براهين ملاصدرا بر نيازمندی حركت به محرك
برهان اول : ملاصدرا بحث را به اين شكل آغاز میكند كه در تعريف حركت گفته شده است " الحركة هی فعل او كمال اول لما بالقوش من حيث انه بالقوه " يا " للشیء الذی هو بالقوش من جهة ما هو بالقوه " . در اين تعريف گفته شده است كه شیء متحرك از آن حيث كه متحرك است دارای جهت قوه و استعداد است و اگر اين جهت استعداد نباشد در اين صورت شیء متحرك و حركت معنا ندارد و خلاصه قوه و استعداد لازمه حركت و مقوم ماهيت آنست . بعد میگويد ، حركت از آن جهت كه يك صفت امكانی است نيازمند به قابل است ، و هر صفت امكانی ( خواه امكان ذاتی و خواه امكان استعدادی ) اگر بخواهد وجود پيدا كند به يك محل قابلی نياز دارد كه در آن محل قابل موجود شود و در فصول بعد خواهيم گفت كه " كل حادث مسبوق بقوش و مادش تحملها " ، يعنی هر صفت وجودی امكانی نيازمند به يك ماده قابل است ، پس حركت كه يك صفت وجودی امكانی است به محل قابل نياز دارد و بنابراين حركت به متحرك احتياج دارد .