تفكيك پذير نيست . اسلام كه نمیگويد يا جهاد برو و نماز نخوان و يا نماز
بخوان و جهاد نرو . اسلام میگويد نماز بخوان و به جهاد برو ، جهاد بكن كه
نماز بخوانی و نماز بخوان كه جهاد كنی . حالا اگر يك سرباز اشتباه بكند ،
بجای اينكه جهاد بكند نماز بخواند ، بايد به او فهماند كه اينها از هم
جدا نيستند .
مثل بعضی از افراد پولدار كه میگويند ما كه پول داريم بجای نماز خواندن
پول میدهيم ! كی همچه چيزی میشود ؟ ! اسلام آن انفاقی را كه منفك از نماز
باشد اصلا قبول ندارد . اگر عكسش را بگوئيد ، يك آدم پول پرست و پول
دوست اما آماده خدمت بگويد من به جای اينكه انفاق بكنم نماز میخوانم ،
از ما هفده ركعت نماز واجب خواستهاند و مجموعا 51 ركعت خواستهاند ، من
بجای اينها صد و دو ركعت نماز میخوانم ، مثلا نماز قضای ديگران را هم
میخوانم كه از من پولی نخواهند . آيا اين قبول است ؟ نه . پس بايد به
مردم فهماند كه تعليمات اسلامی تجزيه ناپذير است ، به منزله اعضاء يك
پيكرهاند . نماز به جای خود ، حج به جای خود ، زكات به جای خود ، خمس
به جای خود ، امربه معروف و نهی از منكر به جای خود ، هر كدام بايد
موقعشان شناخته بشود .
آن كسی كه درباره نماز گفت : حی علی خيرالعمل او حساب كرده گفت . در
اين زمانی كه تو هستی كه سربازان تو با دنيا طرف شدهاند باز بايد نماز
را با صفت خيرالعمل ذكر كرد .
ما اسم اين نوع تصرفات و رعايت مقتضيات زمان را افراط كاری میگذاريم
يا به عبارت ديگر اسمش را جهالت میگذاريم چون اين ناشی از حساب نكردن
است ، ناشی از
|