1-
علق (96) آيه 5.
2-
معلم اول ، رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ).
3-
على (عليه السلام .)
4-
بحار، ج 1، ص 206.
5-
من نصب نفسه للناس اماما فليبدا بتعليم نفسه
قبل تعليم غيره و ليكن تاءديبه بسيرته قبل تاءديبه بلسنانه ، و معلم
نفسه و مؤ دبها احق بالاجلال من معلم الناس و مؤ دبهم (نهج
البلاغه ، كلمات قصار، ش 73).
6-
غررالحكم .
7-
غررالحكم .
8-
نهج البلاغه ، كلمات قصار، ش 193.
9-
ان القلوب شهوه و اقبالا و ادبارا، فاتوها
من قبل شهوتها و اقبالها فان القلب اذا اكره عمى (نهج البلاغه ،
كلمات قصار، ش 193.
10- اذا نشطت القلوب فاودعوها...و اذا نفرت
فودعوها... (بحار، ج 78، ص 377).
11- ((هى يستوى الذين يعلمون و الذين
لايعلمون )). (زمر (39) آيه 9).
12- ان الله اوحى الى ان تواضعوا؛
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) ((منية
المريد، ص 69)).
13- واخفض جناحك لمن اتبعك من المؤ منين
. ((شعرا (26) آيه 215)).
14- علموا و لاتعنفوا فان المعلم خير من
المعنف ؛ رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم )
((منيه المريد، ص 69)).
15- لينوا لمن تعلمون و لمن تتعلمون منه ؛
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) ((منيه
المريد، ص 69)).
16- و قل لعبادى يقولوا التى هى احسن
((اسراء (17) آيه 53)).
17- و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما
((فرقان (25) آيه 63)).
18- و لا تصعر خدك للناس
((لقمان (31) آيه 18)).
19- و اقصد فى مشيك و اغضض من صوتك
((لقمان (31) آيه 19)).
20- فبشر عباد الذين يستمعون القول فيتبعون
احسنه ((زمر (39) آيه 17 - 18)).
21- و ما انا من المتكلفين
((ص (38) آيه 86)).
22- ادفع بالتى هى احسن السيئه نحن اعلم بما
يصفون ((فرقان (23) آيه 96)).
23- فذكر انما انت مذكر لست عليهم بمصيطر.
((غاشيه (88) آيه 21 - 22)).
24- اتاءمرون الناس بالبر و تنسون انفكسم
. ((بقره (2) آيه 44)).
25- متن سخنرانى در انجمن اوليا و مربيان ، دبستان توحيد، مهرماه
1371.
26- جمعه (62) آيه 2.
27- امام على (عليه السلام ) ((ان اول عباده
الله معرفته ، و اصل معرفته توحيده ... (تحف العقول ، ص 49).
28- و ما ارسلنا من قبلك من رسول الا نوحى
اليه انه لا اله الا انا فاعبدون (انبيا آيه 25)؛ ما پيش از تو
هيچ پيامبرى را تفرستاديم ، جز آن كه به او وحى كرديم كه جز من خدايى
نيست ؛ پس مرا بپرستيد!
29- اين كلمه لا اله الا الله زياد شنيده شده و در موقعيتهاى مختلف
، چون تشييع جنازه و يا حتى در مواقعى كه افراد، عصبانى هستند تكرار مى
شود. همچنين از نظر روانى در اثر تكرار و شنيدن زياد، اين كلمه عادى
شده ، بطورى كه ديگر هيچ گاه به معنا و مفهوم عميق آن و نقش حياتبخش و
مؤ ثر آن در زندگى توجهى نمى شود.
توحيد نه تنها يك نوع بحص ذهنى است ، بلكه به عنوان زيربناى عمل و
رفتار، تصميم و اراده و ملاك ارزشهاى اخلاقى و انسانى مطرح است ، نقش
توحيد را در سر و وضع و رفتار و عمل ، نگاه و احساس و در روابط فردى
و اجتماعى مى توان مشاهده كرد.
توحيد نه تنها در بحثهاى طولانى كلامى و فلسفى صرف مطرح است ... كه در
بر خورد دو انسان و طرح دوستى آن دو در شيوه راه رفتن يك فرد در كوچه و
خيابان ، در شركت كردن افراد در يك مجلس گفتگو با يكديگر، در بين
همكاران و هم مباحثه اى ها و همچنين برخورد با كودكان و زيردستان در
خانواده و حتى در نشستن بر سر يك سفره ، به سادگى مى توان حضور توحيد
را به چشم ديد و در نخستين نگاه مى توان تشخيص داد كه در اين محيط،
توحيد حكم مى كند يا شرك (در انوع مختلفش ) بنابراين ، هر جا كه اثرى
از توحيد نباشد، بى شك مرتبه اى از شرك حاضر است ، زيرا اين دو با هم
نقيضند، ممكن نيست هر دو باشند و ممكن نيست هيچ كدام نباشند.
30- عظم الخالق فى انفسهم فصغر مادونه فى
اعينهم ؛ آفريدگار در وجودشان بزرگ جلوه مى كند و غير خداوند در
نظرشان كوچك مى نمايد. (نهج البلاغه ، خطبه متقين ).
31- قال الصادق (عليه السلام ) فى الجواب
عنوان البصرى : ((... فان اردت العلم فاطلب اولا
فى نفسك حقيقته العبوديه ، واطلب العلم باستعماله و استفهم الله يفهمك
))، قال العنوان : يا اباعبدالله ، ما حقيقة
العبوديه ؟ قال (عليه السلام ): ((ثلاثه اشياء:
ان لا يرى العبد لنفسه فيما خوله الله ملكا، لان العبيد لايكون لهم ملك
يرون المال مال الله يضعونه حيث امرهم الله به ؛ و با يدبر العبد لنفسه
تدبيرا، و جمله اشتغاله فيما امره تعالى به او نهاه عنه ، فاذا لم
يرالعبد لنفسه فيما خوله الله تعالى ملكا هان عليه الانفاق فيما امره
الله تعالى ان ينفق فيه ، و اذا فوض العبد تدبير نفسه على مدبره هان
عليه مصائب الدنيا و اذا اشتغل العبد بما امره الله تعالى و نهاه لا
يتفرغ منهما الى المراء و المباهاة مع الناس ، فاذا اكرم الله العبد
بهذه ثلاثه هان عليه الدنيا، و ابليس ، و الخلق ، و لا يطلب الدنيا
تكاثرا و تفاخرا، و لا يطلب ما عند الناس عزا و علوا، و لا يدع ايامه
باطلا فهذا اول درجه التقوى ...)) (بحار،
ج 1، ص 224، 226) عنوان بصرى از امام صادق (عليه السلام ) درباره علم
سؤ ال كرد. امام فرمود: دانشى كه در نزد ماست آموختنى نيست ، بلكه نورى
است كه خدا بر دل كسى كه مى خواهد هدايتش كند مى افكند، پس اگر خواستى
از چنين دانشى بهره مند گردى در آغاز بايد حقيقت بندگى را در خود طلب
كنى و دانش را با به كار بستن آن طالب باشى و از خدا در خواست فهم كنى
تا خداوند به تو بفهماند.
- يا ابا عبدالله حقيقت بندگى در چيست ؟
- در سه چيز است :
1. آن كه بنده خدا در تمام آنچه كه خداى تعالى در اختيار وى قرار داده
است مالكيتى براى خود نبيند، زيرا بندگان حقيقى ، مالك هيچ چيز نمى
شوند، مال را مال خدا مى بينند و هر جا كه خداى تعالى دستورشان فرموده
، قرار مى دهند.
2. آن كه بنده براى خودش تدبيرى نداشته باشد.
3. و همه مشغوليتهاى وى در اطاعت از اوامر و نواهى خدا باشد، پس هنگامى
كه بنده در داده هاى الهى براى خود مالكيتى نبيند، انفاق براى او آسان
مى شود و هرگاه بنده اى تدبير امور خود را به مدبرش واگذار كرد،
مصيبتهاى دنيا بر او آسان مى شود و هرگاه بنده اى به آنچه خداى تعالى
امر و نهى فرموده ، مشغول باشد، فراغتى به او دست نمى دهد تا به مجادله
و مباهات با مردم بپردازد و اگر خداى تعالى بنده اى را از روى اكرام به
اين سه صفت موفق بدارد، دنيا و شيطان و خلق همگى در نظر او خوار و بى
مقدار مى شوند و از روى زياده طلبى و يا فخر فروشى دنيا را نمى طلبند و
آنچه را كه در نزد مردم است به خاطر عزت يافتن و برترى جستن طلب نمى
كنند و روزگار خود را به بطالت نمى گذرانند و (تازه ) اين اولين درجه
تقواست ...)).
32- غررالحكم ، ج 7، ص 387.
33- ذاريات (51) آيه 21.
34- غررالحكم ، ج 7، ص 378.
35- همان . ص 387.
36- همان ، ص 387.
37- شمس (91) آيه 9.
38- اعلى (87) آيه 14.
39- امام باقر (عليه السلام ) مى فرمايد:
لايقبل عمل الا بمعرفه ... (تحف العقول ، ص 215). قال على (عليه
السلام ): يا كميل ! ما من حركة الا و من انت
محتاج فيها الى معرفه ؛ اى كميل ، هيچ عمل و حركتى نيست مگر آن
كه تو در آنجام آن به معرفت و آگاهى نياز دارى .))
(تحف العقول ، ص 171).
40- يكى از آقايان كه سنى هم از او رفته بود مى گفتند: نمى دانم
چرا فرزندم اين طور شده : نماز نمى خواند... با وجودى كه من چيزى
درباره او كم نگذاشتم ، حتى اخيرا هم برايش يك ماشين خريدم ، ولى باز
توجهى به حرف من نمى كند!
41- كهف (18) آيه 103 - 104.
42- تحريم (66) آيه 6.
43- ((آرزوهاى دور و دراز مرا از رسيدن به
سود واقعى به دور داشته )) (دعاى كميل ).
44- العلم فى الصغر كالنقش فى الحجر.
45- مكارم الاخلاق ، ص 227.
46- نهج البلاغه ، حكمت 31.
47- كسى كه سر از خواب نوشين بردارد و در امور مسلمانان ، اهتمام
نداشته باشد، مسلمان نيست .
48- يكى از موقعيتهاى مناسب براى قصه گويى هنگام خواب كودك است .
49- هيچ سرمايه و ارثى بالاتر از ادب نيست ((على
(عليه السلام ))).
50- دع ابنك سبع سنين ، و يودب سبع سنين ، و
الزمه نفسك سبع سنين (وسائل ، ج 5، ص 125).
51- عن على (عليه السلام ) يا كميل ! ما من
حركة الا وانت محتاج فيها الى معرفة (تحف العقول ، ص 171)
52- يا معاذ بن جبل ! بشر و لاتنفر...؛
بشارت بده و تنفر ايجاد مكن !))
53- يسر و لاتعسر؛ ((آسان
بگير و سخت مگير!))
54- قال على (عليه السلام ): ((لاميراث
كالادب )).
55- رساله حقوق ، امام سجاد (عليه السلام ) حق اولاد بر والدين ،
به جلد سوم اين مجموعه (آنچه والدين و مربيان بايد بدانند، قسمت آخر)
مراجعه شود.
56- بقره (2) آيه 286.
57- الحلم زين الخلق ؛
((بردبارى زيور اخلاق است ))
(نهج البلاغه ).
58- قال على (عليه السلام ): الانصاف يستديم
المحبه : ((انصاف سبب دوام محبت مى شود))
(غررالحكم ).
59- قال على (عليه السلام ): من لم يعرف
مضره شى ء لم يقدر تركها (نهج البلاغه ).
60- حديث نبوى .
61- قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم ):
ادبوا اولادكم فانكم مسؤ ولون عنهم .
62- خيركم خير كم لاهله ؛
((بهترين شما كسى است كه براى خانواده خود بهتر
باشد)). (رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم
)، نهج الفصاحه ).
