مشرك يعنی كسی كه در پرستشهای رسمی غير خدا را پرستش میكند مثل همان
بتپرستهای عربستان يا ستاره پرستان يا خورشيد پرستان يا انسان پرستها ،
يا آتش پرستها كه در دنيا بودهاند ، و واقعا انسان يا ستاره يا آتش يا
خورشيد و يا دريا را پرستش میكردهاند . مشركين از نظر قرآن با ساير غير
مسلمانان يعنی افراد موحد و خداپرست مخصوصا آنها كه به يكی از اديان
آسمانی كه ريشهای دارد معتقدند حسابشان فرق میكند . " مشرك " از نظر
روابط مسلمان با غير مسلمان يك وضعی دارد و غير مشرك كه در قرآن آنها
را اهل كتاب میگويند وضع ديگری دارد كه بعد انشاءالله در همين سوره
توضيح خواهيم داد . پس يك قسمت از بحث ، مربوط به مشركين است و
ابتدا هم از مشركين شروع میشود . قسمتی از آيات اين سوره مربوط به اهل
كتاب است ، غير مسلمانانی كه خود را پيرو يكی از كتابهای آسمانی سابق
میدانند يعنی يهوديها و مسيحيها و حتی مجوسيها . يك قسمت از اين سوره
بحث درباره منافقان است . درباره منافقان هم در اين سوره زياد بحث شده
است . منافقان يعنی كسانی كه متظاهر به اسلامند ولی در قلبشان و در عمق
روحشان مسلمان نيستند ، كافرند ، غير مسلمانند ، و در نتيجه مردمی هستند
دو چهره : يك چهرهشان چهره مسلمانی و چهره ديگرشان چهره كفر است . وقتی
با مسلمانان مینشينند اظهار مسلمانی میكنند و عمل مسلمانی انجام میدهند ،
و وقتی با كافران مینشينند مانند آنها هستند و خودشان را از آنها به
حساب میآورند . آيات اول اين سوره تا نزديك چهل آيه مربوط به مشركين
است .
اينجا يك تاريخچهای هست كه ما بايد متوجه آن باشيم تا
|