تابع گرائی و متبوع گرائی
تضاد ميان دنيا و آخرت از نظر هدف قرار گرفتن يكی و برخورداری از ديگری ، از نوع تضاد ميان ناقص و كامل است كه هدف قرار گرفتن ناقص مستلزم محروميت از كامل است ، اما هدف قرار گرفتن كامل مستلزم محروميت از ناقص نيست بلكه مستلزم بهرهمندی از آن به نحو شايسته و در سطح عالی و انسانی است ، همچنانكه در مطلق تابع و متبوعها وضع چنين است . اگر انسان هدفش استفاده از تابع باشد از متبوع محروم میماند ولی اگر متبوع را هدف قرار دهد تابع خود به خود خواهد آمد . در نهج البلاغه حكمت 269 اين مطلب به نيكوترين شكلی بيان شده است :