اگر شما نهضتهای بشری دنيا را نگاه كنيد میبينيد كه اين نهضتها در يك
زمان و مكانهای محدودی با يك شور و غليانی پيدا میشود ، ولی پس از مدتی
خاموش میگردد . اگر خاموشش هم نكنند خود به خود خاموش میشود . مثال
میزنم به بعضی از نهضتهائی كه در زمان خودمان بوده است يا هست . در
همين ده پانزده سال پيش يك نهضتی در ايران پيدا شد به نام ملی شدن نفت
. اين يك نهضتی بود كه سراسر يك كشور را گرفته بود و در زمان خودش هم
نهضت زندهای بود ، ملتی را به حركت در آورده بود برای يك هدفی . هدف
چه بود ؟ میگفت صنعت نفت بايد ملی شود . به اكثريت اين مردم و شايد
به همه افراد اين مردم وقتی كه میرسيدی میديدی از همين موضوع صحبت
میكنند كه بلی نفت بايد ملی شود . زن و مرد ، پير و جوان ، جاهل و عالم
همين را میگفتند . ولی نهضتی كه بر اين اساس باشد ، با اينكه مقدس است
نمیتواند در ميان مردم دوام پيدا بكند ، چون هدفش يك هدف جزئی است .
اگر ملتی ده سال ، پانزده سال برای يك همچو هدفی مبارزه كرد ، اگر رسيد
به هدفش ، نهضت خود به خود به پايان میرسد . بعد از آن چيزی نيست .
بايد هدف ديگری عرضه شود كه جای آن هدف را بگيرد تا ملت به حركت و
جنبش درآيد . و اگر ده سال ، بيست سال ، سی سال هم برای اين هدف زحمت
كشيد و ديد كه خير به آن نمیرسد ، يأس حاصل میشود و خود به خود نهضت
خاموش میگردد ، از هم میپاشد ، متلاشی میشود ، نظير آنكه در ايران ما بود
.
نهضتی هست در يك گوشهای از ممالك اسلامی به نام [ ( نهضت آزادی و
استقلال كشمير ) ] . ميليونها نفر بار اين نهضت را به دوش كشيدهاند ،
فعاليت میكنند ، زحمت میكشند ، زندان میروند . مردی هست به نام شيخ
عبدالله كه به او شير كشمير میگويند . اين مرد عمرش را روی اين نهضت
گذاشته
|