بزرگی شنيده نشده است ( 1 ) .
فرمود :
« انك لملبوس عليك ، ان الحق و الباطل لا يعرفان باقدار الرجال ،
اعرف الحق تعرف اهله ، و اعرف الباطل تعرف اهله » :
" سرت كلاه رفته و حقيقت بر تو اشتباه شده . حق و باطل را با ميزان‏
قدر و شخصيت افراد نمی‏شود شناخت . اين صحيح نيست كه تو اول شخصيتهائی‏
را مقياس قرار دهی و بعد حق و باطل را با اين مقياسها بسنجی : فلان چيز
حق است چون فلان و فلان با آن موافقند و فلان چيز باطل است چون فلان و فلان‏
با آن مخالف . نه ، اشخاص نبايد مقياس حق و باطل قرار گيرند . اين حق‏
و باطل است كه بايد مقياس اشخاص و شخصيت آنان باشند " .
يعنی بايد حقشناس و باطل شناس باشی نه اشخاص و شخصيت شناس ، افراد
را - خواه شخصيتهای بزرگ و خواه شخصيتهای كوچك - با حق مقايسه كنی .
اگر با آن منطبق شدند شخصيتشان را بپذيری و الا نه . اين حرف نيست كه‏
آيا طلحه و زبير و عايشه ممكن است بر باطل باشند ؟
در اينجا علی معيار حقيقت را خود حقيقت قرار داده است و روح تشيع‏
نيز جز اين چيزی نيست . و در حقيقت فرقه شيعه مولود يك بينش مخصوص و
اهميت دادن به اصول اسلامی است نه به افراد و

پاورقی :
1 - علی و بنوه ، ص . 40