دو پرسش
اينجا قطعا دو پرسش برای خواننده محترم مطرح میشود و ما بايد بدانها پاسخ دهيم : يكی اينكه : همه میدانيم اسلام با رهبانيت و زهد گرائی به مخالفت برخاسته آنرا بدعتی از راهبان شمرده است ( 1 ) . پيغمبر اكرم صريحا فرمود : « لا رهبانيه فی الاسلام » ( 2 ) . هنگامی كه به آن حضرت اطلاع دادند كه گروهی از صحابه پشت به زندگی كرده از همه چيز اعراض نمودهاند و به عزلت و عبادت روی آوردهاند ، سخت آنها را مورد عتاب قرار داد ، فرمود ، من كه پيامبر شمايم چنين نيستم . پيغمبر اكرم به اين وسيله فهماند كه اسلام دينی جامعهگرا و زندگیگرا است نه زهد گرا . به علاوه تعليمات جامع و همه جانبه اسلامی در مسائل اجتماعی ، اقتصادی ، سياسی ، اخلاقی بر اساس محترم شمردن زندگی و روی آوری به آن است نه پشت كردن به آن . گذشته از همه اينها ، رهبانيت و اعراض از زندگی با جهانبينی و فلسفه خوشبينانه اسلام درباره هستی و خلقت ناسازگار است . اسلام هرگز مانند برخی كيشها و فلسفهها با بدبينی به هستی و خلقت نمینگرد و همپاورقی : 1 - سوره حديد آيه . 27 2 - رجوع شود به بحار الانوار ، جلد 15 جزء اخلاق باب 14 ( باب النهی عن الرهبانيه و السياحه ) ملای رومی در دفتر ششم مثنوی داستانی آورده از مناظره مرغ و صياد درباره اين حديث .