1- ((رب ، آن است كه اصل و قوام هر چيز از اوست .))
2- ((من پروردگاربرتر شما هستم !)) سوره نازعات ، آيه 24.
3- ((خداوندى كه بخشنده و بخشايشگر است (و رحمت عام و خاصش همگان را فراگرفته ).)) سوره حمد، آيه 3.
4- ((سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايى كه داشته ايد بازپرسى خواهيد شد)) سوره تكاثر، آيه 8.
5- (( (خداوندى كه ) مالك روز جزاست .)) سوره حمد آيه 4.
6- ارشاد القلوب ، ص 192.
7- (( (پروردگارا!) تنها تو را مى پرستيم و تنها از تو يارى مى جوييم .)) سوره حمد، آيه 5.
8- ((بندگى خدا گوهرى است كه در نهاد آن ربوبيت نهفته است .)) ميزان الحكمه ، ج 6، ص 13.
9- ((خدا بر دلها و گوشهاى آنان مهر نهاده ؛ و بر چشمهايشان پرده اى افكنده شده ؛ و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست .)) سوره بقره ، آيه 7.
10- ميزان الحكمه ، ج 6، ص 13.
11- ((كسانى كه كافر شدند، براى آنان تفاوت نمى كند كه آنان را (از عذاب الهى ) بترسانى يا نترسانى ؛ ايمان نخواهند آورد. خدا بر دلها و گوشهاى آنان مهر نهاده ؛ و بر چشمهايشان پرده اى افكنده شده ؛ و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست .)) سوره بقره ، آيه 6 و 7.
12- ((آنها كران ، گنگها و كورانند، لذا (از راه خطا) باز نمى گردند!)) سوره بقره ، آيه 18.
13- (( (آرى ،) آنچه از نيكيها به تو مى رسد، از طرف خداست ؛ و آنچه از بدى به تو مى رسد، از سوى خود توست ... .)) سوره نساء، آيه 79.
14- ((گواهى مى دهم كه شما در اصلاب عالى و پاك پدران و ارحام مطهر مادران ، نور پاك الهى بوديد.)) مفاتيح الجنان ، زيارت وارث و زيارت اربعين .
15- ((آن كس كه زمين را بستر شما، و آسمان [= جو زمين ] را همچون سقفى بالاى سر شما قرار داد، و از آسمان آبى فرو فرستاد؛ و به وسيله آن ، ميوه ها را پرورش داد؛ تا روزى شما باشد. بنابراين ، براى خدا همتايانى قرار ندهيد، در حالى كه مى دانيد (هيچ يك از آنها، نه شما را آفريده اند، و نه شما را روزى مى دهند).)) سوره بقره ، آيه 22.
16- ((خداوند به شما عالم ايجاد را افتتاح كرد و به شما نيز كتاب آفرينش را ختم مى كند و به واسطه شما بر ما ياران رحمت فرو مى فرستد.)) مفاتيح الجنان ، زيارت جامعه .
17- ((و اگر درباره آنچه بر بنده خود [= پيامبر] نازل كرديم شك و ترديد داريد، (دست كم ) يك سوره همانند آن بياوريد، و گواهان خود را - غير خدا - براى اين كار، فرا خوانيد اگر راست مى گوييد!)) سوره بقره ، آيه 23.
18- ((بگو: اگر انسانها و پريان (جن و انس ) اتفاق كنند كه همانند اين قرآن را بياورند، همانند آن را نخواهند آورد: هر چند يكديگر را (در اين كار) كمك كنند.)) سوره اسرا، آيه 88.
19- ((اى زمين ، آيت را فرو بر!)) سوره هود، آيه 44.
20- ((خداوند حتى فهم يك حرف از كتابش را به تو عطا نكرده است )). بحارالانوار، ج 2، ص ‍ 293.
21- ((و هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى كند و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مى دهد؛ و هر كس بر خدا توكل كند، او كفايت آمرش را مى كند.)) سوره طلاق ، آيه 2 و 3.
22- ((و آنها كه در راه ما (با خلوص نيت ) جهاد كنند، قطعا به راههاى خود، هدايتشان خواهيم كرد.)) سوره عنكبوت ، آيه 69.
23- ((و هيچ تر و خشكى وجود ندارد جز اينكه در كتابى آشكار [= در كتاب علم خدا] ثبت است .)) سوره انعام ، آيه 59.
24- بحارالانوار، ج 2، ص 293.
25- بحار الانوار، ج 2، ص 473.
26- ((سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايى كه داشته ايد بازپرسى خواهيد شد!)) سوره تكاثر، آيه 8.
27- سوره بقره آيه 23.
28- ((سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى كند، كه هرگز دوست شما [= محمد (صلى الله عليه و آله )] منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است و هرگز از روى هواى نفس نمى گويد.)) سوره نجم ، آيه 4 - 1.
29- ((اى كسانى كه ايمان آورده ايد! يهود و نصارى را ولى (و دوست و تكيه گاه خود،) انتخاب نكنيد!)) سوره مائده ، آيه 51.
30- سوره بقره ، آيه 23.
31- ((هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده ، رستگار شده ؛ و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته ، نوميد و محروم گشته است !)) سوره شمس ، آيه 9 و 10.
32- ((مؤ منان رستگار شدند.)) سوره مؤ منون ، آيه 1.
33- ((و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى گويد! آنچه مى گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست !)) سوره نجم ، آيه 3 و 4.
34- ((پس از آتش بترسيد كه هيزم آن ، بدنهاى مردم (گنهكار) و سنگها [= بتها] است ؛ و براى كافران ، آماده شده است !)) سوره بقره آيه 24.
35- ((و به كسانى كه ايمان آورده ، و كارهاى شايسته انجام داده اند، بشارت ده كه باغهايى از بهشت براى آنهاست كه نهرها از زير درختانش جاريست ...)). سوره بقره ، آيه 25.
36- ((و در او از روح خود (يك روح شايسته و بزرگ ) دميدم .)) سوره حجر، آيه 29 و سوره ص ، آيه 72.
37- ((هركس به چيزى (ديوانه وار) عشق ورزد نابينايش مى كند.)) نهج البلاغه ، خطبه 109.
38- ((بدانيد حزب شيطان زيانكارند.)) سوره مجادله ، آيه 19.
39- ((سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به سخره گرفتند!)) سوره روم ، آيه 10.
40- سوره بقره ، آيه 25.
41- نهج البلاغه ، حكمت 237.
42- ((خداوند نور آسمانها و زمين است ؛ مثل نور خداوند همانند چراغدانى است كه در آن چراغى (پر فروغ ) باشد، آن چراغ در حبابى قرار گيرد، حبابى شفاف و درخشنده همچون يك ستاره فروزان ،... .)) سوره نور، آيه 35.
43- بحارالانوار، ج 110، ص 31.
44- ((خداوندا! براى شناخت تو چون به آثار قدرتت توجه كنيم ، راه وصول و شهودت بر من دور گردد.)) مفاتيح الجنان ، دعاى حضرت امام حسين (عليه السلام ) در روز عرفه .
45- سوره بقره ، آيه 25.
46- امام صادق (عليه السلام )، ثواب الاعمال ، ص 296.
47- امام صادق (عليه السلام )، اصول كافى ، ج 2، ص 295.
48- سوره بقره ، آيه 25.
49- ((نماز (انسان را) از زشتيها و گناه باز مى دارد.)) سوره عنكبوت ، آيه 45.
50- ((روزه سپرى در برابر آتش است .)) امام باقر (عليه السلام )، اصول كافى ، ج 2، ص 24.
51- ((كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند؛ كه در هر خوشه يكصد دانه باشد: و خداوند آن را براى هر كس كه بخواهد (و شايستگى داشته باشد)، دو يا چند برابر مى كند و خدا (از نظر قدرت و رحمت ) وسيع ، و (به همه چيز) داناست .)) سوره بقره ، آيه 264.
52- ((اى كسانى كه ايمان آورده ايد! بخششهاى خود را با منت و آزار، باطل نسازيد!)) سوره بقره ، آيه 264.
53- ((هر كس كار نيكى بجا آورد، ده برابر آن پاداش دارد، و هر كس كار بدى انجام دهد جز بمانند آن ، كيفر نخواهد ديد؛ و ستمى بر آنها نخواهد شد.)) سوره انعام ، آيه 160.
54- سوره بقره ، آيه 25.
55- ((در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود، و در آن هنگام كه ستارگان بى فروغ شوند.)) سوره تكوير، آيه 1 و 2.
56- سوره توبه ، آيه 72.
57- سوره بقره ، آيه 26.
58- سوره عنكبوت ، آيه 41.
59- رجوع كنيد به : قرآن كريم ، سوره فجر.
60- ((و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند.)) سوره تكوير، آيه 6.
61- ((چگونه به خداوند كافر مى شويد؟! در حالى كه شما مردگان (و اجسام بى روحى ) بوديد، و او شما را زنده كرد؛ سپس شما را مى ميراند؛ و بار ديگر شما را زنده مى كند؛ سپس به سوى او باز گردانده مى شويد. (بنابراين ، نه حيات و زندگى شما از شماست ، و نه مرگتان ؛ آنچه داريد از خداست ).)) سوره بقره ، آيه 28.
62- ((اى كاش خاك بودم .)) سوره نباء، آيه 40.
63- ((اى كسى كه از شدت نور و ظهور، پنهانى .)) شرح منظومه حكمت ، حاج ملاهادى سبزوارى .
64- ((او خدايى است كه همه آنچه را (از نعمتها) در زمين وجود دارد، براى شما آفريد؛ سپس به آسمان پرداخت ؛ و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود؛ و او به هر چيز آگاه است .)) سوره بقره ، آيه 29.
65- ((پس روزى و معيشت (مخلوقات ) را بينشان تقسيم كرد و هر كدام را در دنيا به جاى خويش ‍ قرار داد.)) نهج البلاغه ، خطبه 193.
66- ((همان خداوندى كه آفريد و منظم كرد، و همان كه اندازه گيرى كرد و هدايت نمود.)) سوره اعلى ، آيه 2 و 3.
67- ((بگو: من فقط بشرى هستم مثل شما؛ (امتيازم اين است كه ) به من وحى مى شود كه تنها مبعودتان معبود يگانه است .)) سوره كهف ، آيه 110.
68- ((زمام هوى و هوس را در دست گير و از آنچه برايت حلال نيست نسبت به خود بخل روا دار.)) نهج البلاغه ، نامه 53.
69- سوره بقره ، آيه 29.
70- سوره بقره ، آيه 30.
71- (( (به خاطر بياور) هنگامى را كه پروردگارت به فرشتگان گفت : "من در روى زمين ، جانشينى [= نماينده اى ] قرار خواهم داد." فرشتگان گفتند: "(پروردگار!) آيا كسى را در آن قرار مى دهى كه فساد و خونيرزى كند؟! (اگر هدف از آفرينش اين انسان ، عبارت است ،) ما تسبيح و حمد تو را بجا مى آوريم ، و تو را تقديس مى كنيم " پروردگار فرمود: "من حقايقى را مى دانم كه شما نمى دانيد".)) سوره بقره ، آيه 30.
72- (( (و به خاطر آوريد) هنگامى كه خداوند، ابراهيم را با وسايل گوناگون آزمود. و او به خوبى از عهده اين آزمايشها بر آمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم !)) سوره بقره ، آيه 124.
73- ((من بنده خدايم ؛ او كتاب (آسمانى ) به من داده ؛ و مرا پيامبر قرار داده است !)) سوره مريم ، آيه 30.
74- ((و خورشيد و ماه را به تسخير شماست در آورد.)) سوره بقره ، آيه 33.
75- ((از همان زمان كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) را از شير گرفتند خداوند بزرگترين فرشته از فرشتگان خويش را ماءمور ساخت تا شب و روز وى را به راههاى بزرگوارى و درستى و اخلاق نيك سوق دهد.)) نهج البلاغه ، خطبه 192.
76- سوره مائده ، آيه 25.
77- نهج البلاغه ، نامه 53.
78- سوره بقره ، آيه 30.
79- ((او كسى كه شما را در رحم (مادران )، آن چنان كه مى خواهند تصوير مى كند.)) سوره آل عمران ، آيه 6.
80- ((ما راه را به او نشان داديم ، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس !)) سوره انسان ، آيه 3.
81- سوره مائده ، آيه 103 و سوره انعام ، آيه 37.
82- ((آنها همچون چهار پايانند؛ بلكه گمراهتر!)) سوره اعراف ، آيه 179.
83- ((تو مى ميرى و آنها نيز خواهند مرد!)) سوره زمر، آيه 30.
84- سوره بقره ، آيه 30.
85- بحارالانوار، ج 1، ص 177.
86- ((هرگز از روى هواى نفس نمى گويد: آنچه مى گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست !)) سوره نجم ، آيه 3 و 4.
87- بحارالانوار، ج 67، ص 307.
88- روجوع كنيد به : بحارالانوار، ج 24، ص 123 و 128.
89- سوره بقره ، آيه 30.
90- سوره بقره ، آيه 124.
91- سوره ص ، آيه 26.
92- ((و برتر از هر صاحب علمى ، عالمى است !)) سوره يوسف ، آيه 76.
93- سوره مائده ، آيه 103 و سوره انعام ، آيه 37 و سوره نمل ، آيه 73.
94- (([قرآن ] مايه هدايت پرهيزكاران است .)) سوره بقره ، آيه 2.
95- ((به يقين كسى كه پاكى جست (و خود را تزكيه كرد)، رستگار شد.)) سوره اعلى ، آيه 14.
96- ((و گفتيم : اى آدم ! تو با همسرت در بهشت سكونت كن ؛ و از (نعمتهاى ) آن ، از هر جا مى خواهيد، گوارا بخوريد؛ (اما) نزديك اين درخت نشويد؛ كه از ستمگران خواهيد شد.)) سوره بقره ، آيه 35.
97- سوره بقره ، آيه 124.
98- مثنوى معنوى ، ج 2، ص 459، چاپ نيكلسون .
99- ((آگاه باشيد (دوستان و) اولياى خدا، نه ترسى دارند و نه غمگين مى شوند!)) سوره يونس ، آيه 62.
100- ((اگر (آيين ) خدا را يارى كنيد، شما را يارى مى كند.)) سوره محمد (صلى الله عليه و آله )، آيه 7.
101- ((پس شيطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بيرون كرد. و (در اين هنگام ) به آنها گفتم : همگى (به زمين ) فرود آييد! در حالى كه بعضى دشمن ديگرى خواهيد بود. و براى شما در زمين ، تا مدت معينى قرارگاه و وسيله بهره بردارى خواهدبود.)) سوره بقره ، آيه 36.
102- سوره بقره ، آيه 36.
103- سوره بقره ، آيه 36.
104- سوره انسان ، آيه 3.
105- سوره بقره ، آيه 30.
106- اصول كافى ، ج 1، ص 160.
107- سوره بقره ، آيه 36.
108- ((آنان فقط همچون چهار پايانند، بلكه گمراهترند!)) سوره فرقان ، آيه 44.
109- ((منزه است كسى كه تمام زوجها را آفريد، از آنچه زمين مى روياند، و از خودشان و از آنچه نمى دانند!)) سوره يس ، آيه 36.
110- از غذاهاى پاكيزه بخوريد)) سوره مؤ منون ، آيه 51.
111- سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به مسخره گرفتند!)) سوره روم ، آيه 10.
112- سوره محمد، آيه 7.
113- مفاتيح الجنان ، دعاى امام حسين (عليه السلام ) در روز عرفه .
114- سوره بقره ، آيه 36.
115- ((سپس آدم از پروردگارش كلماتى دريافت داشت ؛ (و با آنها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت ... .)) سوره بقره ، آيه 36.
116- سوره بقره ، آيه 36.
117- نهج البلاغه ، خطبه 78.
118- ((اى فرزندان اسرائيل ! نعمتهايى را كه به شما ارزانى داشتم به ياد آوريد! و به پيمانى كه با من بسته ايد وفا كنيد، تا من نيز به پيمان شما وفا كنم . (و در راه انجام وظيفه ، و عمل به پيمانها) تنها از من بترسيد!)) سوره بقره ، آيه 40.
119- سوره بقره ، آيه 64.
120- ((خداوند ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آورند، آنها را از ظلمتها، به سوى نور بيرون مى برد.)) سوره بقره ، آيه 257.
121- ((و خورشيد و ماه را به تسخير شما در آورد... .)) سوره ابراهيم ، آيه 33.
122- و لقد قرن الله به - صلى الله عليه و آله - من لدن كان ان فطيما اعظم ملك من ملائكته يسلك به طريق المكارم و محاسن اخلاق العالم ، ليله و نهاره . ((از همان زمان كه رسول خدا - صلى الله عليه و آله - را از شير باز گرفتند، خداوند بزرگترين فرشته از فرشتگان خويش را ماءمور ساخت تا شب و روز وى را به راههاى بزرگوارى و درستى و اخلاق نيك سوق دهد.)) نهج البلاغه ، خطبه 192.
123- سوره آل عمران ، آيه 26.
124- سوره بقره ، آيه 40.
125- هيچ جنبده اى در زمين نيست مگر اينكه روزى او بر خداست ! او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را مى داند؛ همه اينها در كتاب آشكارى ثبت ! [= در لوح محفوظ، در كتاب علم خدا])) سوره هود، آيه 6.
126- ((آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم ، و بار سنگين تو را از تو بر نداشتيم ؟! همان بارى كه سخت بر پشت تو سنگينى مى كرد! و آوازه تو را بلند ساختيم !)) سوره ضحى ، آيه 4 - 1.
127- ((و حق را با باطل نياميزيد! و حقيقت را با اينكه مى دانيد كتمان نكنيد!)) سوره بقره ، آيه 42.
128- ((من بنده خدايم ؛ او كتاب (آسمانى ) به من داده ؛ و مرا پيامبر قرار داده است !)) سوره مريم ، آيه 30.
129- ((اى خواهر هارون ! نه پدرت مرد بدى بود، و نه مادرت زن بدكاره اى !!)) سوره مريم ، آيه 28.
130- پيامبر اكرم - صلى الله عليه و آله -، بحارالانوار، ج 1، ص 97.
131- جز پاكان نمى توانند به آن دست زنند [= دست يابند].)) سوره واقعه ، آيه 79.
132- ((خداوند فقط مى خواهد پليدى و گناه را از شما اهل بيت دور كند و كاملا شما را پاك سازد.)) سوره احزاب ، آيه 33.
133- ((از اموال آنها صدقه اى (به عنوان زكات ) بگير، تا به وسيله آن ، آنها را پاك سازى و پرورش دهى ! و (به هنگام گرفتن زكات ،) به آنها دعا كن .)) سوره توبه ، آيه 103.
134- ((از صبر و نماز يارى جوييد؛ (و با استقامت و مهار هوسهاى درونى و توجه به پروردگار، نيرو بگيريد؛) و اين كار، جز براى خاشعان ، گران نيست .)) سوره بقره ، آيه 45.
135- سوره بقره ، آيه 45 و 46.
136- نهج البلاغه ، خطبه 226.
137- ((از ميان همه پديده هاى جهان ، آن كه بيش از همه به سوى ما شتاب مى گيرد، بلاست . و پس از مانيز چنين است حال خوبان ، به ترتيب درجه و رتبه ايشان .)) پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله )، بحارالانوار، ج 2، ص 311.
138- ((از هيچ كس جز خدا بيم نداشتند.)) سوره احزاب ، آيه 39.
139- ميزان الحكمه ، ج 5، ص 367.
140- ((اى بندگان بنى اسرائيل ! نعمتهايى را كه به شما ارزانى داشتم به خاطر بياوريد؛ و (نيز به ياد آوريد كه ) من ، شما را بر جهانيان ، برترى بخشيدم .)) سوره بقره ، آيه 47.
141- ((اجر من تنها بر پروردگار عالميان است !)) سوره شعرا، آيه 109.
142- ((مردم سه گروهند: اول علماى الهى ، دوم دانش طلبانى كه در راه نجات دنبال تحصيل علمند، و سوم احمقان بى سر و پا كه دنبال هر صدايى مى دوند و با هر بادى حركت مى كنند! همانها كه با نور علم روشن نشداه اند و به ستون محكمى پناه نبرده اند.)) نهج البلاغه ، حكمت 147.
143- سوره بقره ، آيه 47.
144- مفاتيح الجنان ، از دعاهاى ماه رجب .
145- نهج البلاغه ، نامه 52.
146- ((ترسناك ترين چيزى كه از آن بر شما خائف هستيم دو چيز است : پيروى از هوى و هوس ... .)) نهج البلاغه ، خطبه 42.
147- سوره بقره ، آيه 47.
148- پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله )، سفينه البحار، ج 2، ص 268.
149- على عليه السلام ، توحيد صدوق ، ص 109، حديث 6.
150- ((و پرودگارت هرگز به بندگان ستم نمى كند!)) سوره فضلت ، آيه 46.
151- رجوع كنيد به : وسائل الشيعه ، ج 3، ص 19، روايت 8.
152- سوره بقره ، آيه 257.
153- بحار الانوار، ج 41، ص 171، روايت 8.
154- سوره بقره ، آيه 47.
155- عقل آن است كه به وسيله آن خدا پرستش شود و بهشت بدست آيد.)) رجوع كنيد به : اصول كافى ، ج 1، ص 11، حديث 3.
156- چون خداوند عقل را آفريد؛ از او بازپرسى كرده ؛ به او گفت : پيش آى ! پس پيش آمد. گفت : بازگرد! پس بازگشت . فرمود: به عزت و جلالم سوگند كه مخلوقى محبوبتر از تو در نزد خودم نيافريدم و تو را تنها به كسانى دادم كه دوستشان دارم . همانا امر و نهى و كيفر و پاداشم متوجه تو است .)) اصول كافى ، ج 1، ص 10، حديث 1.
157- ((عقل نخستين چيزى است كه خداوند آن را آفريد.)) پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله )، بحارالانوار، ج 1، ص 97.
158- سوره بقره ، آيه 47.
159- ((اى كسانى كه از شدت نور و ظهور، پنهانى .)) شرح منظومه حكمت ، حاج ملا هادى سبزوارى .
160- ((ما پدران خود را بر آئينى يافتيم و به آثار آنان اقتدا مى كنيم .)) سوره زخرف ، آيه 23.
161- ((آيا جز خدا چيزى را مى پرستيد كه نه كمترين سودى را براى شما دارد، و نه زيانى به شما مى رساند! (نه اميدى به سودشان داريد، و نه ترسى از زيانشان !) اف بر شما و بر آنچه جز خدا مى پرستيد!)) سوره انبيا، آيه 66 و 67.
162- كشف الغمه ، ج 2، ص 537.
163- (( و آن روزى بترسيد كه كسى مجازات ديگرى را نمى پذيرد و نه از او شفاعت پذيرفته مى شود؛ و نه غرامت از او قبول خواهد شد؛ و نه يارى مى شوند.)) سوره بقره ، آيه 48.
164- ((هيچ كس به طعم و حقيقت ايمان دست نمى يابد، جز آن كه دروغ را ترك كند، شوخى باشد يا جدى .)) اصول كافى ، ج 2، ص 340.
165- ((و (نيز به ياد آوريد) آن زمان كه شما را از چنگال فرعونيان رهايى بخشيديم ! كه همواره شما را به بدتدين صورت آزار مى داند؛ پسران شما را سر مى بريدند؛ و زنان شما را (براى كنيزى ) زنده نگه مى داشتند. در اينها، آزمايش بزرگى از طرف پروردگارتان براى شما بود.)) سوره بقره ، آيه 49.
166- ((بگو: اى اهل كتاب ! بياييد به سوى سختى كه ميان ما و شما يكسان است ؛ كه جز خداوند يگانه را نپرستيم و چيزى را همتاى او قرار ندهيم ؛ و بعضى از ما، بعض ديگر را - غير از خداى يگانه - به خدايى نپذيرد.)) سوره آل عمران ، آيه 64.
167- ((و (به خاطر بياوريد) هنگامى كه دريا را براى شما شكافتيم ؛ و شما را نجات داديم ؛ و فرعونيان را غرق ساختيم ؛ در حالى كه شما تماشا مى كرديد.)) سوره بقره ، آيه 50.
168- سوره محمد (صلى الله عليه و آله )، آيه 7.
169- امام صادق عليه السلام ، اصول كافى ، ج 1، ص 11، حديث 3.
170- ((و (به ياد آوريد) هنگامى را كه با موسى چهل شب وعده گذارديم ... .)) سوره بقره ، آيه 51.
171- ((و من [= شيره مخصوص و لذيذ درختان ] و سلوى [= مرغان مخصوص شبيه كبوتر] را بر شما فرستاديم .)) سوره بقره ، آيه 57.
172- ((هر زمان زكريا وارد محراب او مى شد، غذاى مخصوص در آن جا مى ديد، از او پرستيد: "اى مريم ! اين را از كجا آورده اى ؟!" گفت : "اين از سوى خداست ..." سوره عمران ، آيه 37.
173- ((و (به ياد آوريد) هنگامى را كه با موسى شب وعده گذاريم ؛ (و او، براى گرفتن فرمانهاى الهى ، به معيادگاه آمد؛) سپس شما گوساله را بعد از او (مبعود خود) انتخاب نموديد؛ در حالى كه ستمكار بوديد.)) سوره بقره ، آيه 51.
174- ((همانا اگر كسى شبها را به عبادت به سر برد و روزها را روزه بدارد و تمام اموالش را صدقه دهد و در تمام دوران عمر به حج رود و امر ولايت ولى خدا را نشناسد تا از او پيروى كند و تمام اعمالش با راهنمايى او باشد، براى او از ثواب خداى جل و عز حقى نيست و از اهل ايمان به شمار نمى آيد.)) اصول كافى ، ج 2، ص 19، روايت 5.
175- ((كتاب خدا براى ما كافى است .)) خليفه دوم ، بحارالانوار، ج 22، ص 473.
176- سوره بقره ، آيه 51.
177- مستقر: پايدار، مستودع : ناپايدار.
178- اصول كافى ، ج 1، ص 10، حديث 1.
179- ((و مصاحب شما [= پيامبر] ديوانه نيست !)) سوره تكوير، آيه 22.
180- سوره بقره ، آيه 51.
181- ((پروردگارا! علم مرا افزون كن !)) سوره طه ، آيه 114.
182- ((سپس شما را بعد از آن بخشيديم ؛ شايد شكر (اين نعمت را) بجا آوريد.)) سوره بقره ، آيه 52.
183- سوره عنكبوت ، آيه 45.
184- مفاتيح الجنان ، دعاى صباح .
185- سوره بقره ، آيه 52.
186- مناقب اين شهد آشوب ، ج 1، ص 56.
187- ((و آنها كه در راه ما (با خلوص نيست ) جها كنند، قطعا به راههاى خود هدايتشان خواهيم كرد... .)) سوره عنكبوت ، آيه 69.
188- سوره بقره ، آيه 52.
189- پيامبر اكرم - صلى الله عليه و آله - بحارالانوار، ج 1، ص 97.
190- ((تو را جز كسى كه دوستش دارم كامل نكردم .)) امام باقر عليه السلام ، اصول كافى ، ج 1، ص ‍ 10.
191- سوره بقره ، آيه 52.
192- سوره فجر، آيه 14 - 6.
193- ((از ميان مردم بيش از همه انبيا گرفتار بلا و دشوارى هستند و پس از آن اوصيا و آن گاه سايرين به ترتيب درجه و رتبه .)) اصول كافى ، ج 2، ص 253.
194- ((و (نيز به ياد آوريد) هنگامى را كه گفتيد: "اى موسى ! ما هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد؛ مگر اينكه خدا را آشكارا (با چشم خود) ببينيم !" پس ساعقه شما را گرفت ؛در حالى كه تماشا مى كرديد.)) سوره بقره ، آيه 55.
195- رجوع كنيد به : توحيد صدوق ، ص 109، حديث 6.
196- سوره قصص ، آيه 78.
197- اى مردم ! شما (همگى ) نيازمند به خداييد... . سوره فاطر، آيه 15.
198- اصول كافى ، ج 1، ص 27.
199- سوره بقره ، آيه 55.
200- ((دلها با نيروى حقيقت ايمان او را مشاهده مى كنند.)) على عليه السلام ، توحيد صدوق ، ص ‍ 109، حديث 6.
201- ((در خواست حاجت از كسى كه خود محتاج است ، نادانى است .)) رجوع كنيد به : الصحيفه الجامعه ، ص 144، دعاى 74.
202- (( (انسانها) از شر آنان در امانند.)) نهج البلاغه ، خطبه 193.
203- ((و خداوند هر كس را بخواهد بدون حساب روزى مى دهد.)) سوره بقره ، آيه 212.
204- ((همانا نماز (انسان را) از زشتيها و گناه باز مى دارد.)) سوره عنكبوت ، آيه 45.
205- مفاتيح الجنان ، مناجات شعبانيه .
206- ((خالق و آفريدگار در روح و جانشان بزرگ جلوه كرده است (از اين جهت ) غير خدا در نظرشان كوچك است .)) نهج البلاغه ، خطبه 193.
207- ((ما راه به او [انسان ] نشان داديم ، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا نا سپاس !)) سوره انسان ، آيه 3.
208- ((شما (همگى ) نيازمند به خداييد.)) سوره فاطر، آيه 15.
209- رجوع كنيد به : الصحيفه الجامعه ، ص 144، دعاى 74.
210- ((خدايا، دلم [از شهود تو] در عجاب است و نفسير آلوده به عيبهاست و عقلم مغلوب هوى و هوس است و هواى نفسم بر عقل مسلط است .)) مفاتيح الجنان ، دعاى صباح .
211- ((عقل چيزى است كه با آن بندگى و عبوديت خداوند مى شود و به وسيله آن بهشت به دست مى آيد.)) بحارالانوار، ج 1، ص 116.
212- امام باقر عليه السلام ، اصول كافى ، ج 1، ص 25.
213- امام باقر عليه السلام ، اصول كافى ، ج 1، ص 10.
214- نهج البلاغه ، خطبه 42.
215- ((خداوندا! اشيا را آن چنان كه هست (واقعيت و حقيقت آنها را) به من بنمايان .))
216- ((و اما ظالمان آتش گيره و هيزم دوزخند!)) سوره جن ، آيه 15.
217- ((ما امانت (تعهد، تكليف و ولايت الهيه ) را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه داشتيم ، آنها از حمل آن سربر تافتند، و آن هراسيدند؛ اما انسان آن را بر دوش كشيد؛ او بسيار ظالم و جاهل بود، (چون قدر اين مقام عظيم را نشناخت و به خود ستم كرد)!)) سوره احزاب ، آيه 72.
218- ((بگو: من فقط بشرى هستم مثل شما؛ (امتيازم اين است كه ) به من وحى مى شود... .)) سوره كهف ، آيه 110.
219- ((پس همان گونه كه فرمان يافته اى ، استقامت كن ... .)) سوره هود، آيه 112.
220- ((به عصر سوگند، كه انسانها همه در زيانند.)) سوره عصر، آيه 1 و 2.
221- ((هيچ بنده اى چهل روز را براى خداى عزوجل خالص نكرد، جز آن كه چشمه هاى حكمت از قلب او بر زبانش جارى شد.)) بحارالانوار، ج 70، ص 242، روايت 10.
222- ((او همان كسى است كه هر چه را آفريد نيكو آفريد.)) سوره سجده ، آيه 7.
223- ((اين ، اندازه گيرى خداوند تواناى داناست !)) سوره انعام ، آيه 96.
224- ((گفت : به عزتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم كرد، مگر بندگان خالص تو، از ميان آنها!)) سوره ص ، آيه 82 و 83.
225- ((و هركس تقواى الهى ريشه كند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى كند، و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مى دهد.)) سوره طلاق ، آيه 2 و 3.
226- ((نماز معراج مؤ من است .)) پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله )، سفينه البحار، ج 2، 268.
227- ((گروهى از آنان هميشه به سجده اند و ركوع ندارند، و يا به ركوعند و قيام نمى كنند.)) نهج البلاغه ، خطبه 1.
228- ((هيچ پيامبرى همانند من اذيت نشد.، كشف الغمه ، ج 2، ص 537.
229- سوره انسان ، آيه 3.
230- سوره آل عمران ، آيه 37.
231- بحارالانوار، ج 38، ص 355، روايت 8.
232- سوره يونس ، آيه 90.
233- ((كسى كه ميان خود و خدا را اصلاح كند، خداوند ميان او و مردم را اصلاح خواهد نمود.)) نهج البلاغه ، حكمت 89.
234- سوره مريم ، آيه 28.
235- (( (ناگهان عيسى زبان به سخن گشود و) گفت : من بنده خدايم ؛ او كتاب (آسمانى ) به من داده ؛ و مرا پيامبر قرار داده است !)) سوره مريم ، آيه 30.
236- نهج البلاغه ، خطبه 57.
237- ((سپس سرانجام كسى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به مسخره گرفتند!)) سوره روم ، آيه 10.
238- ((و مردگان را (نيز) به فرمان من زنده مى كردى .)) سوره مائده ، آيه 110.