می‏فرمايد : « " فاتقوا سكرات النعمه و احذروا بوائق النقمه " » ( 1 )
از مستيهای نعمت بترسيد . تنها شراب نيست كه مست كننده است ، خيلی‏
چيزهای ديگر هم مست‏كننده است ، با اين تفاوت كه مست‏كنندگی شراب جنبه‏
جسمانی دارد يعنی تاثيری روی بدن و اعصاب می‏گذارد و لهذا در همه افراد
يكسان اثر می‏گذارد ولی يك چيزهای ديگری است كه روی جسم اثر نمی‏گذارد ،
مستقيم روی روح انسان اثر می‏گذارد و قهرا بستگی به روحها پيدا می‏كند ،
روحهای ضعيف بسا هست با ذره‏ای از اين امور از خود بی‏خود می‏شوند ، گويی‏
عقل از سر اينها می‏پرد ، چرا ؟ برای اينكه من دارم ، من ماهی اين‏قدر
درآمد دارم ، من فلان چيز را دارم . همين دارم‏ها مستی و سكر می‏آورد . اين‏
است كه حضرت می‏فرمايد بترسيد از مستی نعمتها كه نعمتهای الهی شما را
مست نكند ، و كمتر كسی است كه نعمت او را مست نكند ، يعنی عقلش باز
سر جای خودش باقی باشد و آن حالت بی‏هوشی در او پيدا نشود . اين مستيها
و غرورها برای مردم پيدا می‏شود .
يكی از غرورها اين است قبلا اشاره كرديم كه روآوردن نعمتها به خود را
دليل يك نوع شايستگی معنوی و يك شايستگی ذاتی می‏شمارند كه اگر شما
می‏بينيد اينها را داريم ، لياقتش را داريم كه داريم ، آدمی كه لياقت‏
نعمت خدا را در دنيا دارد ، همان هم لياقت نعمت خدا را در آخرت دارد
، و آن كه در اين دنيا لياقت نعمت خدا را نداشته است در آخرت هم‏
نخواهد داشت . آنگاه می‏گفتند ما نمی‏دانيم دنيای ديگری هست يا نه ای‏
مسلمانها ! ولی يقين بدانيد اگر دنيای ديگری هم باشد باز

پاورقی :
. 1 نهج‏البلاغه فيض الاسلام ، خطبه . 151