كه از مجموع آيات آن معلوم است نه طرفدار جنگ است به طور كلی و در هر
شرايطی و نه طرفدار صلح است به طور كلی و در هر شرايطی . در شرايط خاصی
پيشنهاد صلح میكند و به پيغمبر ( ص ) اصرار و تأكيد میكند و به پيغمبر (
ص ) اصرار و تأكيد میكند كه از صلح و سلام نترس و مگذر ، و در شرايطی كه
معلوم شود طرف خائن است و در همان شرايطی است كه هفته پيش عرض كرديم
، میگويد با اينها بجنگ .
بعد از اين آيه میفرمايد : « يا ايها النبی حرض المؤمنين علی القتال
ای پيغمبر ! اهل ايمان را بر قتال ترغيب و تحريض كن . ممكن است كسی
بگويد در اينجا چه تناسبی است ميان مسئله صلح و اينكه میگويد مؤمنين را
تحريض بر قتال كن . اين مطلب را بايد برايتان روشن كنم .
از مجموع آيات قرآن و سنت پيغمبر ( ص ) اين مطلب به دست میآيد كه
مسلمانان و يا لااقل سربازان اسلامی هميشه بايد آمادگی كامل برای جهاد
داشته باشند. در آيات پيش خوانديم: « و اعدوا لهم ما استطعتم من قوهغ .
نمیگويد در حال جنگ نيرو تهيه كنيد. میگويد نيرو تهيه كنيد. نيرو را قبلا
بايد تهيه كرد . جنگ ممكن است در فاصله پنج روز ضرورتش احساس شود .
نيرو را كه در ظرف پنج روز نمیشود تهيه كرد . مهيا بودن و نيرومند بودن
را اسلام برای هميشه توصيه میكند اما جنگ را در شرايط خاصی . . . ولی بعد
میگويد مسلمين را ترغيب كن به جنگيدن و جهاد . روح مسلمان هميشه بايد
آماده جنگ باشد. حديثی از پيغمبر اكرم نقل كردهاند كه مضمون عجيبی دارد.
پيغمبر اكرم فرمود : » من لم يغز و لم يحدث نفسه بغزو مات علی شعبه ²
|