حديث : 5 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى عن احمدبن محمد عن عثمان بن عيسى عن ابن مسكان عن محمد بن مسلم عن ابيس عبدالله عليه السلام قال ثلاثه لا يكلمهم الله تعالى و لا يزكيهم و لهم عذاب اليم منهم المراه توطى فراش ‍ زوجها. ترجمه : 5. امام صادق عليه السلام فرمودند: خداى متعال با سه نفر سخن نمى گويد، آنها را پاك نمى گرداند و عذاب دردناكى براى آنها خواهد بود؛ يكى از آنها زنى است كه در بستر همسرش با او نزديك كنند.

 

حديث : 6 حدثنى محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه عن على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابى عميرعن اسحاق بن هلال عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال امير المومنين عليه السلام الا اخبركم باكبر الزنا قال هى امراه توطى فراش زوجها فتاتى بولد من غيره فيلزمه زوجها فتلك التى لا يكلمها الله و لا ينظر اليها يوم القيامه و لا يزكيها و لها عذاب اليم . ترجمه : 6. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه امير المومنين عليه السلام فرمودند: آيا مى خواهيد بگوى بزرگترين زنا كدام است ؟ زناى زنى كه در بستر شوهرش با او نزديكى كنند و از ديگرى بچه دار شود، ولى زحمت بچه به گردن شوهر بيفتد. خداوند در روز قيامت با چنين زنى سخن گفته ، به او نگاه نمى كند، او را پاك نيمى گرداند و عذاب دردناكى براى او خواهد بود.

 

حديث : 7 حدثنى على بن احمد بن عبدالله عن ابيه عن جده احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن عثمان بن عيسى عن على بن سالم عن ابى عبدالله عليه السلام قال ان اشد الناس عذابا يوم القيامه رجل اقر نطفته فى رحم تحرم عليه . ترجمه : 7. امام صادق عليه السلام فرمودند: بدون ترديد عذاب مردى كه نطفه خود را در رحمى كه بر اوحرام است قرار دهد، از همه مردم شديدتر است .

 

حديث : 8 و بهذاالاسناد عن احمد بن ابى عبدالله عن ابن فضال عن عبدالله بن بكير قال قلت لابى جعفر عليه السلام فى قول رسول الله صلى الله عليه و آله اذا زنى الرجل فارقه روح الايمان قال قوله تعالى ((و ايده بروح منه )) ذلك الذى يفارقه . ترجمه : 8. امام باقر عليه السلام پرسيدم مراد رسول خدا صلى الله عليه و آله از اين كه فرمودند: هنگامى كه مرد زنا كند، روح ايمان از او جدا مى شود چيست ؟ فرمودند: همان روح ايمانى است كه در اين آيه امده است : و آن ايمان را با روحى از خود تقويت نمود)) (160).

 

حديث : 9 و بهذاالاسناد عن ابن فضال عن عبدالله بن بكير عن زراره قال سمعت ابا جعفر عليه السلام يقول لا خير فى ولد الزنا و لا فى بشره و لا فى شعره و لا فى لحمه و لا فى دمه و لا فى شى منه يعنى ولد الزنا. ترجمه : 9. راوى مى گويد از امام باقر عليه السلام شنيدم كه فرمودند: هيچ چيزى در حرامزاده نيست ، نه در پوستش ، نه در مويش ، نه در گوشتش ، نه در خونش ، و نه در هيچ چيزى از آن . (161).

 

حديث : 10 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن احمد بن محمد عن الحسن بن على الوشاء عن احمدبن عائذ عن ابى خديجه عن ابى عبدالله عليه السلام قال لو كان احد من ولد الزنا نجالنجا سائح بنى اسرائيل فقيل له و ما سائح بنى اسرائيل قال كان عابدا فقيل له ان ولد الزنا لا يطيب ابدا و لا يقبل الله منه عملا قال فخرج يسيح بين الجبال و يقول ما ذنبى . ترجمه : 10. امام صادق عليه السلام فرمودند: اگر حرامزاده اى نجات مى يافت ، گردش كننده بنى اسرائيل نيز حتما نجات مى يافت . پرسيدند گردش كننده بنى اسرائيل كيست ؟ فرمودند: عابدى بود كه به او گفتند: بدون شك حرامزاده هيچ گاه پاك نمى گردد. و خداوند عملى را از او قبول نمى نمايد. او نيز سر به كوه و بيابان گذاشته و مى گفت گناه من چيست .؟ (162).

 

عقاب النظر الى النساء

مجازات نگاه كردن به زنان

حديث : 1 و بهذاالاسناد عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن على بن عقبهه عن ابيه عن ابى عبدالله عليه السلام قال سمعته يقول النظر سهم من سهام ابليس مسموم و كم من نظره اورثت حسره طويله . ترجمه : 1. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: نگاه كردن به زنان نامحرم تيرى از تيرهاى مسموم ابليس است و اى بسا كه يك نگاه باعث حسرتى طولانى گرديده است .

 

عقاب اللوطى و الذى يمكن من نفسه و اللواتى مع اللواتى

مجازات لواط كننده و لواط شونده و زنانى كه با يكديگرعمل جنسى انجام مى دهند.

حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن سعيد بن غزوان عن اسماعيل عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله لما عمل قوم لوط ما عملوا بكت الارض الى ربها حتى بلغت دموعها السماء و بكت السماء حتى بلغت دموعها العرش فاوحى الله تعالى الى السماء ان احصبيهم و اوحى الى الارض ان اخسفى بهم . ترجمه : 1. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: هنگامى كه قوم لوط آن كار زشت را انجام دادند، زمين به درگاه خداوند گريه كرد، تا اشكش به آسمان رسيد. آسمان نيز گريه كرد تا اشكش ‍ به عرش رسيد. بهمين جهت خداوند به آسمان وحى نمود. بر آنان سنگ ببار و به زمين وحى نمود: آنان را در خود فرو ببر.

 

حديث : 2 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى الحسن بن متيل عن احمد بن محمد بن خالد عن محمد بن سعيد قال اخبرنى زكريا بن محمد عن ابيه عن عمرو عن ابى جعفر عليه السلام قال كان قوم لوط افضل قوم خلقهم تعالى فطلبهم ابليس لعنه الله طلب الشديد و كان من قصتهم و خبرهم انهم اذا خرجوا الى العمل خرجوا باجمعهم و تبقى النساء خلفهم فاتى ابليس عمارتهم و كانوا اذا رجعوا خرب ابليس ما يعلمون فقال بعضهم لبعض تعالوا نرصد هذا الذى يخرب متاعنا فرصدوه فاذا هو غلام احسن ما يكون من الغلمان فقالوا انت الذى تخرب متاعنا فقال نعم مره بعد مره فاجتمع رايهم على ان يقتلوه فبيتوه عند رجل فلما كان الليل صاح فقال مالك فقال كان ابى ينو منى على بطنه فقال تعال فنم على بطنى قال فلم يزل يدلك الرجل حتى علمه ان يعمل بنفسه فاولا عمله ابليس الثانيه عمله هو ثم انسل و فر منهم فاصبحوا فجعل الرجل يخبر ما فعل الغلام و يعجبهم منه شى لا يعرفونه فوضعوا ايديهم فيه حتى اكتفى الرجال بعضهم ببعض ثم جعلوا يرصدون مار الطريق فيفعلون بهم حتى ترك مدينتهم الناس ثم تركوا نساء هم فاقبلوا على الغلمان فلما راى ابليس لعنه الله انه قد احكم امره فى الرجال دار الى النساء فصير نفسه مراه ثم قال ان رجالكم يفعلون بعضهم ببعض قلن نعم قد راينا ذلك و على ذلك يعظهم لوط و يوصيهم حتى استكفت النساء بالنساء فلما كملت عليهم الحجه بعث الله عزوجل جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل فى زى غلمان عليهم اقبيه فمروا بلوط عليه السلام و هو يحرث فقال اين تريدون فما رايت اجمل منكم قط قالوا ارسلنا سيدنا الى رب هذه المدينه فقال اولم ياخذون الرجال فيفعلون بهم حتى يخرج الدم فقالوا امرنا سيدنا ان نمر وسطها قال فلى اليكم حاجه قالو و ما هى قال تصبرون هنا الى اختلاط الظالم قال قال : فجلسوا قال : فبعث ابنتهه فقال جيئى لهم بخبز و جئنى بهم بماء فى القرعه و جيئى لهم عباء يغطون بها من البرد فلما ان ذهبت الى البيت اقبل المطر و امتلا الوادى فقال لوط الساعه يذهب الوادى قال لهم قوموا حتى نمضى فجعل لوط عليه السلام يمشى فى اصل الحائط و جعل جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل يمشون فى وسط الطريق فقال يا بنى ههنا فقالوا: امرنا سيدنا ان نمر فى وسطها و كان لوط عليه السلام يستغنم الظلام و مر ابليس لعنه الله فاخذ من حجر امراته صبيا فطرحه فى البئر فتصايح اهل المدينه كلهم على باب لوط عليه السلام فلما نظروا الى الغلمان فى منزل لوط عليه السلام قالوا يا لوط قد دخلت فى عملنا قال هولاء ضيفى فلا تفضحون قالوا هم ثلاثه خذ واحدا و اعطنا اثنين قال و ادخلهم الحجره و قال لوط عليه السلام لو ان لى اهل بيت يمنعوننى منكم قال و قد تدافعوا على الباب فكسروا باب لوط عليه السلام و طرحوا لوطا فقال له جبرئيل عليه السلام انا رسل ربك لن يصلوا اليك فاخذ كفا من بحطحاء فضرب بها وجوههم و قال شاهت الوجوه فعمى اهل المدينه كلهم فقال لهم لوط يا رسل ربى بما امركم ربى فيهم قالوا امرنا ان ناخذهم بالسحر قال فلى اليكم حاجه قالوا و ما حاجتك قال تاخذونهم الساعه قالوا يا لوط ان موعدهم الصبح اليس الصبح بقريب لكن ترحل فخذ بناتك و امض ودع امراتك قال ابو جعفر عليه السلام رحم الله لوط لو يدرى من معه فى الحجره لعلم انه منصور حين يقول لو ان لى بكم قوه او آوى الى ركن شديد اى ركن اشد من جبرئيل معه فى الحجره قال الله عزوجل لمحمد صلى الله عليه و آله و ما هى من الظالمين ببعيد اى من ظالمى امتك ان عملوا عمل قوم لوط. ترجمه : 2. امام باقر عليه السلام فرمودند: قوم لوط بهترين قومى بود كه خداوند آفريده بود. ولى ابليس آنان را با اصرار دعوت كرد. جريان آنها اين بود كه آنا دسته جمعى براى كسب و كار مى رفتند و زنان را تنها مى گذاشتند. هنگامى كه به خانه هاى خود باز مى گشتند، ابليس به سراغ كارهاى آنها مى رفت و هر چه ساخته بودند، از بين مى برد. تصمين گرفتند كسى كه اين كار را مى كند، پيدا كنند. در كمين نشستند. و متوجه شدند پسر بچه بسيار زيبايى اين كار را مى كند. به او گفتند تو اين كار را انجام مى دهى ؟ و او مرتب مى گفت . بله . باتفاق آرا تصويب شد كه او را بكشند. ان شب او را نزد مردى گذاشتند. هنگامى كه شب شد. فرياى كشيد. آن مرد گفت . چرا فرياد كشيدى ؟ گفت : پدرم شبها مرا روى شكمش مى خوابانيد. آن مرد گفت : بيا و روى شكمم بخواب . هنگامى كه روى شكمش خوابيد، آن قدر او را ماليد كه به او ياد داد چگونه آن كار را انجام دهد. اول ابليس با او آن كار را انجام داد و سپس ‍ ابليس آن كار را كرد. سپس گريخت و ناپديد شد. وقتى صبح شد آن مرد جريان آن پسر بچه را گفت و آنان را از اين كارى كه از آن بى اطلاع بودند، خوششان آمد. با يكديگر اين عمل را انجام دادند. سپس با رهگذرانى كه از شهر آنها مى گذشتند نيز همين كار را كردند؛ تا اين كه ديگر كسى از شهر آنها عبور نكرد. آنگاه زنان خود را ترك كرده و به پسر بچه ها روى آوردند. شيطان كه ديد كارش در ميان مردان پيش رفته است خود را به شكل زنى در آورد و سراغ زنان رفت . به آنها گفتن مردان شما با يكديگر عمل جنسى انجام مى دهند. زنان گفتند: بله ؛ درست است و حضرت لوط عليه السلام آنها را نصيحت و موعظه مى كند. و بالاخره شيطان كارى كرد كه زنان نيز به يكديگر مشغول شدند. پس از اين كه خداوند عزوجل حجت را بر آنها تمام نمود. آنهارا به راه درست هدايت نمود. جبرئيل ، مكائيل و اسرافيل را به شكل پسر بچه هايى كه قبا (نوعى لباس بلند مردانه ) پوشيده بودند، روانه آن قوم نمود، آنان به حضرت لوط عليه السلام كه مشغول كشاورزى بود، برخوردند. او گفت : هيچ گاه كسى را زيباتر از شما نديده ام . كجا مى رويد؟ گفتند: آقايمان ما را فرستاده است تا با بزرگ اين شهر ملاقات نماييم . گفت : فرزندانم ! آيا آقاى شما نفهميده است كه اهل اين شهر چه مى كنند؟ بخدا سوگند آنان مردان را گرفته و با آنها كار زشت انجام مى دهند، بگونه اى كه خون آلود مى شوند. گفتند: آقاى ما دستور داده كه از وسط شهر بگذريم . گفت : در اين صورت خواهشى از شما دارم . گفتند: چه خواهشى دارى ؟ گفت : همين جا بمانيد تا هوا خوب تاريك شود. آنان نيز همان جا ماندند. سپس حضرت لوط عليه السلام دخترش را فرستاد كه آب و نانى در انبان گذاشته و براى انان بياورد و نيز عبايى تا آنان را از سرما حفظ كند. وقتى كه دختر روانه منزل شد، باران گرفت و دره پر (از آب ) شد. آن حضرت عليه السلام گفت : الان آب بچه ها را با خود مى برد. برخيزيد برويم . او از كناره ديوار راه مى رفت . آنان از وسط راه مى رفتند. گفت : فرزندانم ! چرا از وسط راه مى رويد؟ گفتند: آقاى ما چنين دستور داده است . حضرت لوط عليه السلام تاريكى شب را غنيمت مى شمرد. ابليس ملعون كودكى را از دامن مادرش دزديد و آن را در چاه انداخت . همه مردم شهر بر در خانه حضرت لوط عليه السلام جمع شده و سر و صدايى راه انداختند هنگامى كه مردم ، پسر بچه ها را در منزل لوط ديدند، گقتند: اى لوط ! تو نيز عمل ما را انجام مى دهى ؟ گفت ؟ اينان : ميهمانان من هستند. مرا رسوا نكنيد. گفتند: اينان سه نفر هستند. يكى را براى خود بردار و دو تايشان را به ما بده . حضرت لوط عليه السلام آنها را داخل اطاق برد. گفت : كاش خانواده اى داشتم كه در مقابل شما از من دفاع مى كردند. مردم شهر به در اطاق هجوم برده و حضرت لوط عليه السلام را به زمين انداختند. جبرييل به او گفت : ما فرستادگان خداى تو هستيم . آنان هيچ گاه دستشان به هتو نخواهد رسيد. آنگاه مشتى شن برداشته و آن را به صورت آنان زد و گفت : زشت باد رويتان . و بدين ترتيب ، همه اهل شهر كور شدند. حضرت لوط عليه السلام پرسيد: اى فرستادگان پروردگارم ! خداى من چه دستورى درباره اينان به شما داده است ؟ گفتند: دستور داده است سحرگاهان آنها را مجازات نماييم . گفتند: اى لوط ! زمان مجازات آنها صبح است و آيا صبح نزديك نيست ! از اين شهر كوچ كن دخترانت را بردار و برو، ولى زنت را رها كن . امام باقر عليه السلام فرمودند: هنگامى كه گفت : (( كاش در مقابل شما نيرومند بودم يا پشيبانى قوى داشتم .)) بدون شك مى فهميد كه يارى مى شود. چه پشتيبانى قويتر از جبرئيل كه همراه با او در خانه بود ! خداوند عزوجل به حضرت محمد صلى الله عليه و آله مى فرمايد: ((اين از ظالمين بعيد نيست .)) (163) يعنى اين عذاب از ظالمين امت تو نيز اگر مرتكب عمل قوط لوط شوند. دور نيست .

 

حديث : 3 و قال رسول الله صلى الله عليه و آله من الح فى وطى الرجال لم يمن حتى يدعو الرجال الى نفسه . ترجمه : 3. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: مردى كه زياد با مردان نزديكى كند، نمى ميرد تا اين كه از مردان بخواهد با اونزديكى كنند.

 

حديث : 4 و روى عن ابى عبدالله عليه السلام رجل لعب بغلام قال : اذا او قب لن تحل له اخته ابدا. ترجمه : 4. امام صادق عليه السلام درباره مردى كه با پسربچه اى بازى كرده بود، فرمودند: اگر به او دخول كرده باشد، خواهرش هرگز بر او حلال نخواهد شد (با خواهرش نمى تواند ازدواج كند)

 

حديث : 5 و قال عليه السلام لو ينبغى لا حد ان يرجم مرتين لرجم اللوطى مرتين . ترجمه : 5. نيز فرمودند: اگر سزاوار بود كسى را دو بار سنگسار كنند، بدون شك لواط كار را دو بار سنگسار مى كردند.

 

حديث : 6 و قال عليه السلام قال امير المومنين اللوط ما دون الدبر فهو لواط و الدبر هو الكفر. ترجمه : 6. نيز نقل مى نمايند كه امير المومنين عليه السلام فرمودند: لواطى كه كمتر از دبر باشد، لواط است . لواط در دبر كفر است .

 

حديث : 7 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن جعفر بن محمد بن عبيدالله عن عبدالله بن ميمون القداح عن ابى عبدالله عن ابيه عليهماالسلام قال جاء رجل الى ابى فقال له يا ابن رسول الله انى ابتليت ببلاء فادع الله عزوجل لى فقيل له انه يوتى فى دبره فقال ما ابلى الله احدا بهذاالبلاء و له فيه حاجه ثم قال ابى عليه السلام قال الله عزوجل و عزتى وجلالى لا يقعد على استبرقهها من يوتى فى دبره . ترجمه : 7. امام صادق عليه السلام از پدرش عليه السلام روايت مى نمايد كه فرمودند: مردى نزد پدرم آمده و عرض كرد: اى پسر رسول خدا صلى الله عليه و آله ! من گرفتار بلايى شده ام . از خداوند عزوجل بخواه مرا رهايى بخشد. به آن حضرت عليه السلام گفتند: مردان با او لواط مى كنند. فرمودند: خداوند كسى را مبتلاى به اين عمل ننموده كه به نيازى داشته باشد، آنگاه پدرم عليه السلام فرمودند: خداوند عزوجل فرموده است . به عزت و جلالم سوگند كسى كه مردان با او لواط كنند، بر ديباى بهشتى نمى نشيند.

 

حديث : 8 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن محمد بن يحيى الخزاز عن غياث بن ابراهيم عن ابى عبدالله عن ابيهه عليهماالسللام قال قال امير المومنين ان لله عبادا لا يعبا بهم شيئا لهم ارحام كارحام النساء فقيل يا امير المومنين افلا يحبلون قال آنهامنكوسه . ترجمه : 8. امام صادق عليه السلام از پدرش عليه السلام روايت مى نمايد كه اميرالمومنين عليه السلام فرمودند: همانا خداوند بندگانى دارد كه به آنها هيچ اعتنايى نمى كند. آنها رحمهايى مانند رحمهاى زنان دارند. پرسيدند. اى امير المومنين ! حامله نمى شوند؟ فرمودند: رحمهايشان واژگونه است .

 

حديث : 9 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه عن محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن على بن اسباط عن بعض ‍ اصحابه عن ابى عبدالله عليه السلام قال ان الله عزوجل لم يبتل شيعتنا باربع ان يسالوا الناس فى اكفهم و ان يوتوا فى انفسهم و ان يبتليهم بولايه سوء و لا يولد لهم ازرق اخضر. ترجمه : 9. امام صادق عليه السلام فرمودند: خداوند عزوجل شيعيان ما را به چهار چيز گرفتار نمى سازد، دست گدايى به سوى مردم دراز كردن ، مورد لواط واقع شدن ، ابتلا به ولايت بد و فرزند زاغ و گندم گون پيدا كردن (164).

 

حديث : 10 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن على بن عبدالله عن عبدالرحمن بن محمد عن ابى خديجه عن ابى عبدالله عليه السلام قال لعن رسول الله صلى الله عليه و آله المتشبهين من الرجال بالنساء و المتشبهات من النساء بالرجال و هم المخنثون و اللاتى ينكح بعضهم بعضا و انما اهلك الله قوم لوط حين عمل النساء بمثل عمل الرجال ياتى بعضهن بعضا. ترجمه : 10. امام صادق عليه السلام فرمودند: رسول خدا صلى الله عليه و آله مردانى را كه شبيه زنان مى شوند و زنانى را كه شبيه مردان مى شوند، لعنت نمود، و اينان همان مردان زن صفت و زنانى هستند كه با يكديگر نزديكى مى كنند. و بدون ترديد خداوند فقط زمانى قوم لوط را هلاك كرد كه زنان نيز مرتكب عمل مردان شده بودند. و با يكديگر نزديكى مى كردند.

 

حديث : 11 ابى رحمه الله قال : حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن محمد بن يحيى الخزاز عن غياث بن ابراهيم عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال امير المومنين عليه السلام ما امكن احد من نفسه طائعا يلعب به الا القى الله عليه شهوه النساء ترجمه : 11. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايد كه امير المومنين عليه السلام فرمودند: مردى از روى اختيار خود را در اختيار مردان نگذاشته تا با او بازى كنند، مگر اين كه خداوند شهوت زنان را در او بوجود مى آورد.

 

حديث : 12 ابى رحمه الله قال حدثنى سعدبن عبدالله عن احمد بن محمد عن على بن الحكم عن اسحاق بن جرير قال سالتنى امراه آن استاذن لها على ابى عبدالله عليه السلام فاذن لها فقالت اخبرنى عن اللواتى مع اللواتى ما حدهن فيه قال حد الزانيه اذا كان يوم القيامه يوتى بهن قد البسن مقطعات من نار و قنعن بمقانع من نار و سربلن من نار و ادخل فى اجوافهن الى رووسهن اعمده من نار و قذف بهن فى النار ايتها المراه اول من عمل هذا العمل قوم لوط فاستغغنى الرجال بالرجال و بقى النساء بغير رجال ففعلن كما فعل رجالهن . ترجمه : 12. راوى ميگويد زنى از من خواست از امام صادق عليه السلام براى او اجازه ورود بگيرم . حضرت عليه السلام اجازه دادند. پس از ورد پرسيد. حد زنان همجنس باز چيست ؟ فرمودند: همان حد زناكار است . هنگامى كه روز قيامت فرا رسد آنها را مى آورند. در حالى كه با قطعه هايى از آتش پوشيده شده اند، روسريهايى آتشين بر سر آنهاست ؛ لباسهايى آتشين پوشيده اند؛ عمودى آهنين و از آتش در اندرون آنها فرو رفته و به سر آنها رسيده است و با اين حال آنها را در جهنم مى اندازند. اى زن ! اين عمل براى اولين بار در ميان قوم لوط انجام شد. مردان به يكديگر اكتفا نموده و زنان بدون مردد ماندند. بهمين جهت كارى همچون كار مردان خود انجام دادند.

 

حديث : 13 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن احمد بن محمد عن الحسن بن على الوشاء عن احمد بن عائذ عن ابى خديجه عن ابى عبدالله عليه السلام قال ليس لا مراتين ان تبيتا فى لحاف واحد الا ان يكون بينهما حاجز فان فعلتا نهيتا عن ذلك و ان وجدتا بعد النهى جلدت كل واحده منهم حدا حدا فان وجدتا ايضا فى لحاف جلدتا فان وجدتا الثلاثه قتلتا. ترجمه : 13. امام صادق عليه السلام فرمودند: دو زن نمى توانند با هم زير يك لحاف بخوابند، مگر اين كه بين آن دو مانعى باشد. اگر اين كار را انجام دادند، نهى مى شوند. و اگر پس از نهى دوباره اين عمل را انجام دادند. در موردر هر كدام حد شرعى كه شلاق زدن است ، اجرا مى شود و اگر دوباره تكرار كردند، باز هم شلاق مى خورند، و اگر دوبار تكرار كردند، كشته مى شوند.

 

حديث : 14 ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد ابى عمير عن هشام بن سالم عن ابى عبدالله عليه السلام قال دخلت عليه نسوه فسالته امراه عن السحق فقال حدها حد الزانى فقالت امراه ما ذكر الله عزوجل ذلك فى القرآن قال بلى قال و اين هو قال هو اصحاب الرس . ترجمه : 14. چند زن به خدمت امام صادق (ع ) رسيدند: يكى از آنا حد مساحقه را پرسيد. فرمودند: حد آن هماند زناكار است . زنى گفت : خداوند عزوجل در قرآن درباره آن چيزى نفرموده است . فرمودند: چرا، فرموده است . پرسيد در كجاى قرآن ؟ فرمودند: در داستان اصاب رس .

 

عقاب الكذب على الله عزوجل و على رسوله و على الائمه عليهم السلام

مجازات دروغ بستن بر خداوند عزوجل ، پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهمالسلام .

حديث : 1 حدثنى محمد بن على ماجيلويه عنه قال حدثنى عمى عن محمد بن على القرشى عن عبدالرحمن بن محمد الاسدى عن ابى خديجه عن ابى عبدالله عليه السلام قال الكذب على الله عزوجل و على رسوله و على الاوصياء عليهم السلام من الكبائر و قال رسول الله صلى الله عليه و آله من قال على مالم اقل فليتبوء مقعده من النار. ترجمه : 1. امام صادق عليه السلام فرمودند: دروغ بستن بر خداوند عزوجل ، پيامبر و امامان از گناهان كبيره است . نيز رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: هر كسى سخنى را كه نگفته ام به من نسبت دهد، حتما در جهنم خواهد بود.

 

عقاب من كان ذا وجهين و ذا لسانين

مجازات دو رويى و دو زبانى

حديث : 1 ابى رحمه الله قل حدثنى سعد بن عبدالله عن محمد بن الحسين ابى الخطاب عن محمد بن سنان عن عون القلانسى عن ابن يعفور عن ابى عبدالله عليه السلام قال من لقى المسلمين بوجهين و لسانين جاء يوم القيامه و له لسانان من نار. ترجمه : 1. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه با دو چهره و دو زبان با مسلمانان روبرو شود، روز قيامت در حالى مى آيد كه دو زبان از آتش دارد.

 

حديث : 2 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمدبن الحسن الصفار، عن المنبه بن عبدالله عن الحسين بن علوان عن عمروبن خالد عن زيد بن على عن ابائه عن على عليهم السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله يجى يوم القيامه ذوالوجهين دالعا لسانه فى قفاه و آخر من قدامه يلتهبان نارا حتى يلهبا جسده ثم يقال له هذا الذى فى الدنيا ذوالجهين و لسانين يعرف بذلك يوم القيامه . ترجمه : 2. زيد بن على از پدرانش عليهم السلام از امير المومنين عليه السلام روايت مى كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: انسان دو رو در روز قيامت در حالى مى آيد كه يك زبانش از پشت گردن و زبان ديگرش از جلو بيرون آمده است و در آتش شعله ور هستند تا همه بدنش را در آتش شعله ور نمايند. سپس درباره او مى گويند: اين همان كسى است كه در دنيا دو چهره و دو زبان بود. و در روز قيامت با همين خصوصيات او را خواهند شناخت .

 

حديث : 3 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن عثمان بن عيسى عن عبدالله بن مسكان عن ابى شيبه الزهرى عن ابى جعفر عليه السلام قال بئس العبد عبد يكون ذاوجهين و ذا لسانين يطرى اخاه شاهدا و ياكله غائبا ان اعطى حسده و ان ابتلى خذله . ترجمه : 3. امام باقر عليه السلام فرمودند: بنده دو رو و دو زبان بنده بدى است : در حضور برادرش او را خيلى ستايش مى كند و در غياب او گوشتش را مى خورد (با غيبت كردن از او) اگر نعمتى به او بدهند، به او حسد مى ورزد و اگر گرفتار شود، به او كمك نمى كند.

 

حديث : 4 و بهذاالاسناد عن عبدالله بن مسكان عن داود بن فرقد عن ابى شيبه الزهرى عن ابى جعفر عليه السلام قال بئس العبد عبد همزه يقبل بوجه و يدبر بآخر. ترجمه : 4. امام باقر عليه السلام فرمودند: بنده بدگوى خرده گير، بنده بدى است ، با چهره اى با انسان روبرو مى شود و با چهره اى ديگر پشت مى كند.

 

حديث : 5 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى على بن الحسين السعد آبادى عن احمد بن ابى عبدالله قال حدثنى عده من اصحابنا عن على بن اسباط عن عبدالرحمن بن ابى حماد رفعه قال قال الله عزوجل لعيسى بن مريم عليهماالسلام يا عيسى ليكن لسانك فى السر و العلانيه لسانا واحدا و كذلك قلبك انى احذر نفسك و كفى بى خبيرا لا يصلح لسانان فى فم واحد و لا سيفان فى غمد واحد و لا قلبان فى صدر واحد و كذلك الاذهان . ترجمه : 5. خداوند عزوجل به حضرت عيسى عليه السلام فرمودند: اى عيسى ! زبان تو در نهان و اشكار بايد يك زبان باشد و همچنين دلت . تو را پرهيز مى دهم از دورويى و دو زبانى . و همين كه من از احوال تو آگاهى دارم ، بايد براى تو كافى باشد. دو زبان در يك دهان ، دو شمشير در يك غلاف و دو قلب در يك سينه جاى نمى گيرند و ذهن و حافظه نيز همين طور است .

 

عقاب من يلعن غير مستحق اللعنه

مجازات لعنت كردن غير مستحق لعنت

حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن الوشاء عن على بن ابى حمزه قال : سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول ان اللعنه اذا خرجت من فى صاحبها ترددت فان وجدت مساغا و الا رجعت على صاحبها. ترجمه : 1. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: بدون ترديد هنگامى كه لعنت از دهان گوينده آن بيرون آيد، رفت و آمد مى كند، اگر كسى را سزاوار آن يافت ، بر آن فرود مى آيد و گرنه بر گوينده آن فرود مى آيد.

 

عقاب من شهد على مومن بكفر

مجازات شهادت دادن به كفر مومن

حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى احمد بن ادريس عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن احمد بن النضر عن عمرو بن شمر عن جابر عن ابى جعفر عليه السلام قال ما شهد رجل على رجل بكفر قط باء به احدهما ان كان شهد على كافر صدق و ان كان مومنا رجع الكفر عليه و آياكم و الطعن على المومنين . ترجمه : 1. امام باقر عليه السلام فرمودند: اگر مردى شهادت به كفر مرد ديگرى بدهد، از يكى از دو حال خارج نيست : يا شهادت به كفر كافرى مى دهد كه در اين صورت راست گفته است ، يا شهادت به كفر مومنى مى دهد كه در اين صورت كفر به خود او باز مى گردد. و مبادا مومنين را بدنام كنيد.

 

عقاب من مكر او خدع

مجازات نيرنگ و فريب

حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكونى عن جعفر بن محمد عن ابيه عن آبائه عليهم السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله ليس منا من ماكر مسلما. ترجمه : 1. امام صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام روايت مى نمايد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: كسى كه مسلمانى را بفريبد از ما نيست .

 

حديث : 2 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عن محمد بن ابى عمير عن هشام بن سالم رفعه قال قال على عليه السلام لولا ان المكر و الخديعه فى النار لكنت امكر العرب . ترجمه : 2. امير المومنين عليه السلام فرمودند: اگر نبود كه بدون شك نيرنگ و فريب در جهنم هستند، قطعا من نيرنگ بازترين عرب بودم .

 

حديث : 3 حدثنى احمد بن محمد قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن ابى الجارود قال حدثنى حبيب بن سنان عن زاذان قال سمعت عليا عليه السلام يقول لولا انى سمعت رسول الله صلى الله عليه و آله يقول ان المكر و الخديعه و الخيانه فى النار لكنت امكر العرب . ترجمه : 3. راوى مى گويد از امام على عليه السلام شنيدم كه فرمودند: اگر از رسول خدا صلى الله عليه و آله نشنيده بودم كه فرمودند: بدون ترديد نيرنگ و فريب و خيانت در جهنم است ، قطعا نيرنگ بازترين عرب بودم .

 

عقاب من ظلم

مجازات ظلم .

حديث : 1 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن الحسن بن على بن فضال عن على بن عقبه عن سماعه بن مهران عن عبدالله بن سليمان عن ابى جعفر عليه السلام قال الظلم فى الدنيا هو الظلمات فى الاخره . ترجمه : 1. امام باقر عليه السلام فرمودند: ظلم در دنيا تاريكى در آخرت است .

 

حديث : 2 و بهذاالاسناد عن احمد بن محمد عن عبدالله بن محمد الحجال عن غالب بن محمد عمن ذكره عن ابى عبدالله عليه السلام فى قول الله عزوجل ((ان ربك لبالمرصاد)) قال قنطره على الصراط لا يجوزها عبد بمظلمه . ترجمه : 2. امام صادق عليه السلام در توضيح ((كمينگاه )) در آيه شريفه ((همانا پروردگارت در كمينگاه است )) (165). فرمودند: (كمينگاه ) پلى است بر صراط كه اگر كسى مرتكب ظلمى شده باشد، نمى تواند از آن عبور كند.

 

حديث : 3 و بهذاالاسناد عن احمد بن محمد عن على بن عيسى عن على بن سالم قال سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول ان الله عزوجل يقول و عزتى و جلالى لا اجيب دعوه مظلوم دعانى فى مظلمه ظلمها و لا حد عنده مثل تلك المظلمه . ترجمه : 3. راوى مى گويد شنيدم كه امام صادق عليه السلام فرمودند: خداوند عزوجل مى فرمايند: دعاى كسى را كه به او ظلمى شده است ، درباره آن ظلم مستجاب نمى كنم ، اگر خود او نيز مرتكب چنين ظلمى در حق ديگرى شده باشد.

 

حديث : 4 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر عن محمد بن الحسين عن الحسن بن محبوب عن اسحاق بن عمار عن ابى عبدالله عليه السلام قال ان الله عزوجل اوحى الى نبى من الانبياء فى مملكه جبار من الجبابره ان ائت هذا الجبار فقل له انى لم استعملك على سفك الدماء و اتخاذ الاموال و انما استعملتك لتكف عنى اصوات المظلمومين فانى لن ادع ظلامتهم و ان كانوا كفارا. ترجمه : 4. امام صادق عليه السلام فرمودند: همانا خداوند عزوجل بن يكى از پيامبران خود كه در يكى از كشورهاى گردنكشان بود، وحى نمود كه نزد آن گردنكش رفته و به او بگو: تو را حاكم بر مردم نگردانيدم تا خونريزى كرده و اموال مردم را بگيرى . تو را حكومت دادم تا صداى مظلمومان را از من باز دارى ((و نگذارى صداى ناله و دعاى آنان كه ظالم را نفرين مى كنند به من برسد) و بدون شك ستمى را كه به آنان شده است نمى بخشم ، گرچه كافر باشند.

 

حديث : 5 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن على بن اسباط عن ابن سنان عن ابى خالد القماط الواسطى عن زيدبن على بن الحسين عن ابيه عليه السلام قال ما ياخذ المظلوم من دين الظالم اكثر مما ياخذ الظالم من دين المظلوم . ترجمه : 5. امام زين العابدين عليه السلام فرمودند: آنچه مظلوم از دين ظالم مى گيرد، بيش از آن چيزى است كه ظالم از دنياى مظلوم مى گيرد.

 

حديث : 6 ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابى عمير عن عمروبن اذينه عن زراره عن ابى جعفر عليه السلام قال ما احد يظلم بمظلمه الا اخذه الله بها فى نفسه و ماله فاما الظلم بينه و بين الله عزوجل فاذا تاب غفر له . ترجمه : 6. امام باقر عليه السلام فرمودند: كسى نيست كه مرتكب ظلمى شود، مگر اين كه خداوند او را مجازات جانى يا مالى مى نمايد. ولى ظلمى كه (فقط) بين او و خداوند عزوجل باشد ( و حق مردم در ميان نباشد)، وقتى از آن توبه كند، آمرزيده مى شود.

 

حديث : 7 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن على بن الحكم عن ابى القاسم عن عثمان بن عبدالله عن محمد بن عبدالله الارقط عن جعفربن محمد عليهماالسلام قال من ارتكب احدا بظلم بعث الله عزوجل عليه من يظلمه بمثله او على ولده او على عقبه من بعده . ترجمه : 7. امام صادق عليه السلام فرمودند: اگر كسى به كسى ظلمى نمايد، خداوند عزوجل كسى را مى فرستد كه شبيه آن ظلم را به او يا پس از به فرزندانش يا نوه هايش بنمايد.

 

حديث : 8 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن يعقوب بن يزيد عن حماد بن عيسى عن ربعى بن عبدالله عن فضيل بن يسار قال قال ابو عبدالله عليه السلام من اكل من مال اخيه ظلما و لم يرده و عليه اكل جذوبه من النار يوم القيامه . ترجمه : 8. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه مال برادر مسلمانش را ستمكارانه بخورد و آن را به وى باز نگرداند، در روز قيامت آتش سرخ شده و گل انداخته جهنم را خواهد خورد.

 

حديث : 9 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى عبدالله بن جعفر عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب عن الحسن بن محبوب عن هشام بن سالم عن ابى عبيده الحذاء قال قال ابو جعفر عليه السلام قال رسول الله صلى الله عليه و آله من اقتطع مال مومن غصبا بغير حله لم يزل الله عزوجل معرضا عنه ما قتا لا عماله التى يعملها من البر و الخير لا يثبتها فى حسناته حتى يتوب و يرد المال الذى اخذه الى صاحبه . ترجمه : 9. امام باقر عليه السلام نقل مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: كسى كه بدون رضايت و با غصب ، مال مومنى را بردارد، خداوند عزوجل پيوسته از او روگردان بوده و از كارهاى نيك و خير او متنفر خواهد بود. و تا زمانى كه توبه نكند و آن مالى را كه برداشته است به صاحبش باز نگرداند، خداوند آن اعمال نيك را در رديف كارهاى نيكش نمى نويسد.

 

حديث : 10 حدثنى محمد بن على ماجيلويه رضى الله عنه قال : حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكونى عن جعفر بن محمد عن ابائه عليهم السلام قال قال امير المومنين عليه السلام اعظم الخطايا يا اقتطاع مال امر مسلم بغير حق . ترجمه : 10. امام صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام روايت مى نمايد كه امير المومنين عليه السلام فرمودند: بزرگترين خطاها برداشتن مال مسلمان بدون حق است .

 

حديث : 11 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه عن هارون بن الجهم عن حفص بن عمر عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال على عليه السلام انما خاف القصاص من كف عن ظلم الناس . ترجمه : 11. امام صادق عليه السلام نقل مى نمايند كه امير المومنين عليه السلام فرمودند: فقط كسانى كه به مردم ظلم نمى كنند، از مجازات خداوند مى ترسند.

 

حديث : 12 ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابى عمير عن حسين بن عثمان و محمد بن ابى حمزه عن ابى عبدالله عليه السلام قال ان الله عزوجل يبغض الغنى الظلوم . ترجمه : 12. امام صادق عليه السلام فرمودند: بدون ترديد خداوند عزوجل با ثروتمند ستم پيشه دشمنى مى نمايد.

 

حديث : 13 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن احمد بن محمد عن على بن الحكم عن هشام بن سالم قال سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول ان العبد ليكون مظلوما فلا يزال بدعو حتى يكون ظالما. ترجمه : 13. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: گاهى بدون ترديد و قطعا بنده اى مظلوم است ، ولى باندازه اى ظالم را نفرين مى كند كه خودش ظالم مى شود (زيرا بيش از حد نفرين نموده است .)

 

حديث : 14 ابى رحمه الله قال حدثنى محمد بن يحيى العطار عن احمد بن ابى عبدالله عن ابيه ابى نهشل عن عبدالله بن سنان عن ابى عبدالله عليه السلام قال من عذر ظالما بظلمه سلط الله تعالى عليه من يظلمه فان دعا لم يستجب له و لم ياجره الله على ظلامته . ترجمه : 14. امام صادق عليه السلام فرمودند: كسى كه براى ظلم ظالمى عذر بياورد، خداى متعال ظالمى را بر او مسلط مى نمايد كه به او ظلم كند. و اگر دعا كند، مستجاب نمى شود. و خداوند براى ظلمى كه ديه است ، پاداشى به او نخواهد داد.

 

حديث : 15 ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكونى عن جعفر بن محمد عن ابيه عن آبائه عليهم السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله من ظلم احدا ففاته فليستغفر الله تعالى له فانه كفاره له . ترجمه : 15. امام صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام روايت مى نمايد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: كسى كه به كسى ظلم كند و آنگاه او را پيدا نكند كه از او حلاليت بخواهد، بايد استغفار نمايد. زيرا اين كار قطعا كفاره آن خواهد بود.

 

حديث : 16 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله عن محمد بن عيسى اليقطينى عن ابراهيم بن عبدالحميد عن على بن ابى حمزه ابى بصير عن ابى جعفر عليه السلام قال ما انتصر الله من ظالم الا بظالم و ذلك قول الله تعالى ((و كذلك نولى بعض الظالمين بعضا)). ترجمه : 16. امام باقر عليه السلام فرمودند: خداوند جز بوسيله ظالمى از ظالم ديگرى انتقام نگرفته است . و معنى اين آيه شريفه نيز همين است : ((و ظالمين را بر يكديگر حاكم مى گردانيم )) (166).

 

حديث : 17 ابى رحمه الله قال حدثنى سعد بن عبدالله قال حدثنى محمد بن عيسى عن الحسن بن محبوب عن عبدالله بن سنان قال سمعت ابا عبدالله عليه السلام يقول من اعان ظالما على مظلوم لم يزل الله عليه ساخطا حتى ينزع عن معونته . ترجمه : 17. راوى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: كسى كه ظالمى را در ظلم به مظلومى يارى كند، پيوسته خداوند از او خشمگين است تا دست از يارى او بردارد.

 

عقاب الجبارين .

مجازات گردنكشان

حديث : 1 حدثنى محمد بن الحسن رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن الحسن الصفار عن محمد بن الحسين عن محمد بن عبدالله بن هلال عن عقبه بن خلد عن ميسر عن ابى جعفر عليه السلام قال ان فى جهنم لجبلا يقال له الصعدى و ان فى الصعدى لوادا يقال له سقر و ان فى سقر لجبا يقال له هبهب لكما كشف غطاء ذلك الجب ضج اهل النار من حره و ذلك منازل الجبارين . ترجمه : 1. امام باقر عليه السلام فرمودند: همانا و بدون ترديد در جهنم كوهى است بنام ((صعدى )) و همانا و بدون تردى در صعدى دره اى است بنام ((سقر)) و همانا و بدون ترديد در سقر چاهى است بنام ((هبهب )) كه هرگاه در پوش ‍ آن را بردارند، جهنميان از حرارت ان فرياد مى كشند و اين منازل گردنكشان است .

 

عقاب من مشى على الارض اختيالا

مجازات با تكبر و تبختر راه رفتن

حديث : 1 حدثنى محمد بن موسى بن المتوكل رضى الله عنه قال حدثنى محمد بن يحيى العطار قال حدثنى محمد بن احمد عن موسى بن عمر عن ابن فضال عمن حدثه عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله من مشى على الارض اختيالا لعنته الارض و من تحتها و من فوقها. ترجمه : 1. امام صادق عليه السلام روايت مى نمايند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: كسى كه با تكبر و خودنمايى زوى زمين راه برود، زمين و هر كسى كه در زير و روى آن است ، او را لعنت مى كند.