كه میگويد : " « ظهر الوجود ببسم الله الرحمن الرحيم »" تمام هستی
مظهر « بسم الله الرحمن الرحيم »است ، مظهر رحمانيت يك رحمان و مظهر
رحيميت يك رحيم است . عالم را رحمانيت و رحيميت به وجود آورده ، و
به قول يكی از نويسندههای عرب ، حالت يك نفر مؤمن در وقتی كه در دنيا
قدم میزند حالت انسانی است كه در يك مهرگان و جشن قدم بر میدارد ، در
جايی قدم بر میدارد كه قبلا دعوتش كردهاند ، گفتهاند بيا اينجا . مثل
اينكه انسان را در يك مهمانی دعوت كنند بعد برود آنجا ، هر چه كه آنجا
میبيند ميان آن و خودش رابطه برقرار میكند ، میگويد ببين ، آن گل را
آنجا گذاشتهاند ، برای ما آنجا گذاشتهاند ، برای اينكه ما استفاده كنيم
چون مهمان هستيم ، ببين ، منزلشان را چه زينت و آرايش كردهاند ! آن
تابلو را آنجا میبينی ، اين فرش را اينجا میبينی ؟ همه اينها را آماده
شده و حساب شده میبيند و با آمدن خودش ارتباط قائل است . قرآن میخواهد
كه انسان خودش را در عالم اين جور احساس كند ، حالت كسی كه دعوتش
كردهاند به منزلی و در آن منزل آنچه كه وجود دارد حساب دارد و با آمدن
او ارتباط دارد . آن وقت است كه انسان در خودش احساس مسؤوليت میكند
، بعد فكر میكند پس برای چه ما را دعوت كردهاند ؟ دعوت كردهاند كه
بياييم بخوريم و بچريم و برويم يا مسأله ديگری هم هست ؟ پس ما كه به
يك مهمانی و به منزلی كه برای ما آماده شده است آمدهايم ، بايد بدانيم
كه چه هدفی از اصل آمدن ما هست .
" « الله الذی سخر لكم البحر »" الله است آن كسی كه اين دريا را
مسخر شما قرار داده . معنای " مسخر قرار داده " يعنی آب را طوری خلق
كرده ، شما را به شكلی خلق كرده ، چوب را به شكلی خلق كرده ، هوا را به
شكلی خلق كرده و باد را به شكلی خلق كرده ، همه اينها را به گونهای
|