رازی ميان پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله و يكی از همسرهای او می‏گذرد و
بعد او افشا می‏كند ، كه ديگر تكرار نمی‏كنيم . بعد فرمانی بود به همه اهل‏
ايمان ، كه هم خود و هم خاندان خود را از گناه نگاهداری كنيد ، يعنی تنها
مسوول خود نيستيد ، كه مسوول خاندانتان هم هستيد ، البته در حد امكانات‏
، نه اينكه بعد از آنكه وظيفه خود را انجام داديد باز آنها اگر خلاف‏
كردند شما مسوول هستيد . بعد از آن ، آيه‏ای بود كه اهل ايمان را به توبه‏
نصوح ، توبه بسيار خالص و غيرقابل بازگشت امر می‏كرد .
آيه بعدی اين است : « يا ايها النبی جاهد الكفار و المنافقين و اغلظ
عليهم ». اين آيه در يك خصوصيت مختص به خود و منحصر به خود است ، و
آن اين است كه آيه‏ای است مربوط به جهاد با منافقين . آيات مربوط به‏
جهاد ، در غير اين آيه يا تحت عنوان كفار است و يا تحت عنوان مشركين و
يا به نحوی تحت عنوان اهل كتاب است . اين‏گونه آيات در قرآن داريم :
با مشركين بجنگ و جهاد كن ، با كفار كه يك معنی اعمی دارد و شايد غالبا
در مورد همان مشركين به كار می‏رود جهاد كن . در مورد اهل كتاب هم آيه‏ای‏
در سوره توبه هست . ولی در اين سوره آيه‏ای است كه حتی سبب سوال مفسرين‏
شده است كه مقصود چيست ، چون چيزی است كه به ظاهر با سيره پيغمبر
موافق نيست . آيه اين است : ای پيامبر با كفار بجنگ ، و با منافقين هم‏
، يعنی در اينجا مخاطب تنها كفار نيستند بلكه منافقين هم در اينجا ضميمه‏
شده‏اند : با منافقين هم بجنگ . اين با اينكه نص آيه قرآن است ، با
سيره پيامبر جور درنمی‏آيد ، يعنی پيغمبر اكرم با منافقين زمان خودشان‏
هرگز نجنگيدند . آيه می‏فرمايد : ای پيامبر با كفار و با منافقين بجنگ ،
در صورتی كه سيره پيغمبر اين نبوده است كه با منافقين بجنگند ، پس‏