نفر پيدا می‏شود كه دين را تجديد و احياء می‏كند . عبارت حديث اين است :
" « ان الله يبعث لهذه الامة علی رأس كل مائة سنة من يجدد لها دينها »
" . خداوند بر سر هر يك سده ، بر سر هر صد سال ، يك نفر را می‏فرستد كه‏
وی دين اين امت را تجديد كند . مضمون اين حديث را مكرر در كتب ديده‏ام‏
حتی در كتبی كه بعضی از علمای خودمان نوشته‏اند . حساب كرده‏اند كه مثلا
بعد از سده اول يعنی قرن دوم كی مجدد دين شد ، اول قرن سوم كی مجدد دين‏
شد ، همينطور حساب كرده‏اند تا زمان ما . خواستم ببينم اين حديث اصلش‏
از كجا است ؟ اساسی دارد ؟
قبل از اينكه تحقيق بكنم باور نمی‏كردم كه رسول اكرم ( ص ) يك همچو
جمله‏ای را فرموده باشد ولی باز هم تحقيق كردم . در تحقيق معلوم شد : اما
در طرق شيعه كه اساسا اين حديث نيامده است . در عين حال بعضی علمای‏
شيعه روی اين حديث بحث كرده‏اند و حساب هم كرده‏اند . آنجائی كه يادم‏
بود كه در بيست و چند سال پيش يعنی سالهای اول تحصيلم در قم ديده بودم‏
" منتخب التواريخ " مرحوم حاج ملا هاشم خراسانی بود . آنجا رفتم گشتم و
پيدا كردم ديدم ايشان از " مستدرك " حاجی نوری نقل می‏كند ، حاجی هم از
يكی از كتب اهل تسنن نقل می‏كند . اين بهترين دليل است كه در هيچيك از
كتب شيعه چنين حديثی نيست . اگر می‏بود حاجی نوری ، محدث متتبع ، از
آنجا نقل می‏كرد . بعد با كمك يكی از دوستان بالاخره در " سنن " ابی‏
داود پيدا كرديم . سنن ابی داود يكی از صحاح سته اهل سنت است . در آنجا
اين حديث پيدا شد . معلوم شد در بعضی كتب ديگر حديث اهل تسنن هم هست‏
مثل " مستدرك " حاكم . شايد او هم از سنن ابی داود نقل كرده