10 العالم السوء - دانشمند
ناشايسته
119- عن ابي عبد اللَّه
عليه السّلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: الفقهاء أمناء الرّسل
ما لم يدخلوا في الدّنيا، قيل يا رسول اللَّه: و ما دخولهم في الدّنيا؟ قال: اتّباع
السّلطان فإذا فعلوا ذلك فاحذروهم على دينكم.
الكافي 1/ 46 البحار 2/ 110 الفصول المهمة/ 241
از امام صادق (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص)
فرمود: فقيهان، امين پيامبرانند بشرط آنكه وارد دنيا نشوند. پرسيدند: اى پيامبر
خدا! ورود آنان در دنيا چگونه است؟ فرمود: پيروى كردن از سلطان. اگر چنين كردند از
آنان بر دين خود بترسيد.
120- عن النبي صلّى
اللَّه عليه و آله: من ازداد في العلم رشدا فلم يزدد في الدّنيا زهدا لم يزدد من
اللَّه إلّا بعدا.
البحار 2/ 37 الوسائل 14/ 37
از پيامبر (ص) نقل شده است: هر كه دانشش افزون
شود و زهدش نسبت به دنيا افزون نگردد، جز بر دورى خويش از خدا نيافزوده است.
121- قال عيسى عليه
السّلام: مثل علماء السّوء مثل صخرة وقعت على فم النّهر لا هي تشرب الماء و لا هي
تترك الماء يخلص إلى الزّرع.
مجموعة ورام 1/ 84 المحجة 1/ 130
عيسى (ع) فرمود: مثل دانشمندان ناشايسته مثل
سنگ بزرگى است كه بر دهانه نهر قرار مىگيرد كه نه خود آب مىآشامد و نه آب را به
كشتزارها مىكند.
122- قال عيسى عليه
السّلام: كيف يكون من أهل العلم من يشار به إلى آخرته و هو مقبل على دنياه و ما
يضرّه أشهى إليه ممّا ينفعه.
مجموعة ورام 1/ 83
عيسى (ع) فرمود: چگونه از اهل دانش است كسى كه
آخرت به او شناسانده مىشود ولى او به دنياى خود روى مىآورد، و به آنچه براى او
زيانآور است تمايل بيشتر دارد تا آنچه براى او سودمند است؟!
123- و قال صلّى اللَّه
عليه و آله: شرار العلماء الّذين يأتون الأمراء
و خيار الأمراء الّذين يأتون العلماء.
المحجة البيضاء 1/ 144
پيامبر (ص) فرمود: دانشمندان ناشايسته كسانى
هستند كه نزد زمامداران مىآيند، و زمامداران برگزيده كسانى هستند كه نزد دانشمندان
حضور مىيابند.
124- قال صلّى اللَّه
عليه و آله: صنفان من امّتي إذا صلحا صلحت الأمّة و إذا فسدا فسدت الأمّة الأمراء و
الفقهاء.
مجموعة ورام 2/ 228
پيامبر (ص) فرمود: دو دسته از امّت من هر گاه
شايسته گرديدند امّت شايسته مىشود و هر گاه فاسد شدند امّت فاسد مىگردد:
زمامداران و دانشمندان.
125- عن عليّ عليه
السلام: لا يزكو العلم بغير ورع.
غرر الحكم/ 842
از على (ع) نقل شده است: بدون پرهيزگارى دانش
رشد نمىكند
126- عن عليّ عليه
السلام: لا علم لمن لا حلم له.
غرر الحكم/ 847
از على (ع) نقل شده است: كسى كه بردبارى ندارد
دانش نخواهد داشت.
11 زلّة العالم - لغزش دانشمند
127- عن عليّ عليه
السلام: زلّة العالم كانكسار السّفينة تغرق و يغرق معها غيرها.
غرر الحكم/ 426
از على (ع) نقل شده است: لغزش دانشمند مانند
شكست برداشتن كشتى است كه باعث غرق شدن خود و همراهانش مىشود.
128- عن عليّ عليه
السلام: زلّة العالم كبيرة الجناية.
غرر الحكم/ 427
از على (ع) نقل شده است: لغزش دانشمند جنايتى
بس بزرگ است.
129- عن عليّ عليه
السلام: زلّة العالم تفسد العوالم.
غرر الحكم/ 426
از على (ع) نقل شده است: لغزش دانشمند جهانيان
را فاسد مىكند.
130- عن طلحة بن زيد قال:
سمعت ابا عبد اللَّه عليه السلام يقول: العامل على غير بصيرة كالسّائر على الطّريق
لا يزيده سرعة السّير من الطّريق إلّا بعدا.
الكافي 1/ 43 البحار 1/ 206 جامع احاديث الشيعة
1/ 102
طلحة بن زيد مىگويد: از امام صادق (ع) شنيدم
كه مىفرمود:
كسى كه بدون بينش عمل كند مانند كسى است كه
بيراهه مىرود كه هر چه سريعتر برود از راه دورتر مىشود.
131- عن ابي عبد اللَّه
عليه السلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: من عمل على غير علم كان
ما يفسد أكثر ممّا يصلح.
جامع احاديث الشيعة 1/ 102 الكافي 1/ 44 البحار
1/ 208 تحف العقول/ 33
از امام صادق (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص)
فرمود: هر كه از روى نادانى عمل كند تباهكاريش بيش از اصلاح است.
132- عن عليّ عليه
السلام: من لم يصلح نفسه لم يصلح غيره.
غرر الحكم/ 702
از على (ع) نقل شده است: كسى كه به اصلاح خود
نپرداخته ديگران را اصلاح نخواهد كرد.
133- عن عليّ عليه
السلام: كيف يصلح غيره من لم يصلح نفسه.
غرر الحكم/ 555
از على (ع) نقل شده است: كسى كه خود را اصلاح
نكرده چگونه ديگرى را اصلاح مىكند؟!
134- عن عليّ عليه
السلام: كيف يهتدي الضّليل مع غفلة الدّليل.
غرر الحكم/ 553
از على (ع) نقل شده است: با غفلت راهنما چگونه
گمراه هدايت مىيابد؟!
القسم الثانى الاعتقادات - بخش
دوّم اعتقادات
الفصل الاول
12 معرفة اللَّه - شناخت خدا
إِنَّ اللَّهَ هُوَ
رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ.
س 43 آية 64 خداست كه پروردگار من و پروردگار
شماست، پس او را پرستش كنيد كه راه مستقيم اين است.
135- عن عليّ عليه
السلام: معرفة اللَّه سبحانه أعلى المعارف.
غرر الحكم/ 767
از على (ع) نقل شده است: شناخت خداوند بالاترين
شناختهاست.
136- قال أبو عبد اللَّه
عليه السلام: أفضل العبادة العلم باللَّه.
البحار 1/ 215
امام صادق (ع) فرمود: بهترين عبادت، آگاهى
يافتن از خداست.
137- عن عليّ عليه
السلام: من عرف نفسه فقد عرف ربّه.
غرر الحكم/ 625
از على (ع) نقل شده است: هر كه خود را بشناسد
پروردگارش را خواهد شناخت.
138- في حديث عن زرارة عن
ابي جعفر عليه السلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: كلّ مولود يولد
على الفطرة يعني على المعرفة بأنّ اللَّه عزّ و جلّ خالقه فذلك قوله- وَ لَئِنْ
سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ التوحيد/
331 اثبات الهداة 1/ 89 المحجة البيضا 1/ 212 س 31/ آية 25
در حديثى از زراره از امام باقر (ع) نقل شده كه
پيامبر خدا (ص) فرمود: هر مولودى بر اساس فطرت يعنى بر اساس شناخت اينكه خدا
آفريدگار اوست تولّد مىيابد، و همين است گفتار خداوند: «اگر از آنان بپرسى آسمانها
و زمين را چه كسى آفريده است، خواهند گفت: خدا».
139- عن سفيان بن عيينة
قال: سمعت ابا عبد اللَّه عليه السلام يقول: وجدت علم النّاس كلّه في أربع أوّلها
أن تعرف ربّك و الثّاني أن تعرف ما صنع بك و الثّالث أن تعرف ما أراد منك و الرّابع
أن تعرف ما يخرجك من دينك.
الخصال 1/ 239 الكافي 1/ 50
سفيان بن عيينه مىگويد: از امام صادق (ع)
شنيدم كه مىفرمود:
تمام دانش مردم را در چهار چيز يافتم: اوّل
آنكه پروردگارت را بشناسى. دوّم آنكه بدانى با تو چه كرده است. سوّم آنكه بدانى چه
چيزهائى از تو خواسته است. چهارم
آنكه بدانى چه چيز ترا از دين خارج مىكند.
140- عن موسى بن جعفر
عليه السلام قال: قال قوم للصّادق عليه السّلام: ندعوا فلا يستجاب لنا، قال عليه
السّلام: لأنّكم تدعون من لا تعرفونه.
التوحيد/ 289 مستدرك الوسائل 1/ 364 البحار 93/
368
از موسى بن جعفر (ع) نقل شده كه فرمود: گروهى
به (حضرت) صادق (ع) گفتند: ما دعا مىكنيم ولى دعاى ما مستجاب نمىشود؟ فرمود:
بخاطر آنكه شما كسى را مىخوانيد كه او را نمىشناسيد.
141- عن ابى عبد اللَّه
عليه السّلام قال: سمعت أبي يحدّث عن أبيه عليه السّلام أنّ رجلا قام إلى أمير
المؤمنين عليه السّلام فقال: يا أمير المؤمنين بم عرفت ربّك؟ قال: بفسخ العزم و نقض
الهمّ، لمّا أن هممت فحال بيني و بين همّي و عزمت فخالف القضاء عزمي علمت أنّ
المدبّر غيري.
تفسير نور الثقلين 5/ 124
از امام صادق (ع) نقل شده است كه فرمود: از
پدرم شنيدم كه از پدرش حديث مىكرد كه مردى در برابر امير المؤمنين (ع) برخاست و
گفت: اى امير المؤمنين! به چه چيز پروردگارت را شناختى؟ فرمود: به برگردانيدن تصميم
و شكستن اراده. هر گاه اراده كردم او ميان من و ارادهام حايل گرديد، و چون تصميم
گرفتم حكم وى با تصميم من مخالفت داشت، دانستم كه ديگرى در باره من مىانديشد.
142- عن عليّ عليه
السّلام: عرفت اللَّه بفسخ العزائم و حلّ العقود، و نقض الهمم .
نهج البلاغة (فيض) 1186 الصالح/ 510
از على (ع) نقل شده است: خدا را به برگردانيدن
تصميمها و گشودن پيمانها و شكستن ارادهها شناختم.
143- عن جميل بن درّاج عن
ابي حمزة قال: قال ابو عبد اللَّه عليه السّلام: من عرف اللَّه خاف اللَّه و من خاف
اللَّه سخت نفسه عن الدّنيا.
الكافي 2/ 68 الوسائل 11/ 173 مجموعة ورام 2/
185 البحار 70/ 357 جامع السعادات 1/ 226 تحف العقول/ 269
از جميل بن درّاج از ابو حمزه نقل شده كه گفت:
امام صادق (ع) فرمود: هر كه خدا را بشناسد از خدا مىترسد و هر كه از خدا بترسد
دنيا را رها مىكند.
144- عن ابي عبد اللَّه
(الصادق) عليه السّلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله: من عرف اللَّه
و عظّمه منع فاه من الكلام و بطنه من الطّعام و عفى (عنّى- امالي) نفسه بالصّيام و
القيام .. الخبر.
جامع احاديث شيعه 1/ 412
از امام صادق (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص)
فرمود: هر كه خدا را بشناسد و تعظيم كند زبانش را از سخن گفتن و شكمش را از خوردن
باز مىدارد و خود را بوسيله نماز و روزه به زحمت مىافكند ...
145- عن عليّ عليه
السّلام: ينبغي لمن عرف اللَّه سبحانه أن لا يخلو قلبه من رجائه و خوفه.
غرر الحكم/ 859
از على (ع) نقل شده است: سزاوار است كسى كه خدا
را شناخته دلش از بيم و اميد وى تهى نگردد.
146- عن الحسن بن علي
عليه السّلام: من عرف اللَّه أحبّه، و من عرف الدّنيا زهد فيها ... الخبر كلمة
الامام الحسن/ 203
از حسن بن على (ع) نقل شده است: هر كه خدا را
بشناسد او را دوست خواهد داشت، و هر كه از دنيا آگاه گردد نسبت به آن زهد خواهد
ورزيد.
13 اللَّه و صفاته - صفات خدا
«من خطبة له عليه السّلام»
147- الحمد للَّه الّذي
لا يبلغ مدحته القائلون و لا يحصي نعماءهالعادّون و لا يؤدّي حقّه المجتهدون،
الّذي لا يدركه بعد الهمم، و لا يناله غوص الفطن الّذي ليس لصفته حدّ محدود و لا
نعت موجود، و لا وقت معدود و لا أجل ممدود فطر الخلائق بقدرته و نشر الرّياح برحمته
و وتّد بالصّخور ميدان أرضه.
نهج البلاغة (فيض)/ 13 (الصالح)/ 39
امير المؤمنين (ع) در خطبهاى فرمود: سپاس
مخصوص خدائى است كه گويندگان از ستايش او باز مىمانند، و حسابگران از شمارش
نعمتهايش عاجزند، و تلاشگران در اداى حقش فرو مىمانند. خدائى كه انديشههاى بلند،
او را درك نمىكنند و زيركيهاى ژرف به وى دست نمىيابند. صفاتش محدود نيست. نه در
وصف مىآيد و نه در زمانى مىگنجد و نه داراى سرآمدى طولانى است. با قدرتش موجودات
را آفريد، و به رحمتش بادها را پراكنده ساخت، و با صخرهها پهنه زمين را استوار
گردانيد.
«و من خطبة له عليه السّلام»
148- و أشهد أن لا إله
إلّا اللَّه وحده لا شريك له الأوّل لا شي قبله والآخر لا غاية له، لا تقع الأوهام
له على صفة و لا تعقد القلوب منه على كيفيّة و لا تناله التّجزئة و التّبعيض و لا
تحيط به الأبصار و القلوب.
نهج البلاغة (فيض)/ 193 (الصالح)/ 115
در خطبه ديگر فرمود: گواهى مىدهم كه جز خداى
يكتا كه هيچ
شريكى ندارد معبودى نيست. همو كه اوّل است و
پيش از او چيزى نبوده و آخر است و پايانى براى او نيست. پندارها به هيچ يك از صفاتش
نمىرسند، و خردها اثبات چگونگى برايش نمىكنند. تجزيه و تبعيض در موردش روا نيست،
و ديدهها و دلها به وى احاطه ندارند.
«و من خطبة له عليه السّلام»
149- قد علم السّرائر و
خبر الضّمائر، له الإحاطة بكلّ شيء و الغلبةلكلّ شيء و القوّة على كلّ شيء،
فليعمل العامل منكم في أيّام مهله، قبل إرهاق أجله و في فراغه قبل أوان شغله ...
الخبر.
نهج البلاغة (فيض)/ 196 (الصالح)/ 116
و در خطبه ديگر فرمود: خداوند به رازها دانا و
از درونها با خبر است. به هر چيزى احاطه و چيرگى دارد و بر هر كارى تواناست. هر كه
از شما خواهان عمل است بايد در روزهاى فرصت، پيش از آنكه مرگش نزديك شود، و نيز
هنگام فراغت، قبل از آنكه دوران مشغولشدنش فرا رسد، عمل كند ...
150- عن ابى عبد اللَّه
عليه السّلام قال: جاء حبر إلى أمير المؤمنين عليه السّلام فقال: يا أمير المؤمنين
هل رأيت ربّك حين عبدته؟ قال: فقال: ويلك ما كنت أعبد ربّا لم أره؟ قال: و كيف
رأيته؟ قال: ويلك لا تدركه العيون في مشاهدة الأبصار و لكن رأته القلوب بحقائق
الإيمان.
الكافي 1/ 98
از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: دانشمندى
يهودى نزد امير المؤمنين (ع) آمد و گفت: اى امير المؤمنين! آيا به هنگام عبادت،
پروردگار خود را ديدهاى؟ فرمود: واى بر تو! من پروردگارى را كه نديده باشم هرگز
عبادت نمىكنم.
گفت: چگونه او را ديدهاى؟ فرمود: واى بر تو!
چشمها او را نمىبينند ولى دلها در اثر حقيقت ايمان او را درك مىكنند.
151- عن الصادق عليه
السّلام قال: جاء حبر من الأحبار إلى أمير المؤمنين عليه السّلام فقال يا أمير
المؤمنين: متى كان ربّك، فقال له ثكلتك أمّك و متى لم يكن حتّى يقال متى كان، كان
ربّي قبل القبل بلا قبل و يكون بعد البعد بلا بعد و لا غاية و لا منتهى لغايته
انقطعت الغايات عنه فهو منتهى كلّ غاية.
التوحيد/ 174 امالي الصدوق/ 534 الكافي 1/ 89
از امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: يكى از
دانشمندان يهود نزد امير المؤمنين (ع) آمد و گفت: اى امير المؤمنين! پروردگار تو
كجاست؟ فرمود: مادرت به عزايت بنشيند! خداوند كجا نبوده تا گفته شود كجا هست؟
پروردگار من پيش از هر قبلى بوده است بدون آنكه قبل از او چيزى باشد، و پس از هر
بعدى خواهد بود بدون آنكه بعد از او چيزى باشد. پايانى براى سرانجام او نيست و تمام
پايانها از او جدا گرديده، در نتيجه او پايان هر پايانى است.
152- عن النبي صلّى
اللَّه عليه و آله: إنّ اللَّه لا يشبه شيئا و لا يشبهه شيء و كلّ ما وقع في الوهم
فهو بخلافه.
المحجة البيضاء 1/ 219
از پيامبر (ص) نقل شده است: خدا به چيزى مانند
نيست و هيچ چيز به او شباهت ندارد و هر چه در گمان آيد خدا بر خلاف آن است.
153- عن علي بن موسى
الرضا عن ابيه عن آبائه عن امير المؤمنين عليهم السّلام، قال: قال رسول اللَّه صلّى
اللَّه عليه و آله: قال اللَّه جلّ جلاله: ما آمن بي من فسّر برأيه كلامي و ما
عرفني من شبّهني بخلقي، و ما على ديني من استعمل القياس في ديني.
الوسائل 18/ 28 التوحيد/ 68
از امام رضا (ع) از پدرش از پدرانش از امير
المؤمنين (ع) نقل شده كه رسول خدا (ص) فرمود: خداوند فرموده است: هر كه سخن مرا به
رأى خود تفسير كند به من ايمان نياورده، و هر كه مرا به مخلوقاتم تشبيه كند مرا
نشناخته، و هر كه در دين من
قياس كند بر دين من نيست.
14 قدرة اللَّه - قدرت خدا
أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا
فِي مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ.
س 7/ آية 185 آيا در ملكوت آسمانها و زمين و
آنچه خدا آفريده است نمىنگرند؟
إِنَّما إِلهُكُمُ
اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْماً.
س 20/ آية 98 خداى شما فقط خداى يكتاست كه
معبودى جز او نيست و علم وى هر چيزى را فرا گرفته است.
154- عن محمد بن مسلم عن
ابي جعفر عليه السّلام قال: إيّاكم و التّفكّر في اللَّه و لكن إذا أردتم أن تنظروا
إلى عظمته فانظروا إلى عظيم خلقه.
الفصول المهمة/ 47 الكافي 1/ 93 الوسائل 11/
453
از محمد بن مسلم از امام باقر (ع) نقل شده كه
فرمود: از انديشه در ذات خدا بپرهيزيد، هر گاه خواستيد به عظمت خدا بنگريد، به عظمت
مخلوقاتش نگاه كنيد.
155- عن عليّ عليه
السّلام: عجبت لمن شكّ في قدرة اللَّه و هو يرى خلقه.
غرر الحكم/ 493
از على (ع) نقل شده است: در شگفتم از كسى كه
مخلوقات خدا را مىبيند ولى در قدرت وى ترديد دارد!
156- عن ابي حمزة عن علي
بن الحسين عليهما السّلام قال: لو اجتمع اهل السّماء و الأرض أن يصفوا اللَّه بعظمة
لم يقدروا.
الكافي 1/ 102
از ابو حمزه، از على بن الحسين (ع) نقل شده كه
فرمود: اگر اهل آسمان و زمين اجتماع كنند تا خدا را به بزرگى توصيف نمايند بر اين
كار قدرت نخواهند داشت.
157- عن عليّ عليه
السّلام: إعجبوا لهذا الإنسان ينظر بشحم و يتكلّم بلحم و يسمع بعظم و يتنفّس من
خرم.
نهج البلاغة (فيض)/ 1081، (الصالح)/ 470
از على (ع) نقل شده است: از اين انسان تعجّب
كنيد كه بوسيله قطعهاى پيه مىبيند و با پارهاى گوشت سخن مىگويد و بواسطه
استخوانى مىشنود و از سوراخى تنفّس مىكند.
158- و سئل عليّ عليه
السّلام: كيف يحاسب الله الخلق على كثرتهم فقال: كما يرزقهم على كثرتهم فقيل: كيف
يحاسبهم و لا يرونه؟! فقال: كما يرزقهم و لا يرونه.
نهج البلاغة (فيض)/ 1220 (الصالح)/ 528
از على (ع) پرسيدند: چگونه خداوند به حساب مردم
رسيدگى مىكند با وجود اينكه تعداد آنان فراوان است؟ فرمود: همان گونه كه با وجود
فراوانى تعدادشان به آنان روزى مىدهد. پرسيدند: چگونه به حسابشان رسيدگى مىكند با
اينكه او را نمىبينند؟ فرمود: همان گونه كه به آنان روزى مىدهد و او را
نمىبينند.
159- عن الصادق عليه
السّلام قال: قال أمير المؤمنين عليه السّلام: إنّ هذه النّجوم الّتي في السّماء
مدائن مثل المدائن الّتي في الأرض مربوط كلّ بعمود من نور، طول ذلك العمود في
السّماء مسيرة مأتين و خمسين سنة.
تفسير نور الثقلين 4/ 400
از امام صادق (ع) نقل شده كه امير المؤمنين (ع)
فرمود: اين ستارگان آسمان، شهرهائى مانند شهرهاى روى زمين هستند كه هر يك به ستونى
از نور بسته شدهاند. طول اين ستون در آسمان با دويست و پنجاه سال راه برابرى
مىكند.
160- عن ابي عبد اللَّه
عليه السّلام قال: قال أمير المؤمنين عليه السّلام: لم تنزل قطرة من السّماء من مطر
إلّا بعدد معدود و وزن معلوم ... الخبر.
تفسير نور الثقلين 5/ 179
از امام صادق (ع) نقل شده كه امير المؤمنين (ع)
فرمود: هيچ قطره بارانى از آسمان فرو نمىريزد مگر آنكه تعدادش معيّن و وزنش معلوم
است.
161- عن الحسن بن علي
عليهما السّلام قال: الحمد للَّه الّذي من تكلّم سمع كلامه و من سكت علم ما في نفسه
و من عاش فعليه رزقه و من مات فإليه معاده ... الخبر.
كلمة الامام الحسن/ 16
از حسن بن على (ع) نقل شده كه فرمود: ستايش
خداوندى را كه سخن هر كس را كه سخن بگويد مىشنود، و از درون هر كس كه سكوت نمايد
با خبر است، و روزى انسانهاى زنده بر عهده وى و بازگشت مردگان به سوى اوست ...
15 التوحيد و ذكر لا اله الّا
اللَّه - توحيد و ذكر «لا اله الّا اللَّه»
وَ إِلهُكُمْ إِلهٌ
واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ.
س 2/ آية 163
و خداى شما خدائى يگانه است كه جز او كه
بخشاينده و مهربان است خدائى نيست. لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ
لَفَسَدَتا فَسُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ.
س 21/ آية 22 اگر در آسمان و زمين خدايانى جز
خداى يكتا بودند قطعا آسمان و زمين تباه مىشدند.
خدائى كه پروردگار عرش است از آنچه (مشركان)
توصيف مىكنند منزّه است.
162- عن عليّ عليه
السّلام: لو كان لربّك شريك لا تتك رسله.
غرر الحكم/ 603
از على (ع) نقل شده است: اگر پروردگار تو شريك
داشت قطعا فرستادگانش نزد تو مىآمدند.
163- عن عليّ عليه
السّلام: التّوحيد حياة النّفس.
غرر الحكم/ 21
از على (ع) نقل شده است: توحيد، مايه حيات روح
است.
164- (في حديث) ... عن
أبي بصير عن أبي عبد اللَّه عليه السّلام قال: إنّ اللَّه تبارك و تعالى أقسم
بعزّته و جلاله أن لا يعذّب أهل توحيده بالنّار أبدا.
التوحيد/ 20
در حديثى از ابو بصير از امام صادق (ع) نقل شده
كه فرمود:
خداوند به عزّت و جلال خود سوگند خورده است كه
اهل توحيد را هرگز به آتش عذاب نكند.
165- عن أبي عبد اللَّه
جعفر بن محمد، عن أبيه، عن آبائه عليهم السّلام، قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه
عليه و آله: خير العبادة قول: لا إله إلّا اللَّه.
التوحيد/ 18
از امام صادق (ع)، از پدرش از پدرانش نقل شده
كه رسول خدا (ص) فرمود: بهترين عبادت، گفتن لا اله الّا اللَّه است.
166- عن جابر بن يزيد
الجعفي، عن أبي جعفر عليه السّلام قال: جاء جبرئيل إلى رسول اللَّه صلّى اللَّه
عليه و آله فقال: يا محمّد طوبى لمن قال من امّتك: لا إله إلّا اللَّه وحده وحده
وحده.
التوحيد/ 21
از جابر بن يزيد جعفى، از امام باقر (ع) نقل
شده كه فرمود:
جبرئيل نزد پيامبر آمد و گفت: اى محمّد! خوشا
بحال كسانى از امّت تو كه بگويند:
«لا اله الّا اللَّه وحده وحده وحده»
.
167- عن أبي بصير قال:
قال ابو عبد اللَّه عليه السّلام: إنّ اللَّه تبارك و تعالى حرّم أجساد الموحّدين
على النّار.
التوحيد/ 20 البحار 3/ 4
ابو بصير مىگويد: امام صادق (ع) فرمود: خداوند
بدن خدا پرستان را بر آتش حرام كرده است.
168- عن علاء بن الفضيل
عن ابي عبد اللَّه عليه السّلام قال: سألته عن قول اللَّه عزّ و جلّ «فِطْرَتَ
اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها» قال: التّوحيد. التوحيد/ 328 البحار 3/
277
علاء بن فضيل مىگويد: از امام صادق (ع) در
باره گفتار خداوند:
«فطرت خداست كه مردم را بر اساس آن آفريده است»
سؤال كردم. فرمود: توحيد است.
169- عن علي عليه
السّلام: في قول اللَّه عز و جل: «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ» قال
عليّ عليه السّلام: سمعت رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله يقول: إنّ اللَّه عزّ
و جلّ قال: ما جزاء من أنعمت عليه بالتّوحيد إلّا الجنة.
التوحيد/ 28 البحار 3/ 3
از على (ع) در باره گفتار خداوند: «آيا پاداش
نيكوكارى چيزى جز نيكوكارى است؟» نقل شده كه فرمود: از پيامبر خدا (ص) شنيدم كه
مىفرمود:
خداوند فرموده است: پاداش كسى كه نعمت توحيد را
به او ارزانى داشتهام چيزى جز بهشت نيست.
170- عن محمد بن ابي عمير
عن محمد بن حمران عن ابي عبد اللَّه عليه السّلام قال: من قال لا إله إلّا اللَّه
مخلصا دخل الجنّة و إخلاصه أن تحجزه لا إله إلّا اللَّه عمّا حرّم اللَّه عزّ و
جلّ.
التوحيد/ 27 البحار 93/ 197
از محمد بن ابى عمير، از محمد بن حمران، از
امام صادق (ع) نقل شده كه فرمود: هر كه از روى اخلاص
«لا اله الّا اللَّه»
بگويد وارد بهشت مىشود، و اخلاص وى آن است كه
«لا اله الّا اللَّه»
او را از آنچه خدا حرام ساخته است باز دارد.
171- حدثنا محمد بن موسى
بن المتوكل رضي اللَّه عنه قال: حدثنا أبو الحسن محمد بن جعفر الاسدي قال: حدثنا
محمد بن الحسين الصوفي قال: حدثنا يوسف بن عقيل، عن اسحق بن راهويه، قال: لمّا وافى
ابو الحسن الرضا عليه السّلام بنيسابور و أراد أن يخرج منها إلى المأمون اجتمع اليه
اصحاب الحديث فقالوا له: يا ابن رسول اللَّه ترحل عنا و لا تحدثنا بحديث فنستفيده
منك و كان قد قعد في العماريّة فأطلع رأسه و قال: سمعت أبي موسى بن جعفر يقول: سمعت
أبي جعفر بن محمّد يقول:
سمعت أبي محمّد بن علىّ يقول: سمعت أبي عليّ بن
الحسين يقول: سمعت أبي
الحسين بن عليّ بن أبي طالب يقول سمعت أبي أمير
المؤمنين عليّ بن أبي طالب يقول: سمعت رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله يقول:
سمعت جبرئيل يقول: سمعت اللَّه جلّ جلاله يقول: لا إله إلّا اللَّه حصنى فمن دخل
حصني أمن من عذابي، قال فلمّا مرّت الرّاحلة نادانا: بشروطها و أنا من شروطها.
عيون اخبار الرضا 2/ 135 التوحيد/ 25 البحار 3/
7
محمد بن موسى بن متوكّل براى ما نقل كرد، گفت:
ابو الحسن محمد بن جعفر اسدى براى ما نقل كرد، گفت: محمد بن حسين صوفى براى ما نقل
كرد، گفت: يوسف بن عقيل از اسحاق بن راهويه براى ما نقل كرد، گفت: هنگامى كه ابو
الحسن امام رضا (ع) وارد نيشابور گرديد و خواست نزد مأمون برود اصحاب حديث نزد وى
اجتماع كرده گفتند: اى فرزند پيامبر خدا! از نزد ما مىروى و حديثى براى ما نقل
نمىكنى كه مورد استفاده ما قرار گيرد؟ امام (ع) كه در كجاوه نشسته بود سرش را
بيرون كرد و فرمود: از پدرم موسى بن جعفر شنيدم كه مىفرمود: از پدرم جعفر بن محمد
شنيدم كه مىفرمود: از پدرم محمد بن على شنيدم كه مىفرمود: از پدرم على بن الحسين
شنيدم كه مىفرمود: از پدرم حسين بن على بن ابى طالب شنيدم كه مىفرمود: از پدرم
امير المؤمنين على بن ابى طالب شنيدم كه مىفرمود: از رسول خدا (ص) شنيدم كه
مىفرمود: از جبرئيل شنيدم كه مىفرمود: از خداوند بزرگ شنيدم كه مىفرمود:
«لا اله الّا اللَّه»
قلعه استوار من است، هر كه وارد قلعه استوار من
شود از كيفرم در امان است. راوى مىگويد: هنگامى كه مركب سوارى امام حركت كرد، به
ما ندا داد: با شرايط آن، و من از شرايط آن هستم.
172- عن عبيد بن زرارة
قال: قال ابو عبد اللَّه عليه السّلام: قول لا إله إلّا اللَّه ثمن الجنّة.
التوحيد/ 21 البحار 93/ 96
از عبيد بن زراره نقل شده كه امام صادق (ع)
فرمود: بهاى بهشت، گفتن
«لا اله الّا اللَّه»
است.
16 حبّ اللَّه - دوستى خدا
173- عن رسول اللَّه صلّى
اللَّه عليه و آله: من أحبّ لقاء اللَّه أحبّ اللَّه لقاءه و من كره لقاء اللَّه
كره اللَّه لقاءه.
الاثنا عشرية/ 11 تفسير ابي الفتوح 1/ 109
از پيامبر خدا (ص) نقل شده است: هر كه ديدار
خدا را دوست داشته باشد خدا ديدار او را دوست خواهد داشت، و هر كه از ديدار با خدا
ناخشنود باشد خدا از ديدار با وى ناخشنود خواهد بود.
174- عن على عليه
السّلام: إن كنتم تحبّون اللَّه فأخرجوا من قلوبكم حبّ الدّنيا.
غرر الحكم/ 278
از على (ع) نقل شده است: اگر خدا را دوست داريد
محبّت دنيا را از دلهايتان خارج كنيد.
175- عن عليّ عليه
السّلام: كيف يدّعي حبّ الله من سكن قلبه حبّ الدّنيا.
غرر الحكم/ 555
از على (ع) نقل شده است: كسى كه محبّت دنيا در
دلش جايگزين شده چگونه ادّعاى محبّت خدا مىكند؟
176- عن ابي عبد اللَّه
عليه السّلام عن آبائه عليهم السّلام قال: قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله:
من أحبّ أن يعلم ماله عند اللَّه فليعلم ما للَّه عنده.
المحاسن 1/ 252 تفسير نور الثقلين 4/ 583
البحار 70/ 18
از امام صادق (ع) از پدرانش نقل شده كه پيامبر
خدا (ص) فرمود:
هر كه دوست دارد بداند نزد خدا چه دارد بايد
بداند خدا نزد او چه دارد؟
177- قال عليّ عليه
السّلام: من أحبّ أن يعلم كيف منزلته عند اللَّه فلينظر كيف منزلة اللَّه عنده فانّ
كلّ من خير له أمران، أمر الدّنيا و أمرا الآخرة فاختار أمر الدّنيا فذلك الّذي لا
منزلة للَّه عنده.
البحار 70/ 25 جامع الاخبار/ 208
على (ع) فرمود: هر كه دوست دارد بداند مرتبهاش
نزد خدا چگونه است بايد ببيند مرتبه خدا نزد وى چگونه است، زيرا هر كس كار دنيا و
آخرت براى او انتخاب گردد و كار آخرت را بر دنيا برترى دهد خدا را دوست دارد، و هر
كس كار دنيا را انتخاب نمايد نزد خدا مرتبهاى ندارد.
178- قال الصادق عليه
السّلام: القلب حرم اللَّه فلا تسكن حرم اللَّه غير اللَّه.
البحار 70/ 25
امام صادق (ع) فرمود: دل آدمى حريم خداست، غير
خدا را در حريم خدا جاى مده.
179- عن عليّ عليه
السّلام: إن تنزّهوا عن المعاصي يحببكم اللَّه.
غرر الحكم/ 279
از على (ع) نقل شده است: اگر از گناهان دورى
بجوئيد خدا شما را دوست خواهد داشت.
