پاورقی : 1 - آيات 10 و 11 سوره سجده .
بگيريد ، میگويند استيفا كرد . " استيفا " هم از اين لغت است . اگر
تمام طلبتان را بگيريد نه اينكه نيمی از آن را بگيريد و نيمی را نگيريد ،
میگويند توفی كرد يعنی استيفا كرد . پس " توفی " و " استيفا " به
معنی از دست رفتن نيست ، برعكس ، چيزی را به تمام و كمال تحويل گرفتن
است . قرآن هميشه " مردن " را " كامل تحويل گرفتن " تعبير میكند .
لهذا میفرمايد : « الله يتوفی الانفس حين موتها »خدا نفوس را در وقت
مردن به تمام و كمال تحويل میگيرد . آيهای هست در سوره سجده :
²و قالواء اذا ظللنا فی الارض »آيا آن وقتی كه ما گم شديم در زمين ( فقط
همان بدنش را میبيند ) پراكنده شديم ، هر ذرهمان به جايی رفت كه پيدا
شدنی نبود « اننا لفی خلق جديد »بار ديگر خلق میشويم ، زنده میشويم ،
محشور میشويم ؟ قرآن میگويد : بل هم بلقاء ربهم كافرون بلی اينها لقاء
پروردگار را كه قيامت است منكرند . به اينان جواب بده : « قل يتوفيكم
ملك الموت الذی وكل بكم ثم الی ربكم ترجعون »( 1 ) بگو اشتباه كردی كه
آن پراكنده شده را خودت دانستی . تو آن نيستی . آنچه كه تو ، تو هستی به
آن ، چيزی است كه فرشته ما او را تحويل گرفته و با خودش برده است . از
اين آيه و آياتی نظير آن ، كاملا فهميده میشود كه در قرآن ، مردن ، وفات
است نه فوت ، از وفات هم كمی بالاتر ، " توفی " است . يعنی " مردن
" از دست رفتن نيست ، نسبت به ما از دست رفتن است اما از نظر شخص
متوفی تحويل داده شدن است ، تحويل گرفته شدن است از يك عالم ديگر .
فرشتگان الهی میآيند او را تحويل میگيرند و میبرند .
پاورقی : 1 - آيات 10 و 11 سوره سجده . |