اگر سرزمين مردمی مورد تجاوز واقع شد بايد دفاع بكنند . تا اينجا كسی‏
بحث ندارد . می‏گويم اگر جان يا مال و يا سرزمين مردمی مظلوم مورد تجاوز
ظالمی قرار گرفت آيا برای يك شخص سوم شركت در دفاع از مظلوم كار
صحيحی است يا نه ؟ نه تنها صحيح است بلكه بالاتر است از وقتی كه از
خودش دفاع می‏كند چون اگر انسان از آزادی خودش دفاع بكند از خودش دفاع‏
كرده اما اگر از آزادی ديگری دفاع بكند آزادی دفاع كرده كه خيلی مقدستر
است . اگر يك نفر مثلا از اورپا بلند شود برود به دفاع از ويتناميها و
با آمريكائيها بجنگد شما او را صد درجه بيشتر تقديس می‏كنيد از يك‏
ويتنامی ، و می‏گوييد ببينيد اين چه مرد بزرگی است ! با اينكه خودش در
خطر نيست ، از مملكت خودش حركت كرده رفته به سرزمين ديگری برای دفاع‏
از آزادی ديگران ، از جان ديگران ، از مال ديگران و از سرزمين ديگران .
اين صد درجه بالاتر است . چرا ؟ چون آزادی مقدس است . اگر كسی برای‏
دفاع از علم بجنگد چطور ؟ همين طور است . ( در جايی علم به خطر افتاده ،
انسان به دليل اينكه علم كه يكی از مقدسات بشر است به خطر افتاده برای‏
نجات علم بجنگد ) . برای نجات صلح بجنگد چطور ؟ همين طور است . توحيد
حقيقتی است كه مال من و شما نيست ، مال بشريت است . اسلام اگر در جايی‏
توحيد به خطر بيفتد - چون توحيد جزء فطرت انسان است و هيچوقت فكر بشر
او را به ضد توحيد رهبری نمی‏كند بلكه عامل ديگری دخالت دارد - برای‏
نجات توحيد دستور اقدام می‏دهد ، ولی اين معنايش اين نيست كه می‏خواهد
توحدی را به زور وارد قلب مردم كند بلكه عواملی را كه سبب شده است‏
توحيد از بين برود از بين می‏برد ، عوامل كه از