هر كسی بيايد اقتراح كند، مثل معركه گيرها، پيشنهاد كند اين قدر می‏دهم كه‏
فلان نمايش را بدهی . صحبت نمايش نيست ، صحبت اين است كه معجزه‏های‏
پيغمبران آيتها و دليلهای خداست يعنی دست حقيقت است كه دراز شده و
می‏خواهد انسان را بگيرد برای اينكه او ايمان بياورد و سر به جاده حقيقت‏
بگذارد . حال اگر كسی معجزه يك پيغمبر را ببيند و مع ذلك جحود بورزد و
مبارزه كند اينجاست كه عذاب الهی نازل می‏شود . عذابهای الهی كه خداوند
بر امتها نازل كرده است همه همان " « و لئن كفرتم ان عذابی لشديد » "
است. كفران ورزيديد : نعمت خدا به سوی شما آمد، دست هدايت به سوی شما
دراز شد و به جای اينكه از او استفاده كنيد آن دست را با شمشيرتان زديد.
سوره از " « اقتربت الساعة و انشق القمر »" شروع شد ، بعد فرمود :
" « و ان يروا آية يعرضوا و يقولوا سحر مستمر »" هر آيتی و نشانه‏ای و
دليلی ( كه از خدا ببينند ) كه هر آدم بی‏غرضی عاشق اين است كه آيتی از
خدا ببيند تا به دنبال آن برود اينها در مقام توجيه و تفسير و تأويل آن‏
بر می‏آيند به گونه‏ای كه به اصطلاح عذری برای خودشان و ديگران بتراشند .
بعد قرآن فرمود : " « و لقد جاءهم من الانباء ما فيه مزدجر »" خبرهايی‏
كه در آنها ازدجاری باشد يعنی موعظه‏ای و امتناعی از اين حرفها باشد به‏
قدر كافی رسيده ( كه ) اين كارها خيلی خطر دارد : معجزه‏ای رخ بدهد ، دست‏
هدايتی بيايد و انسان حقيقت را تشخيص بدهد ، باز چشمهايش را ببندد ،
نعمتی به اين اهميت و عظمت برای انسان پيش بيايد و در عين حال انسان‏
خودش را به آن راه بزند ، اين پشت سرش عذاب و عقوبت دارد .
بعد از مطرح كردن مسأله قيامت ، حال به عنوان نمونه چند قصه و داستان‏
را بدون اينكه بخواهد جزئيات آنها را ذكر كرده باشد هر كدام را