كسانی كه اينهمه باد و بروت می‏كنند و اين حرفها را می‏زنند ، غرورشان به‏
مال و ثروتی است كه دارند . فكر می‏كنند هر چه هست مال و ثروت است و
ثروت هم دست ماست پس همه چيز دست ماست ، قدرت هم دست ماست ،
پيغمبر و مهاجرين كه از مكه آمده‏اند ثروتی ندارند ، ثروت مال ماست . ما
همين‏قدر كه جلوی اين جريان اقتصادی را بگيريم ، خواه‏ناخواه متفرق می‏شوند
. اين غرور را از مال و ثروت پيدا كرده‏اند . بعد هم كه عبدالله بن ابی‏
خود را به عنوان عزيزتر حساب می‏كند ، تكيه‏اش به قوم و فاميل و بچه‏هايش‏
است .
قرآن به عنوان نصيحت به مومنين خطاب می‏كند كه ای اهل ايمان ، ببينيد
چطور مال و ثروت و فرزندان و فاميل ، سبب غفلت و غرور و سبب نفاق‏
عده‏ای شد . مبادا اين‏جور چيزها ، مانع شما و غافل‏كننده شما از خدا باشد .
" « يا ايها الذين امنوا لاتلهكم اموالكم ولا اولادكم عن ذكر الله »" ای‏
اهل ايمان ثروتهای شما و فرزندان شما ، شما را از ياد خدا باز ندارد و
غافل نكند آنچنانكه آنها را غافل كرده است . " « و من يفعل ذلك‏
فاولئك هم الخاسرون »" . هر كس اين كار را بكند و اينچنين بشود يعنی‏
مال و ثروتش موجب غفلتش بشود زيانكار است . كلمه " خسران " به كار
رفته است چون در مال ، نفع و زيان مطرح است . همين مال كه عين سود است‏
، تبديل به زيان می‏شود .
" « و انفقوا مما رزقناكم من قبل ان ياتی احدكم الموت »" برعكس ،
بنای كار خودتان را بر انفاق بگذاريد ، بنای كار خودتان را بر اين‏
بگذاريد كه تا زنده هستيد از مال و ثروت خودتان ، خودتان استفاده كنيد .
استفاده شما در اين است كه اينها را در راه خدا بدهيد و تنها به اين‏
وسيله است كه مال خود را برای خود جاويد كرده‏ايد .