« حيث لايحتسب »" . در اين آيات سوره مباركه طلاق در چند جا در وسط
مطلب ، بدون آنكه مطلب تمام و قطع شده باشد مطلبی كه راجع به احكام و
مقررات طلاق است و رجوع و انفاقی كه بر مرد در مدت عده لازم است و
ضرورت اينكه زن در همان خانه خودش تا پايان عده بماند و امثال اينها
سخن از تقوا و توكل آمده است . اول معنی اين جملهها را ذكر میكنيم بعد
رابطهاش با مطالب گذشته را كه تقريبا روشن است عرض میكنيم . در اين
آيه راجع به تقوا میفرمايد : « و من يتق الله يجعل له مخرجا و يرزقه من
حيث لايحتسب ».
راجع به كلمه " تقوا " مكرر بحث كردهايم كه تقوا كه در قرآن كريم
زياد آمده است ، از ماده " وقی " است كه به معنی نگهداری است ، و
درواقع خود كلمه " تقوا " مفهوم خودنگهداری و خودحفظ كردن دارد . تقوای
الهی يعنی انسان خود را از آنچه كه خدا نهی كرده است نگهداری كند تا از
عواقب آن مصون بماند .
تقوا و خروج از مشكلات
در قرآن كريم مكرر به آثار تقوا اشاره و تصريح شده است ، و معمولا آثار
تقوا چيزهايی است درست عكس آنچه كه ابتدائا انسانی كه بصيرتی ندارد از
تقوا [ فهمد ] يعنی در مورد تقوا خيال میكند . يكی اينكه انسان وقتی كه
بصيرتی نداشته باشد ، در ابتدا از تقوا محدوديت میفهمد ، میگويد : انسان
بخواهد خودش را مقيد به تقوا كند ، معنايش اين است كه خودش را در
بنبست قرار بدهد ، به دور خودش خطی بكشد و برای خود محدوديت قائل بشود
. قرآن درست نقطه مقابل اين مطلب را ذكر میكند ( و نكته لطيف همين
است ) يعنی بیتقوايی است