مگر آنكه معتقد است سخن علی ( ع ) بعد از قرآن و كلام نبوی ، شريفترين و
بليغترين و پرمعنیترين و جامعترين سخنان است " .
علی الجندی رئيس دانشكده علوم در دانشگاه قاهره در مقدمه كتاب " علی
بن ابی طالب ، شعره و حكمه " درباره نثر علی ( ع ) میگويد :
" نوعی خاص از آهنگ موسيقی كه بر اعماق احساسات پنجه میافكند در
اين سخنان هست ، از نظر سجع ، چنان منظوم است كه میتوان آنرا " شعر
منثور " ناميد " .
وی از قدامه بن جعفر نقل میكند كه گفته است :
" برخی در سخنان كوتاه ، توانايند و برخی در خطبههای طولانی ، و علی در
هر دو قسمت بر همه پيشی گرفته است ، همچنانكه در ساير فضيلتها " .
" طه حسين " اديب و نويسنده معروف مصری معاصر ، در كتاب " علی و
بنوه " داستان مردی را نقل میكند كه در جريان جنگ جمل دچار ترديد میشود
، با خود میگويد چطور ممكن است شخصيتهايی از طراز طلحه و زبير برخطا
باشند ؟ ! درد دل خود را با خود علی ( ع ) در ميان میگذارد و از خود علی
میپرسد كه مگر ممكن است چنين شخصيتهای عظيم بیسابقهای برخطا روند ؟ علی
به او میفرمايد :
" « انك لملبوس عليك ، ان الحق و الباطل لا يعرفان باقدار الرجال ،
اعرف الحق تعرف اهله ، و اعرف الباطل تعرف اهله » " .
يعنی تو سخت در اشتباهی ، تو كار واژگونه
|