خسرو ملك امكان
امـــام به حـــق خسـرو ملك امكان
ولــــىّ خــــدا معـدن جود و احسان
طفـــيل وجـــودت هــــمه آفـرينش
نگهـــدار ديــــن و نـــگهبان قــرآن
مهيـــن بضعـــة مصطفايــي كه هستى
اميــــن خـــدا يـــاور مستمنـــــدان
علــــى بــن مـــوسى الرضا قطب عالم
امـــان جهـــان و مـــلاذ محبّـــــان
ولايــت بــود ركن ايمـــان و بـغضت
عـذاب جحيم است و نيران و خســران
حريــمت بـــود قبلـــة اهل حاجـات
رواقـــت بـــود كــعبة اهل عــرفان
بــه درگــاهت اى رهبـر و هادى خلق
مــرا شــكوه‌ها هسـت از وضع دوران
جنــایــــات روسیـــــه و آمریـــکا
فـــزون گشتــه از حدّ به خلق مسلمان
الا اى امــــام رئـــــوف مؤيّـــــــد
بــبيـــن بـر عـــراق و فلسطين و لبنان
الا اى مـــه آسمـــــان ولايــــــــت
بـــرون آر از آستيـــن، دســت يزدان
به خلق چچن بيـن و كشمــير و بحرين
به مصـر و به تاجيك و قرقـيز و افغان
بـــزن گـــردن يـــلتسين و كلينتــون
بــكن ريــشة جور و طغيان و عـدوان
ز ظـــلم طـــواغيــت شــرقى و غربى
شــده تيــره چـون شام، روز ضعيفـان
زايران بلنـــــد اســت آواى تــــكبير
بـــــلند است اعــلام اســلام و ايمان
هـــلا اي گنه‌کــار پژمــرده احــوال
رسان خويشتن را به اين بـاب غفـــران
در اين روضـه از رحمــت بي‌نهايـــت
نگـردد امـــيدي مبدّل بــه حرمــــان
مـــن روسيــاه و گنــه‌كـار و افــگار
ز كـــردار بـــد سخـت باشـم پشيمان
بــه لـطف تـو اميـــدوار است«لطفى»
كــه تا دردهايــش كنـى جمـله درمان
بيـــايي به سر وقت او وقــت مـــردن
در آن حــالت هولـــناک و پريشــان
به هنگام تشرف به زيارت حضرت ثامن الائمه عليهم السلام توسلا به
آستان فرشته پاسبان آن امام عطوف رئوف سروده شد و در غرّه ربيع المولود 1406 در
حرم مطهر در محضر آن حضرت، عرض شد.
آفتاب دین
اي مهيــن ولــــيّ خـــدا پـادشــاه كشــــور ديــن
آفتـــاب چــــرخ شـرف
رهنمــــاى اهـــل يقيــن
مرقـدت مــطاف فلــك مـــركز نـــزول ملــك
آستـــان اقـــــدس تـــو رشــك آسمـــان بريــن
مـا ســوا بــه تـو محتـاج عـــالم از شمـــا باقــــى
اى بـه بــزم قـرب خــدا مقتدا و صـــدر نشيــــن
ريــزه خوار خـوان شمــا هــم گـدا و هـم سلطـان
زنــــده از نـــوال شمــا هـــم غنـى و هم مسكين
اى به دردهـــا درمــــان و اى به زخــم‌ها مــرهم
كــرده حـق سرشـت مـرا بـــا ولايـــت تـو عجيـن
بر مـن ضعيـف‌تر از حقير از كـــرم نــــما نــظرى
بــيش از ايــن مخواه مرا خــسته و فــگار و غمين
چـون شود اگـر كه شوم؟ مـــورد نــــوازش تـــو
بحــر جـــود و احـسانى مــــن ذليلـــم و مسكين
حـــق جــده‌ات زهـــرا حـــق شــاه مظلومــــان
يكدم از عنــایت و لـطف بــر مــن فتـــــاده بـبين
حــال مـن پـريشـان است ذنــب مــن فـراوان است
غــرق بــحـر عــــصيانم مـانــده‌ام بــه رنـج قرين
چشم ما به سوى شما است ثـامـن الـــجج مـ‌ـــددى
از درت مــــران مـــا را خـوار و مستمند و حـزين
مـــهر توست قرب خــدا قــهر تو عــــذاب اليـــم
آتــــــش جــــــهنم را حــبّ تو درِ تســــــكين
از كــرم قبــــول نــــما اين ســـگ محبــــان را
کـــز تـــذلل و خــوارى بــــر درت نـهاده جبيـن
در سال 1383 قمرى كه يك اربعين، افتخار تشرّف آستان قدس رضوى
على مشرفها آلاف التحتية والسلام، داشتم سروده شد.
ولايت رضا
ما دولــت تسليم و رضا مى‌طلـــبيم
راهى ســــوى اقليم بقا مى‌طلـــبيم
اندر دو جهان، عزّت و اقبال و نجات
از فيــــض ولايت رضـا مى‌طلـــبيم
صفر المظفر 1410هـ .ق / مشهد مقدس
جمال يار
در روضة دوست، آرميدن چه خوش است
در باغ وصال، ميوه چيدن چه خوش است
انــدر حــرم فرشتــــه دربــان رضــــا
بى پـرده جمال يار ديدن چه خــوش است
صفر المظفر 1410هـ .ق / مشهد مقدس
سعادت و ظفر
تا ســاية الطاف رضا بر سر ماست
خورشيد بسانِ ذرّه‌اى بر در ماست
تا چاكــــر آستان قُدسش شده‌ايـم
اقبال و سعادت و ظفر چاكر ماست
صفر المظفر 1410هـ .ق / مشهد مقدس
بزم حضور
عــــارف ز خدا مي‌طلبد بزم حضـور
عابـد به عمل طلب كند حور و قصـور
بر مطلــب آن كجا رسد مطلـــب اين
كان عين كمال است و بود اين ز قصور
صفر المظفر 1410هـ .ق
دولت وصل
در حضرت دوست، غير ديدن غلط است
حرف و سخـن از غير شنيدن غلط است
بـا دولت وصــلش اَر چه يك لحظه بُود
ملك و ملـكوت را خريــدن غلط است
صفر المظفر 1410هـ .ق
حضرت دوست
ماييــم كه از فنـــا بقــــا مي‌‌خواهيم
خود از هوس و هوا جـــدا مى‌خواهيم
از حضرت دوسـت ما لقــا مى‌خواهيم
در يك سخن از خدا، خـدا مى‌خواهيم
صفر المظفر 1410هـ .ق
