مصالح عمومی بشود ، و اساسا اين يك اصطلاحی است در قرآن كه هر چيزی كه‏
راه خصوصی و فردی برای مصرف آن نباشد ، راه مصرف آن را " سبيل الله "
می‏نامد . ما در باب زكات می‏خوانيم : « و فی سبيل الله » . يكی از
راههای مصرف زكات ، راه خداست . راه خدا يعنی چه ؟ هر راهی كه راه‏
شخص خودمان نبود و راه مصلحت عموم بود ، آن را می‏گويند راه خدا . شما
پول خود را به يك فقير می‏دهيد يا خرج مسجد يا بيمارستان و يا مدرسه‏
می‏كنيد . می‏گوييد در راه خدا يا برای خدا دادم . مگر به نفع خدا كسی پول‏
می‏دهد ؟ ! بديهی است معنای اين سخن اين نيست كه خدا مصرف كننده است‏
بلكه هر چيزی كه راه عموم باشد ، ما می‏توانيم آن را راه خدا بناميم .
سه سهم از شش سهم به نام خدا و پيغمبر و امام است كه بايد صرف مصالح‏
كلی و عمومی بشود . در اينجا نكته مهمی است كه به آن اشاره می‏كنم : ما
با اهل تسنن در آيه ديگری در همين سوره انفال نيز اختلاف نظر شديدی داريم‏
كه آن هم به همين اهميت است . آيه اول اين سوره است : « يسئلونك عن‏
الانفال ، قل الانفال لله و الرسول ». ای پيغمبر ! از تو درباره انفال‏
می‏پرسند . بگو انفال منحصرا مال خدا و پيغمبر است . انفال يعنی چه ؟ اهل‏
تسنن می‏گويند انفال يعنی غنائم جنگی ، آيه انفال هم مربوط به غنائم جنگ‏
است . و عجيب اين است كه بعضی از مترجمين كه قرآن را به زبان فارسی‏
ترجمه كرده‏اند ، اسم سوره انفال را گذاشته‏اند سوره " غنائم " ( يا
غنائم جنگی ) . اين غلط است . ائمه ما گفته‏اند انفال اختصاص به غنائم‏
جنگی ندارد . انفال يعنی هر ثروتی كه بشر آن را با كار تحصيل نكرده و
مفت و مجانی به دست