بيدار باشد و به اين مجلس و آن مجلس برود و بعد هم عيد فطر بيايد ، و
با روز آخر شعبان يك ذره هم فرق نكرده باشد ، چنين روزه‏ای برای انسان‏
اثر ندارد . اسلام كه نمی‏خواهد همينطور مردم دهانشان را ببندند ، دهانشان‏
را ببندند يا نبندند [ برای اسلام فرق نمی‏كند ] ، نه ، با روزه گرفتن قرار
است كه انسانها اصلاح شوند . چرا در روايات ما آمده است كه بسياری از
روزه‏داران هستند كه حظ و بهره آنها از روزه ، جز گرسنگی چيزی نيست ؟
بستن دهان از غذای حلال برای اين است كه انسان همراه آن سی روز تمرين كند
كه زبان خود را از گفتار حرام ببندد ، غيبت نكند ، دروغ نگويد ، فحش‏
ندهد .
باز اين از همان امور معنوی و باطنی و ملكوتی است كه زنی آمد خدمت‏
پيغمبر اكرم ( ص ) در حالی كه روزه داشت . رسول اكرم شير يا چيز ديگری‏
به او تعارف كرد و فرمود : بگير و بخور . گفت : يا رسول الله ! روزه‏
دارم . فرمود : نه ، روزه نداری ، بگير و بخور . گفت : نه ، يا رسول‏
الله ! روزه دارم . باز رسول اكرم اصرار كرد كه بخور گفت : نه ، روزه‏
دارم ، واقعا روزه دارم چون به حساب خودش واقعا روزه داشت ، ولی روزه‏
ظاهری مثل روزه‏های ما فرمود : تو چگونه روزه داری ، حال آنكه گوشت برادر
( يا خواهر ) مؤمنت را يك ساعت پيش خوردی ( غيبت كردی ) ؟ می‏خواهی‏
الان به خودت ارائه دهم كه تو گوشت خورده‏ای ؟ قی كن ! يكدفعه قی كرد و
لخته‏های گوشت [ از دهانش بيرون آمد ] . انسان روزه بگيرد و غيبت كند ،
يعنی دهان جسم خودش را از غذای حلال ببندد و دهان روح خود را برای غذای‏
حرام باز كند .
چرا به ما گفته‏اند يك دروغ كه انسان بگويد تعفنی از