نزديك پولها در اين راه خرج خواهند كرد . اما نتيجه نهايی چيست ؟ آيا
از اين پول خرج كردنهای خود نصيبی خواهند برد و موفقيتی كسب خواهند كرد
؟ « ثم تكون عليهم حسره ». فقط آن داغش در دل اينها باقی میماند كه ای
افسوس اينهمه پول خرج كرديم آخرش هم به نتيجه نرسيديم . چون فرق است
ميان پولی كه يك نفر مؤمن در راه خدا و برای خدا خرج میكند [ و پولی كه
يك نفر كافر برای مسدود كردن راه خدا خرج میكند . ] . مؤمن هيچ وقت
حسرت نخواهد خورد ، اعم از آنكه در راهی كه خرج میكند ، به نتيجه برسد
يا نرسد . البته مؤمن بايد در راهی خرج بكند كه به نتيجه برسد نه مثل
بعضی از اشخاص كه وقتی به او میگويی آقا اين پولت را كه در فلان راه
میدهی به خيال خودت به نام خير ، برای چه میدهی ؟ میگويد من میدهم ، به
گردن او ، بگذار او برود به جهنم . نه ، تو هم میروی به جهنم . تو هم كه
پولت را به آدمی میدهی كه خودت به او اعتماد نداری و نمیدانی نتيجه
نهايی اين پول خرج كردن چيست و آيا به نفع اسلام است يا نه [ مستحق كيفر
هستی ] . میگويد من به اين حرفها چه كار دارم ؟ ! من از گردن خودم رد
میكنم ، بگذار او برود جهنم . نه ، توهم كه پول میدهی به نام خدا و اسلام
ولی در نهايت امر اين پول صرف اشخاص يا اموری میشود كه بر ضرر اسلام
است ، به جهنم میروی . ولی اگر يك نفر مؤمن آن مقداری كه بر او لازم و
واجب است ، سعی و كوشش خود را كرد كه پولش را در راهی خرج كند كه راه
خير باشد ، اما از آنجا كه بشر است و گاهی اشتباه میكند نتيجهای نگرفت
، وجدانش آرام است چون او به حسب نيت صادقانه خودش و به حسب سعی و
|