آزمند است و دائما می‏خواهد جمع كند و هم آنچه را كه دارد حاضر نيست به‏
هيچ قيمتی جود كند . اين ديگر بدترين صفتها در مورد مال و ثروت است .
رسول اكرم صلی الله عليه و آله در دوره اسلام در حال طواف بودند . مردی‏
را ديدند كه در حال طواف چنين دعا می‏كند : خدايا مرا بيامرز اگرچه‏
می‏دانم كه مرا نمی‏آمرزی ! فرمودند : چرا خدا تو را نيامرزد ؟ عرض كرد :
يا رسول‏الله ! گناه من خيلی زياد است . از كوهها و از زمين و از آسمان‏
هم بيشتر است . فرمودند : آيا گناه تو از خدا هم بزرگتر است ؟ گناه تو
از خدا كه ديگر بزرگتر نيست ، گناهت چيست ؟ گفت : يا رسول‏الله ! من‏
آدمی هستم كه اگر كسی سراغ من بيايد و از من يك درهم بخواهد جان من‏
می‏خواهد بيرون بيايد ، اگر بفهمم كسی از من چيزی می‏خواهد اينچنين ناراحت‏
می‏شوم . فرمود : دور شو ، آيا نمی‏دانی كسی كه اينچنين باشد بوی بهشت را
نمی‏شنود ؟ آيا اين آيه قرآن را نشنيده‏ای : " « و من يوق شح نفسه فاولئك‏
هم المفلحون »" ؟
تعبير قرآن را ببينيد . شح را برای انسان به منزله يك دشمن تلقی كرده‏
است . قبلا خوانديم : " « ان من ازواجكم و اولادكم عدوا لكم »" برخی از
همسران و فرزندان شما دشمنان شما هستند ، و بعد خداوند چنين فرمود : "
« انما اموالكم و اولادكم فتنه »" . در اينجا ديگر ازواج ذكر نشده است.
اولاد دو بار ، ازواج يك‏بار و اموال هم يك بار ذكر شده است . در آيه‏
مورد بحث می‏فرمايد : " « و من يوق شح نفسه »" . شح باز مربوط به مال‏
است . هر كسی كه نگهداشته بشود از شر شح ، يعنی از اين دشمن . می‏بينيم‏
شح كه صفتی مربوط به مال است مانند يك دشمن تلقی شده است . نتيجه اين‏
می‏شود كه همان‏طور كه ازواج و اولاد عملا گاهی به‏صورت دشمن درمی‏آيد ، مال و
ثروت هم گاهی به‏صورت دشمن درمی‏آيد ولی آن كه دشمن است خود