الامر بالمعروف و النهی عن المنكر و اعلاها و اتقنها و اشدها تأثيرا خصوصا
بالنسبة الی رؤساء الدين هو ان يلبس رداء المعروف واجبه و مندوبه و
ينزع رداء المنكر محرمه و مكروهه ، و يستكمل نفسه بالاخلاق الكريمة ، و
ينزهها عن الاخلاق الذميمة " .
يعنی آری ، از بزرگترين امر به معروف و نهی از منكرها و بالاترين آنها
و پايه دارترين آنها و مؤثرترين آنها خصوصا نسبت به زعماء دينی ( كه‏
مردم به آنها و عمل آنها می‏نگرند ) اينست كه عملا جامه كار نيك بپوشد و
در كارهای خير ، چه واجب و چه مستحب عملا پيشقدم باشد ، جامه زشتكاری را
از اندام خود دور كند ، نفس خويش را به اخلاق عالی تكميل كند و اخلاق‏
زشت را از خود دور نگهدارد . بعد می‏فرمايد : فان ذلك منه سبب تام لفعل‏
الناس المعروف و نزعهم المنكر ، خصوصا اذا اكمل ذلك بالمواعظ الحسنة
المرغبة و المرهبه ، فان لكل مقام مقالا ، و لكل داء دواء ، و طب النفوس‏
و العقول اشد من طب الابدان . يعنی امر به معروف و نهی از منكر از طريق‏
حسن عمل ، سبب مؤثر و كاملی است و ممكن نيست بی‏اثر بماند ، خصوصا اگر
به پند و اندرزهای خوب زبانی ضميمه شود كه هر مقامی سخنی را ايجاب‏
می‏كند و هر دردی دوائی دارد . بهداشت و معالجه روح مردم مشكل‏تر و پرپيچ‏
و خم‏تر ا ست از معالجه بدن آنها . در آخر ، سخن خود را به اين جمله ختم‏
می‏كند : نسال الله التوفيق لهذه المراتب يعنی از خدا مسئلت می‏نمائيم كه‏
ما را برای رسيدن به اين درجات موفق بدارد .
علی ( ع ) می‏فرمايد " « من نصب نفسه للناس اماما فليبدأ بتعليم نفسه‏
قبل تعليم غيره و ليكن تاديبه بسيرته قبل تأديبه بلسانه ، و معلم نفسه و
مودبها »