سعادت ابدی است ، يعنی يا زير صفر است يا بالای صفر، روی صفر نمی‏ايستد.
اينكه عرض كرديم انسان نمی‏تواند اكتساب نكند ، برای اين است كه هر
نگاه انسان يك كسب است ، هر سخن انسان يك كسب است ، هر قدمی كه‏
انسان بردارد يك كسب است ، يعنی تاثيرپذيری است . انسان به گونه‏ای كه‏
در عالم قرار گرفته است و دائما دارد نيروهای خود را مصرف می‏كند ، نه‏
اين است كه بگويد : من انرژی مصرف می‏كنم و اين‏قدر مصرف می‏كنم تا تمام‏
شوم و بعد كه تمام شدم يك صفر هستم ، اين‏طور نيست . هر كاری انسان‏
انجام دهد ، چيزی داده است و چيزی گرفته است ، منتها آن چيزی كه می‏گيرد
گاهی سعادت است و گاهی شقاوت .
امروزيها اصطلاحی دارند به نام " اصل تاثير متقابل " و حرف خوبی هم‏
هست كه امروزه گفته‏اند ، البته در گذشته هم می‏گفتند ولی امروزه بيشتر
روی آن تكيه می‏كنند . اصل تاثير متقابل معنايش اين است كه در دنيا هيچ‏
چيزی نيست كه يكطرفه اثر بگذارد ، هميشه تاثيرها دوطرفه است ، و تازه‏
اينها مدعی هستند كه اين تاثير دوطرفه ميان همه چيز با همه چيز است .
می‏گويند نمی‏شود يك شی در عالم وجود داشته باشد كه فقط از اشيا ديگر اثر
بپذيرد و خودش روی اشيا ديگر اثر نگذارد ، يا روی اشيا ديگر اثر بگذارد
و اشيا ديگر روی آن اثر نگذارند ، تاثير متقابل در كار است .
درباره يك انسان هم اين مطلب هست . ما با اين عالم بيرونی هميشه در
تاثير متقابل هستيم ، اين عالم روی ما اثر می‏گذارد و ما روی آن اثر
می‏گذاريم ، نمی‏توانيم خودمان را از قانون تاثير متقابل بيرون بكشيم .
منتها ما اگر مطابق هدايت و راهنمايی‏ای كه به ما كرده‏اند عمل كنيم ،
معادل آن سرمايه و صدها برابر آن سرمايه‏ای كه داده‏ايم ، از عالم و جهان‏
برای