مدت معين . اگر يك مهاجر می‏مرد ، چيزی اگر داشت به برادر انصاری او
می‏رسيد ، و برعكس . در آن مدتی كه مسلمين در مضيقه بودند پيغمبر اين حكم‏
را برقرار كرد ، بعد حكم را برداشت و فرمود ارث بر همان اساس قرابت و
خويشاوندی است ، كه هنوز هم اين حكم باقی است . و در همان جاست كه‏
مسئله برادری پيغمبر با اميرالمؤمنين مطرح است . اين را اهل تسنن هم‏
قبول دارند . پيغمبر اكرم ميان هر يك از مهاجرين و انصار عقد اخوت بست‏
و طبق قاعده بايد ميان علی ( ع ) كه از مهاجرين است و يكی از انصار عقد
اخوت برقرار بكند ولی با هيچيك از انصار عقد اخوت برقرار نكرد .
نوشته‏اند كه علی ( ع ) آمد نزد پيغمبر و فرمود : يا رسول الله ! پس‏
برادر من كو ؟ شما هر كسی را با يكی برادر كرديد . برادر من كو ؟ فرمود :
» انا اخوك « من برادر تو هستم . اين يكی از بزرگترين افتخارات‏
اميرالمؤمنين است كه نشان می‏دهد اميرالمؤمنين در ميان صحابه پيغمبر يك‏
وضع استثنائی دارد ، او را نمی‏شود با ديگران همسر كرد ، هم تراز و
قرارداد ، و الا خود پيغمبر علی القاعده بايد مستثنی باشد و تازه اگر هم‏
مستثنی نباشد ، پيغمبر هم از مهاجرين است و بايد با يكی از انصار عقد
اخوت ببندد ، و علی ( ع ) هم با يكی از انصار . ولی نه ، ميان خودش و
علی ( ع ) عقد اخوت بست . اين بود كه اين سمت برادری و اين شرف‏
برادری برای هميشه ب رای علی ( ع ) باقی ماند و خود حضرت از خودش به‏
اين سمت ياد می‏كند و ديگران هم می‏گويند : اخو رسول الله برادر پيغمبر .
علی پسر عموی پيغمبر بود از نظر نسب ، ولی می‏گويند برادر پيغمبر . به‏
اعتبار همين است . در اين وقت [ وقت بستن عقد اخوت ميان مهاجرين و
انصار ،