مجالس عزاداري هدفمند
با عنايت به فلسفه عزاداري سيد الشهدا ، و آسيب هايي كه ممكن
است آن را فراگيرد و بايد از آن پرهيز داشت مجالس عزاداري آن حضرت در صورتي
مي توانند عزاداران را در جهت اين هدف ، هدايت كنند كه داراي سه ويژگي باشند :
1 . خدا محوري
مجاهدت سيد الشهدا و همه شهداي راه حق و فضيلت در طول تاريخ
براي آشنا كردن با خداوند متعال و استقرار يگانه پرستي در سايه حكومت ديني در جهان
بود ، بنا بر اين بدون معرفت صحيح ديني نمي توان تحليل درستي از نهضت عاشورا ارائه
كرد و از اين رو خدامحوري و پيوند دل ها با خدا و ارزش هاي معنوي بايد اساس
برنامه هاي مجالس عزاداري و سخنراني ها و مرثيه سرايي ها باشد و اين درس بزرگي است
كه امام حسين ( عليه السلام ) براي ارائه آن به
عموم مسلمانان به خصوص پيروان خود ، در عصر تاسوعا از دشمن يك شب مهلت خواست .
بر پايه گزارش منابع معتبر تاريخي عصر نهم محرم ابن سعد دستور
حمله به ياران امام را صادر كرد ، آن حضرت هنگامي كه آمادگي سپاه دشمن براي درگيري
را ملاحظه كرد به برادرش عباس ( عليه السلام )
فرمود :
اِرجِع إلَيهِم ، فَإِنِ استَطَعتَ أن تُؤَخِّرَهُم إلي
غُدوَة وتَدفَعَهُم عِندَ العَشِيَّةِ ؛ لَعَلَّنا نُصَلّي لِرَبِّنَا اللَّيلَةَ ،
ونَدعوهُ ونَستَغفِرُهُ ، فَهُوَ يَعلَمُ أنّي قَد كُنتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ ،
وتِلاوَةَ كِتابِهِ ، وكَثرَةَ الدُّعاءِ وَالاِستِغفارِ ! ( 1 )
به سوي آنان بازگرد و اگر توانستي آنها را تا صبح به تأخير
بينداز و امشب بازشان گردان ، شايد كه امشب براي خدايمان نماز بخوانيم و او را
بخوانيم و از وي آمرزش بخواهيم كه او خود مي داند من نماز براي او ، تلاوت كتابش و
دعا و استغفار فراوان را دوست دارم .
و بدين سان ، شب عاشورا ، آخرين شب انس امام حسين
( عليه السلام ) و اصحابش با انيس ذاكران بود :
فَباتَ الحُسَينُ ( عليه
السلام ) تِلكَ اللَّيلَةَ [ لَيلَةَ عاشوراءَ ] راكِعاً ساجِداً باكِياً
مُستَغفِراً مُتَضَرِّعاً ، وباتَ أصحابُهُ ولَهُم دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحلِ .
( 2 )
شب در رسيد و حسين ( عليه السلام )
شب عاشورا را به ركوع و سجود و گريه و استغفار و تضرّع و زاري پرداخت و
يارانش زمزمه اي مانند آواي زنبور [ بدون وقفه ] داشتند .
از عالم رباني آيت الله ميرزا جواد تهراني ( رضوان الله عليه )
نقل شده است كه ايشان خطاب به جمعي از روحانيون اهل منبر مي فرمود :
كاري كنيد كه خدا در مجلس امام حسين (
عليه السلام ) فراموش نشود !
و اين نكته اي است بس مهم و قابل توجه و تأمل ، در واقع فراموش
شدن خدا در مجلس امام حسين ( عليه السلام ) آفت
خطرناكي است كه مانع آشنايي عزاداران با فلسفه عزاداري و روح نهضت حسيني مي گردد .
2 . ارائه تاريخ و تحليل صحيح از حادثه عاشورا
بدون تحليل واقع بينانه از نهضت عاشورا امكان ندارد كه عزاداران
با اهداف بلند عزاداري آشنا شوند و در آن مسير گام برداند ، از اين رو گويندگان و
مرثيه سرايان در مجالس عزاداري سيد الشهدا بايد بر پايه تحليل درست واقعه عاشورا ،
سخنراني و مرثيه سرايي خود را تنظيم نمايند ، و بدين منظور استفاده از منابع معتبر
در تبيين اين حادثه ، و اجتناب از آسيب هاي مجالس عزاداري ضروري است و بهترين راه
براي رسيدن به اين هدف ، خواندن متن مقتل از منابع معتبر است .
به فرموده رهبر انقلاب اسلامي آيت الله خامنه اي :
اگر براي ذكر مصيبت كتاب « نفس المهموم » محدث قمي را باز كنيد
و از رو بخوانيد ، براي مستمع گريه آور است و همان عواطف جوشان را به وجود مي آورد ، چه لزومي دارد كه ما به خيال خودمان ، براي
مجلس آرايي كاري كنيم كه اصل مجلس عزا از فلسفه واقعي اش دور بماند ؟ ( 3 )
و بدين سان مرثيه سرايي براي سيد الشهدا اگر توأم با اخلاص و
صداقت باشد ، كاري است بس ارزشمند و اگر هدف مجلس آرايي و دنياطلبي باشد بسيار
زيانبار و خطرناك است . ( 4 )
3 . تبلور عاطفه و ارادت به اهل بيت
( عليهم السلام )
تحليل صحيح نهضت حسيني نمي تواند جايگزين تلاش و به كارگيري هنر
در جهت جوشش عواطف و احساسات مردم نسبت به حادثه خونين كربلا گردد ، در سازندگي
معنوي ، عاطفه و احساسات نقش ويژه اي دارد كه هيچ چيز ديگر نمي تواند جاي آن را پر
كند و لذا اهل بيت ( عليهم السلام ) تأكيد ويژه اي
در مورد گرياندن و گريستن بر مصايب سيد الشهدا داشتند ، و خود نيز با تشويق
مرثيه سرايان و استماع مرثيه آنان ( 5 ) زمينه گسترش اين فرهنگ را در
ميان پيروان خود فراهم مي كردند ، چنان كه از يكي از شعراي معاصر امام باقر
( عليه السلام ) به نام كميت نقل شده كه پس از مرثيه سرايي نزد آن حضرت و
گريستن آن بزرگوار ، فرمود :
ما مِن رَجُل ذَكَرَنا أو ذُكِرنا عِندَهُ ، فَخَرَجَ مِن
عَينَيهِ ماءٌ ولَو قَدرَ مِثلِ جَناحِ البَعوضَةِ ، إلاّ بَنَي اللهُ لَهُ بَيتاً فِي
الجَنَّةِ ، وجَعَلَ ذلِكَ حِجاباً بَينَهُ وبَينَ النّارِ . ( 6 )
هيچ كس نيست كه ما را ياد كند و يا در نزدش ياد شويم و از
چشمانش اشكي بيايد ، هر چند كه به اندازه بال پشه ، مگر اين كه خداوند ، برايش
خانه اي در بهشت بنا مي كند ، و آن را ميان او و آتش حجاب قرار مي دهد .
مرثيه سراي هنرمند آن است كه با تكيه بر منابع معتبر و بر پايه
تحليل و تبيين صحيح حادثه عاشورا ، بيشترين نقش را در تبلور عاطفه و احساسات مردم
نسبت به سالار شهيدان ايفا نمايد ، و بدين سان خدامحوري و ارادت به خاندان رسالت را
در جامعه گسترش دهد .
پىنوشتها:
1 . ر . ك : دانش نامه امام حسين ( عليه السلام )
: شب را مهلت گرفتن براي نماز ، دعا و استغفار .
2 . مقتل الحسين ، خوارزمي : ج 1 ص 251 و نيز ، ر . ك : دانش نامه امام حسين ( عليه السلام ) : شب راز و نياز .
3 . سخنان معظم له در جمع روحانيون استان كهكيلويه و بوير احمد در آستانه ماه
محرم « 17 / 3 / 1370 » .
4 . در اين باره يكي از مراجع تقليد معاصر رؤياي صادقه آموزنده اي را از استاد خود
، فقيه گرانسنگ آيت الله سيد عبدالهادي شيرازي ( ره ) نقل كرد كه خلاصه آن اين است
:
هنگامي كه خبر درگذشت سيد جعفر شيرازي ( آيت الله سيد جعفر شيرازي برادر همسر
آيت الله سيد عبدالهادي شيرازي بوده كه ظاهراً در اواخر عمر براي معالجه به تهران
آمده و به عالم بقا پيوسته ، قبر آن مرحوم در حرم حضرت عبدالعظيم حسني ، نزديك مزار
ابوالفتح رازي است ) به آيت الله آقا سيد عبدالهادي شيرازي رسيد ، من كنار استاد
بودم ، مرحوم آيت الله شيرازي سر خود را نزديك گوش من آورد و فرمود : قضيه اي
درباره آقا سيد جعفر دارم كه تا زنده بود نگفتم ، اكنون كه فوت شده مي گويم .
شبي خواب ديدم كه در بيروني منزل ( همانجا كه تدريس مي كرد ) دو كرسي گذاشتند ، بعد
حضرت سيد الشهدا و حضرت عباس وارد شدند و روي اين دو كرسي نشستند ، حضرت عباس دفتري
را باز كرد و من متن آن را مي ديدم ، حضرت سيد الشهداء به يكي از نام ها كه در آن
دفتر بود اشاره كرد و فرمود : اين اسم را قلم بزن ! حضرت عباس آن نام را قلم زد ،
بعد فرمود جاي اين نام ، نام آقا سيد جعفر را بنويس !
حضرت عباس نام ايشان را نوشت و دفتر را بست و رفتند .
مرحوم آيت الله شيرازي فرمود : « من از عظمت رؤيا تا صبح نخوابيدم ، فرداي آن روز
وقتي آقا سيد جعفر آمد ، به ايشان گفتم من ديشب خوابي ديدم كه از عظمت آن تا صبح
نخوابيدم ، زود قضيه را بگو و خواب را براي آقا سيد جعفر نقل كردم » .
آقا سيد جعفر با شنيدن آن منقلب شد و گفت : قضيه اين است كه : « من ديشب ـ شب اول
محرم ـ در حرم بودم ، بعد به اين فكر افتادم كه من يك عمر براي امام حسين ( عليه
السلام ) گريه كردم اما كسي را نگرياندم و اين اجر نصيب من نشده ، اين موضوع فكر
مرا مشغول كرد ، رفتم و جستجو كردم و كتاب جلاء العيون مجلسي را پيدا كردم ، آمدم
در خانه زن و بچه ام را دور هم جمع كردم و گفتم : از امشب من مي خوانم شما هم گريه
كنيد » . ( استاد پس از نقل اين رؤيا اضافه كرد كه « رؤياي آيت الله شيرزاي در همان
شب يعني شب اول محرم و نخستين جلسه سيد جعفر بوده و من هر وقت به زيارت حرم حضرت
عبد العظيم مي آيم ، قبر ايشان را نيز زيارت مي كنم » . )
5 . ر . ك : دانش نامه امام حسين ( عليه السلام )
: بخش يادزهم / فصل دوم : مصيبت خواني براي حسين ( عليه
السلام ) ، فصل چهارم : گريستن و گرياندن بر سيد الشهدا و يارانش / ثواب
گريه بر آنان .
6 . كفاية الأثر : ص 248 ، بحار الأنوار : ج 36 ص 390 ح 2 .