ترجمه :
1ـ ابو مسروق گويد: به حضرت صادق (ع ) عرض كردم : ما با مردم (درباره مذهب و امامت شـمـا) گـفـتـگـو كـنـيـم و بـا آنـان احـتـجـاج كـنـيـم و بـه گـفـتـار خـداى عـزوجـل دليـل آوريـم كـه فـرمـايد: (((خدا و رسول را و اولياء را فرمان بريد))) (سوره نـسـاء آيـه 59) مـردم گـويـنـد: ايـن آيـه دربـاره فـرمـانـدهـان قـشـونـهـا نـازل گـشـتـه ، پـس بـراى آنـان بـه گـفـتـار (ديـگـر) خـداى عـزوجـل حـجـت آوريـم (كـه فـرمـايـد): (((جـز ايـن نـيـسـت كـه ولى شـمـا خـدا و رسول اوست ))) تا آخر آيه (55 از سوره مائده ) پس مردم گويند: اين آيه درباره مؤ منين نـازل شـده ، و دليـل آوريـم بـراى آنـهـا بـه گـفـتـار خـداى عـزوجـل :(((بـگـو اى مـحمد من از شما مزدى نخواهم جز دوستى درباره نزديكان (و خويشان )..))) (سـوره شـورى آيـه 23) گـويـنـد: ايـن آيـه دربـاره نـزديـكـان و خـويشان اسلامى نازل شده ، گويد: من آنچه در خاطر داشتم از اين آيات و مانند آن (و جوابهائى كه مردم از آنـها دهند) ذكر كردم ؟ حضرت به من فرمود: اگر اينطور است آنها را به مباهله دعوت كن ، عـرض كـردم : چـگـونه (مباهله ) كنم ؟ فرمود: سه روز خود را اصلاح كن و گمانم فرمود: روزه بـگـيـر (يـعـنى در آن سه روز كه در صدد اصلاح خود به توبه و استغفار و دعا و امـثـال ايـنـهـا بر آئى روزه هم بگير) و غسل كن و تو به اطراف خود به صحرا برويد و انـگـشـتـان دسـت راسـت خـود را در انـگـشتان او شبكه وار بينداز، و او را انصاف ده (يعنى ) ابتداء بخود (لعن و نفرين ) كن و بگو: (((بار خدايا اى پروردگار هفت آسمان و هفت زمين ، و اى دانـاى نهان و عيان ، و اى بخشاينده مهربان ، اگر اءبو مسروق حقى را انكار كرده و اعـاى بـاطـلى كـرده پـس بـر او از آسـمـان عـذابـى دردنـاك نـازل فـرمـا))) سپس نفرين را به او برگردان و بگو: (((و اگر فلان كس حقى را انكار كرده و باطلى را ادعا كرده پس عذابى دردناك از آسمان بر او فرور))) سپس فرمود: پس از آن درنـگ نـكـنـى كه اثر آن را به چشم خود خواهى ديد، (ابو مسروق گويد): پس بخدا سوگند هيچكس را نديدم كه مرا در اين كار اجابت كند (و بمباهله حاضر شود).

ترجمه :
2ـ حضرت باقر (ع ) فرمود: ساعتيكه در آن مباهله شود ميان زدن سپيده تا زدن آفتاب است. و بسند ديگر نيز اين حديث را از آن حضرت عليه السلام حديث كرده است .

ترجمه :
3ـ بـرخـى از اصـحـاب مـا در كـيفيت مباهله گفته است كه : انگشتانت را در انگشتان او (يعنى طرف بحث ) شبكه مى كنى سپس مى گوئى : (((اللهم ان كان فلان (و نام او را مى برى ) جـحد حقا و اءقر بباطل ماءصبه بحسبان من السماء او بعذاب من عندك ))) و تا هفتاد بار با او به اين نحو ملاعنه كنى و به همديگر نفرين كنيد.

ترجمه :
4ـ (مانند همان حديث (3) است كه از حضرت صادق (ع ) روايت شده است ).

ترجمه :
5ـ ابـو جـميله از برخى از اصحابش نقل كند كه گفته است : اگر مردى حق را انكار كرد و خـواسـت كـه تـو بـا او مـلاعـنة كنى (و همديگر را لعن كنيد) بگو: (((اللهم رب السماوات السـبـع و رب العـرش العـظـيـم ان كـان فـلان حـجـد الحـق و كـفـر بـه فاءنزل عليه حسبانا من السماء او عذابا اليما))).

ترجمه :
1ـ حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: هـمـانـا بـراى خـداى عـزوجـل در شـب سه ساعت است و در روز سه ساعت كه خود را در آن تمجيد كند، پس نخستين سـاعـتـهـا از روز آن ساعت است كه خورشيد در جانب مشرق باشد و باندازه اى كه در عصر بـه غـروب مـانـده اسـت (به وقت نماز ظهر مانده باشد) و تا هنگام نماز اولى (يعنى نماز ظـهـر) ادامـه يـابـد، و نـخـسـتـيـن سـاعتهاى شب ثلث آخر شب است تا زدن سپيده (كه در اين ساعات خداوند خود را تمجيد كند و) فرمايد:
(((انـى انـا اللّه لعـظيم ، انى انا اللّه لعزيز الحكيم ، انى انا اللّه لغفور الرحيم ، انى انـا اللّه لرحـمـن الرحـيـم ، انـى انـا اللّه مـالك يـوم الديـن ، انـى انـا اللّه لم ازل و لا ازل ، انـى انـا اللّه خـالق الخـير و الشر، انى انا اللّه خالق الجنة و النار، انى انا اللّه بدى ء كل شى ء والى يعود، انى انا اللّه لواحد الصمد، انى انا اللّه عالم الغيب و الشـهادة ، انى انا اللّه لملك القدوس السلام المؤ من الميهن العزيز الجبار المتكبر، انى انـا اللّه لخـالق البـارى ء المـصـور لى الاسـمـاء الحـسـنـى ، انـى انـا اللّه لكـبـيـر المتعال ))).
سـپس حضرت صادق (ع ) از بيان خودش فرمود: (((و الكبرياء رداؤ ه ))) (يعنى كبرياء و بزرگى برازنده حضرت اوست ) و هر كس درباره آن با او ستيزه كند خداوند او را به رو در آتش اندازد، سپس فرمود: هيچ بنده مؤ منى نيست كه اين اسامى را بخواند و دلش متوجه خداى عزوجل باشد جز اينكه حاجتش بر آورده شود، و اگر شقى (و با شقاوت ) باشد اميد دارم كه سعيد گردد.

ترجمه :
2ـ حـضـرت صـادق (ع ) عـليه السلام فرمود: خداى تبارك و تعالى در هر روز و شب سه بـار خـود را تـمجيد كند پس هر كه خدا را تمجيد كند به همان نحو كه او خودش را تمجيد كـرده و در حـال شـقـاوت بـاشـد خـداى عـزوجـل او را بحال سعادت در آورد بگويد:
(((انت اللّه لااله الا انت رب العالمين ، انت اللّه لااله لا انت الرحمن الرحيم ، انت اللّه لا اله الا انـت العـزيـز (العلى ) لكبير، انت اللّه لا اله الا انت مالك يوم الدين ، انت اللّه لا اله الا انت الغـفـور الرحـيـم انـت اللّه لا اله الا العـزيز الحكيم ، انت اللّه لااله الا انت منك بدء الخلق و اليـك يـمـود، انـت اللّه (الذى ) لا اله الا انـت لم تـزل و لا تزال ، انت اللّه لا اله الا انت خالق اخير و الشر، انت اللّه لا اله الا انت خالق الجنة و النار، انـت اللّه لا اله الا انـت احـد صـمد لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفوا احد، انت اللّه لا اله الا انـت الملك القدوس السلام المؤ من الميهن العزيز الجبار المتكبر سبحان اللّه عما يشر كون ، هـو اللّه لخـالق البـارى ء المـصـور له الاسـمـاء الحـسـنى يسبح له ما فى السماوات و الارض و هـو لعزيز الحكيم تا آخر سوره (حشر) انت اللّه لا اله الا انت الكبير، و الكبرياء رداؤ ك ))).

ترجمه :
1ـ ابـو حـمـزه گـويد: شنيدم حضرت باقر (ع ) مى فرمود: هيچ چيز ثوابش بزرگتر از اين نيست كه انسان گواهى دهد بيگانگى خداوند (و لا اله الا اللّه بگويد) همانا با خداوند عزوجل هيچ چيز برابرى نكند، و اءحدى با او در كارها شركت نجويد.

ترجمه :
2ـ رسـول خـدا (ص ) فـرمود: هر كه (((لا اله الا اللّه ))) بگويد، برايش درختى در بهشت كـاشـتـه شود كه از ياقوت سرخ باشد، و بن آن درخت در مشك سفيد است ، و (ميوه اش ) از عـسـل شـيـريـن تـر و از برف سفيدتر و از مشك خوشبوتر است ، و در آن درختها است مانند پـسـتـانـهـاى دوشـيـزگـان كـه در زيـر هـفـتـاد پـيـراهـن بـر آمـده بـاشـد. و رسول خدا (ص ) فرمود: بهترين عبادت گفتن (((لااله الا اللّه ))) است .
و فرموده است : استغفار بهترين عبادت است (يعنى مجموع اين دو بهترين عبادات است ) و اين اسـت گـفتار خداى عزوجل در قرآن (كه فرمايد): پس بدانكه همانا مبعودى جز خدا و آمرزش خواه براى گناه خويش ))) (سوره محمد آيه 19).

ترجمه :
1ـ حضرت صادق (ع ) فرمود: بهاى بهشت (گفتن ): (((لا اله الا و اللّه كبر))) است .

ترجمه :
1ـ حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: جـبـرئيـل بـه رسـول خـدا گـفـت : خـوشـا بحال هر كس از امت تو كه بگويد: (((لا اله الا وحده وحده وحده ))).

ترجمه :
1ـ عبدالكريم بن عقبه گويد: از حضرت صادق (ع ) شنيدم كه مى فرمود: هر كه پيش از زدن آفـتاب و هم پيش غروب آفتاب ده بار بگويد: (((لا اله الا اللّه وحده لا شريك له ، له المـلك و له الحـمـد يـحـيـى و يـمـيـت و يميت و يحيى و هو حى لا يموت بيده الخير و هو على كل شى ء قدير))) كفاره گناهان آن روزش گردد.

ترجمه :
2ـ امـام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا (ص ) فرمود: هر كه نماز صبح بخواند و پيش از آنكه زانوها را حركت دهد (يعنى از آن حال كه در وقت سلام نماز داشته تغيير نكند) ده بـار بـگـويـد: (((لا اله الا اللّه وحـده لا شريك له ، له الملك و له الحمد يحيى و يميت و يـحـيـى (و هـو حـى لا يـمـوت ) بـيـده الخـيـر و هـو عـلى كـل شـى ء قـديـر))) و در نـمـاز مـغـرب نـيـز چـنـيـن كـنـد هـيـچ بـنـده اى خـداى عزوجل را بكردارى بهتر از كردار او ديدار نكند مگر آن كس كه مانند كار او (بدرگاه خداى عزوجل كارى ) آورده است .

ترجمه :
1ـ حضرت باقر (ع ) فرمود: هر كه بگويد: اشهد و ان لا اله الا وحده لا شريك له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله ))) خداوند براى او هزار هزار حسنه بنويسد.