فصل ششم ميوه تربيت

ترسيم چهره انسان صالح

الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَ مِمَّا رَزَقْنهُمْ يُنفِقُون * وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيكَ وَ مَآ اُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَ بِالأَخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ * أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَ أُوْلَئِكَ هُمُ المُفْلِحُونَ (1) .

آنان كه به غيب ايمان مى آورند و نماز مى گزارند، و از آنچه روزيشان داده ايم انفاق مى كنند و آنان كه به آنچه به تو و بر پيامبران پيش از تو نازل شده است ايمان مى آورند و به آخرت يقين دارند، ايشان از سوى پروردگارشان قرين هدايتند و خود رستگارند.

وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ مَلَئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ (2) .

و همه مؤمنان، به خدا و فرشتگانش و كتابهايش و پيامبرانش ايمان دارند. [گويند:] ميان هيچ يك از پيامبرانش فرقى نمى نهيم. [و باز] گفتند: شنيديم و اطاعت كرديم، اى پروردگار ما! آمرزش تو را خواستاريم كه سرانجام همه به سوى توست.

وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جهَدُواْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَ الَّذِينَ ءَاوَواْ وَّنَصَرُوا أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (3) .

آنان كه ايمان آورده اند و مهاجرت كرده اند و در راه خدا جهاد كرده اند و همچنين آنان كه جايشان را داده اند و ياريشان كرده اند، به حقيقت مؤمنند، آمرزش و روزىِ نيكو از آنِ آنهاست.

إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤمِنينَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْولَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَتِلُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَيْهِ حَقّاً فِى التَّوْرَيةِ وَ الإِنجِيلِ وَ الْقُرْءَانِ وَ مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِى بَايَعْتُم بِهِ وَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (4) .

خدا از مؤمنان، جانها و مالهايشان را خريده تا بهشت از آنان باشد. در راه خدا جنگ مى كنند.چه بكشند يا كُشته شوند؛ وعده حقى كه خدا در تورات و انجيل و قرآن داده است، و بر عهده اوست و چه كسى بهتر از خدا به عهد خود وفا خواهد كرد؟ به اين خريد و فروشى كه كرده ايد، شاد باشيد كه كاميابى بزرگى است.

فَسَوْفَ يَأْتِى اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكفِرينَ يُجهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَايَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ (5) .

به زودى خدا مردمى را بياورد كه دوستشان بدارد و دوستش بدارند. دربرابر مؤمنان فروتنند و در برابر كافران، سركش؛ در راه خدا جهاد مى كنند و از ملامت هيچ ملامتگرى نمى هراسند.

هُوَ الَّذِى أَنزَلَ السَّكِينَةَ فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُواْ إِيمناً مَّعَ إِيمنِهِمْ وَ للَّهِ جَنُودُ السَّمَوتِ وَ الأَرْضِ وَ كَانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً (6) .

اوست كه بر دلهاى مؤمنان آرامش فرستاد تا بر ايمانشان پيوسته بيفزايد و از آن خداست، نيروهاى آسمانها و زمين، و خدا دانا و حكيم است.

التَّئِبُونَ الْعبِدُونَ الْحمِدُونَ السَّئِحُونَ الرَّكِعُونَ السَّجِدُونَ الامِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عِنَ الْمُنكَرِ وَ الْحفِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ (7) .

توبه كنندگانند، پرستندگانند، ستايندگانند، روزه دارانند، ركوع كنندگانند، سجده كنندگانند، امركنندگان به معروف و نهى كنندگان از منكرند و حافظان حدود خدايند و مؤمنان را بشارت ده!

وَ للَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لَكِنَّ الْمُنفِقِينَ لَايَعْلَمُونَ (8) .

عزت، از آنِ خدا و پيامبرش و مؤمنان است، ولى منافقان نمى فهمند.

يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنتِ يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأيْمنِهِم بُشْرَيكُمُ الْيَوْمَ جَنَّتٌ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الأَنْهرُ خلِدِينَ فِيهَا ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (9) .

روزى كه مردان مؤمن و زنان مؤمن را ببينى كه نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان حركت مى كند. در آن روز مژده آنان به بهشتهايى است كه در آن نهرها روان است و در آن جاويد خواهند ماند و اين كاميابى بزرگى است.

وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ (10) .

شيطان گمان خود رادرباره آنها درست يافت و جز گروهى از مؤمنان، ديگران از او پيروى كردند.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُواْ بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (11) .

البته مؤمنان با يكديگر برادرند. ميان برادرانتان آشتى بيفكنيد و از خدا بترسيد، باشد كه بر شما رحمت آورد.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ ءَامَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُواْ وَ جهَدُواْ بِأَمْولِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصَّدِقُونَ (12) .

مؤمنان كسانى هستند كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده اند و ديگر شك نكرده اند، و با مال و جان خويش در راه خدا جهاد كرده اند. اينان راستگويانند.

وَ كَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَ كَانَ اللَّهُ قَوِيّاً عَزِيزاً (13) .

درمبارزه و نبرد، مؤمنان را خدا بسنده است زيرا خدا پرتوان و پيروزمند است.

مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عهَدُواْ اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلاً (14) .

از مؤمنان، مردانى هستند كه به پيمانى كه با خدا بسته بودند وفا كردند. بعضى بر سر پيمان خويش جان نثار كردند و بعضى چشم به راهند (آماده و منتظر شهادتند) و هيچ پيمان خود را دگرگون نكرده اند.

إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمتِ وَ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِنتِ وَ الْقنِتِينَ وَ الْقنِتتِ وَ الصَّدِقِينَ وَالصَّدِقتِ وَ الصَّبِرينَ وَ الصَّبِرتِ وَ الْخشِعِينَ و الْخشِعتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقتِ وَ الصَّئِمِينَ وَ الصَّئِمتِ وَ الْحفِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحفِظتِ وَ الذَّكِرِينَ اللَّهَ كَثِيراً وَ الذَّكِرتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُم مَّغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً (15) .

خدا براى مردان مسلمان و زنان مسلمان و مردان مؤمن و زنان مؤمن و مردان اهل طاعت و زنان اهل طاعت و مردان راستگو و زنان راستگو و مردان شكيبا و زنان شكيبا و مردان خدا ترس و زنان خدا ترس و مردان صدقه دهنده و زنان صدقه دهنده و مردان روزه دار و زنان روزه دار و مردانى كه دامان خود را از ناپاكى حفظ مى كنند و زنانى كه عفت خويش نگه مى دارند و مردانى كه خدا را فراوان ياد مى كنند و زنانى كه خدا را فراوان ياد مى كنند، آمرزش و پاداشى بزرگ آماده كرده است.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ ءَامَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ إِذَا كَانُواْ مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَّم يَذْهَبُواْ حَتَّى يَسْتَئْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَئْذِنُونَكَ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ يُؤْمَنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ (16) .

مؤمنان كسانى هستند كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده اند و چون با پيامبر در كارى همگانى و مشترك وارد شوند تا از او رخصت نطلبيده اند، نبايد بروند. آنان كه از تو رخصت مى طلبند، كسانى هستند كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده اند.

قَدْأَفْلَحَ الْمُؤْمِنُون * الَّذِينَ هُمْ فِى صَلاَ تِهِمْ خشِعُونَ* وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِمُعْرِضُونَ* وَ الَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَوةِ فعِلُونَ* وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حفِظُون* إِلَّا عَلَى أَزْوجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمنُهُمْ* فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ* فَمَنِ ابْتَغَى وَرَآءَ ذلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْعَادُونَ* وَ الَّذِينَ هُمْ لأَمنتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رعُونَ* وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَتِهِمْ يُحَافِظُون* أُوْلَئِكَ هُمُ الْوَرِثُونَ* الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خلِدُونَ (17) .

به تحقيق رستگار شدند مؤمنان، آنان كه در نمازشان خاشعند و آنان كه از بيهودگى اعراض مى كنند و آنان كه زكات مالشان را مى پردازند و آنان كه شرمگاه خود را نگه مى دارند، جز بر همسران يا كنيزان خويش، كه ارتباط با آنان مورد ملامت نيست و آنان كه غير از اين بجويند،از حدّ خويش تجاوز كرده اند و آنان كه امانتها و پيمانهاى خود را مراعات مى كنند و آنان كه بر نمازهاى خود مواظبند، اينان ميراث بران حقيقى هستند. ميراث بر بهشتى كه همواره در آن جاودانند.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ ءَايتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمناً وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَ مِمَّا رَزَقْنهُمْ يُنفِقُونَ* أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً لَّهُمْ دَرَجتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (18) .

مؤمنان [واقعى ] كسانى هستند كه چون نام خدا برده شود، خوف بر دلهايشان چيره گردد و چون آيات الهى بر آنان خوانده شود، بر ايمانشان افزوده گردد و بر پروردگارشان توكل كنند.همان كسان كه نماز مى گزارند و از آنچه روزيشان داده ايم انفاق مى كنند. اينان مؤمنان حقيقى اند. در نزد پروردگارشان صاحب درجاتند، و مغفرت و رزقى نيكو نصيبشان مى شود.

أَلَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إنَّا لِلَّه وَ إنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُون (19) .

كسانى كه چون مصيبتى به آنها رسيد، گفتند ما از آنِ خدا هستيم و به سوى او باز مى گرديم.

... فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَن يَتَطَهَّرُوا وَ اللَّه يُحِبُّ الْمَُطَهِّرِين (20) .

... در آن جا مردانى هستند كه دوست دارند پاكيزه باشند، زيرا خدا پاكيزگان را دوست مى دارد.

أَلَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِى السَّرَّاء وَ الضَّرَّاء وَ الْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ و اللَّه يُحِبُّ الُْمحْسِنِين (21) .

كسانى كه در توانگرى و تنگدستى انفاق مى كنند و خشم خويش را فرو مى برند و از خطاى مردم مى گذرند، خدا نيكوكاران را دوست دارد.

لاَ يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّه وَالْيَوْمِ الأَخِرِ أَن يُجَاهِدوا بِأمْوَالِهِم وَ أَنْفُسِهِمْ وَ اللَّه عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ (22) .

آنان كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند، هرگز براى جهاد كردن با مال و جانشان از تو رُخصت نمى خواهند و خدا پرهيزگاران را مى شناسد.

أَلَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّه وَ لَايَنْقُضُونَ الْمِيثقَ وَ الَّذِينَ يَصِلُونَ مَآ أَمَرَ اللَّه بِهِ أَن يُوصَلَ وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ يَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ وَ الَّذِينَ صَبَروا ابْتِغَآءَ وَجْهِ رَبِّهمْ وَ أَقَامُوا الصَّلوةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَهُمْ سِرَّاً وَ عَلاَنِيَةً وَ يَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّار (23) .

كسانى كه به عهد خدا وفا مى كنند وخود، پيمان نمى شكنند. آنان كه آنچه را خدا به پيوستن به آن فرمان داده، پيوند مى دهند و از پروردگارشان مى ترسند و از سختى باز خواست خدا بيمناكند. آنان كه به خاطر پروردگار خويش صبر پيشه كردند و نماز گزاردند و در نهان و آشكار از آنچه به آنها روزى داده ايم، انفاق كردند و بدى را به نيكى پاسخ مى دهند، سراى آخرت خاص آنهاست.

إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّه وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ أَن يَقُولُوا سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا وَ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (24) .

چون مؤمنان را به سوى خدا و پيامبرش فرا خوانند تا ميانشان حكم كند، سخنشان جز اين نيست كه مى گويند: شنيديم و اطاعت كرديم، اينان رستگارند.

تِلْكَ الدَّارُ الْأخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوّاً فِى الْأرْضِ وَ لاَفَسَاداً وَ الْعَقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (25) .

اين سراى آخرت را از آن كسانى قرار داده ايم كه در اين جهان نه خواهان برترى جويى هستند و نه خواهان فساد و سرانجام نيك از آن پرهيزگاران است.

لَا تَجِدُ قَوْمَاً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْأَخِرِ يُوآدُّونَ مَنْ حَآدَّ اللَّه وَ رَسُولَهُ وَ لَوْكَانُوا ءَابآءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُلَئِكَ كَتَبَ فِى قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأنْهَارُ خَلِدِينَ فِيهَا رَضِىَ اللَّه عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّه أَلَاإِنَّ حِزْبَ اللَّه هُمُ الْمُفْلِحُونَ (26) .

نمى يابى مردمى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند، ولى با كسانى كه با خدا و پيامبرش مخالفت مى ورزند دوستى كنند، هر چند آن مخالفان، پدران يا فرزندان يا برادران ياقبيله آنها باشد. خداوند بر دلشان، ايمان رقم زده و به روحى از خود يارى شان كرده و آنان را به بهشتهايى كه در آن نهرها جارى است در آورد، در آن جا جاودانه باشند، خدا از آنها خشنود است و آنان نيز از خدا خشنودند. اينان حزب خدايند، آگاه باش كه حزب خدا رستگار است.

وَ الَّذِينَ جَآءُو مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْلَنَا وَ لِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَ لاَتَجْعَلْ فِى قُلُوبِنَا غِلّاً لِلَّذِينَ ءَامَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (27) .

و كسانى كه پس از ايشان آمده اند، مى گويند: اى پروردگار ما! ما و برادران ما را كه پيش ازما ايمان آورده اند، بيامرز و كينه كسانى را كه ايمان آورده اند، در دل ما جاى مده. اى پروردگارما! تو مشفق و مهربان هستى.

وَالَّذِى جَآءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (28) .

و كسى كه سخن راست آورد و تصديقش كرد، اينها همان پرهيزگارانند.

رِجَالٌ لا تُلْهِيْهِمْ تِجَرَةٌ وَ لَابيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقَامِ الصَّلَوةِ وَ إِيتَآءِ الزَّكَوةِ يَخَافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الأَبْصَرُ* لِيَجْزِ يَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُواْ و َيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (29) .

مردانى كه هيچ تجارت و خريد و فروشى آنان را از ياد خدا و اقامه نماز و دادن زكات بازشان ندارد. از روزى كه دلها و ديدگان دگرگون مى شوند هراسناكند. تا خدا به نيكوتر از آنچه كرده اند جزايشان دهد و از فضل خود بر آن بيفزايد و خدا هر كه را خواهد بى حساب روزى دهد.

الَّذِينَ ءَاتيْنهُمُ الْكِتَبَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ* وَ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ قَالُوا ءَامَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَآ إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ* أُوْلئِكَ يُؤتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُواْ وَ يَدْرءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِئَةَ وَ مِمَّا رَزَقْنهُمْ يُنْفِقُونَ* وَ إِذَا سَمِعُواْ الَّغْوَ أَعْرَضُواْ عَنْهُ وَ قَالُواْ لَنَآ أَعْمَلُنَا وَ لَكُمْ أَعْملُكُمْ سَلَمٌ عَلَيْكُمْ لانَبْتَغِى الْجهِلِينَ (30) .

كسانى كه پيش از اين كتاب،كتابشان داده بوديم، بدان ايمان مى آورند. و چون بر آنان تلاوت شد،گفتند بدان ايمان آورديم، حقى است از جانب پروردگار ما و ما پيش از آن تسليم بوده ايم. اينان را به سبب صبرى كه كرده اند، دو بار پاداش مى دهيم،اينان بدى را به نيكى مى زدايند و نيز از آنچه روزى شان داديم انفاق مى كنند. و چون سخن لغوى بشنوند از آن اعراض مى كنند و گويند كردارهاى ما از آن ما و كردارهاى شما از آنِ شما،ما خواستار جاهلان نيستيم.

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّه ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ ألّا تَخَافُوا وَ لَاتَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بالْجَنَّةِ الَّتِى كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (31) .

براستى آنان كه گفتند خداى ما اللَّه است و پايدارى كردند، فرشتگان فرود مى آيند كه شما مترسيد و غمگين مباشيد! شما را به بهشتى كه وعده داده بودند بشارت باد.

اَلّذِينَ ءَامَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ اَلا بِذِكْرِاللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ اَلّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مََابٍ (32) .

آنان كه ايمان آورده اند، دلهايشان به ياد خدا آرامش مى يابد. آگاه باشيد كه دلها به ياد خدا آرامش مى يابد. آنان كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند، زندگى و بازگشتشان نيكوست و خوشا به حال آنها.

وَالَّذينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ اَنْ يَعْبُدُوها وَ اَنَابُوآ اِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى فَبَشِّرْ عِبادِ* الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ اَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذَينَ هَديهُمُ اللَّهُ وَأُوْلَئِكَ هُمْ أُولُوالْأَلْبابِ (33) .

و كسانى را كه از اطاعت طاغوت پرهيز كردند و به خدا روى آوردند، بشارت است. پس بندگان مرا بشارت ده. آن كسانى كه به سخن گوش مى دهند و از بهترين آن پيروى مى كنند، اينان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده و اينان خردمندند. رمضان 1418

پى‏نوشتها:‌