يعنی انسان كامل ، انسانی است كه محبتش نسبت به غير خود بيشتر است .
هر چه انسان غير خود را و مخصوصا انسانهای غير خود را يا لااقل
جاندارهای غير خود و بطور كلی تمام جهان را بيشتر دوست داشته باشد و به
آن مهر بورزد ، كاملتر است . و هر چه انسان به غير خود بیمحبتتر و
خشكتر باشد ، به چيز ديگر ديگر علاقه نداشته و خودپرست باشد ، بدتر و
ناقصتر است و اخلاق او را محكوم میكند و چون محور اخلاق فاسد خودپرستی
است . به هر نسبت كه انسان از خودپرستی خارج و به غير پرستی برسد ، به
همان نسبت دارای اخلاق ممدوح است . اين هم يك نظر است كه هندوها روی
اين مطلب تكيهای دارند و تكيه بجائی است . گاندی در كتاب " اين است
مذهب من " بسيار خوب روی اين مسئله تكيه كرده است . البته هندوها ،
هم روی " حقيقت " تكيه میكنند و هم روی " محبت " و نسبت به تمدن
غرب كه اين دو چيز را دفع كرده و از بين برده است انتقاد دارند .
5 - كمال انسان در زيبايی است
نظريه ديگر اين است كه كمال انسان در جمال و زيبائی است ولی نه صرف
زيبائی جسمانی بلكه بيشتر زيبائی روحی . به عبارت ديگر [ معتقدين به اين
نظريه ] كمال انسان را در هنر و كارها و فعاليتهای ظريف كه ناشی از روح
ظريف است میدانند و همه چيز را تحت عنوان ظريف و زيبا میآورند ، حتی
اخلاق را هم كه ما خوب میگوئيم ، میگويند چون زيبا است كمال است . از
نظر آنها علم از مقوله زيبايی است ، خود