دعاؤها في يوم الجمعة
روى عن صفوان انّه قال: دخل محمد بن علي الحلبي
على ابي عبداللّه عليه السلام في يوم الجمعة، فقال
له: تعلّمني افضل ما اصنع في هذا اليوم، فقال: يا
محمد ما اعلم انّ احداً كان اكبر عند رسول اللّه
صلى الله عليه وآله من فاطمة، و لا افضل ممّا
علّمها ابوها محمد بن عبداللّه صلى الله عليه وآله
قال:
من اصبح يوم الجمعة فاغتسل و صفّ قدميه و صلّى
اربع ركعات مثنّي مثنّي، يقرء في اوّل ركعة فاتحة
الكتاب و «قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ» خمسين مرة، و
في الثانية فاتحة الكتاب والعاديات خمسين مرة، و
في الثالثة فاتحة الكتاب و «اِذا زُلْزِلَتِ»
خمسين مرة، و في الرابعة فاتحة الكتاب و «اِذا
جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ» خمسين مرة- و
هذه سورة النصر و هي آخر سورة نُزلت- فاذا فرغ
منها دعا فقال:
اِلهي وَ سَيِّدى مَنْ تَهَيَّاَ اَوْ
تَعَبَّأَ، اَوْ اَعَدَّ اَوِ اسْتَعَدَّ،
لِوِفادَةِ مَخْلُوقٍ رَجاءَ رِفْدِهِ وَ
فَوائِدِهِ وَ نائِلِهِ، وَ فَواضِلِهِ وَ
جَوائِزهِ، فَاِلَيْكَ يا اِلهي كانَتْ تَهْيِأَتي
وَ تَعْبِأَتي، وَ اِعْدادى وَ اسْتِعدادى، رَجاءَ
فَوائِدِكَ وَ مَعْرُوفِكَ، وَ نائِلِكَ وَ
جَوائِزِكَ.
(34) دعاى آن حضرت در روز جمعه
روايت شده كه يكى از اصحاب امام صادق عليه
السلام در روز جمعه نزد ايشان آمده و گفت: بهترين
كارى كه در اين روز مى توانم انجام دهم را بمن
بياموز،امام فرمود: كسى را نزد پيامبر صلى الله
عليه و آله گراميتر از فاطمه عليهاالسلام، و چيزى
را بهتر از چيزى كه آن حضرت به ايشان آموخت، نمى
يابم:
روز جمعه غسل كرده و چهار ركعت نمازگذار- دو
ركعت دو ركعت- در اولين ركعت حمد و پنجاه مرتبه
«قل هو اللَّه احد»، و در ركعت دوم حمد و پنجاه
بار سوره العاديات، و در ركعت سوم حمد و پنجاه بار
«اذازلزلت»، و در ركعت چهارم حمد و پنجاه بار «اذا
جاء نصر اللَّه و الفتح»- كه آخرين سوره اى است كه
بر پيامبر نازل شده- بعد از نماز اين دعا را
بخواند:
اى معبودم و اى آقايم! هر كسى مهيّا و مجهّز، و
آماده و توشه برگرفته است، تا به اميد صله و عطا و
بهره و عطيّه و بخشش و جائزه اى نزد مخلوقى برود،
پس بسوى توست اى معبودم مهيّا شدنم، و مجهّز
بودنم، و آمادگيم، و توشه برگرفتنم، به اميد بهره
هايت و نيكى شناخته شده ات، و عطيّه مطلوبت و
جائزه هايت.
فَلا تُخَيِّبْني مِنْ ذلِكَ، يا مَنْ لا
تَخيبُ عَلَيْهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ، وَ لا
تَنْقُصُهُ عَطِيَّةُ نائِلٍ، فَاِنّي لَمْ اتِكَ
بِعَمَلٍ صالِحٍ قَدَّمْتُهُ، وَ لا شَفاعَةَ
مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ.
اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِشَفاعَتِهِ اِلاَّ
شَفاعَةُ مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ صَلَواتُكَ
عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ، اَتَيْتُكَ اَرْجُو
عَظيمَ عَفْوِكَ، الَّذى عُدْتَ بِهِ عَلَي
الْخاطِئينَ عِنْدَ عُكُوفِهِمْ عَلَي
الْمَحارِمِ، فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ
عَلَي الْمَحارِمِ اَنْ جُدْتَ عَلَيْهِمْ
بِالْمَغْفِرَةِ.
وَ اَنْتَ سَيِّدِى الْعَوَّادُ بِالنَّعْماءِ،
وَ اَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطاءِ، اَسْأَلُكَ
بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّاهِرينَ اَنْ
تَغْفِرَلي ذَنْبِيَ الْعَظيمَ، فَاِنَّهُ لا
يَغْفِرُ الْعَظيمَ اِلاَّالْعَظيمُ، يا عَظيمُ يا
عَظيمُ، يا عَظيمُ يا عَظيمُ، يا عَظيمُ يا
عَظيمُ.
پس اى آنكه درخواست سائلى نزد او محروم نشد، و
بخشش خواهنده اى در او كاستى پديد نياورد، مرا
محروم مفرما، چرا كه من با عمل صالحى كه قبلاً
انجام داده ام، و يا شفاعت مخلوقى كه اميد به او
بسته، و تقرّب به او جسته ام، نزد تو نيامده ام،
جز شفاعت محمد و خاندانش، كه درود تو بر او و
خاندان پاكش باد،به درگاه تو آمده ام، و اميدوار
عفو و بخشش بزرگت، كه بر خطاكارانى كه محرّمات تو
را انجام داده اند، وعده داده اى، مى باشم،
بطوريكه پافشارى طولانى آنان در انجام امور حرام،
تو را از بخشش وجود به آنان باز نداشت.
و تو اى آقاى من بسيار نعمت دهنده اى و من
بسيار خطاكار، و بحق محمد و خاندان پاكش از تو مى
خواهم، كه گناه بزرگم را ببخشى، چرا كه گناه بزرگ
را جز بزرگ نمى بخشد، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ،
اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ.
دعاؤها اذا طلع هلال شهر رمضان
عن الرضا عليه السلام في حديث:
معاشر شيعتي اذا طلع هلال شهر رمضان فلا تشيروا
اليه بالاصابع، و لكن استقبلوا القبلة و ارفعوا
ايديكم الى السّماء، و خاطبوا الهلال و قولوا:
رَبُّنا وَ رَبُّكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ،
اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ عَلَيْنا هِلالاً
مُبارَكاً، وَ وَفِّقْنا لِصِيامِ شَهْرِ
رَمَضانَ، وَسَلِّمْنا فيهِ، وَ تَسَلَّمْنا
مِنْهُ، في يُسْرٍ وَ عافِيَةٍ، وَ اسْتَعْمِلْنا
فيهِ بِطاعَتِكَ، اِنَّكَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ
قَديرٌ.
ثم قال: و لقد كانت فاطمة سيدة نساءالعالمين
عليهاالسلام، تقول ذلك سنة، فاذا طلع هلال شهر
رمضان، فكان نورها يغلب الهلال يخفي، فاذا غابت
عنه ظهر.
(35) دعاى آن حضرت هنگام آشكار شدن هلال ماه
رمضان
از امام رضا عليه السلام روايت شده كه در حديثى
فرمودند:
اى شيعيان من، آنگاه كه هلال ماه رمضان آشكار
شد، با دست بدان اشاره نكنيد، بلكه رو به قبله
ايستاده و دستهايتان را بسوى آسمان بلند كرده و
اين دعا را بخوانيد:
پروردگار ما و تو خداوند جهانيان است،
پروردگارا اين هلال ماه را هلال مباركى قرار ده، و
ما را براى روزه ماه رمضان موفق نما، و ما را در
آن سالم گردان، و اين ماه را از ما در سلامت قرار
ده، در راحتى و آسايش، و ما را در آن ماه به طاعت
خود مشغول ساز، بدرستيكه تو بر هر كار توانا و
نيرومند مى باشى.
سپس فرمود: حضرت فاطمه عليهاالسلام اين دعا را
مى خواند، آنگاه كه هلال ماه رمضان آشكار مى شد،
نور آن حضرت بر نور هلال برترى داشت و هلال ديده
نمى شد، و هرگاه كه آن حضرت غائب مى شد هلال آشكار
مى گشت.
ادعيه ى آن حضرت در آداب خواب
دعاؤها اذا اخذت مضجعها
اَلْحَمْدُلِلَّهِ الْكافي، سُبْحانَ اللَّهِ
الْاَعْلي، حَسْبِيَ اللَّهُ وَ كَفي،
ماشاءَاللَّهُ قَضي، سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعا،
لَيْسَ مِنَ اللَّهِ مَلْجَأٌ، و لا وَراءَ
اللَّهِ مُلْتَجأ.
تَوَكَّلْتُ عَلَي اللَّهِ رَبّي وَ رَبِّكُمْ،
ما مِنْ دابَّةٍ اِلاَّ هُوَ اخِذٌ بِناصِيَتِها،
اِنَّ رَبّي عَلي صِراطٍ مُسْتَقيمٍ.
اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ
وَلَداً، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فِي
الْمُلْكِ، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ
الذُّلِّ، وَ كَبِّرْهُ تَكْبيراً.
(36) دعاى آن حضرت هنگام خواب
سپاس مخصوص خداوندى است كه كفايت كننده است،
پاك و منزّه است خداوند برتر، خداوند مرا كافى
است، آنچه خدا مى خواهد انجام مى گيرد، خداوند سخن
كسى كه او را خواند شنيد، غير از خدا پناهگاه و
مأوايى نيست.
به پروردگار شما و خودم خداوند يكتا توكّل
نمودم، هيچ جنبنده اى نيست جز آنكه خداوند زمام او
را بدست دارد، بدرستيكه پروردگار من در راه راست
مى باشد، سپاس خداوندى را سزاست كه فرزندى براى
خود نگرفته، و در فرمانروائيش شريكى ندارد، و تحت
سرپرستى كسى نبوده، و او را بسيار تكبيرگو.
دعاؤها اذا نامت
روى عنها عليه السلام: دخل علىّ رسول اللّه صلى
الله عليه و آله و قد افترشت فراشي للنوم، فقال:
يا فاطمة لا تنامي الاّ و قد عملت اربعة: ختمت
القرآن و جعلت الانبياء شفعاءك و ارضيت المؤمنين
عن نفسك و حججت واعتمرت- الى ان قالت:- قال: اذا
قرأت «قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ» ثلاث مرات فكأنك
ختمت القرآن، و اذا صلّيت علىّ و على الانبياء
قبلي كنّا شفعاؤك يوم القيامة، و اذا استغفرت
للمؤمنين رضوا كلهم عنك، و اذا قلت:
سُبْحانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُلِلَّهِ وَ لا
اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ اَكْبَرُ.
فقد حججت و اعتمرت.
(37) دعاى آن حضرت هنگام خواب
از آن حضرت روايت شده: پيامبر بر من وارد شد
درحاليكه بستر خواب را آماده كرده بودم، و فرمود:
اى فاطمه نخواب جز آنكه چهار كار را انجام دهى،
قرآن را ختم كرده و پيامبران را شفيع خود قرار
داده و مؤمنين را از خود راضى نموده، و حج و عمره
را انجام دهى- تا آنجا كه فرمود:- پيامبر فرمود:
هرگاه سوره توحيد را سه بار بخوانى گويا قران را
ختم كرده اى، و هرگاه بر من و پيامبران قبل از من
درود فرستى ما شفيعان تو در روز قيامت مى شويم، و
هرگاه براى مؤمنان استغفار كنى آنان از تو راضى مى
گردند، و هرگاه بگويى:
پاك و منزه است خداوند، و سپاس مخصوص اوست، و
معبودى جز او نمى باشد، و خداوند برتر است.
حج و عمره را انجام داده اى.
