حضرت امام مهدى (عجّل الله تعالى فرجه
الشّريف)
1- قال الإمام المهدي، صاحب العصر و الزّمان (عجّل الله فرجه الشّريف) : الَّذى
يَجِبُ عَلَيْكُمْ وَ لَكُمْ أنْ تَقُولُوا: إنّا قُدْوَهٌ وَ أئِمَّهٌ وَ خُلَفاءُ
اللهِ فى أرْضِهِ، وَ اُمَناؤُهُ عَلى خَلْقِهِ، وَ حُجَجُهُ فى بِلادِهِ، نَعْرِفُ
الْحَلالَ وَ الْحَرامَ، وَ نَعْرِفُ تَأْويلَ الْكِتابِ وَ فَصْلَ الْخِطابِ.(1)
امام زمان (عجّل الله فرجه الشّريف) فرمود: بر شما واجب است و به سود شما خواهد بود
كه معتقد باشيد بر اين كه ما اهل بيت رسالت، محور و اساس امور، پيشوايان هدايت و
خليفه خداوند متعال در زمين هستيم.
همچنين ما امين خداوند بر بندگانش و حجّت او در جامعه مى باشيم، حلال و حرام را مى
شناسيم، تأويل و تفسير آيات قرآن را عارف و آشنا هستيم.
2- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أنَا خاتَمُ الاَْوْصِياءِ، بى يَدْفَعُ
الْبَلاءُ عَنْ أهْلى وَ شيعَتى.(2)
فرمود: من آخرين وصيّ پيغمبر خدا هستم به وسيله من بلاها و فتنه ها از آشنايان و
شيعيانم دفع و برطرف خواهد شد.
3- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَهُ فَارْجِعُوا
فيها إلى رُواهِ حَديثِنا (أحاديثِنا)، فَإنَّهُمْ حُجَّتي عَلَيْكُمْ وَ أنَا
حُجَّهُ اللهِ عَلَيْكُمْ.(3)
فرمود: جهت حلّ مشكلات در حوادث - امور سياسى، عبادى، اقتصادى، نظامى، فرهنگى،
اجتماعى و... - به راويان حديث و فقهاء مراجعه كنيد كه آن ها در زمان غيبت خليفه و
حجّت من بر شما هستند و من حجّت خداوند بر آن ها مى باشم.
4- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : الحَقُّ مَعَنا، فَلَنْ يُوحِشَنا مَنْ
قَعَدَعَنّا، وَ نَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا، وَ الْخَلْقُ بَعْدُ صَنائِعِنا.(4)
فرمود: حقانيّت و واقعيّت با ما اهل بيت رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم مى
باشد و كناره گيرى عدّه اى، از ما هرگز سبب وحشت ما نخواهد شد، چرا كه ما دست پروره
هاى نيكوى پروردگار مى باشيم; و ديگر مخلوقين خداوند، دست پرورده هاى ما خواهند
بود.
5- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنَّ الْجَنَّهَ لا حَمْلَ فيها لِلنِّساءِ وَ
لا وِلادَهَ، فَإذَا اشْتَهى مُؤْمِنٌ وَلَداً خَلَقَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ
بِغَيرِ حَمْل وَ لا وِلادَه عَلَى الصُّورَهِ الَّتى يُريدُ كَما خَلَقَ آدَمَ
(عجّل الله فرجه الشّريف) عِبْرَهً.(5)
فرمود: همانا بهشت جايگاهى است كه در آن آبستن شدن و زايمان براى زنان نخواهد بود،
پس هرگاه مؤمنى آرزوى فرزند نمايد، خداوند متعال بدون جريان حمل و زايمان، فرزند
دلخواهش را به او مى دهد همان طورى كه حضرت آدم (عجّل الله فرجه الشّريف) را آفريد.
6- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : لا يُنازِعُنا مَوْضِعَهُ إلاّ ظالِمٌ آثِمٌ،
وَ لا يَدَّعيهِ إلاّ جاحِدٌ كافِرٌ.(6)
فرمود: كسى با ما، در رابطه با مقام ولايت و امامت مشاجره و منازعه نمى كند مگر آن
كه ستمگر و معصيت كار باشد، همچنين كسى مدّعى ولايت و خلافت نمى شود مگر كسى كه
منكر و كافر باشد.
7- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنَّ الْحَقَّ مَعَنا وَ فينا، لا يَقُولُ
ذلِكَ سِوانا إلاّ كَذّابٌ مُفْتَر، وَ لا يَدَّعيهِ غَيْرُنا إلاّ ضالٌّ
غَوىٌّ.(7)
فرمود: حقيقت - در همه موارد و امور - با ما و در بين ما اهل بيت عصمت و طهارت
خواهد بود و چنين سخنى را هر فردى غير از ما بگويد دروغ گو و مفترى مى باشد; و كسى
غير از ما آن را ادّعا نمى كند مگر آن كه گمراه باشد.
8- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أبَى اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْحَقِّ إلاّ
إتْماماً وَ لِلْباطِلِ إلاّ زَهُوقاً.(8)
فرمود: همانا خداوند متعال، إباء و امتناع دارد نسبت به حقّ مگر آن كه به إتمام و
كمال برسد و باطل، نابود و مضمحل گردد.
9- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنَّهُ لَمْ يَكُنْ لاِحَد مِنْ آبائى إلاّ وَ
قَدْ وَقَعَتْ فى عُنُقِه بَيْعَهٌ لِطاغُوتِ زَمانِهِ، و إنّى أخْرُجُ حينَ
أخْرُجُ وَ لا بَيْعَهَ لاِحَد مِنَ الطَّواغيتِ فى عُنُقى.(9)
فرمود: همانا پدران من (ائمّه و اوصياء عليهم السّلام)، بيعت حاكم و طاغوت زمانشان،
بر ذمّه آن ها بود; ولى من در هنگامى ظهور و خروج نمايم كه هيچ طاغوتى بر من منّت و
بيعتى نخواهد داشت.
10- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أنَا الَّذى أخْرُجُ بِهذَا السَيْفِ
فَأمْلاَالاَْرْضَ عَدْلا وَ قِسْطاً كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً.(10)
فرمود: من آن كسى هستم كه در آخر زمان با اين شمشير - ذوالفقار - ظهور و خروج مى
كنم و زمين را پر از عدل و داد مى نمايم همان گونه كه پر از ظلم و جور شده است.
11- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : اِتَّقُوا اللهُ وَ سَلِّمُوا لَنا، وَ
رُدُّوا الاْمْرَ إلَيْنا، فَعَلَيْنا الاْصْدارُ كَما كانَ مِنَّا الاْيراُ، وَ لا
تَحاوَلُوا كَشْفَ ما غُطِّيَ عَنْكُمْ.(11)
فرمود: از خدا بترسيد و تسليم ما باشيد، و امور خود را به ما واگذار كنيد، چون
وظيفه ما است كه شما را بى نياز و سيراب نمائيم همان طورى كه ورود شما بر چشمه
معرفت به وسيله ما مى باشد; و سعى نمائيد به دنبال كشف آنچه از شما پنهان شده است
نباشيد.
12- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أمّا أمْوالُكُمْ فَلا نَقْبَلُها إلاّ
لِتُطَهِّرُوا، فَمَنْ شاءَ فَلْيَصِلْ، وَ مَنْ شاءَ فَلْيَقْطَعْ.(12)
فرمود: اموال - خمس و زكوت - شما را جهت تطهير و تزكيه زندگى و ثروتتان مى پذيريم،
پس هر كه مايل بود بپردازد، و هر كه مايل نبود نپردازد.
13- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنّا نُحيطُ عِلْماً بِأنْبائِكُمْ، وَ لا
يَعْزُبُ عَنّا شَيْىءٌ مِنْ أخْبارِكُمْ.(13)
فرمود: ما بر تمامى احوال و اخبار شما آگاه و آشنائيم و چيزى از شما نزد ما پنهان
نيست.
14- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : مَنْ كانَتْ لَهُ إلَى اللهِ حاجَهٌ
فَلْيَغْتَسِلْ لَيْلَهَ الْجُمُعَهِ بَعْدَ نِصْفِ اللَّيْلِ وَ يَأْتِ
مُصَلاّهُ.(14)
فرمود: هر كه خواسته اى و حاجتى از پيشگاه خداوند متعال دارد بعد از نيمه شب جمعه
غسل كند و جهت مناجات و راز و نياز با خداوند، در جايگاه نمازش قرار گيرد.
15- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : يَابْنَ الْمَهْزِيارِ! لَوْلاَ اسْتِغْفارُ
بَعْضِكُمْ لِبَعْض، لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْها، إلاّ خَواصَّ الشّيعَهِ الَّتى
تَشْبَهُ أقْوالُهُمْ أفْعالَهُمْ.(15)
فرمود: اگر طلب مغفرت و آمرزش بعضى شماها براى همديگر نبود، هركس روى زمين بود هلاك
مى گرديد، مگر آن شيعيان خاصّى كه گفتارشان با كردارشان يكى است.
16- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : وَأمّا قَوْلُ مَنْ قالَ: إنَّ الْحُسَيْنَ
(عجّل الله فرجه الشّريف) لَمْ يَمُتْ فَكُفْرٌ وَ تَكْذيبٌ وَ ضَلالٌ.(16)
فرمود: و امّا كسانى كه معتقد باشند حسين (عجّل الله فرجه الشّريف) زنده است و وفات
نكرده، كفر و تكذيب و گمراهى است.
17- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : مِنْ فَضْلِهِ، أنَّ الرَّجُلَ يَنْسَى
التَّسْبيحَ وَ يُديرُا السَّبْحَهَ، فَيُكْتَبُ لَهُ التَّسْبيحُ.(17)
فرمود: از فضائل تربت حضرت سيّدالشّهداء (عجّل الله فرجه الشّريف) آن است كه چنانچه
تسبيح تربت حضرت در دست گرفته شود ثواب تسبيح و ذكر را دارد، گرچه دعائى هم خوانده
نشود.
18- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : فيمَنْ أفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضان
مُتَعَمِّداً بِجِماع مُحَرَّم اَوْ طَعام مُحَرَّم عَلَيْهِ: إنَّ عَلَيْهِ ثَلاثُ
كَفّارات.(18)
فرمود: كسى كه روزه ماه رمضان را عمداً با چيز يا كار حرامى افطار - و باطل -
نمايد، (غير از قضاى روزه نيز) هر سه نوع كفّاره (60 روزه، اطعام 60 مسكين، آزادى
يك بنده) بر او واجب مى شود.
19- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : ألا أُبَشِّرُكَ فِى الْعِطاسِ؟ قُلْتُ: بَلى،
فَقالَ: هُوَ أمانٌ مِنَ الْمَوْتِ ثَلاثَهَ أيّام.(19)
نسيم خادم گويد: در حضور حضرت عطسه كردم، فرمود: مى خواهى تو را بر فوائد عطسه
بشارت دهم؟
عرض كردم: بلى.
فرمود: عطسه، انسان را تا سه روز از مرگ نجات مى بخشد.
20- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ سَمّانى فى مَحْفِل
مِنَ النّاسِ.
(وَ قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) :) مَنْ سَمّانى فى مَجْمَع مِنَ النّاسِ
فَعَلَيْهِ لَعْنَهُ اللهِ.(20)
فرمود: ملعون و مغضوب است كسى كه نام اصلى مرا در جائى بيان كند.
و نيز فرمود: هر كه نام اصلى مرا در جمع مردم بر زبان آورد، بر او لعنت و غضب
خداوند مى باشد.
21- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف): يَعْمَلُ كُلُّ امْرِىء مِنْكُمْ ما يَقْرُبُ
بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَ لْيَتَجَنَّب ما يُدْنيهِ مِنْ كَراهيَّتِنا وَ
سَخَطِنا، فَاِنَّ امْرَءاً يَبْغَتُهُ فُجْأهٌ حينَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَهٌ، وَ لا
يُنْجيهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلى حُوبَه.(21)
فرمود: هر يك از شما بايد عملى را انجام دهد كه سبب نزديكى به ما و جذب محبّت ما
گردد; و بايد دورى كند از كردارى كه ما نسبت به آن، ناخوشايند و خشمناك مى باشيم،
پس چه بسا شخصى در لحظه اى توبه كند كه ديگر به حال او سودى ندارد و نيز او را از
عِقاب و عذاب الهى نجات نمى بخشد.
22- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنَّ الاْرْضَ تَضِجُّ إلَى اللهِ عَزَّ وَ
جَلَّ مِنْ بَوْلِ الاْغْلَفِ أرْبَعينَ صَباحاً.(22)
فرمود: زمين تا چهل روز از ادرار كسى كه ختنه نشده است ناله مى كند.
23- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : سَجْدَهُ الشُّكْرِ مِنْ ألْزَمِ السُّنَنِ وَ
أوْجَبِها.(23)
فرمود: سجده شكر پس از هر نماز از بهترين و ضرورى ترين سنّتها است.
24- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنّى لاَمانٌ لاِهْلِ الاْرْضِ، كَما أنَّ
النُّجُومَ أمانٌ لاِهْلِ السَّماءِ.(24)
فرمود: به درستى كه من سبب آسايش و امنيّت براى موجودات زمينى هستم، همان طورى كه
ستاره ها براى اهل آسمان أمان هستند.
25- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : قُلُوبُنا اَوْعِيَهٌ لِمَشيَّهِ اللهِ، فَإذا
شاءَ شِئْنا.(25)
فرمود: قلوب ما ظرف هائى است براى مشيّت و اراده الهى، پس هرگاه او بخواهد ما نيز
مى خواهيم.
26- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنَّ اللهَ مَعَنا، فَلا فاقَهَ بِنا إلى
غَيْرِهِ، وَالْحَقُّ مَعَنا فَلَنْ يُوحِشَنا مَنْ قَعَدَ عَنّا.(26)
فرمود: خدا با ما است و نيازى به ديگران نداريم; و حقّ با ما است و هر كه از ما روى
گرداند باكى نداريم.
27- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : ما أُرْغَمَ أنْفَ الشَّيْطانِ بِشَيْىء
مِثُلِ الصَّلاهِ.(27)
فرمود: هيچ چيزى و عملى همانند نماز، بينى شيطان را به خاك ذلّت نمى مالد و او را
ذليل نمى كند.
28- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : لا يَحِلُّ لاِحَد أنْ يَتَصَرَّفَ فى مالِ
غَيْرِهِ بِغَيْرِ إذْنِهِ.(28)
فرمود: براى هيچكس جائز نيست كه در اموال و چيزهاى ديگران تصرّف نمايد مگر با اذن و
اجازه صاحب و مالك آن.
29- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : فَضْلُ الدُّعاءِ وَ التَّسْبيحِ بَعْدَ
الْفَرائِضِ عَلَى الدُّعاءِ بِعَقيبِ النَّوافِلِ كَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَى
النَّوافِلِ.(29)
فرمود: فضيلت تعقيب دعا و تسبيح بعد از نمازهاى واجب نسبت به بعد از نمازهاى
مستحبّى همانند فضيلت نماز واجب بر نماز مستحبّ مى باشد.
30- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أفْضَلُ أوْقاتِها صَدْرُا النَّهارِ مِنْ
يَوْمِ الْجُمُعَهِ.(30)
فرمود: (براى انجام نماز جعفر طيّار) بهترين و با فضيلت ترين اوقات پيش از ظهر روز
جمعه خواهد بود.
31- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ أخَّرَ الْغَداهَ
إلى أنْ تَنْقَضِى النُّجُومُ.(31)
فرمود: ملعون و نفرين شده است آن كسى كه نماز صبح را عمداً تأخير بيندازد تا موقعى
كه ستارگان ناپديد شوند.
32- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنَّ اللهَ قَنَعَنا بِعَوائِدِ إحْسانِهِ وَ
فَوائِدِ اِمْتِنانِهِ.(32)
فرمود: همانا خداوند متعال، ما اهل بيت را به وسيله احسان و نعمت هايش قانع و
خودكفا گردانده است.
33- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ
بَيْنَ أَحَد قَرابَهٌ، وَ مَنْ أنْكَرَنى فَلَيْسَ مِنّى، وَ سَبيلُهُ سَبيلُ
ابْنِ نُوح.(33)
فرمود: بين خداوند و هيچ يك از بندگانش، خويشاوندى وجود ندارد - و براى هركس به
اندازه اعمال و نيّات او پاداش داده مى شود - هركس مرا انكار نمايد از (شيعيان و
دوستان) ما نيست و سرنوشت او همچون فرزند حضرت نوح (عجّل الله فرجه الشّريف) خواهد
بود.
34- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أما تَعْلَمُونَ أنَّ الاْرْضَ لا تَخْلُو
مِنْ حُجَّه إمّا ظاهِراً وَ إمّا مَغْمُوراً.(34)
فرمود: آگاه و متوجه باشيد كه در هيچ حالتى، زمين خالى از حجّت خداوند نخواهد بود،
يا به طور ظاهر و آشكار; و يا به طور مخفى و پنهان.
35- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : إذا أذِنَ اللهُ لَنا فِى الْقَوْلِ ظَهَرَ
الْحَقُّ، وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ، وَ انْحَسَرَ عَنْكُمْ.(35)
فرمود: چنانچه خداوند متعال اجازه سخن و بيان حقايق را به ما بدهد، حقانيّت آشكار
مى گردد و باطل نابود مى شود و خفقان و مشكلات برطرف خواهد شد.
36- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : وَ أمّا وَجْهُ الاْنْتِفاعِ بى فى غَيْبَتى
فَكَالاْنْتِفاعِ بِالشَّمْسِ إذا غَيَّبَها عَنِ الاْبْصارِ السَّحابُ.(36)
فرمود: چگونگى بهره گيرى و استفاده از من در دوران غيبت همانند انتفاع از خورشيد
است در آن موقعى كه به وسيله ابرها از چشم افراد ناپديد شود.
37- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : وَاجْعَلُوا قَصْدَكُمْ إلَيْنا
بِالْمَوَدَّهِ عَلَى السُّنَّهِ الْواضِحَهِ، فَقَدْ نَصَحْتُ لَكُمْ، وَ اللّهُ
شاهِدٌ عَلَيَّ وَ عَلَيْكُمْ.(37)
فرمود: هدف و قصد خويش را نسبت به محبّت و دوستى ما - اهل بيت عصمت و طهارت - بر
مبناى عمل به سنّت و اجراء احكام الهى قرار دهيد، پس همانا كه موعظ ها و سفارشات
لازم را نموده ام; و خداوند متعال نسبت به همه ما و شما گواه مى باشد.
38- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإنَّهُ إلَى اللهِ،
وَ كَذَبَ الْوَقّاتُونَ.(38)
فرمود: زمان ظهور مربوط به اراده خداوند متعال مى باشد و هركس زمان آن را معيّن و
معرّفى كند دروغ گفته است.
39- قالَ (عجّل الله فرجه الشّريف) : أكْثِرُواالدُّعاءَ بِتَعْجيلِ الْفَرَجِ،
فَإنَّ ذلِكَ فَرَجَكُمْ.(39)
فرمود: براى تعجيل ظهور من - در هر موقعيّت مناسبى - بسيار دعا كنيد كه در آن فرج و
حلّ مشكلات شما خواهد بود.
40- دَفَعَ إلَيَّ دَفْتَراً فيهِ دُعاءُالْفَرَجِ وَ صَلاهٌ عَلَيْهِ، فَقالَ عليه
السلام : فَبِهذا فَادْعُ.(40)
يكى از مؤمنين به نام أبومحمّد، حسن بن وجناء گويد: زير ناودان طلا در حرم خانه خدا
بودم كه حضرت ولىّ عصر امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف را ديدم، دفترى را
به من عنايت نمود كه در آن دعاى فرج و صلوات بر آن حضرت بود.
سپس فرمود: به وسيله اين نوشته ها بخوان و براى ظهور و فرج من دعا كن و بر من درود
و تحيّت بفرست.
پاورقى:
1- تفسير عيّاشى: ج 1، ص 16، بحارالأنوار: ج 89، ص 96، ح 58.
2 - دعوات راوندى: ص 207، ح 563.
3 - بحارالأنوار: ح 2، ص 90، ح 13، و53، ص 181، س 3، وج 75، ص 380، ح 1.
4- بحارالأنوار: ج 53، ص 178، ضمن ح 9.
5- بحارالأنوار: ج 53، ص 163، س 16، ضمن ح 4.
6- بحارالأنوار: ج 53، ص 179، ضمن ح 9.
7- بحارالأنوار: ج 53، ص 191، ضمن ح 19.
8- بحارالأنوار: ج 53، ص 193، ضمن ح 21.
9- الدّرّه الباهره: ص 47، س 17، بحارالأنوار: ج 56، ص 181، س 18.
10- بحارالانوار: ج 53، ص 179، س 14، و ج 55، ص 41.
11- إكمال الدّين: ج 2، ص 510، بحارالأنوار: ج 53، ص 191.
12- إكمال الدّين: ج 2، ص 484، بحارالأنوار: ج 53، ص 180.
13- احتجاج: ج 2، ص 497، بحارالأنوار: ج 53، ص 175.
14 - مستدرك الوسائل: ج 2، ص 517، ح 2606.
15- مستدرك ج 5، ص 247، ح 5795.
16- غيبه طوسى: ص 177، وسائل الشّيعه: ج 28، ص 351، ح 39.
17- بحارالأنوار: ج 53، ص 165، س 8، ضمن ح 4.
18- من لايحضره الفقيه: ج 2، ص 74، ح 317، وسائل الشّيعه: ج 10، ص 55، ح 12816.
19- إكمال الدّين: ص 430، ح 5، وسائل الشّيعه: ج 12، ص 89، ح 15717.
20- وسائل الشّيعه: ج 16، ص 242، ح 12، بحارالأنوار: ج 53، ص 184، ح 13 و 14.
21- بحارالأنوار: ج 53، ص 176، س 5، ضمن ح 7، به نقل از احتجاج.
22- وسائل الشّيعه: ج 21، ص 442، ح 27534.
23- وسائل الشّيعه: ج 6، ص 490، ح 3، بحارالأنوار: ج 53، ص 161، ضمن ح 3.
24- الدّرّه الباهره: ص 48، س 3.
25- بحارالأنوار: ج 52، ص 51، س 4، به نقل از غيبه نعمانى.
26- بحارالأنوار: ج 53، ص 191، إكمال الدّين: ج 2، ص 511.
27- بحارالأنوار: ج 53، ص 182، ضمن ح 11.
28- بحارالأنوار: ج 53، ص 183، ضمن ح 11.
29- بحارالأنوار: ج 53، ص 161، ضمن ح 3.
30- بحارالأنوار: ج 56، ص 168، ضمن ح 4.
31- بحارالأنوار: ج 55، ص 16ؤ ضمن ح 13، و ص 86، ص 60، ح 20.
32- بحارالأنوار: ج 52، ص 38، ضمن ح 28.
33- بحارالأنوار: ج 50، ص 227، ح 1، به نقل از احتجاج.
34- بحارالأنوار: ج 53، ص 191، س 5، ضمن ح 19.
35 - بحارالأنوار: ج 53، ص 196، س 12، ضمن ح 21.
36- بحارالأنوار: ج 53، ص 181، س 21، ضمن ح 10.
37- بحارالأنوار: ج 53، ص 179، س 16، ضمن ح 9.
38- بحارالأنوار: ج 53، ص 181، س 1، ضمن ح 10.
39- بحارالأنوار: ج 53، ص 181، س 23، ضمن ح 10.
40- إكمال الدّين شيخ صدوق: ص 443، ح 17، بحارالأنوار: ج 52، ص 31، ضمن ح 27.
