پاورقی : 1 - نفس المهموم ، ص 355 و . 445
وقتی كه انسان كلمات و خطابات اباعبدالله ( ع ) را به خاندان محترمش
میبيند كه با چه ايمان و اطمينانی به آنها اطمينان میدهد غرق در حيرت
میشود : يارب ! اين چه روحيه و چه ايمان و چه اطمينان است و اين تضمين
را از كجا گرفته بود ؟ ! در كتب نوشتهاند « ثم ودع ثانيا اهل بيته »
برای بار دوم با اهل بيت خود وداع كرد ، به آنها گفت : « استعدوا للبلاء
و اعلموا ان الله حافظكم و حاميكم » مهيا و آماده تحمل سختيها باشيد و
بدانيد خداوند شما را حفظ و حمايت میكند « و سينجيكم من شر الاعداء و
يجعل عاقبة امركم الی خير » شما را نجات خواهد داد و سرانجام كار شما را
نيك خواهد كرد « و يعذب اعاديكم بانواع البلاء ، و يعوضكم الله عن هذه
البلية بانواع النعم و الكرامة » دشمنان شما را به اقسام عذابها گرفتار
خواهد كرد و به شما به عوض اين شدائد و بلايا انواعی از نعمتها و كرامتها
خواهد داد « فلا تشكوا و لا تقولوا بالسنتكم ما ينقص من قدركم » (1) مبادا
شكايت كنيد و مبادا جملهای برزبان بياوريد كه از قدر و قيمت شما بكاهد.
اطمينانی كه حسين ( ع ) به پيروزی نهائی داشت و به خاندانش تلقين
میكرد ، از همان آيه قرآن سرچشمه میگيرد كه میفرمايد : « و من يتق الله
يجعل له مخرجا ». اين تضمين را از قرآن گرفته بود . از نوع اطمينان و
ايمانی است كه يوسف صديق داشت كه هنگامی كه به نتيجه تقوای خود رسيد
با خوشحالی و رضايت میگفت : « انه من يتق و يصبر فان الله لا يضيع اجر
المحسنين »ولی امام حسين ( ع ) قبل از آنكه داستان به آخر برسد و به
نتيجه برسد نتيجه را میديد .
پاورقی : 1 - نفس المهموم ، ص 355 و . 445 |