كلمه " « بيده الملك » " معنايش اين است كه همه ملكها و همه‏
قدرتها و همه اقتدارها در قبضه اوست ، دراختيار اوست ، در دست اوست ،
يعنی هيچ قدرت مستقلی در عالم وجود ندارد كه در قبال قدرت الهی شمرده‏
شود .
در باب ملك و قدرت ، دو جور انسان می‏تواند سخن بگويد ، بلكه سه جور
. يكی اينكه انسان بگويد : هيچ موجودی دارای هيچ قدرتی به هيچ نحو نيست‏
. اساسا هيچ موجودی قدرتی ندارد ، يعنی خيال كند كه نظام عالم فقط يك‏
نمايش بی‏اساس است ، كه اين نظريه اشاعره بوده است .
نظريه ديگر اين است كه خدا از خود قدرتی دارد ، هر موجودی هم برای‏
خودش قدرتی دارد كه اين قدرتها در مقابل قدرت خداوند استقلال دارند .
سوم اين است كه هر موجودی در حد و اندازه خود از قدرتی برخوردار است‏
، ولی او و قدرتش در قبضه قدرت الهی است كه اين " امر بين امرين "
در تكوينيات است . " « بيده الملك »" يعنی تمام قدرتها در قبضه‏
قدرت او و در اختيار اوست و تنها در قبضه قدرت اوست يعنی در مقابل او
هيچ قدرت مستقلی وجود ندارد .

معنی " تبارك "

و اما جمله اول كه " « تبارك »" است . تبارك از همان ماده‏ای است‏
كه ماده بركت است . بركت ، فزونی خير است . آنجايی كه خيری وجود دارد
، وقتی می‏گوييم كه بركتی در اينجا هست ، يعنی اين خير فزونی گرفته است‏
. اگر می‏گويند عمر فلان‏كس بركت دارد ، مال فلان‏كس