ترسيم چهره عبادت و عباد در نهج البلاغه

در فصل پيش طرز تلقی " نهج البلاغه " از عبادت بيان شد ، معلوم شد
كه از نظر نهج البلاغه ، عبادت تنها انجام يك سلسله اعمال خشك و بی‏روح‏
نيست . اعمال بدنی صورت و پيكره عبادت است ، روح و معنی چيز ديگر
است ، اعمال بدنی آنگاه زنده و جاندار است و شايسته نام واقعی عبادت‏
است كه با آن روح و معنی توام باشد . عبادت واقعی نوعی خروج و انتقال‏
از دنيای سه بعدی و قدم نهادن در دنيائی ديگر است ، دنيائی كه به نوبه‏
خود پر است از جوشش و جنبش ، و از واردات قلبی و لذتهای خاص به خود
.
در نهج البلاغه مطالب مربوط به اهل سلوك و عبادت فراوان آمده است ،
به عبارت ديگر : ترسيمها از چهره عبادت و عبادت پيشگان شده است گاهی‏
سيمای عباد و سلاك از نظر شب زنده داريها ، خوف و خشيتها ، شوق و لذتها
، سوز و گدازها ، آه و ناله‏ها ، تلاوت قرآنها ترسيم و نقاشی شده است ،
گاهی واردات قلبی و عنايات غيبی كه در پرتو عبادت و مراقبه و جهاد
نفس نصيب‏شان می‏گردد بيان