اللهم كن لوليك الحجه بن الحسن صلواتك عليه و على آبائه فى
هذه الساعه و فى كل ساعه وليا و حافظا و قائدا و ناصرا.
حقير از طفوليت كه در خدمت مرحوم آية الله والد اعلى الله مقامه مشرف به قم مى شدم
به سعادت تشرف به مسجد مقدس جمكران نايل مى گشتم ، آن مرحوم كه ارادت و چاكرى به
آستان ملائك پاسبان حضرت بقيه الله ارواح العالمين له الفدا مشار بالبنان بودند و
مصدر خدماتى به آن حضرت شده بودند و توجهاتى مشاهده كرده بودند اصرار داشتند كه
مهما امكن پياده به مسجد مشرف شوند و به فيض نماز و عبادت در آن مكان مبارك نائل مى
گشتند.
از اشعار بسيار ايشان در عرض اشتياق و مدح آن قطب عالم امكان اين چند شعر را كه
تضمينى از شعر حافظ است در اينجا يادآور مى شوم .
اى زيب دو عالم مجموعه زيبائى
|
سر حلقه جن و انس سر دفتر دانائى
|
در پرده غيبت چند اى مهر جان باقى
|
اى پادشه خوبان داد از غم تنهائى
|
دل بى تو به جان آمد وقت است كه باز آئى
|
اميد وصال تو اى دوست جوانم كرد
|
عشق تو مرا فارغ از هر دو جهانم كرد
|
بازآ كه فراق تو بى تاب و توانم كرد
|
مشتاقى و مهجورى دور از تو چنانم كرد
|
كز دست بخواهد شد پايان شكيبائى
|
از جمله بزرگانى كه حسن عقيده خود را به مسجد جمكران اظهار مى فرمودند در اينجا به
نام نامى بزرگ فقيه عالم اسلام مرحوم آية الله العظمى استاد اعظم آقاى بروجردى و
مرحوم مرجع عاليقدر حضرت آية الله العظمى گلپايگانى قدس الله سرهما اشاره مى نمايم
. اميد است كه خداوند متعال ما را از فيض تشرف به اين مسجد تا حياتى باقى است محروم
نفرمايد.(26)
سخنان حضرت آية الله حاج شيخ حسين نورى
درباره مسجد جمكران
كرامات بسيارى از مسجد جمكران مشاهده و براى آن نقل شده است كه دو نمونه از آنها را
ذكر مى كنيم :
1 - يكى از دوستان بنده كه اهل گرگان است و آدرس و شماره تلفن او را دارم و مرد
بسيار متدين است و از لحاظ علاقه و عشق به عبادت ممتاز است كه گاهى چهل شب متوالى
اصلا نمى خوابد و به احياى آن شبها و تهجد مى پردازد و روزهايش را نيز روزه مى گيرد
و هميشه خيلى با حال نماز مى خواند، چند سال پيش درد پاى شديدى او را عارض شد،
بطورى كه از چند قدم راه رفتن عاجز شده بود و بعضى از اطباء گفته بودند بايد براى
مداوا و معالجه عمل جراحى روى پاى او انجام بگيرد و تازه معلوم نيست عمل جراحى هم
نتيجه بخش باشد، ايشان در حالى كه با زحمت زياد حركت مى كرد روزى عصر سه شنبه به
منزل بنده به قصد اينكه شب چهارشنبه به مسجد جمكران برود آمد و پس از توقف مختصرى
به مسجد جمكران رفت .
هنگام صبح در حالى كه خوشحال بود و پاهايش كاملا خوب شده بود مراجعت كرد و در رابطه
با شفا يافتن خود بطور خلاصه اينطور مى گفت :
من در داخل مسجد مشغول نماز و عبادت بودم كه پس از نصف شب چند نفر را با قيافه هاى
نورانى ديدم كه وارد مسجد شدند و آمدند در نقطه اى در نزديكى من مشغول نماز و دعا
خواندن شدند و من به آنها نزديكتر شدم ، به من اظهار لطف نمودند، نزديك اذان صبح
هنگامى كه خواستند از مسجد خارج شوند جاذبه اخلاق و معنويت آنها مرا هم به دنبال
آنها مى كشيد كه در اين بين يكى از آنها با دست خود به طرف پاى من اشاره كرد و گفت
: پاهاى تو خوب شد، من از آن لحظه ديگر در پاهاى خود ناراحتى نديدم ، و از مسجد
جمكران حركت كرده به محضر مبارك آية الله العظمى آقاى مرعشى نجفى - رضوان الله عليه
- مشرف شدم و جريان را براى ايشان شرح دادم ، آن مرحوم از نقل تفضيل قضيه مرا منع
كردند.
اين مرد وارسته و متدين پس از آن تاريخ مكررا از گرگان به قصد تشرف به آستان مقدس
حضرت معصومه عليهاالسلام و رفتن به مسجد جمكران شب چهارشنبه به قم مى آيد و به منزل
بنده وارد مى شود.
2 - بنده كه در اواخر سال 1362 قمرى به حوزه مقدسه قم آمدم ، پس از چند روزى سخت
مريض شدم و چون در مضيقه اقتصادى بودم از مراجعه به طبيب هم ناتوان بودم ، با زحمت
زياد به مسجد جمكران به قصد استشفاء رفتم ، پس از انجام اعمال مسجد و توسل به حضرت
ولى عصر ارواحنا لتراب مقدمه الفداء از مسجد خارج شدم و چند دقيقه اى - چون آن روز
غير از يك مسجد كوچك با چند اطاقى كه در جوار مسجد بود چيز ديگرى نبود - نشستم كه
خوابم گرفت ، و چون بيدار شدم اثرى از آن بيمارى در خود نديدم .
(27)
نظر حضرت آية الله سيد محمد على علوى
گرگانى درباره مسجد جمكران
بهتر آن است كه مقدارى درباره مسجد جمكران توضيح داده شود تا مومنين اهميت بيشترى
بدهند، لذا رقيمه را متبرك مى سازم به حديث نبوى (ص )
قال : احب البقاع الى الله المساجد، محبوبترين زمين نزد خدا مسجد است
(28) به ويژه مسجدى كه خبر گرفتن حاجات و رفع مشكلات در آن مكان به حد
تواتر رسيده چرا چنين نباشد، در صورتى كه مرحوم صدوق المحدثين در كتاب مونس الحزين
به سند معتبر از اميرالمومنين عليه صلواة المصلين از جمكران و مسجد آن خبر داده و
فرموده كه اين زمين از زمينهاى ديگر خداست و مقدس مى باشد.
(29)
چه گويم در حق مسجدى كه حضرت بقيه الله ارواح من سواه فداه بر حسب نقل محدث نورى و
غيره درباره اش چنين فرمودند: من صلى فيه كمن صلى فى البيت
العتيق . يعنى خواندن نماز در اين مسجد همانند خواندن نماز در كعبه است .
و چه مناسبت خوبى است بين مسجد جمكران در كنار حرم اهل البيت و عش آل محمد صلوات
الله عليهم اجمعين كه شيعيان شبهاى چهارشنبه در آنجا جمع شوند و مشغول به ذكر و دعا
و نماز براى آن حضرت باشند، و بين مسجد سهله در كنار حرم اميرالمومنين (ع ) و كوفه
كه شيعيان آنجا هم نيز در شبهاى چهارشنبه مشغول به زيارت هستند گر چه بسيارى از
مردم از عظمت و فضيلت اين مكان مقدس غافلند و به آن توجهى كه بايد داشته باشند
ندارند، و در پيام حضرت حجت (عج ) آمده است كه به مردم بگوئيد قدر اين مسجد را
بدانند و در همين راستا است كه مراجع بزرگ و آيات عظام مانند آية الله حائرى موسس
حوزه علميه قم و بروجردى و حجت و گلپايگانى و مرعشى نجفى و شيخ مرتضى حائرى قدس
الله اسرارهم به اين مسجد اهميت زيادى قائل بودند و به دوستان توصيه مى كردند فضائل
و ناقب و بركات اين مسجد بيش از اين است كه بتوان در اين مختصر گنجاند.
در پايان از مومنين و متدينين محترم مى خواهم از رفتن به مسجد جمكران و خواندن نماز
و زيارت در آن مكان مقدس غفلت نكنند و اين جانب را ياد نمايند و از همه التماس دعا
دارم . و السلام على من اتبع الهدى .
(30)
نظر آية الله محسنى ملايرى درباره مسجد
مقدس جمكران
مسجد مقدس جمكران كه بيش از يكهزار سال تاسيس آن مى گذرد، همواره مورد توجه بزرگان
بود، و در شدائد به آن مكان مقدس پناه مى بردند و حل مشكل خود را از پيشگاه حضرت
ولى عصر ارواحنا فداه مى خواستند و نتيجه مى يافتند، اينجانب در دوران جوانى مكرر
به اين مسجد مقدس شرفياب مى شدم ، و يكبار عهد كردم كه ده روز پياده به آن مسجد
مقدس مشرف شوم ، و انجام دادم .
يكبار هم به درد پاى بسيار شديدى مبتلا شدم به مسجد مقدس جمكران شرفياب شده به حضرت
بقيه الله - ارواحنا فداه - متوسل شدم و از عنايات بيكران آن حضرت به هنگام مراجعت
كلا درد پا برطرف شده بود. و اين چيزى است كه خودم ديدم و به اصطلاح درايت است و
اما آنچه از ديگران روايت شده بسيار فراوان است ، بزرگانى مانند مرحوم آية الله حاج
شيخ عبدالكريم حائرى و مرحوم آية الله بروجردى و مرحوم آية الله حجت و مرحوم آية
الله گلپايگانى توجه خاصى به مسجد مقدس جمكران داشتند، و همواره در مشكلات حوزه به
آن مكان مقدس ملتجى مى شدند و حل مشكل خود را مى يافتند.
و اما بناى فعلى مسجد به طورى كه مباشرين توسعه و تجديد بناى مسجد مقدس جمكران شخصا
به اين جانب بيان كردند به امر حضرت بقيه الله - ارواحنا فداه - مى باشد و انشاء
الله مورد توجه آن حضرت بوده و خواهد بود.
اميد است مومنين از هر فرصتى براى تشرف به اين مسجد و تقرب به حضرت ولى عصر -
ارواحنا فداه - استفاده كنند و قدر موقف را بدانند.(31)
سخنان آيت الله مجتهدى تهرانى
مسجد شريف جمكران كه از يكهزار سال پيش به دستور امام زمان (ع ) به وسيله شيخ حسن
بن مثله جمكرانى ساخته شده از اول تاسيس مسجد تا به امروز معجزات و كرامات زيادى
ديده و شنيده شده ، همينطورى كه مرحوم نورى در نجم الثاقب نوشته علماء اعلام و آيات
عظام چه در زمان گذشته و چه در زمان ما علاقه زيادى به اين مسجد داشته و دارند،
حقير هم بارها پياده با رفقا و دوستان مشرف شده ام كه يك بار هم 18 نفر از طلاب
علوم دينيه و سربازان امام زمان (ع ) 25 رجب بود شب تا صبح با چراغ زيتونى مشغول
دعا بوديم .
مابين قم و مسجد جمكران تمام چمنزار است
آية الله سيد محمد باقر ابطحى اصفهانى فرمودند: شبى در عالم رويا ديدم فضاى مابين
قم و مسجد جمكران گويا تمام چمنزار است و داراى درختهاى سبز كه مهتاب بر آن مى
تابيد و نهرهاى آب در آن جريان داشت ، درختى را ديدم كه داراى شاخه هاى بسيار جذاب
و سر سبز و صداى روح بخشى از ميان آن به گوش مى رسيد كه به ذهنم خطور كرد صداى حضرت
داود است و در وسط آن درخت جايگاهى بود كه در آنجا آقائى نشسته و به نظرم آمد آقا
حضرت بقيه الله الاعظم امام زمان (ع ) است ، صحبتى را به ميان آوردم كه از ذكر آن
معذورم ، زيرا اشاره به عهد و پيمانى بود و سپس عرض كردم :
(چه كنم كه به شما قرب پيدا كنم ؟)
به زبان فارسى فرمود: (عملت را عمل
امام زمان قرار بده ). من به خاطرم اين
معنى رسيد يعنى آنچه را به ذهنت مى آيد اگر امام زمان بود عمل مى كرد تو هم همان را
عمل كن . به عربى به حضرت عرض كردم : و هو الامل ، يعنى اين آرزوى من است . گفتم :
چه كنم كه در اين امر موفق باشم ؟ به عربى فرمود:
(الاخلاص فى العمل ) از
خواب بيدار شدم ، چراغ خاموش بود، قلم و دفتر حاضر كردم و آن دو جمله سوال و جواب
را نوشتم ، فردا درباره اين دو جمله سوال و جواب او فكر كردم ، به نظرم آمد در جمله
اول حقيقت تشيع و در جمله دوم راه موفقيت را كه همان توحيد ذاتى و عملى باشد يافتم
، اين دو جمله توصيه حضرت بود.(32)
سخنان آيت الله حاج ميرزا على احمدى
ميانجى
شخصى به نام مشهدى سبز على نزد من آمدند كه گرفتارى و مشكلاتى داشتند، عرض كردم برو
به مسجد جمكران ، ايشان گفتند: حكايتى از مسجد جمكران دارم كه از عنايات امام زمان
عليه السلام و مسجد جمكران مريض ما خوب شد. نقل كردند: پسرم مبتلا به سل شده بود،
من پول نداشتم كه وى را به دكتر ببرم ، به پسرم گفتم خودت يك عريضه بنويس با هم به
مسجد جمكران برويم ، ايشان نوشتند، با هم مى رفتيم ، يك نفر آمد گفت اجل دو قسم است
: حتمى و غير حتمى ، گفت مريض شما اجلش حتمى نيست ، خلاصه مسجد جمكران رسيديم
نماز و دعا خوانديم و برگشتيم ، دو روز بعد به تهران جهت معاينه دكتر رفتيم ، وقتى
دكتر معاينه كرد گفت بچه ات را براى چه آورده ايد، گفتم : آقا ايشان سل دارد، گفت :
نه ايشان سالم است ، من فهميدم از بركت امام زمان و مسجد جمكران پسرم الحمدلله خوب
شده است .
حضرات آيات پياده به مسجد مقدس جمكران
مى روند
آيت الله پايانى فرمودند اعضاء تفسير كه عبارتند از آيات عظام آقا سيد مهدى روحانى
و آقا سيد ابوالفضل مير محمدى و آقاى احمدى ميانجى و آقاى حاج مير آقا موسوى زنجانى
و رفقاى ديگر كه با هم پياده به مسجد مقدس جمكران مى رفتيم ، آيت الله سيد ابوالفضل
مير محمدى گفت : من حاجتى دارم از امام زمان عليه السلام كه عنايت فرمايد پدرم مريض
است حال ايشان خوب شد، آيت الله موسوى زنجانى فرمودند من هم خانه ندارم ، حضرت يك
خانه به ما مرحمت فرمايد، چند روز نگذشت كه پدر آقاى مير محمدى با يك قرص كه دكتر
نوشته بود خوب شد و در مدت كوتاه آقاى موسوى نيز صاحب خانه شد.
سخنان آية الله بنى فضل
حضور جناب مستطاب حجه الاسلام آقاى حاج سيد جعفر مير عظيمى دامت افاضاته
با اهداء سلام و ابراز علاقه طبق اظهارات جنابعالى در نظر داريد راجع به مسجد مقدس
جمكران كتابى تاليف نمائيد و كراماتى كه براى مومنين و شيعيان از مسجد مزبور حاصل
شده ذكر كنيد، از باب يادآورى در پيوست همين نامه حاجتى كه در سى و دو سال قبل از
آن مسجد گرفته ام متذكر مى شوم ، از خداوند سبحان توفيقات روز افزون جنابعالى را
خواهانم .
و السلام عليكم و رحمه الله - مرتضى بنى فضل
20 جمادى الثانيه 1415
در سال 1340 شمسى يك حاجت مهم شرعى داشتم كه يكى از علماء محترم تبريز رابط بود بين
من و شخصى كه برآورده شدن حاجتم در ظاهر به دست او بود چندين بار آن عالم بزرگوار
اصرار و تاكيد نمود تا آن شخص در آن مطلب مهم اقدام نمايد، بالاخره بعد للتى و التى
دست رد به سينه آن عالم جليل القدر زده شد و من در صد درصد از او قطع اميد نمودم و
متوجه شدم كه در رسيدن به مقصد راه را اشتباه رفته ام ، تا اينكه يك شب بعد از
اقامه نماز مغرب و عشاء در حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله عليها با يكى از دوستان
در انتهاى صفائيه از كنار خط راه آهن پياده به طرف مسجد جمكران رهسپار شدم و توجه
نداشتم كه از حرم تا مسجد جمكران از طريق صفائيه حدود ده كيلومتر راه است ، بعد از
آنكه حدود سه كيلومتر راه رفته بوديم خسته شديم ، چند دقيقه اى نشستيم و رفع خستگى
نموديم ، تازه راه افتاده بوديم از پشت سر ما صداى ماشين آمد، در كنار جاده خاكى
ايستاديم ماشين رد شد، بلافاصله ترمز كرد، راننده ماشين مرا با نامم صدا كرد، جلو
رفتم ديدم صاحب عكاسى مهتاب (واقع در خيابان آيت الله نجفى مرعشى
(ارم سابق
) به من گفت كجا مى رويد، گفتم : به
مسجد جمكران ، گفت بفرمائيد، سوار شويم ، جالب اينجا است كه عكاس به من گفت آقاى
بنى فضل من و رفيقم از اراك داشتيم مى آمديم ، سر اين جاده كه رسيديم به رفيقم گفتم
برويم به جمكران سرى بزنيم ، رفيقم در جواب گفت اولا ما كارى در جمكران نداريم ، و
ثانيا امشب شب جمكران نيست (البته شبهاى متداول جمكران شبهاى چهارشنبه و جمعه است )
خلاصه بعد از كشمكش ماشين را وارد اين جاده كردم و معلوم مى شود كه ما ماموريت
داريم تا شما را برسانيم به مسجد جمكران ، بالاخره ما را رساندند و در جلو مسجد
پياده كردند و خودشان برگشتند، آن شب مسجد جمكران خيلى خلوت بود،
غير از ما، دو نفر ديگرى در آنجا بودند، يكى از آن دو نفر را خيلى با حال ديدم ،
بعد از اقامه نماز مسجد و استغاثه از حضرت نصف شب گذشته بود رفتم پسش آن شخص با حال
، سلام كردم ، جواب سلام گفت ، بعد از احوالپرسى سوال كردم اهل كجا هستيد؟ خود را
معرفى ننمود، گفت من به اينجا و كوه خضر مى آيم ، او تا صبح مشغول نماز و ذكر بود،
و اول صبح با صداى بسيار دلنشين اذان گفت ، خلاصه اينكه ما آن شب را بيتوته نموديم
، بعد از نماز صبح راهى قم شديم و منتظر برآورده شدن حاجت بودم كه سه روز بعد همان
شخص كه حل مشكل ما به دست او بود مى رود پيش آن عالم محترم ، ابتدا از ايشان
عذرخواهى مى كند و بعد با امتنان و اقدام جدى مشكل مهم را حل مى نمايد، و حل آن
مشكل عنايت خداوند سبحان و توجه حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه بود، جعلنا الله من
اعوانه و انصاره بحق محمد و آله الطاهرين صلوات الله و سلامه عليهم اجمعين و لعنه
الله على اعدائهم و منكرى فضائلهم الى يوم الدين .
(33)
نظر آيت الله حاج شيخ على پناه
الاشتهاردى
بعد الحمد و الصلاه على النبى و آله : در مجلسى
حضور سلاله السادات و المسلمين آقاى حاج سيد جعفر ميرعظيمى دامت بركاته بود نوشتجات
متفرقه ارائه دادند به قصد تاليف كتابى به نام (كتاب صاحب الزمان
(عج ) و مسجد جمكران ) و
چون اين عالم بزرگوار غالبا تلاشش در ترويج امور دينيه و جهات مذهبى است حقير هم
خواستم از اين فيض عظيم بى بهره نباشم ، لذا چند جمله عرضه بدارم :
(اين مسجد) مبارك (مسجد جمكران ) كه در بيش از يك فرسخى شهرستان قم واقع شده ، از
اول تاسيس مورد توجه علاقمندان به حضرت بقيه الله (روحى له الفداء) بوده و هست
انشاء الله و از آنجا بعضى كراماتى هم مشاهده شده بالخصوص از زمانى كه تاسيس حوزه
در اين بلده طيبه (قم ) با همت موسس آن (مرحوم آية الله العظمى الحاج الشيخ
عبدالكريم الحائرى اليزدى (قدس سره
) شده از آن جمله :
نقل شده : يك ماهى شهريه طلاب در اوائل تاسيس آن (كه بعد از 1340 هجرى قمرى بوده
براى مرحوم موسس (ره
) نرسيده بود و مجموع شهريه هفتصد و پنجاه تومان بيش نبوده .(34)
مرحوم آشيخ محمد تقى بافقى يزدى رحمه الله عليه كه از حواريين موسس رضوان الله عليه
بود شب جمعه به مسجد مقدس جمكران (با وضع بناء قديمى كه داشت ) مى رود بعد از نماز
معروف مسجد جمكران خطاب به حضرت (روحى له الفداء) عرضه مى دارد: يا صاحب الزمان مگر
اينها شاگردان شما نيستند چرا نمى فرستى ؟ بين الطلوعين همان روز كسى درب خانه موسس
را مى زند، خود موسس مى آيد دم درب مى بيند يكى از اهل بازار تهران است عرضه مى
دارد: اين وجه را آوردم خدمت شما باز مى كند مى بيند همان هفتصد و پنجاه تومان است
.
چند مطلب از اين داستان استفاده مى شود كه ذكرش به طول مى انجامد.
به هر حال از زمان ساخت اين مسجد شريف بالخصوص از زمان تاسيس حوزه مقدسه در بلده
طيبه قم مورد توجه علماء بزرگ از آن جمله خود موسس
(قدس سره ) بوده ، و بعد از
رحلت موسس محترم مرحوم آية الله العظمى السيد محمد كوه كمرى حجت
(قدس سره ) (كه بناء مدرسه
حجتيه از آثار ايشان است ) بوده تا زمان مرحوم آية الله العظمى بروجردى آن مرجع
عظيم الشان جهانى قدس سره در اوائل ورودشان به قم به آن مسجد شريف عزيمت مى نمودند
و مرحوم حجه الاسلام و المسلمين آقاى حاج ميرزا مهدى بروجردى كه از معاونين حوزه و
مقدسه موسس بود كرارا آمد و شد داشتند و بعد از رحلت مرجع عاليقدر آية الله العظمى
بروجردى (رحمت الله عليه
) مرحوم آية الله العظمى نجفى موعشى
كرارا مى رفت ، حتى آية الله نجفى داستانى دارد كه ذكرش به طول مى انجامد.
و همچنين مرحوم آية الله العظمى گلپايگانى توجه خاصى به آن مسجد شريف داشت و كرارا
حوادث غير مترقبه كه پيش مى آمد حقير به بيت آية الله گلپايگانى مى رفتم ، مى گفتند
آقا جمكران رفته كه متوسل به حضرت شود.
و يكى از طلاب محترم اصفهانى (كه فعلا قم نيست ) نقل مى كرد: حادثه اى براى مرحوم
آية الله نجفى رخ داده بود با عده اى از اهل علم در جمكران بوديم ، ديديم آية الله
نجفى با حال اندوه بلكه گريه وارد مجلس ما شد، پرسيديم اين موقع چرا به اينجا تشريف
آورديد؟ جواب داد براى توسل به حضرت و خود حقير هم زمان تجرد و اقامت در مدرسه
مباركه فيضيه توفيق تشرف به مسجد جمكران يكسال شبهاى جمعه پيدا كردم ، الحمدلله و
منه نتيجه جاى شبهه و ترديد نيست كه ذهاب الى هذا المسجد الشريف له خواص و آثار.
تا بناشد چيزكى مردم نگويند چيزها
و ايضا يكى از شواهد بر اين مدعا كثرت توجهات عامه علاقمندان به حضرت ولى عصر
(عج )
به آن مكان شريف است و توسعه عظيمى كه از حيث بنا و ساختمان پيدا كرده است و به نظر
مى رسد بيش از انتظار هست و الله العالم .
و بايد مسئولين محترم حفاظت اين مسجد مقدس از آلودگيهاى تفريحى (كه موجب نارضايتى
حضرت مى گردد) و لازم است خداى نكرده تفريح گاه ملى نشود و بايد برنامه ريزى هاى آن
مسجد طورى باشد كه غير از عبادت و توسل به آن حضرت عنوان ديگرى به خود نگيرد.
(35)
بخش چهارم : كراماتى چند از مسجد مقدس جمكران
امام زمان (ع ) در مسجد مقدس جمكران
آقاى سيد مرتضى حسينى كه يكى از سادات متدين قم بوده است مى گويد: شبهاى پنجشنبه در
خدمت مرحوم آية الله آقاى حاج شيخ محمد تقى بافقى به مسجد جمكران مى رفتم .
در يكى از شبهاى زمستان برف سنگينى آمده بود من در منزل نشسته بودم ، ناگهان به
يادم آمد كه شب پنجشنبه است ، ممكن است آية الله بافقى به مسجد بروند ولى از طرفى
چون آن وقتها مسجد جمكران راه ماشين رو نداشت و مردم مجبور بودند آن راه را پياده
بروند و به قدرى برف روى زمين نشسته بود كه ممكن نبود كسى بتواند آن راه را راحت
بپيمايد، با خود فكر مى كردم كه معظم له به مسجد نمى روند.
به هر حال دلم طاقت نياورد، از منزل بيرون آمدم ، بيشتر مى خواستم آية الله بافقى
را پيدا كنم و نگذارم به مسجد جمكران بروند.
به منزلشان رفتم ، در منزل نبودند، به هر طرف سراسيمه سراغ ايشان را مى گرفتم تا
آنكه به ميدان مير كه سر راه جمكران است رسيدم ، در آنجا دوست نانوائى داشتم كه
وقتى ديد من اين طرف ، آن طرف نگاه مى كنم از من پرسيد چرا مضطربى و چه مى خواهى ؟
گفتم : نمى دانم كه آيا آية الله بافقى به مسجد جمكران رفته اند يا امشب در قم
مانده اند؟
نانوا گفت : من او را با چند نفر طلاب ديدم كه به طرف مسجد جمكران مى رفتند.
با شنيدن اين جمله خواستم پشت سر آنها بروم كه آن دوست نانوايم گفت : آنها خيلى وقت
است رفته اند، شايد الان نزديك مسجد جمكران باشند.
از شنيدن اين جمله بيشتر پريشان شدم و ناراحت بودم كه مبادا در اين برف و كولاك
آنها به خطر بيافتند، به هر حال چاره اى نداشتم ، به منزل برگشتم ولى فوق العاده
پريشان و مضطرب بودم ، خوابم نمى برد.
تا آن كه نزديك صبح مرا مختصر خوابى ربود، در عالم رويا حضرت ولى عصر(ع ) را ديدم
كه وارد منزل ما شدند و به من فرمودند: سيد مرتضى چرا ناراحتى ؟ گفتم : اى مولاى من
ناراحتيم براى آقاى حاج شيخ محمد تقى بافقى است . زيرا او امشب به مسجد رفته و نمى
دانم به سر او چه آمده است ؟
فرمود: سيد مرتضى گمان مى كنى ما از حاج شيخ دوريم ، همين الان به مسجد رفته بودم و
وسائل استراحت او و همراهانش را فراهم كردم ، از خواب بيدار شدم ، به اهل منزل اين
بشارت را دادم و گفتم در خواب ديده ام كه حضرت ولى عصر(ع ) وسائل راحتى آقاى حاج
شيخ محمد تقى بافقى را فراهم كرده اند.
اهل بيتم هم چون به همين خاطر مضطرب بود خوشحال شد و من فرداى آن شب كه از منزل
بيرون رفتم به يكى از همراهان آية الله بافقى برخوردم ، گفتم : ديشب بر شما چه گذشت
؟ گفت : جايت خالى بود، ديشب اول شب آية الله بافقى ما را به طرف مسجد جمكران برد،
ما يا به خاطر شوقى كه در دلمان بود و يا كرامتى شد مثل آنكه ابدا برفى نيامده و
زمين خشك است به طرف مسجد جمكران رفتيم و خيلى زود هم به مسجد رسيديم ولى وقتى به
آنجا رسيديم و در آنجا كسى را نديديم و سرما به ما فشار آورده بود متحير بوديم كه
چه بايد بكنيم .
(آخر آن زمانها مسجد جمكران ساختمانى
نداشت و فقط يك مسجد بسيار غريبى بود كه در وسط بيابان افتاده بود، و تنها خواص به
آن مسجد مى رفتند و از بهره هاى معنوى آن استفاده مى كردند).
ناگهان ديديم سيدى وارد مسجد شد و به حاج شيخ گفت مى خواهيد براى شما لحاف و كرسى و
آتش بياورم . آية الله بافقى با كمال ادب گفتند اختيار با شما است ، آن سيد از مسجد
بيرون رفت ، پس از چند دقيقه لحاف و كرسى و منقل و آتش آورد و با آنكه در آن نزديكى
ما كسى نبود وسائل راحتى ما را فراهم فرمود.
وقتى مى خواست از ما جدا شود يكى از همراهان به او گفت ما بايد صبح زود به قم
برگرديم ، اين وسائل را به كه بسپاريم ، آن سيد فرمود: هر كسى آورده خودش مى برد و
او رفت ، ما در فكر رفته بوديم كه اين آقا اين وسائل را از كجا به اين زودى آورده ،
زيرا آن اطراف كسى زندگى نمى كند و اگر مى خواست آنها را از ده جمكران بياورد اولا
در آن شب سرد و كولاك برف كار مشكلى بود و ثانيا مدتى طول مى كشيد.
بالاخره شب را با راحتى به سر برديم و صبح هم كه از آنجا بيرون آمديم آن وسائل را
همانجا گذاشتيم .
من به او جريان خوابم را گفتم و معلوم شد كه حضرت بقيه الله روحى فداه هيچگاه
دوستانش را وا نمى گذارد و به آنها كمك مى كند و براى مرحوم آقاى حاج شيخ محمد تقى
بافقى جريانات ديگرى هم از اين قبيل اتفاق افتاده است كه در بين دوستانش معروف است
.
(36)
