منافقين از بام افتاد و معلوم شد كه اينها خطا كرده‏اند ، بعضی به آنها
گفتند : برويد خدمت رسول اكرم صلی الله عليه و آله و اظهار ندامت كنيد
و از ايشان بخواهيد از خداوند برای شما طلب مغفرت كند . اين سخن به‏
آنها برمی‏خورد ! " « و اذا قيل لهم تعالوا يستغفر لكم رسول‏الله لووا
رووسهم »" وقتی به آنها گفته می‏شود بياييد تا پيغمبر برای شما استغفار
كند سرشان را می‏پيچند كه اين حرفها چيست كه می‏زنيد ؟ " « و رايتهم‏
يصدون و هم مستكبرون » " اينها را می‏بينی در حالی‏كه صد می‏كنند كه هم‏
ممكن است به معنای اعراض خودشان باشد و هم به معنای اعراض دادن مردم :
خودشان روی برمی‏گردانند و يا مانع مردم هستند و آنها تكبر می‏ورزند . كسی‏
كه به پيغمبر ايمان داشته باشد، محال است در مقابل ايشان استكبار بورزد.
قرآن می‏فرمايد ولی كار اينها از اين حرفها گذشته است. به آنها گفته‏اند
بياييد پيغمبر برای شما استغفار كند . مگر اين گناهان با اين استغفارها
آمرزيده می‏شود ؟
" « سواء عليهم استغفرت لهم ام لم‏تستغفر لهم لن يغفر الله لهم » "
فرقی نمی‏كند ، چه تو برای اينها استغفار بكنی و چه نكنی خدا هرگز اينها
را نخواهد آمرزيد . " « ان الله لايهدی القوم الفاسقين »" خدا مردم‏
فاسق و خارج را هدايت نمی‏كند . فسوق همان خروج است .
آيه بعد گويی می‏خواهد بيان كند كه چرا خداوند اينها را نمی‏آمرزد . قرآن‏
يك گناه اين منافقين را كه اهانتی بود كه به خدا ، پيغمبر اكرم صلی الله‏
عليه و آله ، اسلام و مومنين كردند گوشزد می‏كند : « " هم الذين يقولون‏
لاتنفقوا علی من عند رسول الله " » اينها همان كسانی هستند كه به ياران‏
خودشان می‏گويند چرا به اين مردمی كه نزد پيغمبر هستند انفاق می‏كنيد ؟ چرا
به اصحاب مهاجر پيغمبر انفاق می‏كنيد ؟ كلمه " انفاق " را به كار
برده‏اند . قرآن در سوره حشر همين قصه را نقل می‏كند . قرآن كلمه " ايثار
" را به كار می‏برد . ايثار يعنی