تسنيم
تفسير قران كريم - جلد ۲
آية الله جوادى آملى
- پىنوشتها -
- ۶ -
1501-
سوره انسان ، آيه 1.
1502-
سوره فصلت ، آيه 9.
1503-
سوره ذاريات ، آيات 20 - 21.
1504-
سوره طور، آيه 35.
1505-
سوره طور، آيه 36. مراد از السموات والارض در مواردى كه
تعبير ما فيهن يا ما بينهن همراه با آن نيامده ، مجموع نظام
آفرينش است .
1506-
سوره جاثيه ، آيه 24.
1507-
سوره جاثيه ، آيه 24.
1508-
سوره جاثيه ، آيه 24.
1509-
سوره ملك ، آيه 2.
1510-
سوره جاثيه ، آيه 24.
1511-
سوره جاثيه ، آيه 24.
1512-
سوره انعام ، آيه 29.
1513-
سوره مومنون ، آيه 115.
1514-
سوره مومن ، آيات 10 - 11.
1515-
برخى مفسران گفته اند آيه سوره غافر دلالتى بر حيات برزخى انسان
ندارد؛ در حالى كه هم از آيه سوره غافر و هم از آيه مورد بحث حيات برزخى استفاده مى
شود: اما در آيه سوره غافر، چون دو احياء و دو اماته مطرح است ، اماته
اول عامل انتقال انسان از دنيا به عالم ديگر اس و چون اماته دوم بدون احياى سابق ممكن
نيست ، پس اماته دوم اقتضا مى كند كه انسان در برزخ حياتى ديگر داشته باشد و آنگاه
از حيات برزخى به صحنه قيامت كبرا منتقل شود و اين
انتقال جديد يك چهره اش اماته دوم است .
در آيه محل بحث نيز چون خداى سبحان فرمود: (ثم يحييكم ثم اليه ترجعون ) و افزون
بر احياء رجوع به سوى خدا را نيز با حرف عطف ثم ذكر كرد، معلوم مى
شود بين احياء رجوع فرق است و چون رجوع ناظر به حيات قيامتى است ،
پس احياء ناظر به حيات برزخى است و هر يك از دو جمله به مرحله خاصى از سير انسان
اشاره دارد و گرنه مى فرمود: ثم يحييكم واليه ترجعون و يا تنها مى
فرمود: ثم اليه ترجعون .
1516-
سوره مومنون ، آيه 100.
1517-
سوره انشقاق ، آيه 6.
1518-
سوره انشقاق ، آيات 7 - 13.
1519-
سوره فجر، آيات 27 - 30.
1520-
تهذيب ، ج 3، ص 126.
1521-
سوره فجر، آيات 27 - 28.
1522-
سوره بروج ، آيه 13.
1523-
سوره مومنون ، آيه 14.
1524-
سوره طه ، آيه 55.
1525-
سوره مومنون ، آيه 15.
1526-
سوره فرقان ، آيه 49، سوره زخرف ، آيه 11، سوره ق ، آيه 11.
1527-
سوره يس ، آيه 33.
1528-
سوره بقره ، آيه 156.
1529-
سوره هود، آيه 123.
1530-
سوره روم ، آيه 11.
1531-
تفسير كبير، ج 1، ص 152.
1532-
به نقل از بيان السعاده ، ج 1، ص 70.
1533-
ص 35، ج 1.
1534-
سوره حجر، آيه 29.
1535-
سوره روم ، آيه 19.
1536-
سوره عنكبوت ، آيه 64.
1537-
سوره عنكبوت ، آيه 64.
1538-
البحر المحيط، ج 1، ص 131.
1539-
بحار، ج 6، ص 236 .
1540-
بحار، ج 6، ص 236.
1541-
سوره عبس ، آيات 21 - 22
1542-
توحيد صدوق ، باب حدوث عالم ، ح 3.
1543-
توحيد صدوق ، ص 257.
1544-
سوره نور، آيه 35.
1545-
سوره اسراء، آيه 12.
1546-
سوره نازعات ، آيات 27 - 30؛ ر. ك الميزان ، ج 17، ص 365.
1547-
ر.؟ التحقيق فى كلمات القرآن الكريم ، ج 5، ص 324.
1548-
سوره هود، آيه 44.
1549-
سوره زخرف ، آيات 12 - 13.
1550-
سوره اعراف ، آيه 54.
1551-
سوره طه ، آيه 5.
1552-
جامع البيان ، ج 1، ص 228.
1553-
البحر المحيط، ج 1، ص 134.
1554-
جامع البيان ، ج 1، ص 228 - 229.
1555-
الميزان ، ج 12، ص 154؛ التحقيق فى كلمات القرآن الكريم ، ج 5، ص
326.
1556-
سوره طلاق ، آيه 12.
1557-
سوره زخرف ، آيات 12 14.
1558-
سوره حج ، آيه 37.
1559-
سيره ابن هشام ، ج 1، ص 266.
1560-
سوره فصلت ، آيات 9 10.
1561-
سوره ابراهيم ، آيات 32 33.
1562-
سوره فصلت ، آيه 11.
1563-
جامع البيان ، ج 1، ص 232.
1564-
سوره نحل ، آيات 5 7.
1565-
سوره قصص ، آيه 81.
1566-
سوره شعراء، آيه 63.
1567-
سوره بقره ، آيه 60.
1568-
سوره قمر، آيه 1.
1569-
سوره انبياء، آيه 79.
1570-
سوره ص ، آيه 36.
1571-
سوره ابراهيم ، آيه 32.
1572-
سوره يس ، آيه 38.
1573-
سوره يس ، آيه 40.
1574-
سوره صافّات ، آيه 6.
1575-
سوره ذاريات ، آيه 7.
1576-
نورالثقلين ، ج 5، ص 366
1577-
سوره رعد، آيه 16.
1578-
سوره ملك ، آيه 14.
1579-
سوره رعد، آيه 4.
1580-
سوره طه ، آيه 14.
1581-
سوره انبياء، آيه 87.
1582-
سوره بقره ، آيه 29.
1583-
سوره يوسف ، آيه 3.
1584-
البحر المحيط، ج 1، ص 279 با تغيير و تلخيص .
1585-
تفسير كبير، ج 1، ص 154.
1586-
الجامع لاحكام القرآن ، ج 1، ص 240.
1587-
مجمع البيان ، ج 1، ص 141.
1588-
تفسير صدرالمتاءلّهين ، ج 2، ص 277.
1589-
سوره زخرف ، آيه 32.
1590-
بحار، ج 74، ص 140.
1591-
سوره نازعات ، آيه 27.
1592-
سوره اسراء، آيه 37.
1593-
سوره احزاب ، آيهئ 72. بحث مبسوط درباره معناى امانت ، كيفيت عرضه ، اباى
اشفاقى در برابر اباى استكبارى شيطان ، معناى ظلوم و
جهول ، تناسب آن با حمل امانت و معارف عميق ديگر كه در آيه مزبور تعبيه شده به موطن
خاص خود احاله مى شود.
1594-
تفسير برهان ، ج 1، ص 72.
1595-
بحار، ج 3، ص 40.
1596-
نهج البلاغه ، خطبه 132 بند 8.
1597-
نهج البلاغه ، خطبه 143، بند1.
1598-
نورالثقلين ، ج 1، ص 47.
1599-
نهج البلاغه ، خطبه 1، بند 13.
1600-
روح المعانى ، ج 1، ص 199.
|