كلمه " حواری "
هنوز ريشه اصلی كلمه " حواری " برای من به دست نيامده است . غالبا در كتب اسلامی و تفاسير ، اين كلمه را به اين شكل معنا كردهاند كه اصلا يك كلمه عربی است و از ماده " حور " است . يك معنای ماده " حور " حركت و تردد است و يك معنای ديگر آن سفيدی است و بعضی به همين دليل گفتهاند كه حواريين ، " قصار " يعنی رختشوی بودهاند . در كتب تفسير ما اين مطلب زياد آمده است كه اينها رختشوی بودهاند چون لباسها را تميز و سفيد میكردند و از اين جهت به اينها " حواری " گفته شده است . ولی به احتمال زياد اين كلمه اصلا عربی نباشد و ريشه عبری يا سريانی داشته باشد ، مخصوصا اگر عبری باشد ممكن است يك وجه مشتركی با عربی داشته باشد . ولی خيلی بعيد است كه كلمه " حواری " عربی باشد ، [ زيرا ] كلمه " حواری " به ظاهر يعنی در مقايسه با لغات عربی به شكل جمع است ، ولی در تعبيرات قرآن و حتی در تعبيرات حضرت رسول صلی الله عليه و آله كلمه حواری مفرد است و " يای " اين كلمه يای نسبت است . در بعضی از احاديثی كه از حضرت رسول صلی الله عليه و آله نقل شده ، چنين آمده است كه فلان كس حواری من است ، معلوم میشود كه حواری جمع نيست . جمع حواری را بايد بگوييم : حواریها و يا حواريين و اين با لغات عربی جور درنمیآيد . خصوصا روايتی در عيون اخبارالرضا نقل