پاورقی : 1 - سوره ابراهيم ، آيه . 36
نماند كه بعد بگويد به من ابلاغ نشد . وقتی كه علی ( ع ) خسته میشد و
صدايش میگرفت ، صحابه ديگر پيغمبر میآمدند از او نيابت میكردند و همان
آيات را ابلاغ مینمودند .
يك اختلافی ميان شيعه و سنی در ابلاغ سوره برائت موجود است و آن اينكه
اهل تسنن بيشترشان به اين شكل تاريخ را نقل میكنند كه پس از آنكه وحی
خدا به رسول اكرم رسيد كه اين سوره را يا بايد خودت ابلاغ كنی يا كسی از
خودت ، و پيغمبر علی ( ع ) را مأمور ابلاغ سوره برائت كرد ، علی به سوی
مكه آمد . تا آمد ، ابوبكر مضطرب شد ، پرسيد آيا اميری يا رسول ؟ يعنی
آيا آمدهای اميرالحاج باشی يا يك كار مخصوص داری ؟ فرمود : نه ، من يك
رسالت مخصوص دارم ، فقط برای آن آمدهام . پس ابوبكر از شغل خودش
منفصل و معزول نشد ، او كار خودش را انجام داد و علی ( ع ) هم كار خودش
را . ولی اقليتی از اهل تسنن كه در " مجمع البيان " نقل شده و همه اهل
تشيع میگويند وقتی كه علی ( ع ) آمد ، ابوبكر به كلی از شغل خودش منفصل
شد و برگشت به مدينه . تعبير قرآن اين است كه اين سوره را نبايد به
مردم ابلاغ كند مگر خود تو يا كسی كه از تو است . اهل تشيع روی اين كلمه
" از تو است " تكيه میكنند ، میگويند اين كلمه " كسی كه از تو است
" : » رجل منك « كه در بسياری از روايات هست ، مفهوم خاصی دارد . حالا
من نظائرش را بگويم :
درباره حضرت ابراهيم است كه فرمود : « فمن تبعنی فانه منی »( 1 )
پاورقی : 1 - سوره ابراهيم ، آيه . 36 |