اول دستش را بلند كند بعد پايش را بلند كند ، همين طور كم كم اين صفحه
داغ او را مجبور میكند دست و پايش را به يك ترتيب مخصوصی بلند كند ،
اين میشود رقص خرس . ولی به هر حال اين حيوان از راه سوزاندن پايش ،
بدون اينكه خودش بفهمد چكار میخواهد بكند چنين رقصی میكند . در تربيت
بچه و انسان به طور كلی تربيتی كه خود آن مربی نفهمد كه هدف چيست ،
همان حالت خرس مابی را پيدا میكند ، يعنی اين بچه وقتی شما به او
میگوييد اين كار را نكن ، اول بايد بفهمد كه چرا نبايد اين كار را بكند و
الا گيج میشود و حتی بيماری روانی پيدا میكند .
اتفاقا اين مثال در حديث آمده . گويا گاهی ( مردم ) بچههای كوچكشان را
میآوردند خدمت رسول اكرم و میگفتند يا رسول الله شما به گوش اينها مثلا
دعا بخوانيد ، يا همين قدر میخواستند كه پيغمبر بچهشان را در بغل بگيرد ،
نوازش بكند ، تبركی بود . ظاهرا مكرر اتفاق افتاده كه بچه را دادند به
پيغمبر اكرم بچه ادرارش شروع شد . تا ادرارش شروع شد پدر يا مادرش
دويد كه بچه را بگيرد ، فرمود : « " لا تضرموه " » بچه كه ادرارش
میگيرد نهيب به او نزنيد ، بگذاريد ادرارش را به طور كامل بكند . فرمود
مهم نيست ، من دامنم را آب میكشم ، بچه است ادرار كرده ، بعد دستور
كلی داد : هرگز بچه را وقتی ادرارش شروع میشود مانع نشويد ، نهيب نزنيد
( از نظر طبی هم اين امر بيماری بدنی برای بچه ايجاد میكند ) چرا ؟ اين
كه برای بچه تربيت نشد ! او كه نمیفهمد اصلا ادرار چيست ، نجس شدن
چيست ، كثيف شدن و متعفن شدن چيست . بنابراين بچه تا در اين سن هست
نبايد ادرار نكردن را به صورت يك امر ممنوع بر او تحميل كرد . او بعد
در جای ديگر هم خيال میكند كار بدی دارد میكند و نبايد اين كار را بكند .
بعد يك عارضه روحی برايش پيدا
|