سيد شرف‏الدين - رحمةالله عليه - به نام " النص و الاجتهاد " نوشته‏اند
.
اما از نظر شيعه چنين اجتهادی مشروع نيست . از نظر شيعه و ائمه شيعه ،
اساس اولی اين مطلب يعنی اينكه احكام كتاب و سنت وافی نيست پس‏
احتياج به اجتهاد رأی است درست نيست . اخبار و احاديث زيادی در اين‏
زمينه آمده كه حكم هر چيزی به طور كلی در كتاب و سنت موجود است . در
" كافی " بعد از باب " البدع و المقائيس " بابی دارد به اين عنوان‏
: " باب الردإلی الكتاب و السنة و انه ليس شی‏ء من الحلال و الحرام و
جميع ما يحتاج اليه الناس‏إلا و قد جاء فيه كتاب او سنة " ( 1 ) . ائمه‏
اهل بيت ( ع ) از قديم الايام به مخالفت با قياس و رأی شناخته شده‏اند .
و البته قبول كردن و قبول نكردن قياس و اجتهاد رأی را از دو نظر
می‏توان مورد مطالعه قرار داد . يكی از آن جهت كه عرض كردم يعنی قياس و
اجتهاد رأی را به عنوان يك منبع از منابع تشريع اسلامی بشماريم و در عرض‏
كتاب و سنت قرار می‏دهيم و بگوئيم مواردی هست كه حكمی به وسيله وحی‏
تشريع نشده و بايد مجتهدين با رأی خود آن را بيان كنند ، و ديگر از آن‏
جهت كه قياس و اجتهاد رأی را به عنوان وسيله استنباط احكام واقعی مورد
استفاده قرار دهيم همانطوری كه از ساير وسائل و طرق مثل خبر واحد استفاده‏
می‏كنيم . به اصطلاح ممكن است به قياس جنبه موضوعيت بدهيم و ممكن است‏
جنبه طريقيت بدهيم .

پاورقی :
1 - كافی ، ج 1 ، كتاب العلم : [ باب رجوع به قرآن و سنت ، و اينكه‏
همه حلال و حرام و احتياجات مردم در قرآن يا سنت موجود است ] .