پاورقی : 1 - نهج البلاغه بخش نامهها ، نامه 5
آورده است و امانتی كه خداوند به او سپرده است ادا كند ، هر گاه چنين
كند بر مردم است كه فرمان او را بشنوند و اطاعتش را بپذيرند و دعوتش
را اجابت كنند .
چنانكه ملاحظه میشود ، قرآن كريم ، حاكم و سرپرست اجتماع را به عنوان
" امين " و " نگهبان " اجتماع میشناسد ، حكومت عادلانه را نوعی
امانت كه به او سپرده شده است و بايد ادا نمايد تلقی میكند . برداشت
ائمه دين و بالخصوص شخص اميرالمؤمنين علی عليه السلام عينا همان چيزی
است كه از قرآن كريم استنباط میشود .
اكنون كه با منطق قرآن در اين زمينه آشنا شديم به ذكر نمونههای ديگری
از نهج البلاغه بپردازيم ، بيشتر بايد به سراغ نامههای علی ( ع ) به
فرماندارانش برويم ، مخصوصا آنها كه جنبه بخشنامه دارد ، در اين نامهها
است كه شان حكمران و وظائف او در برابر مردم و حقوق واقعی آنان منعكس
شده است .
در نامهای كه به عامل آذربايجان مینويسد چنين میفرمايد :
" « و ان عملك ليس لك بطعمه و لكنه فی عنقك امانه و انت مسترعی
لمن فوقك ليس لك ان تفتات فی رعيته » " . . . ( 1 ) .
مبادا بپنداری كه حكومتی كه به تو سپرده شده است يك شكار است كه به
چنگت افتاده است ، خير ، امانتی برگردنت گذاشته شده است و ما فوق تو
از تو رعايت و نگهبانی و
پاورقی : 1 - نهج البلاغه بخش نامهها ، نامه 5 |