پاورقی : . 1 ق / . 22
دوستيهايی كه بر مبنای مطامع مادی است تا وقتی میتواند ادامه داشته باشد
كه پای مطامع مادی در ميان باشد ، وقتی كه اينها رفت علت دوستی از ميان
میرود ، خصوصا اگر با آشكار شدن حقايق همان علت دوستی به علت دشمنی
تبديل شود . مثلا میديد كه اين شخص به او فلان منفعت را میرساند ، اين
سبب میشد كه دوستیاش زيادتر بشود . در قيامت كه حقايق برايش آشكار
میشود میبيند همان چيزی كه در دنيا محبتش را جلب میكرد برايش آتش
آورده است ، يعنی همان ملاك دوستی ، ملاك دشمنی میشود . به هر ميزان كه
آن پيوند در دنيا بيشتر منشأ دوستی بوده ، در قيامت بيشتر منشأ دشمنی
میشود . اين در صورتی است كه مناط و ملاك ، مطامع مادی باشد . اما اگر
دو نفر نه بر مبنای ماديات بلكه بر مبنای معنويات ، بر اساس توحيد و
بندگی خدا و عقيده و ايمان در دنيا با يكديگر دوست باشند در قيامت اين
دوستی به تنها از بين نمیرود بلكه شديدتر میشود چون علت باقی است . تا
علت باقی است معلول باقی است . در آنجا بينش ( آنها ) قويتر و شديدتر
است چون ايمانشان تبديل به شهود میشود : " « فكشفنا عنك غطائك فبصرك
اليوم حديد غ" (1) طبعا آن دوستی كه بر مبنای خدا و عقيده درست و ايمان
صحيح واقعی بوده است باقی میماند .
بنابراين دوستانی كه در راه ايمان و خدا و در راه حق و حقيقت يكديگر
را دوست دارند در قيامت هم يكديگر را دوست دارند و بلكه شديدتر .
در قرآن كريم جزء لذايذ اهل بهشت اين را ذكر میكند كه آنها برادرانه
در كنار يكديگر هستند: " « و نزعنا ما فی صدورهم من غل اخوانا علی سرر
پاورقی : . 1 ق / . 22 |