مردی است به نام " عبدالرحمن بن خالد " كه پسر خالد بن وليد است .
چون پدرش سردار معروفی بود خودش هم ادعاهايی داشت . معاويه او را هم‏
مسموم كرد و از بين برد و حتی چندين نفر از بنی‏اميه را كه داعيه خلافت‏
داشتند از بين برد . در مورد آنها ، هدف معاويه فقط اين بود كه خودشان‏
را از بين ببرد ولی راجع به امام حسن عليه السلام هدف ديگری هم داشت و
آن اين بود كه می‏خواست علاقه و محبت به امام حسن عليه السلام را از بين‏
ببرد ، چون می‏دانست مردم به اهل‏بيت علاقه و محبت دارند و بعد هم‏
می‏خواست به خيال خود روح امام حسن عليه السلام را در زمان حياتشان خرد
كند . به حاكم مدينه سپرده بود كه روزهای جمعه موظف هستی حتما در حضور
حسن بن علی پدرش را لعن و سب كنی . در آيه نماز جمعه خوانديم كه وقتی‏
نماز جمعه اقامه می‏شود بر همه واجب است شركت كنند . اگر كسی شركت‏
نمی‏كرد نمی‏توانست بگويد من كه شركت نمی‏كنم برای اين است كه اينها
لياقت اين را ندارند كه نماز جمعه را اقامه كنند . فورا می‏گفتند اين فرد
مخالف نماز جمعه و كافر است و او را تكفير می‏كردند به‏طوری‏كه همان مردم‏
مقدس می‏ريختند و او را می‏كشتند . امام در نماز جمعه شركت می‏كرد . آن‏
وقت در حضور حضرت و در كنار قبر پيغمبر صلی الله عليه و آله خطبه نماز
جمعه كه در دو جلسه پيش عرض كرديم كه وظيفه امام جمعه در هنگام ايراد
خطبه چيست تبديل شده بود به لعن و سب علی عليه السلام . در آخر كار هم‏
به فكر افتاد كه امام حسن عليه السلام را از ميان بردارد . اين بود كه‏
وسيله مسموم كردن امام حسن عليه السلام را فراهم كرد ، آنهم نه يك‏بار
بلكه دو بار يا سه بار ايشان را مسموم كرد ... (1)

پاورقی :
. 1 [ متاسفانه جملات انتهايی نوار ضبط نشده است . ]