به ناله و فرياد ادامه میدادند ، عاقبت عمر ام فروه خواهر ابوبكر را از
ميان زنان بيرون كشيد و تازيانهای بر او نواخت زنان پس از اين ماجرا
متفرق گشتند .
ديگر از خصوصيات روحی عمر كه در كلمات علی ( ع ) مورد انتقاد واقع
شده شتابزدگی در رای و عدول از آن ، و بالنتيجه تناقضگوئی او بود ، مكرر
رای صادر میكرد و بعد به اشتباه خود پی میبرد و اعتراف میكرد .
داستانهای زيادی در اين مورد هست . جمله : كلكم افقه من عمر حتی ربات
الحجال : همه شما از عمر فقيه تريد حتی خداوندان حجله ، در چنين شرايطی
از طرف عمر بيان شده است . همچنين جمله لولا علی لهلك عمر : اگر علی
نبود عمر هلاك شده بود كه گفتهاند هفتاد بار از او شنيده شده است . در
مورد همين اشتباهات بود كه علی او را واقف میكرد .
اميرالمؤمنين علی ( ع ) عمر را به همين دو خصوصيت كه تاريخ ، سخت آن
را تاييد میكند ، مورد انتقاد قرار میدهد ، يعنی خشونت زياد او به حدی
كه همراهان او از گفتن حقايق بيم داشتند و ديگر شتابزدگی و اشتباهات
مكرر و سپس معذرت خواهی از اشتباه . درباره قسمت اول میفرمايد :
" « فصيرها فی حوزه خشناء يغلظ كلمها و يخشن مسها . . . فصاحبها
كراكب الصعبه ان اشنق لها خرم و ان اسلس لها تقحم » " .
يعنی ابوبكر زمام خلافت را در اختيار طبيعتی خشن قرار داد كه آسيب
رساندنهايش
|