و اگر چيزى را كه حمايت مى‏كند، چيزى است كه حمايت آن شرعا خوب نيست، يادر حمايت، از حق و انصاف تجاوز مى‏كند و به باطل داخل مى‏شود، اين قسم عصبيت‏مذموم است و از رذايل صفات متعلقه به قوه غضبيه است.

و به اين اشاره فرمودند حضرت سيد الساجدين - عليه السلام - وقتى كه از عصبيت ازاو پرسيدند.پس فرمود: «عصبيتى كه صاحب آن گناهكار است آن است كه: آدمى بدان‏قبيله خود را بهتر از نيكان قبيله ديگر ببيند.و عصبيت، آن نيست كه: كسى قبيله خود رادوست داشته باشد، وليكن آن است كه: آدمى اعانت‏بكند قبيله خود را بر ظلم‏» . ⁽⁶⁾

و عصبيت را كه در اخبار و احاديث اطلاق مى‏كنند اين قسم را مذموم مى‏خوانند وآن از صفات مهلكه و آدمى را به شقاوت ابدى گرفتار مى‏كند.

حضرت رسول - صلى الله عليه و آله - فرمود كه: «هر كه تعصب بكشد يا تعصب ازبراى او بكشند رشته اسلام از گردن او جدا مى‏شود» . ⁽⁷⁾

و فرمود كه: «هر كه به قدر حبه خردلى عصبيت در دل او باشد خدا در روز قيامت‏او را با اعراب جاهليت‏برخواهد انگيخت‏» . ⁽⁸⁾

و از حضرت سيد الساجدين - عليه السلام - مروى است كه: «هيچ حميتى داخل‏بهشت نمى‏شود مگر حميت‏حمزة بن عبد المطلب در آن وقت كه مشركين بچه‏دان شتر را در حالت‏سجود معبود همايون بر سر سيد كاينات افكندند غضب و حميت، حمزه رابر آن داشت كه دين اسلام را قبول نمود» . ⁽⁹⁾

و حضرت امام جعفر صادق - عليه السلام - فرمود كه: «فرشتگان چنان پنداشتند كه‏ابليس از ايشان است - و خداى مى‏دانست كه از ايشان نيست - پس حميت و غضب، اورا بر آن داشت كه حقيقت‏خود را ظاهر كرده گفت: مرا از آتش خلق كردى و آدم رااز خاك‏» . ⁽¹⁰⁾

صفت‏بيستم: كتمان حق و مذمت آن

و باعث اين، يا عصبيت است‏يا جبن، و گاه باشد كه سبب آن طمع باشد، و در اين‏صورت هم باز منشا آن ضعف نفس و خمود قوه غضبيه است.پس به هر حال اين‏صفت از رذايل متعلق به قوه غضبيه است، يا از جانب افراط يا از طرف تفريط و در ضمن‏اين فت‏خبيثه، صفات خبيثه بسيار است چون: ميل به يك طرف در حكم ميان‏مردمان، و كتمان شهادت، و شهادت ناحق دادن، و تصديق اهل باطل را نمودن، وتكذيب حق را كردن و غير اينها.