(990) -
كليات حديث قدسى ، ح 201.
(991) -
همان ، ح 204.
(992) -
خصال ، ج 1، ص 96.
(993) -
همان ، ص 107.
(994) -
اصول كافى ، ج 1، ص 382.
(995) -
علل الشرايع ، ج 1، ب 12، ح 1.
(996) -
فروع كافى ، ج 1، ص 72.
(997) -
تفسير عياشى ، ج 1، ص 174.
(998) -
علل الشرايع ، ج 1، ب 74، ح 1.
(999) -
امالى ، ص 279.
(1000) -
تفسير قمى ، ج 1، ص 103.
(1001) -
تفسير عياشى ، ج 1، ص 175.
(1002) -
قصص الانبياء جزايرى ، ص 596
(1003) -
احتجاج ، ص 325.
(1004) -
كهف / 9.
(1005) -
كهف / 10.
(1006) -
كهف / 10.
(1007) -
كهف / 11.
(1008) -
كهف / 17.
(1009) -
كهف / 17.
(1010) -
همان .
(1011) -
همان .
(1012) -
پيشين .
(1013) -
پيشين .
(1014) -
كهف / 19.
(1015) -
پيشين .
(1016) -
همان .
(1017) -
پيشين .
(1018) -
كهف / 20.
(1019) -
كهف / 21.
(1020) -
همان .
(1021) -
پيشين .
(1022) -
پيشين .
(1023) -
پيشين .
(1024) -
پيشين .
(1025) -
كهف / 22.
(1026) -
كهف / 25.
(1027) -
الدرالمنثور، ج 4، ص 215.
(1028) -
كهف / 17.
(1029) -
بحارالانوار، ج 14، ص 411.
(1030) -
همان ، ص 420.
(1031) -
پيشين ، ص 426.
(1032) -
تفسير الميزان ، ج 13، ص 405.
(1033) -
توبه / 30.
(1034) -
مجمع البيان ، ج 1، ص 370.
(1035) -
نكته : در ان كه خداوند چه كسى را
مدت يكصد سال ميراند و سپس زنده كرد، اختلاف نظر وجود دارد. بعضى فرد مورد نظر را
((ارميا))ى پيغمبر و گروهى
((عزير)) دانسه اند. روايات هر دو نفر
را تاءييد مى كند، اما احاديثى كه عزير را ترجيح مى دهند، شايع تر مى باشد.
(1036) -
تفسير عياشى ، ج 1، ص 141.
(1037) -
فروع كافى ، ج 6، ص 302.
(1038) -
عيون اخبار الرضا @@عليه السلام@@@
، ج 1، ص 207.
(1039) -
سيره ابن هشام ، ج 1، ص 38.
(1040) -
مجمع البيان ، ج 10، ص 456.
(1041) -
بحارالانوار، ج 14، ص 240.
(1042) -
قلم / 18 و 17.
(1043) -
قلم / 20 و 19.
(1044) -
قلم / 22 و 21.
(1045) -
قلم / 24 و 23.
(1046) -
قلم / 25.
(1047) -
قلم / 27 و 26.
(1048) -
قلم / 28
(1049) -
قلم / 29.
(1050) -
قلم / 30.
(1051) -
قلم / 31.
(1052) -
قلم / 32.
(1053) -
قلم / 33.
(1054) -
كهف / 32.
(1055) -
همان .
(1056) -
پيشين .
(1057) -
كهف / 35.
(1058) -
كهف / 36.
(1059) -
كهف / 38.
(1060) -
كهف / 39.
(1061) -
كهف / 41 و 40.
(1062) -
كهف / 41.
(1063) -
كهف / 42.
(1064) -
كهف / 43.
(1065) -
بحارالانوار ج 13، ص 425.
(1066) -
مجمع البيان ، علامه طبرسى ، ج 8، ص
315.
(1067) -
مجمع البيان ، ج 8، ص 317.
(1068) -
مجمع البيان ، علامه طبرسى ، ج 8، ص
316.
(1069) -
اعلام قرآن ، خزائى ، ص 719.
(1070) -
ر.ك به نهج البلاغه نامه 31.
(1071) -
سيره پيامبران در قرآن ، ص 234.
(1072) -
المواعظ العدديه ، ص 142.
(1073) -
بحارالانوار، ج 13، ص 430.
(1074) -
مجمع البيان ، علامه طبرسى ، ج 8، ص
317.
(1075) -
بحارالانوار، ج 13، ص 433.
(1076) -
همان .
(1077) -
روضه كافى ، ص 348.
(1078) -
بحارالانوار، ج 13، ص 428.
(1079) -
همان ، ص 417.
(1080) -
پيشين ، ص 431.
(1081) -
اصول كافى ، ج 2، ص 134.
(1082) -
لقمان / 31.
(1083) -
لقمان / 16.
(1084) -
لقمان / 19 - 17.
(1085) -
بحارالانوار، ج 13، ص 433.
(1086) -
همان .
(1087) -
قصه هاى قرآن ، اشتهاردى ، ص 580.
(1088) -
بلبل بوستان حضرت مهدى (عليه السلام
)، ج 1، ص 20.
(1089) -
ارهاصات به حوادث مهم تاريخى و
اتفاقات غير عادى گويند كه معمولا مقارن ظهور پيامبران بزرگ الهى رخ مى دهد و به
گفته يكى از نويسندگان به منزله آژير خطرى است كه به مردم آماده باش مى دهد و خبر
از پيشامد مهمى در آينده مى دهد.
(1090) -
بحارالانوار، ج 15، ص 130.
(1091) -
علل الشرايع ، شيخ صدوق ، ص 176.
(1092) -
تفسير قمى ، ج 2، ص 422.
(1093) -
مجمع البيان ، علامه طبرسى ، ج 10،
ص 540.
(1094) -
تاريخ طبرى ، ج 2، ص 138.
(1095) -
اسدالغابه ، ج 1، ص 13.
(1096) -
مجمع البيان ج 10، ص 545.
(1097) -
براى اطلاع بيشتر ر.ك به كتاب فروغ
ابديت ، جعفر سبحانى ، ج 1، ص 120.
(1098) -
مادر عبدالله ، ابوطالب و زبير:
((فاطمه )) دختر عمرو بن عائذ مخزومى
بود.
(1099) -
او كنيز عبدالله بود.
(1100) -
سيره حلبى ، ج 1، ص 106.
(1101) -
زندگانى حضرت محمد (صلى الله عليه و
آله و سلم )، رسول محلاتى ، ص 65.
(1102) -
تاريخ يعقوبى ، ج 2، ص 11.
(1103) -
زندگانى حضرت محمد (صلى الله عليه و
آله و سلم )، رسولى محلاتى ، ص 73.
(1104) -
سيره ابن هشام ، ج 1، ص 194.
(1105) -
زندگانى حضرت محمد (صلى الله عليه و
آله و سلم )، رسولى محلاتى ، ص 102.
(1106) -
مقاتل الطالبيين ، ابوالفرج اصفهانى
، ص 26.
(1107) -
نهج البلاغه ، خطبه 190.
(1108) -
همان ، خطبه 192.
(1109) -
شرح نهج البلاغه ، ابن ابى الحديد،
ج 13، ص 207.
(1110) -
تاريخ يعقوبى ، ج 2، ص 17.
(1111) -
مناقب آل ابى طالب ، ابن شهر آشوب ،
ج 1، ص 44.
(1112) -
كوه حرا در شمال شرقى مكه قرار
گرفته است و به دليل اين كه محل طلوع خورشيد وحى بوده به ((جبل
النور)) (كوه نور) شهرت پيدا كرده است . اين كوه تا چند سال
پيش با شهر مكه فاصله داشت ولى اكنون به علت توسعه شهر مكه تا دامنه كوه خانه سازى
شده است . كوه حرا كه در ميان يك سلسله كوه هاى به هم پيوسته قرار گرفته است ، از
كوه هاى مجاور بلندتر و با قله سربرافراشته از همه بارزتر است . غار حرا كه در قله
كوه قرار گرفته است ، در واقع غار نيست بلكه تخته سنگى عظيم روى دو صخره بزرگ ديگر
غلتيده و از قرار گرفتن آنان فضاى كوچكى در حدود يك متر و نيم به وجود آمده است .
دهانه غار گشاد است و افراد معمولى مى توانند به راحتى وارد و خارج شوند. اما نيمه
دوم آن تنگ و سقفش كوتاه است و نور خورشيد تا نيمه غار بيشتر نميرسد و نيم ديگر آن
در تاريكى دائمى فرو رفته است .
(1113) -
علق / 1 - 5.
(1114) -
الغدير، ج 3، ص 237.
(1115) -
همان .
(1116) -
شرح نهج البلاغه ، ابن ابى الحديد،
ج 3، ص 258.
(1117) -
الغدير، ج 3، ص 237.
(1118) -
احقاق الحق ، ج 3، ص 114.
(1119) -
نهج البلاغه ، خطبه 192.
(1120) -
الكامل ، ابن اثير، ج 2، ص 57.
(1121) -
الاستيعاب ، ج 3، ص 165.
(1122) -
واقعه / 10.
(1123) -
شعراء / 214.
(1124) -
احقاق الحق ، ج 4، ص 62.
(1125) -
تاريخ زندگانى حضرت محمد (صلى الله
عليه و آله و سلم )، رسولى محلاتى ، ص 141.
(1126) -
مسد / 1 3.
(1127) -
تاريخ طبرى ، ج 2، ص 72.
(1128) -
فروغ ابديت ، جعفر سبحانى ، ج 1، ص
237.
(1129) -
تاريخ كامل ، ابن اثير، ج 2، ص 47.
(1130) -
سيره ابن هشام ، ج 1، ص 337.
(1131) -
تفسير نمونه ، ج 5، ص 211.
(1132) -
زندگانى حضرت محمد @@صلى الله عليه
و آله و سلم@@@ ، محلاتى ، ص 163.
(1133) -
تاريخ طبرى ، ج 2، ص 73.
(1134) -
اسراء / 1.
(1135) -
نجم / 18.
(1136) -
تفسير البرهان ، ج 2، ص 400.
(1137) -
شرح آن در بحث روايى خواهد آمد.
(1138) -
قصى بن كلاب ، جد اعلاى رسول خدا
@@صلى الله عليه و آله و سلم@@@ ، پس از اين كه بر تمام قبايل قريش ، سيادت و آقاى
يافت ، از جمله كارهايى كه در مكه انجام داد اين بود كه خانه اى را براى مشورت در
اداره كارها و حل مشكلات و پيشامدها اختصاص داد و پس از وى نيز بزرگان مكه براى
مشورت در كارهاى مهم خويش در آنجا اجتماع مى كردند، آن خانه را ((دارالندوه
)) ناميدند.
(1139) -
انفال / 30.
(1140) -
مناقب آل ابى طالب ، ج 1، ص 175.
(1141) -
نحل / 126.
(1142) -
نساء/ 51.
(1143) -
ابن ابى الحديد مى گويد: هرگاه
استاد تاريخ من (ابوالخير) اين بخش از تاريخ را توضيح مى داد، چنين مى گفت : عمرو
در حقيقت از نبرد با على (عليه السلام ) مى ترسيد؛ زيرا او در جنگ بدر و احد حاضر
بود و دلاورى هاى على (عليه السلام ) را ديده بود، از اين جهت مى خواست على را از
نبرد با خود منصرف سازد.
(1144) -
احقاق الحق ، ج 6، ص 4.
(1145) -
ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه
[ج 4 ص 462] درباره شجاعت آن حضرت در آن روز و قتل عمرو بن عبدود گويد: اهميت آن
خيلى مهم تر از آن است كه كسى بگويد: مهم بود، و بزرگ تر از آن است كه بگويد: بزرگ
بود. بهتر آن است كه آنچه را استاد ابوالهذيل در اين باره گفته است بگوييم ، وى در
پاسخ مردى كه از او پرسيد: آيا منزلت و مقام على در پيشگاه خدا بيشتر است يا منزلت
ابوبكر؟ وى در پاسخش گفت : اى برادرزاده ! به خدا سوگند مبارزه على (عليه السلام )
در جنگ خندق با عمرو از اعمال همه مهاجر و انصار و طاعات و عبادات آنان بهتر است تا
چه رسد به ابى بكر.
(1146) -
زندگانى حضرت محمد (صلى الله عليه و
آله و سلم )، ص 459.
(1147) -
تاريخ طبرى ، ج 2، ص 250.
(1148) -
حديبيه ، قريه اى در نزديكى مكه بود
كه حدود 20 كيلومتر با مكه فاصله داشت .
(1149) -
فتح / 27.
(1150) -
فتح / 15.
(1151) -
نگارش فتح مكه ، مقارن با شب دهم
رمضان 1425 ه . (قدس سره )، يعنى حركت رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) از
مدينه به مكه جهت فتح مكه به وقوع پيوست .
(1152) -
يوسف / 92.
(1153) -
ممتحنه / 12.
(1154) -
اصحاب صفه افرادى بودند كه از مكه
به مدينه مهاجرت كرده بودند و چون خانه و مسكنى نداشتند، رسول خدا (صلى الله عليه و
آله و سلم ) آنان را در مسجد جاى داده بود و از درآمد عمومى بيت المال جيره اى
برايشان مقرر كرده بود و به آنان مى داد.
(1155) -
به نقل از شيخ مفيد رحمه الله در
الارشاد.
(1156) -
البته در بعضى از نقل هاست كه سوره
والعاديات در حالى نازل شد كه هنوز سربازان اسلام به مدينه بازنگشته بودند و پيامبر
خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) آن روز براى نماز صبح كه به مسجد آمده بودند اين
سوره را در نماز تلاوت فرمود، بعد از پايان نماز، اصحاب عرض كردند: اين سوره اى است
كه تا به حال نشنيده بوديم . حضرت فرمود: آرى ، على بر دشمنان پيروز شد و جبرئيل شب
گذشته با آوردن اين سوره به من چنين بشارتى را داد و چند روز بعد على (عليه السلام
) با غنايم و اسيران به مدينه وارد شد.
(1157) -
توبه / 25 و 26.
(1158) -
توبه / 92.
(1159) -
توبه / 81 و 82.
(1160) -
توبه / 49.
(1161) -
سيره ابن هشام ، ج 2، ص 518.
(1162) -
سيره ابن هشام ، ج 4، ص 163.
(1163) -
نقل از تفسير نمونه ، ذيل آيات
مربوطه در سوره توبه .
(1164) -
زندگانى حضرت محمد (صلى الله عليه و
آله و سلم )، رسولى محلاتى ، ص 612.
(1165) -
داستان مسجد ضرار در سوره توبه ،
آيات 107 تا 110 آمده است .
(1166) -
مشروح آن سخنرانى در تحف العقول و
خصال شيخ صدوق رحمه الله نقل شده كه خوانندگان گرامى مى توانند به آن مراجعه كنند.
(1167) -
مائده / 3.
(1168) -
در روايت ديگرى نام
((نعمان بن حارث فهرى )) ذكر شده است .
(1169) -
مجمع البيان ، ج 10، ص 352.
(1170) -
توبه / 74 (تفسير عياشى ، ج 2، ص
98.)
(1171) -
توبه / 78 - 75 (نقل از مجمع البيان
، ج 5، ص 53).
(1172) -
آل عمران / 59.
(1173) -
آل عمران / 61.
(1174) -
احقاق الحق ، ج 3، ص 56.
(1175) -
اخزاب / 33.
(1176) -
مجمع البيان ، ج 8، ص 559.
