سعد بن عبد الله ، از ابى عبد الله جامورانى به اسنادش مثل همين حديث را نقل كرده اند.

الباب الحادى و الثلاثون نوح البوم و مصيبتها على الحسين عليه السلام

متن :

باب سى و يكم نوحه سرائى و ذكر مصيبت نمودن جغد بر حضرت امام حسين عليه السلام

ترجمه : (حديث اول)

محمد بن الحسن بن احمد بن وليد و جماعتى از اساتيدم ، از سعد بن عبد الله ، از محمد بن عيسى بن عبيد، از صفوان بن يحيى ، از حسين بن ابى غندر، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام وى گفت :
شنيدم امام صادق عليه السلام درباره جغد فرمودند:
آيا احدى از شما آن را در روز ديده است ؟
محضر مباركش عرض شد: خير ابدا در روز ظاهر نشده و تنها در شب پيدا مى گردد.
حضرت فرمودند:
اما اينكه اين حيوان پيوسته در خرابه ها مسكن گرفته و در آبادى نمى آيد جهتش آنستكه :
وقتى حضرت امام حسين عليه السلام شهيد شدند اين حيوان بواسطه قسم بر خود حتم نمود كه ابدا در آبادى سكنا نكرده و منزلش تنها در خرابه ها باشد پس پيوسته در روز صائم و حزين است تا شب فرا برسد و وقتى شب در آمد از ابتداء آن تا صبح بر مصيبت حضرت امام حسين عليه السلام زمزمه و نوحه سرائى و مرثيه خوانى مى كند.