ترسيم چهره عبادت و عباد در نهج البلاغه
در فصل پيش طرز تلقی " نهج البلاغه " از عبادت بيان شد ، معلوم شد كه از نظر نهج البلاغه ، عبادت تنها انجام يك سلسله اعمال خشك و بیروح نيست . اعمال بدنی صورت و پيكره عبادت است ، روح و معنی چيز ديگر است ، اعمال بدنی آنگاه زنده و جاندار است و شايسته نام واقعی عبادت است كه با آن روح و معنی توام باشد . عبادت واقعی نوعی خروج و انتقال از دنيای سه بعدی و قدم نهادن در دنيائی ديگر است ، دنيائی كه به نوبه خود پر است از جوشش و جنبش ، و از واردات قلبی و لذتهای خاص به خود . در نهج البلاغه مطالب مربوط به اهل سلوك و عبادت فراوان آمده است ، به عبارت ديگر : ترسيمها از چهره عبادت و عبادت پيشگان شده است گاهی سيمای عباد و سلاك از نظر شب زنده داريها ، خوف و خشيتها ، شوق و لذتها ، سوز و گدازها ، آه و نالهها ، تلاوت قرآنها ترسيم و نقاشی شده است ، گاهی واردات قلبی و عنايات غيبی كه در پرتو عبادت و مراقبه و جهاد نفس نصيبشان میگردد بيان