قرآن در بيانات خودش عجيب است . اين مساله مطرح میشود كه خدای كريم
رحيم مهربان كه كرم و رحمتش نامتناهی است ، چرا عذر را نمیپذيرد ؟ قرآن
جواب میدهد هرچه قابل پذيرش باشد او میپذيرد ، آنچه را نمیپذيرد كه
امكان پذيرش ندارد و پذيرفتنش محال است . اين مثالی كه عرض میكنم از
يك نظر مثال خوبی است ، تشبيه است و نمیتواند حتما از هر جهت مثال
كاملی باشد . مثلش مثل اين است كه ما در يك شيشه را محكم ببنديم ، بعد
آن را وارد يك اقيانوس كنيم ، آنگاه بگوييم اقيانوس به اين عظمت چرا
يك ذره آب در اين شيشه نيمليتری نمیريزد ؟ جواب اين است كه اقيانوس
بیپايان است ولی در اين شيشه بسته است . اقيانوس كارش اين است كه هر
جا كه موجودی و راه بازی باشد ، سرايت كند . اين راه از ناحيه خود اين
موجود بسته است . انسان اگر راه را بر خود نبندد رحمت الهی او را
میگيرد ، رحمت الهی آنجا را نمیگيرد كه راه را انسان خود بر خود بسته
باشد . اينجا قرآن اين طور تعبير میفرمايد : " « لا تعتذروا اليوم » "
عذر نجوييد امروز كه پذيرفته نمیشود ، نه از آن جهت كه عذر قابل پذيرش
است و خدا از پذيرش امساك میكند ، بلكه پذيرشپذير نيست . حال چرا
پذيرشپذير نيست ؟ " « انما تجزون ما كنتم تعملون » " كيفر داده
میشويد به عين اعمال خودتان ، يعنی ما كه كيفر را از بيرون نياوردهايم ،
مثل يك آتش بيرونی ، كه شما بگوييد اين آتش را از من دور كن . اين
آتش خود اعمال شماست ، همان اعمال شماست ، اين الان ديگر جز وجود و
شخصيت شماست ، جز من شماست ، جز منش شماست . همانطور كه مرز برای
خود شما محال است ، جداشدن اينها از شما غيرممكن است مگر در دنيا ، فقط
در دنياست كه انسان میتواند عمل خوب يا بد
|