دو معنا برای " يومالتغابن " :
معنای اول
يك لقب ديگر قيامت كه قرآن ذكر فرموده است " يومالتغابن " است . تغابن از ماده " غبن " است . " غبن " داريم و " غبن " كه معانی نزديك به هم دارند . اين مصرع از صبيان است : " غبن در زرها زيان است و غبن در رايها " . اين ديگر اصطلاح بازاری است كه در يك معامله و داد و ستدی كه كسی انجام میدهد اگر كمتر از آنچه كه داده است بگيرد اسمش میشود " غبن " . اين در مال است . اگر انسان در فكر ضرر كند میشود " غبن " . به هر حال ماده " غبن " مربوط به از دستدادن سرمايه است . قيامت روز " تغابن " است . " تغابن " به اصطلاح علمای صرف از باب " تفاعل " است و در معنای باب " تفاعل " اشتراك است . وقتی كه دو نفر يا بيش از آن در كاری شركت داشته باشند گاهی آن را در باب " تفاعل " بيان میكنند . " تضارب زيد و عمرو " يعنی زيد و عمرو هر دو در عمل زدن شريك هستند . " تغابن " يعنی مشاركت كردن در غبن . بعضی از مفسرين جنبه باب تفاعل اين كلمه را درنظر نگرفتهاند و همينقدر گفتهاند كه روز قيامت روز غبن است ، روز مغبونيت است ، به اين معنا كه هر كسی احساس مغبونيت میكند ، هم سعيد احساس مغبونيت میكند و هم شقی . يك مثال عادی بازاری میزنيم . اگر معامله يك زمين پيش بيايد ، عدهای آن را میخرند و عده ديگری سرمايه خودشان را صرف آن نمیكنند و صرف چيز ديگری میكنند . بعد كه اين زمين ترقی میكند هر دو دسته احساس مغبونيت و ناراحتی میكنند . آن كسی كه نخريده احساس مغبونيت میكند كه عجب معامله مفتی پيش آمد و انجام ندادم و آن كسی هم كه معامله كرده است باز ناراحت است كه چرا كم خريدم ، ای كاش بيشتر میخريدم . در قيامت همه مردم مگر افراد بسيار نادری كه يك