هيچ دستوری را گزاف نمیدهد ، امروزی را كه اسلام سنت كرده است ما بايد
به صورت يك اصل حفظ كنيم . مثلا ديشب در جواب سؤال يكی از آقايان عرض
كردم اسلام برای غذا خوردن آدابی ذكر كرده است . اسلام دين تشريفاتی نيست
بلكه اگر آدابی را ذكر كرده ، حساب نموده است . مثلا اگر میگويد مستحب
است اطاله الجلوس عند المائده يعنی طول دادن نشستن بر سر سفره ، مستحب
است انسان غذا را زياد بجود ، مستحب است بسم الله بگويد ، مستحب است
الحمدلله بگويد ، مستحب است دست را قبل و بعد از غذا بشويد ، اينها
تشريفاتی نيست ، حقايق است . اسلام به سلامت انسان اهميت میدهد ،
میخواهد دندان ، معده و اعصاب انسان سالم باشد . تنها به جنبههای روانی
نمیپردازد . آدمی كه سر سفره با عجله غذا میخورد ، اين خودش منشأ مرض
میشود . اين ، يك حسابی است كه به يك زمان اختصاص ندارد و برای تمام
زمانها است . اسلام میگويد مستحب است لقمه را كوچك برداريد ، مستحب
است زياد بجويد ، مستحب است دست را قبل از غذا بشوئيد . حديثی است ،
نقل میكنند كه حضرت علی ( ع ) مزرعهای داشت . مردی است به نام " ابی
نيزر " میگويد روزی حضرت به مزرعه آمد ، خودش كلنگ برداشت و در يك
چاه فرو رفت ، مدت زيادی در آن چاه عمل مقنی گری انجام میداد و خيلی هم
به تندی كار میكرد . يك وقت از چاه بيرون آمد در حالی كه عرق از سر و
صورت او جاری بود . بعد فرمود آيا اينجا غذائی حاضر هست ؟ گفتم بله ،
مقداری كدو هست ، خدمتتان بياورم ؟ فرمود بسيار خوب ، بياور .
|