يعنی از فقرا كسی در آن مجلس نبوده است ( 1 ) . به علی ( ع ) خبر می‏رسد
كه نماينده و حاكم شما در مجلسی شركت كرده است كه در آن مجلس ، اغنيا
و پولدارها و اشراف وجود داشته‏اند ولی از فقرا كسی در آنجا نبوده است .
علی ( ع ) می‏فرمايد : " « و ما ظننت انك تجيب الی طعام قوم عائلهم‏
مجفو و غنيهم مدعو » " عثمان بن حنيف ! من باور نمی‏كردم كه تو دعوت بر
سفره‏ای را بپذيری كه اغنيا را در آنجا دعوت كرده باشند ولی فقرا را
دعوت نكرده باشند و آنها پشت درمانده باشند . بعد علی ( ع ) شروع به‏
گفتن دردهای خودش می‏كند تا می‏رسد به آنجا كه راجع به خودش می‏گويد :
²و لو شئت لاهتديت الطريق الی مصفی هذا العسل و لباب هذا القمح و نسائج‏
هذا القز » . علی ( ع ) خليفه است . می‏گويد اگر من بخواهم ، امكانات‏
برايم فراهم است ، بهترين خوردنيها و نوشيدنيها و بهترين پوشيدنيها و
هرچه كه بخواهم برای من فراهم است . « و لكن هيهات ان يغلبنی هوای ، و
يقودنی جشعی الی تخير الاطعمة » هيهات هيهات كه من چنين كنم ، محال است‏
كه من مهار خود را به دست حرص و هوای نفسم بدهم . حال چرا [ علی ( ع )
اينگونه می‏گويد ] ؟ مگر خدا اين نعمتها را حرام كرده است ؟ علی ( ع )
توضيح می‏دهد تا كسی خيال نكند لباس خوب پوشيدن حرام است ، عسل مصفی‏
خوردن حرام است . نه ، مسئله ديگری است ، اينها حرام نيست ، حلال است.
« و لعل بالحجاز او اليمامة من لا طمع له فی القرص ، و لا عهد له بالشبع »
اگر من اينجا شكم خود را سير كنم ، شايد در عراق و

پاورقی :
. 1 چيزی كه ما اصلا امروز اينجور چيزها را درد احساس نمی‏كنيم ، يعنی‏
كمك كسی نمی‏گزد .