مواردی است كه تقريبا در دو جهت ضد است . ( از ماده " ولی " است .
) دو نفر كه با يكديگر مصاحب باشند ، به هم نزديك باشند ، به هم مرتبط
و متصل باشند ، گاهی به اينها " مولی " می‏گويند به اعتبار اينكه هم‏
پيمان و نزديك ( هستند ) . ( وقتی ) هم پيمان می‏شوند اين مولای اوست ،
او مولای اين ، يعنی به هم نزديك‏اند . و گاهی " مولی " می‏گويد ولی از
اين دو نفر به يكی می‏گويند " مولی " يعنی حامی ، پناه دهنده ، به ديگری‏
می‏گويند " مولی " يعنی واقع در تحت حمايت او و كسی كه ديگری دارد از
او حمايت می‏كند . لهذا ما به اميرالمؤمنين می‏گوييم " مولای " ، درباره‏
خودمان می‏گوييم : " انا موليك " ، در زيارتها هست . به ايشان می‏گوييم‏
: " مولی كل مؤمن و مؤمنة " يا می‏گوييم : " حضرت مولی چنين فرمود "
. گاهی هم در دعاها می‏گوييم : " انا موليك " من مولای تو هستم . اين دو
معنا متضاد هستند . " او مولاست برای ما " يعنی ما از او می‏خواهيم كه‏
در پناه او باشيم ، او حامی ما باشد . " ما مولای او هستيم " يعنی در
تحت تصرف او هستيم . اينجا می‏فرمايد : " « يوم لا يغنی مولی عن مولی‏
شيئا »" روزی كه هيچ مولايی ، هيچ حامی‏ای از كسی كه تحت حمايتش است‏
نمی‏تواند حمايت كند و سودی به او برساند . " « و لا هم ينصرون »" و نه‏
كمك می‏شوند . می‏خواهد بگويد كه نه كسی می‏تواند صد در صد نجات دهنده‏
شخص ديگر باشد و نه كسی می‏تواند كمك برساند ، يعنی خود او چيزی داشته‏
باشد ولی ديگری می‏آيد مددی به او می‏رساند ، مثل اينكه در جلسه امتحان يك‏
وقت هست كسی هيچ چيزی ندارد ، ديگری همه را به او می‏رساند ، يك وقت‏
نه ، كمی بلد است ، چند كلمه‏ای هم كه بلد نيست ديگری به او می‏گويد .
هيچ اينها وجود ندارد " « الا من رحم الله »" . اين جمله استثنای از "
« و لا هم ينصرون »" است : مگر كسی كه مورد رحمت الهی قرار بگيرد .
مفسرين گفته‏اند اين خودش از ادله شفاعت است . از