" قاعده ملازمه "

« فلولا نفر من كل فرقه منهم طائفه ليتفقهوا فی الدين و لينذروا قومهم‏
اذا رجعوا اليهم »( 1 ) .
در شب گذشته عرض شد يكی از دستورهائی كه در دين مقدس اسلام هست ،
دستور تفقه است . تفقه همان معرفت به معارف و احكام و دستورهای دين‏
است ، نه معرفت سطحی بلكه معرفت عمقی . دستور تفقه می‏رساند كه در دين‏
مقدس اسلام خاصيتی وجود دارد كه آن خاصيت با تفقه روشن می‏شود يعنی در
دستورات اين دين ظاهرهائی هست و باطنهائی . البته اشتباه نشود ، اينكه‏
كلمه ظاهر و باطن می‏گوئيم ، در حدود همان مسائلی است كه ديشب عرض كردم‏
و امشب هم نمونه‏هائی عرض می‏كنم . اين دين تفقه پذير و به تعبير ديگر
اجتهاد پذير است . اجتهاد پذيری يا تفقه پذيری اين دين فرع بر اين است‏
كه يك عمقی در دستورات آن و يك جريانهای مخفی در آن وجود داشته باشد
كه با نيروی تفقه و اجتهاد می‏توان آنها را درك كرد .

پاورقی :
1 - سوره توبه ، آيه . 122