قرار شد بنیالنضير بروند ، مسلمين گفتند ما نمیگذاريم بچههايمان بروند .
عدهای از بچهها كه به دين يهود بودند گفتند ما با همدينانمان میرويم .
مسئلهای برای مسلمين شد . مسلمين گفتند ما هرگز نمیگذاريم اينها
بچههايمان را با خودشان ببرند و يهودی باقی بمانند ، ولی خود بچهها برخی
گفتند ما میخواهيم با همدينانمان برويم . آمدند خدمت پيغمبر اكرم : يا
رسول الله ! ما نمیخواهيم بگذاريم بچههايمان بروند . ( آيه ظاهرا در آنجا
نازل شد ) پيغمبر اكرم فرمود : اجباری در كار نيست . بچههای شما دلشان
میخواهد ، اسلام اختيار بكنند ، اگر نمیخواهند ، اختيار با خودشان ،
میخواهند بروند بروند ، دين امر اجباری نيست « لا اكراه فی الدين قد تبين
الرشد من الغی فمن يكفر بالطاغوت و يؤمن بالله فقد استمسك بالعروش
الوثقی »چون طبيعت ايمان اجبار و اكراه و خشونت را به هيچ شكل
نمیپذيرد .
« فذكر انما انت مذكر 0 لست عليهم بمصيطر 0 الا من تولی و كفر 0
فيعذبه الله العذاب الاكبر ».
ای پيامبر ! به مردم تذكر بده ( قبلا معنی تذكر را عرض كردم ) مردم را
از خواب غفلت بيدار كن ، به مردم بيداری بده ، به مردم آگاهی بده ،
مردم را از راه بيداری و آگاهی شان به سوی دين بخوان . « انما انت مذكر
تو شأنی غير از مذكر بودن نداری ، تو مصيطر نيستی، يعنی خدا تو را اينجور
قرار نداده كه به زور بخواهی كاری بكنی « الا من تولی و كفر ». آيا "
« الا من تولی و كفر »" استثنای از " « لست عليهم بمصيطر »" است يا
استثنای از " « فذكر انما انت مذكر »" ؟ در تفسير الميزان میفرمايد و
دلايل ذكر میكند - كه استثنای از " « فذكر »
|