بزرگی روح آنها سبب رنج تن آنها و احيانا كوتاهی عمر آنهامیشود . سبب
بيماريهای تن آنها میشود . درباره اين مطلب مقداری بحث كردم مخصوصا شعر
" متنبی " را خواندم كه میگويد :
اذا كانت النفوس كبارا
|
تعبت فی مرادها الاجسام
|
امشب میخواهم بحثی درباره بزرگی و بزرگواری روح بكنم و فرق ميان اين
دو را ذكر نمايم كه بزرگی روح يك مطلب است و بزرگواری روح مطلب
عاليتری است . يعنی هر بزرگی روح ، بزرگواری نيست . هر بزرگواری ،
بزرگی هست ، اما هر بزرگی ، بزرگواری نيست . حال توضيح مطلب :
مسلما همت بزرگ نشانه روح بزرگ و همت كوچك نشانه روح كوچك است .
همت بلند دار كه مردان روزگار
|
از همت بلند بجائی رسيدهاند
|
ديگری میگويد :
بلبل به باغ و جغد به ويرانه تاخته است هر كس بقدر همت خود خانه
ساخته است
و اين در هر مسيری كه انسان قرار بگيرد صادق است . مثلا در مسير علم
همتها فرق میكند ، يكی قانع است كه ديپلمی بگيرد و در حد يك ديپلمه
معلومات داشته باشد كه بی سواد نباشد ولی ديگری را میبينيد كه اساسا به
هيچ حدی از علم قانع نيست ، همتش اينست كه حداكثر استفاده را از عمر
خودش بكند و تا آخرين لحظه عمرش از جذب و جلب و كشف مسائل علمی
كوتاهی نكند . داستان معروف