شده است ، حضرت رضا عليه السلام به بهترين وجهی بيان كرده‏اند . البته‏
يكی از كارها نصيحت و پند و اندرز و موعظه است ، ذكر خداوند است ، ثنا
و حمد الهی است ، بردن نام پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله و ائمه‏
عليهم‏السلام است . متاسفانه فرصت نكردم كه متن حديث را مجددا به ذهنم‏
بسپارم . از آن سه قسمت دو قسمت يادم هست ( 1 ) .
يكی اين است كه امام جمعه وظيفه دارد تازه‏ترين خبرها را از آنچه در
دنيای اسلام واقع شده است به اطلاع مردم برساند . ببينيد اسلام تا چه‏
اندازه توجه دارد كه مسلمين را در جريان اطلاعات مربوط به دنيای اسلام‏
قرار دهد . من در آن خطابه‏ها گفتم : اندلس اسلامی را در سيصد الی چهارصد
سال قبل قتل عام كردند و اين عضو بزرگ را از تن اين اندام بريدند و تا
سيصد سال بعد اين طرف دنيای اسلام خبردار نشد كه چنين عضوی را از او
بريده‏اند ! در تمام تواريخی كه در اين سيصد چهارصد سال نوشته‏اند اشاره‏ای‏
به چنين قضيه‏ای نيست . اولين كتابی كه در اين زمينه نوشته شد ، همين‏
كتابی است كه مرحوم دكتر آيتی خودمان نوشتند و خيلی كتاب خوبی هم هست‏
. در جاهای ديگر هم همين‏طور است . فرض كنيد شهرهای ايران را كه روسها
بردند ، آيا ساير بخشهای دنيای اسلام خبردار شدند كه چنين قضيه‏ای بوده‏
است ؟ پس اين خطبه‏ها و خطابه‏ها و اين منبرها كه وظيفه امامی است كه‏
جمعه را اقامه می‏كند ، يكی برای اين است كه تازه‏ترين اطلاعات دنيای اسلام‏
را به اطلاع مردم برساند .
امر ديگری كه حضرت رضا عليه السلام فرمود اين است كه امام جمعه مصالح‏
مردم را برای آنان بازگو كند ، يعنی درباره مصالح كلی عالم اسلام برای‏
مردم بحث كند .

پاورقی :
. 1 [ مراجعه شود به كتاب ده گفتار ، سخنرانی " خطابه و منبر " . ]