گفته‏اند : در قرآن مكرر اعمال انسان را به‏عنوان پيش‏فرستاده‏ها تعبير
می‏كند مثل آيه سوره حشر : " « يا ايها الذين امنوا اتقوا الله و لتنظر
نفس ما قدمت لغد »" ( 1 ) و تعبير " « ما قدمت يداه »" ( 2 ) و
" « بما قدمت ايديهم »" ( 3 ) هم در قرآن زياد آمده است . بنابراين‏
معنای آيه چنين است : انفاق كنيد و پيش بفرستيد خير را برای خود ،
اعمال شما پيش فرستاده‏هاست، كوشش كنيد كه آن چيزی را كه پيش می‏فرستيد
خير باشد .

شح نفس

" « و من يوق شح نفسه فاولئك هم المفلحون »" . اين مضمون در آيات‏
پيش هم آمده بود ، در سوره حشر هم اين مضمون را خوانديم . " شح "
عبارت است از بخل توام با طمع و حرص . بخل يعنی امساك ، در مقابل جود
كه بخشندگی است .
در قرآن ، هم كلمه " بخل " و هم كلمه " شح " آمده است . آن‏طور كه‏
بعضی گفته‏اند بخل عبارت است از همان حالت امساك . در فارسی هم‏
می‏گوييم فلان‏كس آدم بخيلی است ، يعنی آدم ممسكی است ، جود و بخشش‏
ندارد . شح ، بخل است به‏علاوه حرص . حال ممكن است كسی بخيل باشد يعنی‏
نسبت به آنچه دارد خيلی ممسك باشد اما حرص اينكه باز بيشتر به دست‏
آورد نداشته باشد . حريص نيست اما آنچه را كه دارد با گاز انبر هم‏
نمی‏توان از دستش بيرون آورد . بعضی ديگر حريص هستند ، آزمند هستند و
دائما می‏خواهند جمع كنند اما متقابلا بخشنده هم هستند . ولی " شحيح " به‏
آدمی می‏گويند كه هر دو را با هم جمع كرده باشد ، هم

پاورقی :
. 1 حشر / . 18
. 2 كهف / 57، نبا / . 40
. 3 بقره / 95، نسا / 62، قصص / 47، روم / 36، شوری / 48، جمعه / 7.