گفتيم از نظر تاريخ و حديث ، شيعه و سنی اتفاق نظر دارند كه اين داستان‏
مربوط به عايشه و حفصه است و در اين بحثی نيست . سوره كه می‏خواهد تمام‏
شود ، قرآن فقط دو مثل ذكر می‏كند و ديگر حرفی نمی‏زند : " « ضرب الله‏
مثلا للذين كفروا »" خدا مثلی برای كافران می‏آورد ، يا مثلی در مورد
كافران می‏آورد ( كلمه " كفر " را هم به كار برده است ) . چه كسی را
مثل می‏آورد ؟ دو زن را مثل می‏آورد . آيا ذكر دو زن در اول سوره ، با دو
زن در آخر سوره ، حساب نشده است ؟ خدا از دو زن در اول سوره انتقاد
می‏كند و در آخر سوره مثل می‏آورد از دو زن ناصالح كه همسر دو مرد صالح‏
بودند . آيا اين بازگشت به اول سوره نيست كه تعجب نكنيد اگر پيامبر ،
بنده صالح خدا ، دو همسر ناصالح داشته باشد . آيا اين نمی‏تواند اشاره به‏
آن باشد ؟ اگر نگوييم صريح است قطعا اشاره است .
خدا در مورد كافران ( يا برای مردمان كافر ) مثلی ذكر می‏كند ، يكی زن‏
نوح و ديگر زن لوط كه هر دو تحت حباله دو بنده صالح ما بودند . از آن‏
پيامبران به عنوان دو بنده صالح ياد می‏كند . " بنده صالح " به نظر ما
كوچك می‏آيد . اگر می‏فرمود دو پيغمبر ، اينقدر ارزش نداشت كه فرمود دو
بنده صالح ، چون پيامبری منصب است و " عبدين صالحين " نشانه بندگی‏
است و پيغمبران بيشتر دوست دارند كه آنها را عبد بنامند تا رسول ،
بنده‏ای كه خدا عبوديت او را اعتراف می‏كند .
" « فخانتاهما »" اين دو زن به شوهران خويش خيانت ورزيدند . البته‏
اينجا مقصود از خيانت العياذبالله فحشا نيست ، اين امر مسلم است . به‏
طور كلی خيانت را در مورد عهد و امانت می‏گويند . اگر فحشا را هم‏
می‏گوييم خيانت چون برخلاف پيمان ازدواج است ، ولی پيمانی كه