پاورقی : . 1 كافی ، ج / 1 ص . 352
« احببته كنت سمعه الذی يسمع به و بصره الذی يبصر به و لسانه الذی ينطق
به و يده الذی يبطش بها ان دعانی اجبته و ان سالنی اعطيته » ( 1 ) .
خداوند میگويد : هيچ بنده ای با هيچ چيزی به من نزديك نشده است كه از
فرائض نزد من محبوب تر باشد همانا بنده من به وسيله نوافل و مستحبات -
كه من فرض نكرده ام ولی او تنها به خاطر محبوبيت آنها نزد من انجام
میدهد - به من نزديك میشود تا محبوب من میگردد همينكه محبوب من گشت ،
من گوش او میشوم كه با آن میشنود و چشم او میشوم كه با آن میبيند و زبان
او میشوم كه با آن سخن میگويد و دست او میشوم كه با آن حمله میكند اگر
مرا بخواند ، اجابت میكنم و اگر از من بخواهد ، میبخشد .
در اين حديث جان مطلب ادا شده است : عبادت موجب تقرب ، و تقرب
موجب محبوبيت نزد خداست ، يعنی با عبادت انسان به خدا نزديك میشود و
در اثر اين نزديكی قابليت عنايت خاص میيابد و در اثر آن عنايتها گوش
و چشم و دست و زبان او حقانی میگردد ، با قدرت الهی میشنود و میبيند و
میگويد و حمله میكند ، دعايش مستجاب و مسؤولش برآورده است .
حقيقت اين است كه روح مذهب تشيع كه آن را از ساير مذاهب اسلامی
ممتاز میكند و بينش اسلامی خاص به پيروان خود میدهد ، ديد خاص اين
مذهب درباره " انسان " است . از طرفی
پاورقی : . 1 كافی ، ج / 1 ص . 352 |