است ، نمره آوردن چيز ديگر . اما در آن دنيا مساله از اين قبيل نيست .
قرآن می‏گويد " « انما تجزون ما كنتم تعملون » " همين نفس عمل شما
پاداشی است كه خدمتتان تقديم می‏شود . " و وجدوا ما عملوا حاضرا " قرآن‏
می‏گويد آنجا تمام اعمال خودشان را حاضر می‏يابند ، خود اعمالشان را حاضر
می‏بينند ، با نفس اعمال خودشان روبرو می‏شوند نه با چيز ديگر . " « يوم‏
تجد كل نفس ما عملت من خير محضرا و ما عملت من سوء تود لو ان بينها و
بينه امدا بعيدا »" ( 1 ) روزی كه هر نفسی هر عمل خير خودش را در آنجا
حاضر و آماده می‏بيند و هر عمل شر خودش را . درباره عمل شر می‏گويد ولی در
آنجا آرزو دارد كه بين او و عمل شرش فاصله ايجاد شود ، از آن فاصله‏
بگيرد ، ولی فاصله گرفتنی نيست ، جز وجودش است ، از او جدا نمی‏شود .
حال ، اينكه قرآن می‏گويد كه در اين جهان [ خود و خاندانتان را ] از آن‏
آتشی كه [ آتشگيره‏اش انسان و سنگ است حفظ كنيد ] نه خيال كنيد يك‏
آتش افروخته‏ای از بيرون [ بر انسان وارد می‏شود ، ] زغال‏سنگ آورده‏اند ،
كنده و هيزم آورده‏اند ( مثل نمرود كه می‏خواست ابراهيم عليه السلام را
بسوزاند ) ، اول يك دنيايی از آتش به وجود آورده‏اند ، آن وقت انسانها
را می‏اندازند در آتشهايی كه بيگانه از وجود آنها هستند تا اينها را
بسوزاند . اگر چنين چيزی بود خدا هيچ‏وقت انسان را نمی‏سوزاند ، بلكه‏
آتشهايی كه آن آتشها هم خود شما هستيد و ماده قابل احتراق همين خود شما
هستيد نه چيز ديگر . كما اينكه بهشت هم همين‏طور است ، در بهشت هم‏
هيچ‏چيز را از بيرون نمی‏آورند ، نه

پاورقی :
. 1 آل عمران / . 30