« لبشر من قبلك الخلد أفان مت فهم الخالدون غ( 1 ) قرآن می‏گويد ما برای‏
هيچ بشری قبل از تو ابديت قرار نداديم ، هيچ بشری الی الابد زنده نيست ،
بالاخره می‏ميرد : « كل نفس ذائقه الموت »( 2 ) . حالا [ ممكن است ] يك‏
كسی بيشتر عمر بكند يك كسی كمتر ، بالاخره می‏ميرد . در اين آيه اگر نفس‏
را به معنای ذات بگيريم يعنی تمام اشياء هم بايد بميرند . ولی آيا اين‏
حرف درست است كه همه چيز دائما در تغيير است ؟ نه ، ممكن است چيزی‏
در دنيا باشد كه متغير به آن معنائی كه اجسام تغيير می‏كنند نباشد ، ثابت‏
بماند . يكی از آنها روح بشر است . بشر جسمش پير می‏شود و رو به فنا
می‏رود و تغيير می‏كند ولی روحش اينطور نيست .
از نظر علمی ثابت شده است كه بدن انسان مجموعه‏ای است از حيوانات‏
ذره بينی كوچك به نام سلول . سلولها بر دو قسمند : سلولهای عصبی و
سلولهای غير عصبی . اينكه سلولهای غير عصبی نو و كهنه می‏شوند قديميها
قبول داشته‏اند و امروز هم ثابت است . در مورد سلولهای عصبی می‏گويند خود
سلول نمی‏ميرد ولی پيكر آن عوض می‏شود . بنابراين اگر شما يك انسان را در
نظر بگيريد مثل اينست كه ساختمان و بنای اين مسجد را در نظر بگيريد .
اگر همه جای اين ساختمان را عوض بكنند : سقف را عوض بكنند ، كفش را
عوض بكنند ، ديوارها را عوض بكنند ، يك آدمی كه قبلا اين مسجد را ديده‏
است ، حالا كه می‏بيند ممكن است خيال بكند كه اين همان مسجد است در
صورتی كه از آن مسجد

پاورقی :
1 و 2 - سوره انبياء ، آيات 34 و . 35