وظيفه دارد يكی دفاع و رد شبهات و ايرادات به اصول و فروع اسلام و ديگر
بيان يك سلسله تأييدات برای اصول و فروع اسلام ، كلام قديم تماما متوجه‏
اين دو قسمت است ، و با توجه به اينكه در عصر ما شبهاتی پيدا شده كه در
قديم نبوده و تأييداتی پيدا شده كه از مختصات پيشرفتهای علمی جديد است‏
و بسياری از شبهات قديم در زمان ما بلاموضوع است همچنانكه بسياری از
تأييدات گذشته ارزش خود را از دست داده است ، از اينرو لازم است كلام‏
جديدی تأسيس شود .
در كلام جديد حداقل مسائل زير مورد بحث قرار می‏گيرد :
الف - فلسفه دين ، علل پيدايش آن از نظر روانشناسان و جامعه شناسان ،
نظريات مختلفی كه در اين زمينه داده شده و همه نقض و طرد شده است ،
مسأله فطرت دينی و بحث عميق انسانی درباره فطرت و فطريات ، آينده دين‏
و مذهب ، مهدويت در اسلام .
ب - وحی و الهام از نظر علوم روانی جديد ( مسأله نبوت ) .
ج - بررسی مجدد ادله توحيد با توجه به ايرادات و شبهاتی كه ماديين‏
جديد بر براهين توحيد از آن جمله برهان نظم و برهان حدوث و برهان وجوب‏
و امكان و غيره كرده اند و با توجه به تأييدات جديد در همه آن زمينه ها
و همچنين بحث اساسی درباره شبهات ماديين در همه زمينه ها خصوصا در
زمينه عدل الهی و عنايت الهی .
د - بحث امامت و رهبری از جنبه اجتماعی با توجه به مسائل مهمی كه‏
امروز در مسائل مربوط به مديريت و رهبری گفته شده است ، و با توجه به‏
مسائل مربوط به جنبه معنوی امامت و انسان كامل در هر زمان .